Τα κάτεργα του 4ου Reich…

Πλέον, και οι πέτρες αυτής της χώρας γνωρίζουν ότι η ξεφωνημένη ψευδοκυβέρνηση του δωσίλογου φιλοσιωνιστή (κανακάρη της αμερικανοεβραίας και Τσολάκογλου των ημερών μας) και των αργυρώνητων λακέδων που τον περιβάλλουν έχουν από καιρό ξεπουλήσει ό,τι κινείται ή δεν κινείται στην ελληνική επικράτεια. Η τρισένδοξη και αδούλωτη Ψωροκώσταινα (και, Ευρωπαία, να μην ξεχνιόμαστε…) έχει την τιμή να αποτελεί το πρώτο τη τάξει πειραματόζωο των διεθνών τοκογλύφων, στην κατεύθυνση της δημιουργίας ενός παγκόσμιου στρατοπέδου καταναγκαστικής εργασίας με μοναδική ανταμοιβή την οριακή επιβίωση.

Το κινεζοποιημένο εργασιακό αύριο που μας επιβάλλει το 4^ο Reich περιγράφεται γλαφυρά σε άρθρο της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Κόντρα» (φύλλο 654, Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011):

Έπρεπε να έρθει ο γερμανός υφυπουργός οικονομίας και Τεχνολογίας Στέφεν Κάπφερερ, για να πληροφορηθούμε πως το «νέο σχέδιο Μάρσαλ» που ετοιμάζουν οι Γερμανοί για την Ελλάδα, για το οποίο πανηγυρίζει όλος ο εσμός του ελληνικού καπιταλισμού (κυβέρνηση, αντιπολίτευση, επιχειρηματίες, ΜΜΕ) έχει ως βασικό πυλώνα του τη δημιουργία ειδικών επενδυτικών ζωνών, με ειδικό καθεστώς φορολογίας, εργασιακών σχέσεων και χωροταξίας. Το μάθαμε από τον γερμανό υφυπουργό, γιατί οι «δικοί μας» Βενιζέλος, Χρυσοχοΐδης και Παπακωνσταντίνου, με τους οποίους συναντήθηκε ο Κάπφερερ, δεν είπαν λέξη. Ο Κάπφερερ συνοδευόταν από γερμανούς τραπεζίτες και ήρθε για να προετοιμάσει την επίσκεψη του υπουργού Οικονομικών και Τεχνολογίας και αντικαγκελάριου Φίλιπ Ρέσλερ, που αναμένεται να έρθει στην Αθήνα στις αρχές Οκτώβρη, για να συνεχίσει τις συζητήσεις. Θα μεσολαβήσει το φεστιβάλ των γερμανών βιομηχάνων, στο οποίο θα μιλήσει ο ίδιος ο Παπανδρέου, για να τους εξηγήσει πόσο διατεθειμένη είναι η ελληνική κυβέρνηση να τους παραχωρήσει «γην και ύδωρ», προκειμένου να κάνουν επενδύσεις στην Ελλάδα. «Η Γερμανία έχει ξεκινήσει επενδυτική επίθεση στην Ελλάδα», δήλωσε με τη γνωστή τευτονική αλαζονεία ο Κάπφερερ, αρνούμενος να μπει σε λεπτομέρειες. Τις λεπτομέρειες του καθεστώτος των ειδικών επενδυτικών ζωνών, όπως είπε, θα τις αποφασίσει η ελληνική κυβέρνηση σε συνεργασία με την ΕΕ. Ειδικά αυτή η δήλωση ακούστηκε σαν χοντροκομμένη ειρωνεία, σε ό,τι αφορά το σκέλος που αναφέρεται στην ελληνική κυβέρνηση. Γιατί αυτή η κυβέρνηση συμπεριφέρεται σαν κυβέρνηση Τσολάκογλου. Με την ΕΕ, βέβαια, θα παζαρέψουν οι Γερμανοί (και όχι η ελληνική κυβέρνηση), διότι υπάρχει ο ανταγωνισμός από τις άλλες ιμπεριαλιστικές χώρες, τον οποίο πρέπει να πάρουν υπόψη τους. Την ελληνική κυβέρνηση την έχουν δεδομένη. Ειδικές επενδυτικές