ΑΝΗΜΠΟΡΗ ΚΑΙ ΑΤΙΜΑΣΜΕΝΗ

Διαβάζουμε στην "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" (φύλλο Παρασκευής 16 Φεβρουαρίου 2007): «Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο πρότεινε χθες την απόρριψη της αγωγής που άσκησαν οικογένειες των 676 θυμάτων της σφαγής των Καλαβρύτων την οποία διέπραξαν οι Γερμανοί στις 13 Δεκεμβρίου 1943, με το επιχείρημα ότι δεν εμπίπτει στις αστικές υποθέσεις(...) Το επιληφθέν δικαστήριο απέρριψε την αγωγή με το αιτιολογικό ότι τα ελληνικά δικαστήρια στερούνται δικαιοδοσία προς εκδίκαση παρόμοιας αγωγής στο βαθμό που το εναγόμενο αλλοδαπό Δημόσιο, δηλαδή το γερμανικό, απολαμβάνει, ως κυρίαρχο κράτος, το προνόμιο της ετεροδικίας(...) Το Ευρωδικαστήριο αποφάνθηκε ότι, καίτοι ορισμένες διαφορές μεταξύ δημόσιας αρχής και προσώπου ιδιωτικού δικαίου εμπίπτουν ενδεχομένως στο πεδίο εφαρμογής της Σύμβασης των Βρυξελλών, τούτο δεν συμβαίνει οσάκις η δημόσια αρχή ενεργεί κατά την άσκηση της δημόσιας εξουσίας(...) Συνεπώς, επιχειρήσεις τις οποίες διεξήγαγαν ένοπλες δυνάμεις συνιστούν χαρακτηριστική εκδήλωση της κρατικής κυριαρχίας(...) »

Τι εστί "ετεροδικία"; Με πολύ απλά λόγια, εν προκειμένω, οι ναζί, για ό,τι έπραξαν σε μη γερμανικό έδαφος, δικαιούνται να δικάζονται σύμφωνα με τους γερμανικούς νόμους και όχι σύμφωνα με τους νόμους της χώρας στην οποία εγκλημάτησαν. Ακόμη πιο απλά, αν το σημερινό γερμανικό κράτος δέχεται πως τα εγκλήματα των ναζί διεπράχθησαν στα πλαίσια ενός πολέμου που διεξήγαγε το τότε γερμανικό κράτος (το οποίο, ας μη λησμονούμε, έκανε ό,τι έκανε με τη συγκατάθεση και τη συμμετοχή της πλειονότητας), τότε, αρκεί η παρωδία - κουκούλωμα που ακούει στο όνομα "Δίκη της Νυρεμβέργης" και κανείς δεν μπορεί να διεκδικεί οτιδήποτε.

Το έχουμε ξαναπεί πως οι νόμοι (εγχώριοι και διεθνείς) υπάρχουν για να νομιμοποιούν τις αυθαιρεσίες των ισχυρών και μόνο οι ξεδοντιασμένοι αντίπαλοι (π.χ. Σαντάμ ή Μιλόσεβιτς)των κατά περίπτωση κυρίαρχων σέρνονται σε δίκες ή εκτελούνται με συνοπτικές διαδικασίες. Το ίδιο συμβαίνει και με όσους αμφισβητούν την κυρίαρχη τάξη πραγμάτων: είτε είναι μέλη εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων (π.χ. Βάσκοι της Ε.Τ.Α. ή Ιρλανδοί του I.R.A.), είτε αντιεξουσιαστές ή μέλη ομάδων αντάρτικου πόλεων, βιώνουν στο πετσί τους την εκδικητικότητα και το μένος της επίσημης εξουσίας (πολύμηνες προφυλακίσεις, εξοντωτικές ποινές και βασανιστήρια). Αυτοί, βέβαια, δεν είναι χρήσιμοι στο καθεστώς - απεναντίας...

Περί "Δικαιοσύνης" ο λόγος καθώς και τα δύο σκίτσα του Clay Bennett (Η.Π.Α.)