ΑΕΙΘΑΛΗ ΤΕΡΑΤΑ...

Δεν είναι, δα, και σπουδαία ανακάλυψη το ότι η ηρωική ψωροκώσταινα είναι μια μπανανία "κολλητών", οι υπήκοοι της οποίας μαθαίνουν εξ' απαλών ονύχων το επιβιώνειν δια της μίζας. Τελικά (και αρχικά), ο μιθριδατισμός δεν είναι σύμπτωμα - είναι τρόπος "ζωής".

Σε αυτό το θερμοκήπιο, μπορεί να αναπτυχθεί και η πλέον απίθανη ποικιλία: όπως σκηνοθέτες των (προ 25-30 ετών) αλήστου μνήμης βιντεοταινιών να λύνουν και να δένουν (χειροπόδαρα). Αυτό το περιβάλλον "της παρέας" είναι πραγματική πρόοδος και συναδέλφωση και ας ωρύονται κάποιοι πολέμιοι του εκσυγχρονισμού όπως ο Στάθης Σταυρόπουλος. Το καλό είναι πως στην πατρίδα μας αφθονούν οι ανιδιοτελείς και ακάματοι εργάτες του πολιτισμού.

Κι επειδή, ένεκα της θριαμβευτικής "εισόδου" του "νέου" έτους, οφείλουμε να είμεθα αισιόδοξοι και χαρωποί, ο επίλογος ανήκει στον Κώστα Καναβούρη ("Αυγή", Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2007): «(...) μας κυβερνούν (και δεν εννοώ μονάχα την κυβέρνηση) άνθρωποι χυδαίοι, αμόρφωτοι, ταπεινότατων αισθημάτων άνθρωποι, ανδράρια και γύναια χθαμαλής ποιότητας. Μας κυβερνούν όντα που είναι αποκυήματα της πολλαπλής δυσπλασίας (η οποία συνιστά και τη δυστυχία της) από την οποία προέκυψε το ελληνικό κράτος και ο καινοφανής (ου μην αλλά και κενός) ελληνικός λαός (...) Η Ελλάδα δεν υφίσταται. Δεν υπάρχει. Και δεν είναι πια εφεύρημα της φαντασίας της. Είναι αποκύημα της ιστορικής της χυδαιότητας απ' όπου ο καθένας (σύστημα, ομάδα, οικονομική διάσταση, ατομική οντότητα) άρπαξε ό,τι πρόλαβε, το εγκατέστησε στον τόπο και αυτό το συνονθύλευμα το προβάλλει ως συντεταγμένη κρατική υπόσταση, διαθέτουσα λαό, έδαφος, εξουσία (...) Χυδαίοι ομνύουν για τη σημαία, χυδαίοι ομνύουν για τον τόπο, χυδαίοι ομνύουν για τη θρησκεία. Δυσμαθής και ανάλγητοι ομιλούν. Θρασύστομοι επιτίθενται και αργυρώνητοι εξηγούν τα θέσφατα. Και τα εξηγούν σε έναν λαό πρόθυμο να πιστέψει τους θρασύστομους, τους αργυρώνητους, τους χυδαίους, τους τιποτένιους, τα ανδράρια και τα γύναια της κάθε λογής εξουσίας. Και είναι πρόθυμος ο λαός να τους πιστέψει γιατί είναι σάρκα από τη σάρκα του. Αληθώς. Τομάρια που πρόδωσαν, κτήνη που έβγαλαν κέρδη από την προδοσία, μαυροφορεμένα γουρούνια που πούλησαν τη θεία κοινωνία σε κάθε κατακτητή και απάνθρωπες γραβάτες που ξέσκισαν και ξεσκίζουν κάθε έννοια κοινού κτήματος της δημοκρατίας προς ίδιον όφελος, όλοι αυτοί λατρεύτηκαν. Αλλά για να λατρευτούν όλοι αυτοί, σημαίνει, ότι τους λατρεύουν δούλοι. Η παινεμένη, αποενοχοποιημένη λατρευτή πλειοψηφία. Αυτή η χρυσοτόκος όρνις που γεννάει τα χρυσά αυγά του τίποτα (...) το πράγμα δεν τελειώνει με τα δύο κόμματα εξουσίας, ούτε με τους βαρείς υποστηρικτές τους. Έχει διαχυθεί παντού, σε μια κραυγαλέα ομερτά της απάτης. Καθαρά πράγματα: τα πάντα είναι προδομένα. Όλοι οι θεσμοί είναι μη αντιστρέψιμα διαβρωμένοι (...) η Ελλάδα είναι απλώς εμπόρευμα. Φτηνό. Που εμπορεύεται το ίδιο της το άγαλμα. Το μόνο σταθερό της σημείο».