ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ...

Τώρα που τελείωσαν οι εκδηλώσεις για την επέτειο του Πολυτεχνείου (την τίμησαν ακόμη και οι εκπρόσωποι της "δημοκρατίας"), ας δούμε κάποιες πτυχές τις οποίες (πλην εξαιρέσεων) αποφεύγουν να προβάλλουν τα έντυπα και ηλεκτρονικά Μ.Μ.Ε.

Είναι γνωστό πως η "μεταπολίτευση" δεν άγγιξε τους στυλοβάτες της επταετούς τυραννίας. Άλλωστε, η μεγάθυμη "δημοκρατία" δεν εκδικείται (εκτός αν πρόκειται για "τρομοκράτες", στους οποίους αξίζουν τα υπόγεια μπουντρούμια του Κορυδαλλού), γι’ αυτό και χαρακτήρισε "στιγμιαίο έγκλημα" το πραξικόπημα του 1967 (οδηγώντας τους πρωταίτιους σε ανακαινισμένα κελιά - σουίτες). Αντιθέτως, τρεις δεκαετίες μετά, κάποιοι άλλοι καταδικάστηκαν (από έκτακτο στρατοδικείο) σε χιλιάδες χρόνια κάθειρξη για κάποιο "διαρκές έγκλημα κατά της δημοκρατίας".

Στο βιωματικό βιβλίο του Περικλή Κοροβέση "Ανθρωποφύλακες" (1970), ένας από τους πρωταγωνιστές" ονομάζεται Κωνσταντίνος Καραπαναγιώτης (τότε ασφαλίτης και στυλοβάτης του καθεστώτος). Το φάντασμα του αγαθού αυτού ελληνοχριστιανού ταλαιπωρεί ακόμη τον (από τότε κυνηγημένο) Κώστα Αγαπίου.

Την Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 1976, ώρα 22:15, στην οδό Άτλαντος στο Παλαιό Φάληρο, η πρώτη γενιά της "Ε.Ο. 17Ν" εκτελεί τον αρχιβασανιστή της χούντας Ευάγγελο Μάλλιο. Λίγο προτού ξεψυχήσει, στη Γενική Κλινική Παλαιού Φαλήρου, ο Μάλλιος φώναξε στους γιατρούς: «1973, ένας ψηλός και μία κοπέλα». Στην προκήρυξη , με την οποία έγινε ανάληψη ευθύνης, αναφέρεται: «Δύο ολόκληρα χρόνια ο Ελλ. Λαός περιμένει να δη την τιμωρία των βασανιστών της ασφάλειας, των εγκληματιών του λαού που επί 7,5 χρόνια βασάνιζαν με μεσαιωνικά και βάρβαρα βασανιστήρια χιλιάδες αντιφασίστες αγωνιστές. Κι αντί για τιμωρία βλέπει την αποκατάσταση των βασανιστών. Όλοι οι βασανιστές της ασφάλειας κυκλοφορούν λεύτεροι. Οι περισσότεροι ξαναγύρισαν στις θέσεις τους. Κι αυτοί που αποστρατεύτηκαν για τα μάτια, παραμένουν οι μυστικοσύμβουλοι της ασφάλειας ενώ παράλληλα ξεκουράζονται στα πολυτελή διαμερίσματα και τις δίπλες τους που έκτισαν βασανίζοντας τον Ελλ. Λαό. Το κράτος δεν άσκησε καμία δίωξη. Η Δικαιοσύνη τους αθώωσε στη Χαλκίδα και σε άλλες δίκες, δείχνοντας χειροπιαστά ότι δεν υπάρχει Δικαιοσύνη, κράτος δικαίου, κι ο λαός δεν έχει να περιμένει τίποτε απ' αυτή. (…) Ο λαός θα αγωνιστεί με όλα του τα μέσα για να τους τσακίσει, γιατί όντας ατιμώρητοι προετοιμάζονται ανενόχλητοι για να ξανακάτσουν στο σβέρκο του λαού μας. Έτσι αποφασίσαμε να εκτελέσουμε παραδειγματικά έναν από τους κυριώτερους αρχιβασανιστές, τον πασίγνωστο Ευάγγελο Μάλλιο. Ο αστυνόμος Μάλλιος δεν ήταν κανένα τσιράκι που εκτελούσε διαταγές ανωτέρων. Μαζί με τους ομοίους του Λάμπρου, Μπάμπαλη, Καραπαναγιώτη ήσαν τα αφεντικά στα μπουντρούμια της Μπουμπουλίνας και της Μεσογείων. Αυτοί αποφάσιζαν για τα βασανιστήρια, κι έπαιρναν μέρος σ' αυτά. Χιλιάδες αγωνιστές υπέφεραν στα χέρια τους. Σήμερα τα καθάρματα αυτά κυκλοφορούν ελεύθερα και κοροϊδεύουν τα θύματα τους και τον Ελλ. Λαό. Κανένας θεσμός δεν μπόρεσε να τους τιμωρήση. Ούτε η Βουλή, ούτε η Κυβέρνηση, ούτε η Δικαιοσύνη. Ο Ελλ. Λαός θα τους αναλάβη πια μόνος του. Το προηγούμενο της ατιμωρησίας του δοσιλογισμού δεν θα επαναληφθεί (…)».

