Κοίτα ποιος μιλάει…

Πολλή φασαρία για το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης (και το ενδεχόμενο να εκτίσει το υπόλοιπο της ποινής του σε καθεστώς κατ’ οίκον περιορισμού ο Σάββας Ξηρός), καθώς και για την επίσκεψη βουλευτών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στις φυλακές Δομοκού. Οι εξαλλοσύνες δεν απουσιάζουν ποτέ από τα έδρανα της (ακρο)δεξιάς και, όπως πάντα, οι εκπρόσωποι των «νοικοκυραίων» (με πρωτοστάτη τη γνωστή μαφιόζικη οικογένεια της Κρήτης) προσπαθούν να θολώσουν τα νερά και να σπείρουν πανικό. Θα αναφερθούμε σε δύο σχετικά κείμενα που μας φάνηκαν ενδιαφέροντα:

Ο Νίκος Σβέρκος [«Εφημερίδα των Συντακτών», φύλλο 717, Παρασκευή 17.4.2015] σε άρθρο με τίτλο «Δύο μέτρα και σταθμά», μας υπενθυμίζει ότι στις 13 Μαΐου 1996 υπήρξαν «δηλώσεις του επίτιμου προέδρου της Ν.Δ., Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, και του Ανδρέα Λεντάκη, εκπροσώπου τότε της Πολιτικής Άνοιξης του Αντώνη Σαμαρά, σε συνεδρίαση της Βουλής για το νομοσχέδιο για το σωφρονιστικό σύστημα, στην οποία ζητούσαν την αποφυλάκιση των πρωταιτίων του Απριλιανού Πραξικοπήματος…», με την αιτιολογία ότι «στη συνείδηση του ελληνικού λαού έχει ωριμάσει η άποψη της επιείκειας…». Συμπλήρωνε, δε, ο βρικόλακας του εγχώριου πολιτικαντισμού: «[…] η συνεχής εξαίρεση από διατάξεις που ισχύουν για όλους τους Έλληνες θα μπορούσε ενδεχομένως από μιας πλευράς να θεωρηθεί και αντισυνταγματική. Γιατί, δηλαδή, ο πλέον στυγερός, ο οποίος προκάλεσε το κοινό αίσθημα, πρέπει να βγαίνει και πρέπει διαρκώς να εξαιρείται ο άνθρωπος, ο οποίος διέπραξε αυτό το έγκλημα αδιαμφισβητήτως, αλλά ο οποίος πλήρωσε ακριβά επί πολλά χρόνια το έγκλημα το οποίο διέπραξε; ». Ανάλογη επιχειρηματολογία είχε αναπτύξει και ο (κάποτε αριστερός, νυν μακαρίτης) Ανδρέας Λεντάκης: «Εάν τελικά πεθάνουν στη φυλακή, τότε κύριε Υπουργέ, η δημοκρατία θα έχει διατηρήσει τη μνήμη της; Αυτό είναι το στοιχείο που διατηρεί τη μνήμη της δημοκρατίας; Δηλαδή ο βιολογικός θάνατος μέσα στη φυλακή; [...] Τα 22 χρόνια νομίζω ότι αποτελούν την καλύτερη παραγγελία που θα μπορούσαν να δώσουν το αποτρεπτικό μήνυμα σε οποιονδήποτε επίδοξο καταλυτή του δημοκρατικού πολιτεύματος. Όμως το να παραμείνουν και να πεθάνουν μέσα στη φυλακή, αυτό πραγματικά καταλήγει να είναι απάνθρωπο και αντιδημοκρατικό […]».

Όμως, την πλέον καίρια απάντηση έδωσε ο Διονύσης Τεμπονέρας, γιος του δολοφονημένου από χέρι Ο.Ν.ΝΕ.Δίτη στις 8.1.1991, με ανάρτησή του στο Facebook: «Ας μιλήσουμε για τη Δεξιά λοιπόν. Αυτή που όχι μόνο μιλά με τους δολοφόνους αλλά για αυτή που τους ενίσχυσε και υλικά και ηθικά και πολιτικά. Να θυμίσουμε στους ευερέθιστους γόνους της δεξιάς ότι ο δολοφόνος του καθηγητή Ν. Τεμπονέρα, ο Γιάννης Καλαμπόκας, δικάστηκε στο Βόλο έχοντας ως συνηγόρους υπεράσπισής του τρία κορυφαία ονόματα του τότε νομικού κόσμου, όλους προερχόμενους πολιτικά από το χώρο του κόμματος της Ν.Δ. και συγκεκριμένα τους Απόστολο Ανδρεουλάκο, Κώστα Κωνσταντινίδη (καθηγητής Ποινικού Δικαίου, γνωστός από τη δίκη για το Σκάνδαλο Κοσκωτά όπου συμμετείχε σαν δημόσιος κατήγορος) και Επαμεινώνδα Ζαφειρόπουλο (πρώην πρόεδρος του ΔΣΑ) καταδικάστηκε πρωτόδικα για φόνο εκ προμελέτης σε ισόβια δεσμά (απόφαση 22-24/93 ΜΟΔ Βόλου), ενώ αργότερα η ποινή του μειώθηκε σε 17 χρόνια και 3 μήνες (απόφαση 59/94 ΜΟΕ Λάρισας). Αποφυλακίστηκε 7 χρόνια μετά την φυλάκισή του. Σήμερα εργάζεται ως προϊστάμενος της Εθνικής τράπεζας σε παράρτημα του Βόλου. Δικό τους το αίμα, δική τους και η ενοχή! Θα είναι ΠΑΝΤΑ εκεί να θυμίζει στους φασίστες ότι η Αριστερά απολογείται μόνο στον εργαζόμενο λαό και σε κανέναν άλλο! ».