ΠΝΙΓΜΕΝΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

26 Σεπτεμβρίου 2000, ώρα: 22:15, νήσος Πάρος. Το Ε/Γ-Ο/Γ "Εξπρές Σάμινα" της εταιρείας Minoan Flying Dolphins παρεκκλίνει της καθορισμένης πορείας του και προσκρούει στο σύμπλεγμα βραχονησίδων Πόρτες, δύο ναυτικά μίλια ανοιχτά της Πάρου. Στο θάλαμο επιχειρήσεων του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας (Y.E.N.) το περιστατικό αρχικά δεν εμπνέει ανησυχία. Ωστόσο, οι επιβαίνοντες επικοινωνούν με τηλεοπτικούς σταθμούς και δίνουν την πραγματική διάσταση του συμβάντος. Το "Σάμινα" βυθίζεται! Πάνω στο πλοίο επικρατεί πανικός. Άνθρωποι τρέχουν αριστερά και δεξιά, προκειμένου να βρουν κάποιο μέσο να σωθούν, άλλοι πηδούν στα αφρισμένα κύματα, ενώ η συσκότιση (αποτέλεσμα ηλεκτρικής βλάβης) δυσχεραίνει τις προσπάθειες επιβατών και πληρώματος να διαφύγουν. Το καράβι βυθίζεται μέσα σε 25 λεπτά. Το Υ.Ε.Ν. αφυπνίζεται, κινητοποιεί το Λιμεναρχείο Πάρου και διατάσσει όλα τα παραπλέοντα σκάφη να σπεύσουν στον τόπο της τραγωδίας, όπου πνέουν άνεμοι εντάσεως οκτώ Μποφόρ. Πρώτοι φτάνουν οι ψαράδες της Πάρου που σώζουν δεκάδες ναυαγούς, ενώ φθάνουν τα σκάφη του Λιμενικού, αλλά και βρετανικά πολεμικά που συμμετέχουν σε άσκηση. Εν τω μεταξύ, σύγχυση επικρατεί σχετικά με τον αριθμό των επιβαινόντων. Η πλοιοκτήτρια εταιρεία κάνει λόγο για 447 επιβάτες και 64μελές πλήρωμα, πληροφορίες όμως αναφέρουν ότι είναι πολύ περισσότεροι. Οι πρώτοι διασωθέντες αποβιβάζονται στην Πάρο και προωθούνται στο Κέντρο Υγείας του νησιού, για να μεταφερθούν στη συνέχεια και να φιλοξενηθούν σε ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια που προσέφερε ο δήμος. Τελικός απολογισμός, 80 νεκροί. Από εκεί και πέρα αρχίζει ο "χορός" των ευθυνών, καθώς όλοι τις αποποιούνται! Ο πλοίαρχος του Σάμινα κατηγορεί τον υποπλοίαρχο, ο υποπλοίαρχος το... πηδάλιο που δεν υπάκουσε, η πλοιοκτήτρια το πλήρωμα, η αντιπολίτευση την κυβέρνηση, η κυβέρνηση την ιδιωτική πρωτοβουλία και οι επιβάτες κάνουν λόγο για εγκληματική αδιαφορία του πληρώματος.

