ΚΟΥΤΑΛΟΜΑΧΑΙΡΟΠΗΡΟΥΝΑ

Σκίτσο του Ρουμάνου Ignt Mihai

«Εκβιασμός για 2 δισ. ευρώ / Έκτακτος φόρος για να πληρωθούν τα αναδρομικά των δικαστών / Τα βάρη των δικαστών στις πλάτες της κοινωνίας / Βορά στις ακραίες αντιπαραθέσεις μεταξύ των διαφόρων εισοδηματικών στρωμάτων της κοινωνίας θέλει να ρίξει τους δικαστικούς λειτουργούς η κυβέρνηση», κραυγάζει στο πρωτοσέλιδό της η "Ελευθεροτυπία" (Σάββατο 17 Μαρτίου 2007). Και, στα ενδότερα του ρεπορτάζ: «Έντονος προβληματισμός επικρατεί στο υπουργείο Οικονομίας σχετικά με τις πηγές που θα χρησιμοποιηθούν για εξεύρεση του τεράστιου ποσού των 2 δισ. ευρώ προκειμένου να πληρωθούν τα αναδρομικά των δικαστών. Σε υψηλό, μάλιστα, επίπεδο γίνονται σκέψεις για επιβολή έκτακτου εφάπαξ φόρου, για επιβολή τέλους ή και για αναστολή, για ένα έτος, των φορολογικών ελαφρύνσεων. Η κυβέρνηση φοβάται επίσης ότι η ικανοποίηση των δικαστικών θα λειτουργήσει σαν "γαϊτανάκι" και για άλλες διεκδικήσεις. Κατά τη συνήθη πρακτική των τελευταίων ετών, προηγούνται στη διατύπωση και ικανοποίηση αιτημάτων οι δικαστές (η έκδοση σχετικών αποφάσεων, που ρίχνει "εκτός" τον οικονομικό προγραμματισμό χαρακτηρίζεται "κεραμίδα" από την κυβέρνηση) και έπονται οι βουλευτές. Η κυβέρνηση φοβάται επανάληψη αυτής της πρακτικής με αγωγές που θα καταθέσουν κυρίως συνταξιούχοι βουλευτές, που δεν έχουν τον φόβο κοινωνικών αντιδράσεων ή του πολιτικού κόστους. Η έρευνα που διενήργησε η κυβέρνηση για τη συνολική επιβάρυνση του προϋπολογισμού (2 δισ. ευρώ) εκτιμά ότι τα αναδρομικά των "μεσαίων", σε βαθμό και έτη υπηρεσίας, δικαστών φτάνουν στις 220.000 ευρώ για τον καθένα. Για τους "χαμηλόβαθμους" φτάνουν στις 150.000 - 180.000 ευρώ. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του υπουργείου Οικονομίας, ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου θα λάβει 290.000 ευρώ («όσο ένα διαμέρισμα», λένε στο υπουργείο), ο αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου 240.000 ευρώ, ο εφέτης 190.000 ευρώ, ο πρόεδρος Πρωτοδικών 160.000 ευρώ και ο πρωτοδίκης 150.000 ευρώ». Είμεθα χαϊβάνια; Βεβαίως!!! Είμαστε ηλίθιοι; Ασφαλώς!!! Είμαστε άξιοι της μοίρας μας; Σαφέστατα!!! Διότι, απλούστατα, μόνον αποχαυνωμένες πλειοψηφίες λοβοτομημένων κρετίνων θα μπορούσαν να ανεχτούν τα όργια που συμβαίνουν εις βάρος τους σε ημερήσια διάταξη: οι άρχοντες των εξουσιαστικών δομών και θεσμών να αποφασίζουν για τα πάντα (χωρίς να λογοδοτούν) και να αναδιανέμουν τον δημόσιο πλούτο (εξόφθαλμα και σκανδαλωδώς) προς όφελός τους. Ενώ, οι μη προνομιούχες κοινωνικές ή επαγγελματικές ομάδες, όποτε διεκδικήσουν έστω και ψίχουλα, έχουν να αντιμετωπίσουν τους πραίτορες του καθεστώτος. Και, δεν είναι μόνον οι συνταξιούχοι πολιτικάντηδες που δε φοβούνται το "πολιτικό κόστος", το ίδιο θράσος επιδεικνύουν και οι "εν ενεργεία" (ως ενεργητικοί επιβήτορές μας) ρυθμιστές του βίου μας, μιας και γνωρίζουν πως οι υποδουλωμένες και άμορφες μάζες που τους (υπο)στηρίζουν αναπαράγονται αδιαλείπτως και δεν υπάρχει κίνδυνος εξαφάνισης της πελατείας τους. Αυτά, βεβαίως, είναι γνωστά. Έτσι προστάζει το σύστημα της πλειοψηφικής ολιγαρχίας. Το θέμα είναι πως την καφρίλα των πολλών υφίστανται και οι λίγοι έντιμοι και αξιοπρεπείς άνθρωποι - όσοι αρνούνται να μεταλλαχθούν σε ασπόνδυλες μαριονέτες και καταναλωτικά ερπετά. Άλλωστε, είναι δεδομένο πως όταν εκτοξεύονται ρουκέτες, βροντούν 45άρια, εκσφενδονίζονται μολότοφ και άλλα αντικείμενα, η έρπουσα τάξη των νοικοκυραίων κάνει λόγο για "τρομοκράτες", "εξτρεμιστές" ή (ο πιο ανώδυνος χαρακτηρισμός) για αργόσχολους νεαρούς που "δεν ξέρουν τι θέλουν"...