Επί παντός επιστητού…

Σκίτσο του Στάθη Σταυρόπουλου

[…] Άφησα τελευταία τη «Χρυσή Αυγή» που στην πραγματικότητα είναι «μαύρη νύκτα». Είναι θλιβερό ότι κάποιοι «χριστιανοί αγωνιστές» ταυτίστηκαν με τη χρυσή αυγή για να υπερασπιστούν τον Χριστό. Τον Χριστό που η «χρυσή αυγή» τον διώκει, τον προσβάλλει και τον εξευτελίζει καθημερινά και το πράττει στα πρόσωπα, των προσφύγων, των μεταναστών ακόμα και των παιδιών. Ξεχάσατε αγαπητοί μου χριστιανοί το λόγο του Χριστού «εφόσον εποιήσατε, ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε;» Δεν είναι ο άνθρωπος εικόνα του Χριστού όποιος και εάν είναι; Δεν είναι ένας μετανάστης, ένας πρόσφυγας, ελάχιστος αδελφός του Χριστού; Δεν είναι ο «πλησίον» της Παραβολής του Καλού Σαμαρείτη; Σύμφωνα λοιπόν με την χρυσαυγίτικη αντίληψη θα έπρεπε ο Σαμαρείτης βλέποντας τον πληγωμένο Ιουδαίο να τον πετάξει στα σκουπίδια, τότε θα ήταν «καλός». Κάθε εναγκαλισμός και χάϊδεμα χριστιανού η πολύ περισσότερο ιερωμένου προς την Χρυσή Αυγή δείχνει μπέρδεμα φρικτό και ακύρωση της πίστης. Κανείς δεν μπορεί να παίζει «εν ου παικτοίς». Ο λόγος του Θεού έχει απόλυτο και αιώνιο κύρος. Είναι άλλο το θέμα των προσφύγων και των προβλημάτων που μια ανίκανη πολιτική ηγεσία άφησε να δημιουργηθούν και άλλο η απόλυτη αξία του ανθρώπινου προσώπου. Δεν θα ακυρώσουμε την αλήθεια του Θεού για να λύσουμε τα προβλήματα μας. Αντιθέτως τα προβλήματα δημιουργήθηκαν γιατί την αλήθεια του Θεού την αντικαταστήσαμε με την αλαζονεία μας και την επιπολαιότητα μας. Στώμεν λοιπόν καλώς! Στώμεν μετά φόβου! Η άκρη του κουβαριού είναι του Χριστού το θέλημα και όχι οι αυθαιρεσίες και οι εξυπνάδες των ανθρώπων! […].

Αυτά τα λόγια του Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης Παύλου, δημοσιευμένα στις 14.10.2012 στην ιστοσελίδα Romfea.gr («24ωρο πρακτορείο εκκλησιαστικών ειδήσεων – όλη η Ορθοδοξία με ένα κλικ!») προκάλεσαν ενθουσιώδη ρίγη συγκίνησης και διθυραμβικά σχόλια στους επιφυλλιδογράφους του αστικού Τύπου (ακόμη και της καθεστωτικής Αριστεράς) κατά την παρελθούσα εβδομάδα. Πράγματι, οι βολές του επαγγελματία χριστέμπορα εναντίον των εγχώριων νεοναζί είναι εντυπωσιακές και διαφέρουν από τα ευμενή σχόλια και τα χάδια άλλων υψηλόβαθμων ρασοφόρων (όπως ο Μητροπολίτης Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Ανδρέας, ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, καθώς και ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος -κατά κόσμον Αθανάσιος Λενής) προς τη συμμορία των ξεσαλωμένων και αποθρασυμένων ρατσιστών. Το κείμενο του Παύλου γράφτηκε με αφορμή τα γεγονότα που έλαβαν χώρα έξω από το θέατρο «Χυτήριο», το βράδυ της Πέμπτης 11 Οκτωβρίου και οδήγησαν στη ματαίωση της θεατρικής παράστασης "Corpus Christi" –εξ ου και ο τίτλος του παρόντος κειμένου: ο σκηπτροκραδαίνων ιεράρχης εκφράζει γνώμη επί παντός, χωρίς να διαθέτει προσωπική εμπειρία και γνώση, συμπεριφερόμενος ακριβώς όπως εκείνοι τους οποίους αποδοκιμάζει. Η άγνοιά του γίνεται εμφανής από την πρώτη κιόλας πρόταση: «Δύο λόγια νοιώθω την ανάγκη να πω ξέροντας πως θα ενοχλήσουν πολλούς. Αφορμή τα όσα διαδραματίστηκαν με ένα άθλιο κινηματογραφικό έργο…». Έτσι, αρχίζει να ξιφουλκεί εναντίον του «άθλιου κινηματογραφικού έργου» (δηλαδή, της επίμαχης θεατρικής παράστασης), επικαλούμενος «αδιάσειστα» και καθ’ όλα «αντικειμενικά» κριτήρια: «Μέχρι τα πρόσφατα γεγονότα η αντικειμενική κριτική είχε αποφανθεί ότι πρόκειται για ένα έργο αμφιβόλου καλλιτεχνικής αξίας, για μια μετριότητα…». Έχει, δε, και άκρως αποκαλυπτικές πληροφορίες, οι οποίες του επιτρέπουν να ελίσσεται καταλλήλως: «Η δεύτερη πληροφορία που είχαμε είναι ότι οι συντελεστές του, θα επεδίωκαν την σύγκρουση με την Εκκλησία για καθαρά διαφημιστικούς και εισπρακτικούς λόγους. Ήδη κάποιοι γνωστοί, αγανακτισμένοι πάντα με τους άλλους και ποτέ με τον εαυτό τους, ρωτούσαν τι κάνει η Ιερά Σύνοδος. Η Σύνοδος όντως απασχολήθηκε με το θέμα, το συζήτησε, είχε τις πληροφορίες για την επιδιωκόμενη σύγκρουση εκ μέρους των συντελεστών της ταινίας και αποφάσισε να αντιδράσει με σύνεση, χωρίς όμως να τους προσφέρει την επιδιωκόμενη ευκαιρία..». Προσέτι, είναι άριστος ανατόμος της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης, αφού διαβλέπει (διαθέτων την έκτη, και βάλε, αίσθηση) τις προθέσεις πάντων, καθώς και δεινός τεχνοκριτικός: «Τελικά οι θλιβεροί συντελεστές του έργου πέτυχαν στο στόχο τους. Διαφημίστηκαν, παρουσιάστηκαν σαν θύματα οι πραγματικοί θύτες, παρουσίασαν σαν τέχνη, την χυδαιότητα του εσωτερικού τους κόσμου, τέθηκαν υπό την προστασία του γνωστού λόμπυ Τατσόπουλος-Ρεπούση και σία και έτσι πέτυχαν οι δήθεν υπερασπισταί του Χριστού να γίνουν οι καλύτεροι διαφημιστές μιας χυδαίας μετριότητας. Να παρουσιαστεί σαν τέχνη το άτεχνο, σαν σημαντικό το ασήμαντο, να φανούν σαν σπουδαίοι οι μετριότητες, να παριστάνουν τους ηθο-ποιούς οι φθορείς και διαφθορείς του ήθους και της αξιοπρέπειας, ανήγαγαν σε μεγέθη ασήμαντα τα θλιβερά ανθρωπάκια…». Το φραγγέλιο εξακολουθεί να χτυπά, με όλο και πιο χριστιανικό τρόπο: «ο Χριστός σου ΔΕΝ κινδυνεύει από τα θλιβερά αυτά ανθρωπάρια, από τα γυναικάρια και τα ανδρεικελα που ισχυρίζονται ότι κάνουν τέχνη. Ο καθένας ό,τι έχει δίνει και όλοι αυτοί δείχνουν τι έχουν και ποιοί είναι. Δείχνουν μόνοι τους την ποιότητα τους και ρεζιλεύονται. Αν οι θερμόαιμοι δεν τους είχαν διαφημίσει, θα είχαν περάσει απαρατήρητοι…». Ακολουθεί το πέρασμα σε πιο μεταφυσικές καταστάσεις: «Το δεύτερο που περιμένω να με ρωτήσετε είναι: Μα δεν πρέπει να υπερασπίσουμε την πίστη μας, τον υβριζόμενο Χριστό μας; Ναι, αλλά πως; Την μέθοδο που χρησιμοποίησαν οι «αγωνιστές» την έχει αποδοκιμάσει ο ίδιος ο Κύριος μας. Είναι η μέθοδος του Πέτρου που πήγε να υπερασπισθεί το Χριστό με ένα μαχαίρι. Το ίδιο λοιπόν κάνουν και οι σημερινοί που είναι ικανοί να καταστρέψουν, να κτυπήσουν και πιθανώς να λυντσάρουν τους υβριστές στο όνομα της πίστης. Τι θλιβερό. Αλλά και πόσο επίκαιρο. Ο Χριστός αποδοκιμάζει τη μέθοδο τους. Θα μπορούσε ο Χριστός να υπερασπισθεί τον εαυτό Του μόνος Του. Με τις λεγεώνες των Αγγέλων Του. Θα μπορούσε να ρίξει φωτιά και να τους κάψει. Αμφιβάλλετε; Δεν είναι όμως αυτό το πνεύμα Του. Ο Χριστός δεν κινδυνεύει από τα θλιβερά αυτά ανθρωπάρια. Δεν κινδυνεύει από την αναισχυντία των άθεων και των διεφθαρμένων. Η Πίστη κινδυνεύει από την αμετανοησία των χριστιανών, από την απουσία αγιασμού και αρώματος χάριτος σ’ αυτούς που θέλουν να λέγονται πιστοί. Κινδυνεύει από την εκκοσμίκευση της πνευματικής ζωής των χριστιανών που αντικατέστησαν τον αγιασμό και το μαρτύριο για την πίστη, αυτή είναι η πνευματική αντίσταση, με το λυντσάρισμα των απίστων. Δεν θυμίζει αυτό κάτι από Ιερά Εξέταση και μουσουλμανισμό ή κάνω λάθος;…». και καταλήγει, προειδοποιώντας άπαντες τους αμαρτωλούς: «Θέλω όμως να πω και δυό λόγια και στους «επαγγελματίες» υπερασπιστές κάθε χυδαιότητας στο όνομα της τέχνης. Με τέτοιους υπερασπιστές δεν μεταποιείται η χυδαιότητα, αδικείται η τέχνη, αλλά και αποκαλύπτεται η πνευματική πτωχεία των δήθεν προοδευτικών. Η ταύτιση της χυδαιότητας με την τέχνη δεν τιμά αυτούς που το επιχειρούν. Ελευθερία του λόγου είναι και η βλασφημία και η αισχρολογία και η ρυπαρότητα. Είτε όμως μας αρέσει είτε όχι η γλώσσα πάντα λαλεί από το περίσσευμα της καρδιάς και έτσι οι άνθρωποι δεν δείχνουν την ανύπαρκτη ελευθερία τους, αλλά την θλιβερή ποιότητα και το περιεχόμενο της καρδιάς τους και αυτορεζιλεύονται πέρα από τους τίτλους και τους τύπους τους...». Το θυμιατό και την αγιαστούρα, γρήγορα!!!