ζώνες υπάρχουν σε χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου και στις λεγόμενες αναδυόμενες δυνάμεις με το τεράστιο εργατικό δυναμικό (Κίνα, Ινδία, Βραζιλία). Το ντόπιο κράτος παίρνει μια προμήθεια, ντόπιοι καπιταλιστές παίζουν το ρόλο του υπεργολάβου και του δουλέμπορου και οι ιμπεριαλιστές απολαμβάνουν πάμφθηνο εργατικό δυναμικό, που απασχολείται με όρους δουλείας, χαμηλή φορολογία και πλήρη ασυδοσία σε ζητήματα χωροθέτησης των επιχειρήσεων και προστασίας του περιβάλλοντος. Τώρα ήρθε η ώρα να δούμε τέτοιες ζώνες και στην Ελλάδα, σε μια χώρα μέσου επιπέδου καπιταλιστικής ανάπτυξης, μέλος της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Επιβεβαιώνεται έτσι πλήρως αυτό που φωνάζουμε από τότε που ψηφίστηκε το Μνημόνιο και που –ευτυχώς– το ακούμε πλέον να επαναλαμβάνεται από περισσότερα στόματα. Ότι βασικός στόχος του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου και της ελληνικής πλουτοκρατίας είναι να προωθήσει και να ολοκληρώσει την «κινεζοποίηση» του ελληνικού προλεταριάτου, για να μπορεί στην καρδιά της Ευρώπης, πολύ κοντά στις αγορές της, να έχει μια βάση ανταγωνιστική προς τις βάσεις που έχει στον «τρίτο κόσμο». Οι ειδικές επενδυτικές ζώνες που ζητούν (και θα πάρουν) οι Γερμανοί θα είναι ο ορισμός της «κινεζοποίησης», αφού οι όροι εργασίας σ’ αυτές θα είναι χειρότεροι και από τους όρους ζούγκλας που κυριαρχούν σήμερα στην αγορά εργασίας της χώρας μας, μετά τις απανωτές σαρωτικές ανατροπές που έχει επιφέρει η κυβέρνηση (οι οποίες θα συνεχιστούν). Και βέβαια, είναι απάτη αυτό που λέγεται, ότι οι επενδύσεις των Γερμανών θα φέρουν την ανάπτυξη. Στα χαρτιά, βέβαια, θα φαίνεται ανάπτυξη, για τον ελληνικό λαό όμως αυτό δεν θα σημαίνει τίποτα. Γιατί στόχος των Γερμανών δεν είναι η εσωτερική αγορά, η οποία θα παραμείνει καθηλωμένη σε επίπεδα έσχατης φτώχειας, αλλά οι κεντροευρωπαϊκές αγορές, που έχουν ακόμη κάποια καταναλωτική ικανότητα. Από την άλλη, στόχος τους δεν είναι να αναπτύξουν τον ελληνικό καπιταλισμό, αλλά να δώσουν διέξοδο σε μερικούς κλάδους της γερμανικής βιομηχανίας που έχουν μπει σε κρίση. Για παράδειγμα, ο ενεργειακός τους κλάδος μπαίνει σε φάση μεγάλων ανακατατάξεων, μετά την απόφαση να κλείσουν τα πυρηνικά εργοστάσια μέχρι το 2020, για ν’ αποφύγουν φαινόμενα τύπου Φουκουσίμα. Θέλουν, λοιπόν, να ελέγξουν τον ελληνικό ενεργειακό κλάδο. Όσο για τα πολυδιαφημισμένα φωτοβολταϊκά, καλό το παραμύθι αλλά δεν έχει δράκο. Σιγά μην περιμένουν να ικανοποιήσουν τις ενεργειακές τους ανάγκες με την ηλιακή ενέργεια. Έχουν, όμως, βιομηχανίες που παράγουν πάνελ κι αυτές πρέπει να πουλήσουν σε πελάτες που θα επιδοτηθούν από το πρόθυμο ελληνικό κράτος. […]

