Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2014

Ανάποδη Ελένη…


Το Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2014 η «Εφημερίδα των Συντακτών» δημοσίευσε κείμενο του Θανάση Σκρουμπέλου με τίτλο «Η Ανάποδη Ελένη ή ο Μίδας έχει αυτιά γαϊδάρου», προσεγγίζοντας με λυρικό ύφος το έγκλημα που διαπράττεται στις Σκουριές Χαλκιδικής από τους Καναδούς χρυσοθήρες και τα εντόπια τσιράκια τους. Το (συνοδεία σχετικών φωτογραφιών) δισέλιδο παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, αλλά εμείς σταθήκαμε στο ποίημα «Ανάποδη Ελένη» το οποίο μας συστήνει ο Θανάσης Σκρουμπέλος και το χαρακτηρίζει «ένα θυμωμένο κείμενο», συμπληρώνοντας: «δεν επικροτώ τον θυμό του ούτε τις προτάσεις του, τρέμω όμως γι' αυτά που τρέφουν τον θυμό και η απληστία και το χρυσάφι τον ταΐζουν.». Μας πληροφορεί σχετικώς ότι: «Είναι κείμενο ανωνύμου. Είναι από τα λίγα χειρόγραφα που διασώθηκαν από την Ακροναυπλία. Αντί για υπογραφή είχε αποτύπωμα αντίχειρα με μπλε μελάνι και πάνω το γράμμα Α. Δεν έχει ταυτοποιηθεί ο κρατούμενος συγγραφέας του, που σίγουρα ήταν θυμωμένος από τον εγκλεισμό κι από τα όσα θα είχε τραβήξει στην Ειδική. Το ονόμασε Ανάποδη Ελένη γιατί είχε συλλάβει το ιερατείο την Ελένη, την είχε δέσει ανάποδα στον τροχό, για να παραδεχτεί δημοσίως πως πράγματι την είχε αρπάξει ο Πάρις, αυτήν την ίδια και όχι το είδωλό της. Γιατί ήδη ο ποιητής (Ευριπίδης) με την ιστορία του για το είδωλο είχε ξεσηκώσει τον κόσμο εναντίον τους, που "έγινε ένα τόσο κακό κι αφανιστήκαν τόσοι από το άνθος των Ελλήνων και των Τρώων για μια Νεφέλη, για ένα τίποτα". Η Ανάποδη Ελένη βέβαια ανατρέπει και την αρπαγή και τη θεωρία της Νεφέλης (του ειδώλου της από σύννεφο).». Παραθέτουμε το συγκλονιστικό απόσπασμα:
«…στον τροχό ανάποδα που βλέπω εγώ τον κόσμο/ ανάποδα θα μιλήσω/γιατί στον κόσμο τον δικό σας/ορθό είν' το ψέμα κι ανάποδη η αλήθεια/για το χρυσάφι πήγατε στην Τροία κι όχι για μια Νεφέλη κούφια/το χρυσάφι είν' η αιτία της σφαγής κι ο Μίδας στην ψυχή σας την απληστία τρέφει/Αρνούμαι την ευτυχία της υποταγής που μου προτείνετε/η αλήθεια μου σαν ορθωθεί με ένα μαχαίρι θα σεργιανάει στις αυλές σας/με χειροβομβίδες στον τελαμώνα κι αναμμένο το φιτίλι της μπόμπας στα χέρια θα μπαίνω στις αποθήκες σας/για να γίνει ο κόσμος ορθός πρέπει εσείς της χρυσής απληστίας τα παιδιά/μπρούμυτα στη γη να πέσετε απ' το σπαθί μου /και το χρυσάφι στις αποθήκες σας παιχνίδι για τα παιδιά θα το λιώσω να γίνει/…».

Ετικέτες

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα