ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ

" Όνειρα γλυκά και προσπάθησε να μην πανικοβληθείς", σκίτσο του Altan δημοσιευμένο στο ιταλικό περιοδικό "L' Espresso".

«Χώρα γερόντων η Ελλάδα ώς τα επόμενα 50 χρόνια / Ραγδαία μείωση του ελληνικού πληθυσμού προβλέπεται για τα επόμενα χρόνια / Η Ελλάδα μεταβάλλεται σε χώρα γερόντων, ενώ ταυτόχρονα θα αυξάνονται σταθερά οι γεννήσεις από αλλοδαπές μητέρες», είναι το πρωτοσέλιδο "σήμα κινδύνου" που εκπέμπει η "Σαββατιάτικη Ελευθεροτυπία" (17.02.2007) και καταλαμβάνει απ' άκρη σ' άκρη το τετρασέλιδο "σαλόνι" της. Πίνακες και πινακάκια, στατιστικά δεδομένα και προβλέψεις, κινδυνολογίες και συγκρίσεις με άλλες χώρες, βαρυσήμαντες απόψεις "ειδικών". Όλα αυτά επιστρατεύονται για να μας πείσουν πως ο κίνδυνος του αφελληνισμού είναι υπαρκτός και άμεσος, πως «δεν σημαίνει ότι όταν κάνεις παιδιά, ξεβολεύεσαι από την άνεσή σου», πως «το να φέρνεις παιδιά στον κόσμο είναι ευλογία και δεν είναι πρόβλημα», πως «ως σύνθετο και όχι ως ένα απλό κοινωνικό φαινόμενο πρέπει να το αντιμετωπίσει η πολιτεία και οι εκάστοτε κυβερνήσεις, έτσι ώστε οι γυναίκες που το επιθυμούν -γιατί η μητρότητα είναι επιθυμία και επιλογή- να πειστούν ότι, όταν αποκτήσουν παιδιά, θα μπορέσουν να τα μεγαλώσουν με αξιοπρέπεια και με μια σχετική οικονομική άνεση, η οποία, σήμερα, στην πλειονότητα των ελληνικών ζευγαριών δεν υπάρχει»...

Καλά και άγια όλα αυτά, αλλά ας δούμε και την άλλη όψη. Κατ' αρχάς, ας αναρωτηθούν οι επίδοξοι εθνοσωτήρες κι εθνεγέρτες πώς μπορούν να πείσουν κάποιον ενημερωμένο και συνειδητοποιημένο άνθρωπο να τεκνοποιήσει χωρίς να καταληφθεί από ισχυρότατους εφιάλτες για το μέλλον των απογόνων του. Εκτός κι αν απαντήσουν με το ακαταμάχητο επιχείρημα «στους επόμενους μεταβιβάζονται οι ελπίδες για ν' αλλάξει ο κόσμος!!!», δηλαδή, για όλα τα αίσχη των προηγούμενων και των σημερινών (οφείλουν) να φροντίσουν οι επόμενοι... Βέβαια, εκείνοι που συνήθως ανησυχούν για τη συντήρηση του χαρακτήρα μιας χώρας είναι οι λογής πορνοβοσκοί - εξουσιαστές που τρέμουν μήπως μειωθεί ο πληθυσμός των κοπαδιών που σχηματίζουν οι υπήκοοί τους. Αλλιώς, ποιόν αφορά η πάση θυσία συνέχιση εις το διηνεκές του ελληνισμού, του τουρκισμού, του γαλλισμού, του κάθε είδους -ισμού; Και, πώς θα πεισθεί ο (όλο και περισσότερο) αμοραλιστής και ατομιστής δυνητικός γονέας να αφιερώσει το "είναι" του στην ανατροφή των βλαστών του και όχι στους φρενήρεις ρυθμούς ζωής (επαγγελματική σταδιοδρομία, κερδοσκοπία, διασκέδαση, υπερκατανάλωση);

Απαντήσεις δεν περιμένουμε. Οι "ειδικοί" επισημαίνουν τον κίνδυνο βασιζόμενοι σε ποσοστά και σε προβλέψεις. Παρ' όλα αυτά, οι άνθρωποι (κυρίως όσοι δεν είναι ικανοί για τέτοιο εγχείρημα) επιμένουν να δημιουργούν οικογένειες, να μεγαλώνουν τα τέκνα τους εκ του μακρόθεν (ας είναι καλά οι γονείς, τα πεθερικά, οι βρεφονηπιακοί σταθμοί, οι γκουβερνάντες, οι πλαστικοί παιδότοποι,...) και να απαιτούν από αυτά να μην τους προκαλούν προβλήματα (δηλαδή, να διατηρούν μια διακριτική και αθόρυβη παρουσία). Άλλωστε, τα όποια προβλήματα "λύνονται" με σποραδικές δωροδοκίες και δωροληψίες - είναι, ίσως, το μόνο που μπορούν να προσφέρουν οι περισσότεροι "γονείς"...