Περιττώματα εξ Αλβιώνος…

Συνήθως, τα μεγαλύτερα καθάρματα του κόσμου ετούτου μακροημερεύουν και καμαρώνουν εξ αποστάσεως για τα πεπραγμένα τους –δηλαδή, για τη δυστυχία που έχουν σπείρει στο διάβα τους. Από τον κανόνα αυτόν δεν εξαιρέθηκε η μέγαιρα που άκουγε στο ονοματεπώνυμο Margaret Hilda Roberts Thatcher η οποία, εδώ και χρόνια έφερε και τον τίτλο της «βαρόνης». Το πρωί της 8ης Απριλίου 2013, το εν λόγω παρτάλι πήρε την άγουσα για τον αγύριστο (όπου θα συναντήσει και πάλι τον πολυαγαπημένο της Augusto Pinochet), έχοντας διανύσει 87 δωδεκάμηνα παρασιτικού κι εγκληματικού βίου. Τα «πολιτισμένα» καθεστωτικά Μέσα Μαζικού Εξανδραποδισμού θα κάνουν ειδική μνεία σε κάποιες πρωτιές και υψηλές στατιστικές επιδόσεις του συγκεκριμένου τέρατος: η πρώτη και μοναδική έως σήμερα γυναίκα (;) που καβάλησε το πρωθυπουργικό αξίωμα στο αγγλοσαξονικό νησί, καθώς και η μακροβιότερη στη συγκεκριμένη θέση (1979–1990) για τον 20ό αιώνα. Η «σιδηρά» κυράτσα με το λαμπατέρ στο κεφάλι, ευθύνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό για το σημερινό αίσχος και το ξεσάλωμα του διεθνούς τοκογλυφικού συμπλέγματος. Ο «θατσερισμός» διέλυσε την εργατική τάξη, εκτόξευσε την ανεργία και την κοινωνική εξαθλίωση στα ύψη (προσπάθησε, δε, να αποπροσανατολίσει τους παθόντες και να κατευνάσει τις εσωτερικές ταραχές, με τον πόλεμο εναντίον της Αργεντινής, τάχα για τα νησιά Malvinas, το 1982), έδωσε «γη και ύδωρ» σε λαμόγια και αεριτζήδες, εν ολίγοις εξόντωσε όλους τους κοινωνικοπολιτικούς δεσμούς που απειλούσαν το Κεφάλαιο και άφησε ως κληρονομιά ένα ασύνδετο σύνολο μεμονωμένων ατόμων και τον απηνή ανταγωνισμό ως κυρίαρχο δόγμα. Η ίδια διακήρυσσε προς πάσα κατεύθυνση και με τη δέουσα έμφαση πως, «δεν υπάρχει κοινωνία, παρά μόνο άτομα…». Πάντως, το έργο της και η διδαχή της δεν πήγαν χαμένα: άξιοι διάδοχοί της αποδείχθηκαν οι μεταλλαγμένοι «Εργατικοί», οι οποίοι επέκτειναν και ολοκλήρωσαν την ισοπέδωση.

 New Model Army: "Spirit of the Falklands"

Το «σιδηρούν» (και ανενεργό) πλοκάμι της αγγλοσαξονικής Λερναίας Ύδρας αποσυντέθηκε λόγω εγκεφαλικού και, δυστυχώς, δεν υπέφερε όσο οι Ιρλανδοί απεργοί πείνας του 1981 (εκ των οποίων, οι 10 εξέπνευσαν) και για τους οποίους έδειξε τη μέγιστη αδιαλλαξία και αλαζονεία. Ο ψόφος της «σιδηράς» σκατόγριας, καθώς και ο επικείμενος της "her majesty" Elizabeth II, αφιερώνεται στους υπερήφανους Ιρλανδούς αντάρτες (του Provisional I.R.A. και του I.N.L.A.), οι οποίοι πήγαν την απεργία πείνας μέχρι το τέλος και, με πρωτεργάτη τον (και εκλεγμένο βουλευτή Bobby Sands) άφησαν την τελευταία τους πνοή μέσα στις ειδικά σχεδιασμένες φυλακές Maze. Παροιμιώδης έχει μείνει η φράση της «αναμάρτητης» ψοφόγριας ότι «το έγκλημα είναι έγκλημα, δεν είναι πολιτική πράξη˙ δεν είναι παρά έγκλημα, έγκλημα, έγκλημα…». Το 1982, ο Danny Morrison (μέλος του Sinn Fein) την περιέγραψε ως «το μεγαλύτερο κάθαρμα που έχω γνωρίσει ποτέ…» και, δυστυχώς, η τύχη στάθηκε στο πλευρό της όταν ο I.R.A. τοποθέτησε εκρηκτικό μηχανισμό στο ξενοδοχείο όπου διεξαγόταν το συνέδριο του Συντηρητικού Κόμματος –Brighton, 12 Οκτωβρίου 1984.