ΕΞΟΔΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΣ

«Είσαστε έτοιμος κύριε ψηφοφόρε. Θέλετε λακ;»

Σκίτσο του Forges, δημοσιευμένο στην ισπανική εφημερίδα "El Paίs" (24.ΙΙ.2007)

Πριν λίγες ημέρες δημοσιεύτηκε ο ισολογισμός εσόδων - δαπανών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για το έτος 2006. Το πρώτο που διαβάζει κάποιος στη στήλη "έσοδα" είναι το ποσό της ετήσιας κρατικής χρηματοδότησης το οποίο χωρίζεται σε δύο μέρη: α) τακτική χρηματοδότηση (17.942.416,92 ευρώ) και β) επιμορφωτική (;;;) χρηματοδότηση (1.759.060,48 ευρώ). Το συνολικό ποσό είναι 19.701.477,40 ευρώ, σχεδόν 20 ταπεινά εκατομμυριάκια τα οποία σε δραχμούλες μεταφράζονται σε αρκετά δισεκατομμύρια. Στην ίδια στήλη βλέπουμε πως οι "εισφορές βουλευτών - μελών και φίλων" είναι μόλις 1.461.905,92 ευρώ. Στα έξοδα (σύνολο 49.449.470,36 ευρώ) περιλαμβάνονται δαπάνες όπως αμοιβές και έξοδα προσωπικού, επιμόρφωση στελεχών, λογαριασμοί (Δ.Ε.Η., Ο.Τ.Ε., Ε.Υ.Δ.Α.Π., Ενοίκια, Τηλεφωνία), μετακινήσεις στελεχών, διαφημίσεις, έντυπα, γενικά έξοδα (;), έξοδα αποπληρωμής δανείου, κλπ. Κάνοντας έναν πρόχειρο υπολογισμό, καταλήγουμε πως οι επαγγελματίες κοινοβουλευτικοί νταβατζήδες τσεπώνουν γύρω στα 60 εκατομμύρια ευρώ (χώρια οι βουλευτικές "αποζημιώσεις" και άλλα "τυχερά"). Στη λεηλασία του δημόσιου πλούτου δε λένε "όχι" ούτε τα αυτοαποκαλούμενα κόμματα "του λαού" (όπως οι ρασοφόροι που είναι υπεράνω επίγειων απολαύσεων και αδυναμιών). Δηλαδή, τα έξοδα στα οποία ο κάθε "κοινός θνητός" καλείται να ανταποκριθεί "κόβοντας το σβέρκο του", οι ατσίδες του κοινοβουλευτισμού τα καλύπτουν εισπράττοντας την ετήσια παχυλή "κρατική χρηματοδότηση". Και, πώς βρίσκει το κράτος τα χρήματα που σκορπίζει σε λογής "επιδοτήσεις" και "χρηματοδοτήσεις"; παράγει κάτι; όχι, απλώς, απομυζεί μέρος από τον παραγόμενο πλούτο και, αντί να το χρησιμοποιεί για την άμβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, το μοιράζει σε "ημετέρους" και στους χαραμοφάηδες κομματοδίαιτους. Ουσιαστικά, πληρώνουμε ακόμη και τη βαζελίνη για να μας πηδήξουν και μας ξεσκίζουν χωρίς καν να τη χρησιμοποιήσουν. Όλα αυτά (και πολλά άλλα) είναι γνωστά σε όλους σχεδόν και δεν προκαλούν έκπληξη ή απορία. Αυτός είναι ο θρίαμβος της "δημοκρατίας μας": έχουμε φτάσει στο σημείο να θεωρούμε λογικά και αυτονόητα όλα τα αίσχη και τις εξόφθαλμες απάτες τους, η ανοχή μας είναι κραυγαλέα συνενοχή...

Υ.Γ. Στην τελευταία του προκήρυξη, ο "Επαναστατικός Αγώνας" απείλησε (εμμέσως, έστω) το κτίριο του κοινοβουλίου προκαλώντας την "ιερή αγανάκτηση" των ενοίκων του. Ίσως, είναι καιρός να επαναπροσδιορίσουμε (ή και να εμπλουτίσουμε) το περιεχόμενο της λέξης "τρομοκρατία". Διότι, κάποιοι νιώθουν εντελώς τρομοκρατημένοι και σοκαρισμένοι συνειδητοποιώντας καταστάσεις όπως αυτή που μόλις περιγράψαμε...