MANUEL ELKIN PATARROYO

Manuel Elkin Patarroyo Murillo, Κολομβιανός ανοσολόγος ερευνητής, διευθυντής στο Ίδρυμα Ανοσολογίας της Κολομβίας (F.I.D.I.C.). Δημιούργησε ένα τεχνητό εμβόλιο κατά της ελονοσίας (μεταδοτική νόσος που οφείλεται στο κουνούπι Anopheles gambiae), από την οποία προσβάλλονται σχεδόν 3 εκατομμύρια άνθρωποι ετησίως (στην πλειονότητά τους, παιδιά).

Οι έρευνές του βασίστηκαν στο αξίωμα πως μέσα σε κάθε ανθρώπινο οργανισμό υπάρχουν εσωτερικοί παράγοντες (γενετικού χαρακτήρα) που ευνοούν την ανάπτυξη συγκεκριμένων μολύνσεων και πως αυτοί οι παράγοντες είναι δυνατό να εντοπισθούν από τη στιγμή της γέννησης, με σκοπό την πρόληψη των πιθανών νόσων. Το 1979 και το 1980 επικεντρώθηκε στη μελέτη της λέπρας, της φυματίωσης και του ρευματικού πυρετού. Αυτές οι έρευνες τον οδήγησαν, το 1984, στις γενικές αρχές για τη δημιουργία ενός συνθετικού εμβολίου (χημικώς κατασκευασμένου). Έκτοτε, εστίασε στην ελονοσία - με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Μεταξύ 1986 και 1988, το εμβόλιο (SPf66) δοκιμάστηκε σε πίθηκους (Aotus trivirgatus) του Αμαζονίου και νεαρούς εθελοντές φαντάρους. Το εμβόλιο δοκιμάστηκε σε 41.000 και πλέον εθελοντές στη Λατινική Αμερική. Η αποτελεσματικότητα του εμβολίου κατά της ελονοσίας υπολογίζεται μεταξύ 40 και 60% των εμβολιασμένων ενήλικων ασθενών - ποσοστό που μπορεί να φτάσει στο 77%, όταν πρόκειται για παιδιά μικρότερα των 5 ετών. Ο Patarroyo αρνείται επίμονα να πουλήσει την πατέντα του εμβολίου στις πολυεθνικές φαρμακοβιομηχανίες (απέρριψε πρόταση για 74.000.000 δολάρια), γνωρίζοντας πως κάτι τέτοιο θα ανέβαζε σημαντικά το κόστος του τελικού προϊόντος και αυτό θα έβλαπτε κυρίως τους μη προνομιούχους. Ως εκ τούτου, αποφάσισε να δωρίσει την ανακάλυψή του στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.) τον Μάιο του 1993, υπό τον όρο πως η παραγωγή του θα πραγματοποιείται στην Κολομβία. Το 1999, ο Π.Ο.Υ. δοκίμασε το εμβόλιο στην Γκάμπια, στην Τανζανία και στην Ταϊλάνδη, με δείκτη επιτυχίας γύρω στο 30% των περιπτώσεων (δηλαδή, πάνω από 1.000.000 άνθρωποι ετησίως σε παγκόσμια κλίμακα). Ο Patarroyo κατηγορήθηκε για ανευθυνότητα, λόγω του ότι εμβολίαζε ανθρώπους χωρίς να μπορεί να εγγυηθεί για το αποτέλεσμα. Αυτό, βέβαια, συμβαίνει (λίγο - πολύ) με όλους τους ερευνητές που πειραματίζονται με κάτι καινούριο – η χρήση πειραματόζωων ή πειραματανθρώπων είναι ένα άλλο (σημαντικό) κεφάλαιο. Προς το παρόν, ας δούμε ποια υπήρξε η στάση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας: ο Π.Ο.Υ. απέρριψε το εμβόλιο «λόγω της χαμηλής του αποτελεσματικότητας». Αυτό σημαίνει (με πολύ απλά λόγια, πως 1.000.000 σωζόμενοι δεν είναι τίποτα. Για τον Π.Ο.Υ. ισχύει το "όλα ή τίποτα" ή, μήπως, πρόκειται για έναν ακόμη διεθνή οργανισμό που σχηματίστηκε για να "ρίχνει στάχτη στα μάτια", για να απορροφά κονδύλια και για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των αδηφάγων πολυεθνικών κολοσσών;

Υ.Γ. Αιτία και αφορμή για το παρόν κείμενο, υπήρξε το σημείωμα του Θανάση Σκαμνάκη στην εβδομαδιαία εφημερίδα "ΠΡΙΝ" (27.10.2007) με τίτλο "Ιστορία καπιταλιστικής ανάπτυξης (και τρόμου)".

«Το μέλλον πρέπει να αναδιανεμηθεί: Οι νέοι διαθέτουν πάρα πολύ κι εμείς πάρα πολύ λίγο». Του Altan.