Την 31^η Ιανουαρίου 1979, στον Άγιο Σώστη, η ομάδα "Ιούνης 78" εκτέλεσε τον αστυνόμο - βασανιστή της χούντας Πέτρο Μπάμπαλη. Στο σχετικό κείμενο ανάληψης της ευθύνης, αναφέρεται: «(…) Ήτανε υπεύθυνος για την "ανάδειξη" πολλών εκατοντάδων χαφιέδων σε επίλεχτους βασανιστές, που ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ συνεχίζουν τη δράση τους και που όλο και περισσότερο γίνονται απαραίτητα στηρίγματα της κρατικής εξουσίας (…) Ήτανε από τους υπεύθυνους της εκστρατείας των δολοφονιών, που εξαπέλυσε η ασφάλεια μετά το Νοέμβρη του 1973, που είχε σαν αποτέλεσμα πολλές δεκάδες νεκρούς - που τους παρουσίασαν για "αυτοκτονημένους" - και που σήμερα φαίνεται ότι όλα τα επίσημα κόματα τους ξέχασαν. (…) Η δράση όμως του Μπάμπαλη, όπως σχεδόν όλων των συνεργατών του και των ομοίων του, δεν σταμάτησε στις 24.7.74 (…) Όπως στη διάρκεια της δικτατορίας και της χούντας, έτσι και μετά απ’ αυτήν, σε περίοδο δημοκρατίας και κοινοβουλίου, ο Μπάμπαλης ήτανε το άλλο σκέλος του δίδυμου Μάλλιος-Μπάμπαλης, δηλαδή ένα από τα σημαντικά στελέχη των μηχανισμών τρομοκρατίας του καθεστώτος, μηχανισμών που είναι απαραίτητοι για το καθεστώς της καπιταλιστικής εξουσίας, είτε αυτό χρησιμοποιεί τη διχτατορία και τη χούντα, είτε εξυπηρετείται από τη δημοκρατία και τον αστικό κοινοβουλευτισμό. (…) Μετά τις 24.7.74, για να μπορέσει ο Μπάμπαλης να συνεχίσει τη δραστηριότητά του σαν στέλεχος των μηχανισμών τρομοκρατίας του καθεστώτος /όπως όλοι οι όμοιοί του και οι συνεργάτες του/ έπρεπε να εκτονωθεί και να κουκουλωθεί το μίσος και η λαϊκή αγανάκτηση εναντίον του. Αυτή την εκτόνωση του μίσους και της λαϊκής αγανάκτησης, καθώς και την βαθμιαία αλλά γρήγορη αποκατάσταση του Μπάμπαλη και όλων των βασανιστών, τα ανέλαβε και τα πραγματοποίησε η λεγόμενη ανεξάρτητη δικαιοσύνη (…)».

Και στα δύο κείμενα γίνονται σαφείς αναφορές για τον ρόλο της "ανεξάρτητης δικαιοσύνης", η οποία λειτούργησε ως "καθαρτήριο" για τους βασανιστές του Ε.Α.Τ. – Ε.Σ.Α. και της Ασφάλειας. Συγκεκριμένα: στις 7 Αυγούστου 1975, ξεκίνησε στο Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών η δίκη 18 Αξιωματικών και 14 Οπλιτών του Ε.Α.Τ. - Ε.Σ.Α. Μεταξύ των κατηγορουμένων ο Ευάγγελος Μάλλιος. Η δίκη τελείωσε στις 13 Σεπτεμβρίου 1975, με την αθώωση 15 κατηγορουμένων (ανάμεσά τους και ο Μάλλιος) και την καταδίκη των υπόλοιπων 17 (ποινές: από 5 μήνες με αναστολή, έως 23 χρόνια κάθειρξη). Στις 11 Νοεμβρίου 1975 άρχισε στο Μικτό Κακουργιοδικείο Χαλκίδας η δίκη 15 αξιωματικών και υπαξιωματικών της αστυνομίας, ανάμεσά τους οι Μάλλιος και Μπάμπαλης. Ο Μάλλιος δήλωνε με στόμφο από το εδώλιο του κατηγορουμένου στις 24 Νοεμβρίου: «Είμαι εναντίον του βασανισμού. Δεν είναι δυνατόν να βασανίζονται άνθρωποι που περιέρχονται στην εξουσία του κράτους» Η δίκη ολοκληρώθηκε στις 30 Νοεμβρίου 1975, με την αθώωση 11 κατηγορουμένων (ανάμεσά τους ο Μπάμπαλης) και την επιβολή συμβολικών ποινών (4 - 10 μήνες) στους υπόλοιπους 4 (ανάμεσά τους ο Μάλλιος).

Υ.Γ.1 Οι χήρες των Μάλλιου και Μπάμπαλη λαμβάνουν σύνταξη από το ελληνικό κράτος, ως αποζημίωση σε "θύματα της τρομοκρατίας"…

Υ.Γ.2 Μια ενδιαφέρουσα δίκη θα διεξαχθεί τον προσεχή Φεβρουάριο στη Θεσσαλονίκη...

Υ.Γ.3 Το παρόν κείμενο αφιερώνεται στη μνήμη του Χρήστου Κασίμη , του Γιάννη Σκανδάλη, του Χριστόφορου Μαρίνου και κάποιων άλλων…