Και αν κάποιοι πουν πως όλα αυτά είναι ψυχωσικές φοβίες εξ αριστερών, ας δούμε τι γράφει και ο αστικός Τύπος. Διαβάζουμε σε ρεπορτάζ του Βασίλη Γεωργά («Ελευθεροτυπία», Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011), με τίτλο «Γη και Ήλιος στους Γερμανούς»:

Δημόσιες εκτάσεις 200.000 στρεμμάτων σε όλη τη χώρα, μαζί με έτοιμες άδειες παραγωγής ενέργειας από φωτοβολταϊκά, προτίθεται να παραχωρήσει η ελληνική κυβέρνηση σε Γερμανούς επενδυτές, προκειμένου να υλοποιηθεί το φαραωνικό σχέδιο «Ήλιος» που φιλοδοξεί να καταστήσει την Ελλάδα χώρα παραγωγής «φασόν» ηλιακής ενέργειας, την οποία θα εξάγει εικονικά στη Δυτική Ευρώπη. Όπως αποκάλυψε χθες ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, σε συνέδριο για την ηλιακή ενέργεια στο Αμβούργο, το σχέδιο προβλέπει την παραχώρηση δημόσιων εκτάσεων σε επενδυτές έναντι μισθώματος και για διάστημα τουλάχιστον 25 ετών. Οι περιοχές αυτές θα λειτουργούν λίγο πολύ με χαρακτηριστικά «Ειδικών Επενδυτικών Ζωνών», καθώς σύμφωνα με τον αρμόδιο υπουργό θα είναι «πλήρως απαλλαγμένες από γραφειοκρατικά και διοικητικά εμπόδια», ενώ οι επενδύσεις θα συνοδευτούν από πρόσθετα κίνητρα. Επιπλέον, στις περιοχές αυτές θα απλοποιηθούν και θα συντομευτούν οι διαδικασίες των αδειοδοτήσεων, θα υπάρχουν έτοιμες συμφωνίες διασύνδεσης με το εθνικό σύστημα ηλεκτροδότησης κ.ά. Στην ουσία δηλαδή το Δημόσιο θα «πουλήσει» ολοκληρωμένα επενδυτικά σχέδια μαζί με όλες τους τις άδειες για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών πάρκων «με το κλειδί στο χέρι». Οι προς παραχώρηση δημόσιες εκτάσεις αναζητούνται ήδη στην περιουσία της ΔΕΗ (κλειστά ορυχεία), του υπουργείου Γεωργίας, του υπουργείου Εθνικής Άμυνας κ.α. […] Το μεγαλεπήβολο επενδυτικό σχέδιο «Ήλιος» βασίζεται στη δυνατότητα που δίνει η ευρωπαϊκή οδηγία 28/2009 για «εικονικές πωλήσεις» ισχύος από ένα κράτος-μέλος με πλεόνασμα παραγωγής σε άλλα που έχουν έλλειμμα, για να επιτύχουν τους στόχους που έχουν τεθεί με ορίζοντα το 2020, ώστε το 20% της ηλεκτροπαραγωγής να προέρχεται από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Αυτή δηλαδή τη δυνατότητα των βόρειων κρατών της Ευρώπης να εκμεταλλευτούν τον ελληνικό ήλιο ώστε να πετύχουν τους εθνικούς τους στόχους στην ηλεκτροπαραγωγή χωρίς να δαπανήσουν τεράστια κεφάλαια, τάζει το ελληνικό σχέδιο. Αυτό μπορεί να γίνει είτε με τη μέθοδο της «στατιστικής μεταβίβασης», είτε μέσω των «κοινών προγραμμάτων». Στην πρώτη περίπτωση η ενέργεια θα παράγεται λ.χ στην Ελλάδα αλλά θα τη «χρεώνεται» η Γερμανία ως δική της παραγωγή, ενώ στη δεύτερη, μέσω κοινών διακρατικών συμφωνιών, η παραγωγή θα μοιράζεται ανάμεσα στις δύο χώρες.

 Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη («Καθημερινή», Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011)