Την προηγούμενη εβδομάδα, το εφετείο αποφάσισε την καταδίκη και των επτά κατηγορουμένων στην υπόθεση του πολύνεκρου ναυαγίου. Συγκεκριμένα, ο πλοίαρχος Βασίλης Γιαννακής καταδικάσθηκε σε κάθειρξη 11 χρόνων 11 μηνών και 25 ημερών για: διατάραξη ασφάλειας της υδάτινης συγκοινωνίας με ενδεχόμενο δόλο από την οποία επήλθε θάνατος ανθρώπων (κακούργημα), ναυάγιο από αμέλεια, ανθρωποκτονία από αμέλεια κατά συρροή, σωματικές βλάβες από αμέλεια κατά συρροή, μη αυτοπρόσωπη διεύθυνση πλοίου από πλοίαρχο σε πλου με δυσχερή σημεία. Πρωτόδικα είχε καταδικαστεί σε ποινή φυλάκισης 16 χρόνων, ενός μήνα και 15 ημερών. Ο υποπλοίαρχος Αναστάσιος Ψυχογιός καταδικάσθηκε σε κάθειρξη 12 ετών, 9 μηνών και 25 ημερών για: διατάραξη ασφάλειας της υδάτινης συγκοινωνίας με ενδεχόμενο δόλο από την οποία επήλθε θάνατος ανθρώπων (κακούργημα), ναυάγιο από αμέλεια, ανθρωποκτονία από αμέλεια κατά συρροή, σωματικές βλάβες από αμέλεια και κατά συρροή. Πρωτόδικα είχε καταδικαστεί σε κάθειρξη 19 ετών, ενός μήνα και 15 ημερών. Και οι δύο, αμέσως μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας, οδηγήθηκαν στη Φυλακή για τη συνέχιση της εκτέλεσης της ποινής τους. Ο ύπαρχος Γιώργος Τριαντάφυλλος καταδικάσθηκε σε ποινή φυλάκισης 5 ετών και 28 ημερών για: διατάραξη ασφάλειας της υδάτινης συγκοινωνίας από αμέλεια, ανθρωποκτονία από αμέλεια κατά συρροή, πρόκληση σωματικών βλαβών από αμέλεια κατά συρροή, έκθεση με ενδεχόμενο δόλο κατά συρροή, εγκατάλειψη πλοίου χωρίς τη συναίνεση πλοιάρχου. Πρωτόδικα είχε καταδικαστεί σε φυλάκιση οκτώ ετών, εννέα μηνών και 28 ημερών. Η ποινή του είναι εξαγοράσιμη. Ο α' μηχανικός Γεράσιμος Σκιαδαρέσης καταδικάσθηκε σε ποινή φυλάκισης 7 ετών, πέντε μηνών και 28 ημερών για: πρόκληση ναυαγίου από αμέλεια, ανθρωποκτονία από αμέλεια κατά συρροή, πρόκληση σωματικών βλαβών από αμέλεια κατά συρροή, έκθεση με ενδεχόμενο δόλο κατά συρροή. Πρωτόδικα είχε καταδικαστεί σε φυλάκιση 8 ετών, 6 μηνών και 28 ημερών. Η ποινή του είναι εξαγοράσιμη. Ο ασυρματιστής Δημήτρης Τσούμας καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 10 μηνών με τριετή αναστολή για εγκατάλειψη πλοίου χωρίς συναίνεση πλοιάρχου. Πρωτόδικα είχε καταδικαστεί σε φυλάκιση 15 μηνών με τριετή αναστολή. Τέλος, διευθύνων σύμβουλος και πρόεδρος της τότε της πλοιοκτήτριας εταιρείας (Νικόλαος Βικάτος και Κωνσταντίνος Κληρονόμος, αντίστοιχα) καταδικάσθηκαν σε ποινή φυλάκισης 2ετών, 6 μηνών και 2 ημερών για έκθεση κατά συρροή με ενδεχόμενο δόλο. Η ποινή τους είναι εξαγοράσιμη. Πρωτόδικα είχαν καταδικαστεί σε φυλάκιση 4 ετών, τριών μηνών και τριών ημερών.

Είναι, όντως, κουραστική και ανιαρή η παράθεση τόσων λεπτομερειών, αλλά υπάρχει λόγος. Αν συγκρίνουμε τις ποινές μεταξύ τους θα καταλάβουμε τι εστί ταξική δικαιοσύνη. Η πρόθεση φάνηκε από την επομένη του ναυαγίου, όταν τα "ΝΕΑ" του Λαμπράκη κραύγαζαν "Ιδου ο ένοχος" και αναφέρονταν στον υποπλοίαρχο, γιατί υποτίθεται πως εν ώρα υπηρεσίας "χαμουρευόταν" με μια επιβάτιδα. Ακολούθησε ο Ρέππας (το τότε επίσημο κυβερνητικό φερέφωνο) που με ύφος εμπειρογνώμονα δήλωσε: "Ενα είναι σίγουρο. Το πλοίο δεν παρουσίασε μηχανικό πρόβλημα". Η γραμμή, δηλαδή, που έδιναν στους δικαστές του Λαμπρακιστάν ήταν καθαρή: ας τιμωρηθούν κάποιοι απ' το πλήρωμα του πλοίου, για να εκτονωθεί η λαϊκή οργή, αλλά μέχρι εκεί. Οι εφοπλιστές είναι "στυλοβάτες του έθνους" και δεν ευθύνονται για τίποτα. Από την στιγμή που βγαίνουν οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες και δηλώνουν ότι είχαν γίνει όλοι οι έλεγχοι και το πλοίο ήταν αξιόπλοο, τα εφοπλιστικά κοράκια τυπικά δεν φέρνουν καμιά ευθύνη. Και είναι λογικό αυτό αφού το κεφάλαιο είναι κράτος. Το 'να χέρι νίβει τ' άλλο. Όσο κι αν ευθύνεται το πλήρωμα άλλο τόσο ευθύνονται οι πλοιοκτήτες και οι νηογνώμονες του Υ.Ε.Ν. οι οποίοι παραχωρούν (χαρίζουν) το αξιόπλοο σε αξιοθρήνητα σαπιοκάραβα ηλικίας άνω των 35 ετών. Την κατάσταση των περισσότερων πλοίων που διαπλέουν τις ελληνικές θάλασσες, λίγο - πολύ, τη γνωρίζουμε όλοι. επίσης, γνωρίζουμε και το καθεστώς ατιμωρησίας το οποίο απολαμβάνουν οι λογής αυθαιρετούντες. Στο καθεστώς αυτό και στην ανοχή μας βασίζουν την εξουσία τους και από εκεί πηγάζει το απύθμενο θράσος τους.