11η Σεπτεμβρίου…

Όπως κάθε χρόνο, αλλά πολύ περισσότερο φέτος («στρογγυλή» επέτειος, γαρ), τα καθεστωτικά Μέσα Μαζικού Ελέγχου των πολυποίκιλων επιχειρηματιών και μεγαλοεργολάβων, δια της φωνής των εντεταλμένων προπαγανδιστών ψιττακών, θα διαπρέψουν στις συνήθεις παπαροαναλύσεις και στις οιμωγές προς τιμήν των «αθώων θυμάτων της διεθνούς τρομοκρατίας» στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου –ήτοι, στην έδρα μιας από τις πλέον αιμοβόρες και ανηλεείς ιμπεριαλιστικές συμμορίες διεθνώς.

Η συγκεκριμένη ημερομηνία αποτελεί αφορμή για να θυμηθούμε ότι η πραγματική 11^η Σεπτεμβρίου συνέβη το μακρινό (;) 1973, με την ανατροπή του εκλεγμένου προέδρου της Χιλής Salvador Allende (1908-1973), ο οποίος αντιστάθηκε μέχρις εσχάτων. Η (σχεδόν 17ετής) στυγνή δικτατορία του βδελυρού Pinochet (μίσθαρνου πραξικοπηματία κι έμμισθου υπαλλήλου των Η.Π.Α. του Nixon), έβαλε ταφόπλακα στο πολλά υποσχόμενο σοσιαλιστικό πείραμα του Allende και προσέθεσε ακόμη μία (υποκινούμενη και ασμένως στηριζόμενη από τη C.I.A. και άλλα «ευαγή» ιδρύματα) σαρκοβόρα δικτατορία στην από αιώνες πολύπαθη Νότια Αμερική.

Ο Salvador Allende τόλμησε γενναία και απτά βήματα προς την κατεύθυνση ενός ουσιαστικού σοσιαλιστικού μετασχηματισμού και δεν αρκέστηκε σε συνειδητά απατηλές και ψευδεπίγραφες διακηρύξεις (τύπου 3^ης Σεπτέμβρη 1974, με τους γνωστούς ανέξοδους λεονταρισμούς για εσωτερική κατανάλωση), γεγονός που θορύβησε έντονα τα αδηφάγα αρπακτικά του βορειοαμερικανικού καπιταλισμού –με αποτέλεσμα τη βίαιη ανατροπή του, πριν ακόμη κλείσει τριετία. Οι συνέπειες είναι γνωστές: χιλιάδες θύματα (δολοφονημένοι, «εξαφανισμένοι», βασανισμένοι) εντός της Χιλιανής επικράτειας, εξόριστοι και αυτοεξόριστοι, και όλα αυτά για να επικρατήσει το νεοφιλελεύθερο δόγμα του ανεξέλεγκτου και αχαλίνωτου καπιταλισμού που πρέσβευε η περιβόητη «Σχολή του Chicago» με θεωρητικό «γκουρού» τον υπερτιμημένο μανδαρίνο Milton Friedman. 

Η μνεία της περίπτωσης Allende και η σύγκριση με το σημερινό παγκόσμιο πολιτικό σκηνικό (εξωνημένες ψευδοκυβερνήσεις εντεταλμένων ενεργούμενων του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου), προκαλεί απέραντη θλίψη για την κατάντια μας –τι άλλο;