ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΜΙΣΗ ΑΡΧΟΝΤΙΑ

Θεσσαλονίκη ανήμερα Κυριακής του Πάσχα 2007. Ο κάδος της ανακύκλωσης φρακαρισμένος εδώ και κάποιες εβδομάδες (οι ευσυνείδητοι εργαζόμενοι των Ο.Τ.Α. εμφανίζονται μόλις μία φορά μηνιαίως) και υπερχειλισμένος (γι' αυτό έχουν φροντίσει οι ευαισθητοποιημένοι περί τα οικολογικά συμπολίτες μας). Εικόνα που απαντάται σε πολλές περιοχές της πάλαι ποτέ "Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης" και χαρακτηρίζει το μεγαλύτερο τμήμα του τοπικού πληθυσμού. Μια πόλη που βαυκαλίζεται πως (μπορεί να) είναι πρωτεύουσα και μητρόπολη των Βαλκανίων και δεν είναι ικανή να παρουσιάζει μια ευπρεπισμένη εικόνα όσον αφορά την καθαριότητα και τη διαχείριση των απορριμμάτων της. Μια πόλη - βόθρος που "αφυπνίζεται" μόνον όταν νομίζει πως απειλούνται τα τοπικιστικά της κεκτημένα και η φαντασιακή της υπεροχή και μοναδικότητα. Μια πόλη - χωματερή, τόσο σε ρύπους και σκουπίδια όσο και σε ανθρώπινες σχέσεις. Μια πόλη - φάντασμα, φαντασιόπληκτη, υπνώττουσα και μονίμως αυτοϊκανοποιούμενη.