Αξιοσημείωτα αρπακτικά…

Κάθε Κυριακή στις 19:00, η ΕΤ1 προβάλλει την εκπομπή «Συναντήσεις με Αξιοσημείωτους Ανθρώπους». Ο τίτλος της εκπομπής παραπέμπει στο ομότιτλο βιβλίο του Ελληνο-Αρμένιου μυστικιστή φιλοσόφου Γεώργιου Γκουρτζίεφ (ελληνιστί, Γεώργιος Γεωργιάδης) και στις πρώτες εκπομπές παρουσίασε πραγματικά αξιοπρόσεκτους, χαρισματικούς και ταλαντούχους ανθρώπους˙ αυτά μέχρι τις 19.02.2012, όταν ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Μενέλαος Καραμαγγιώλης (γνωστός για πολλές αξιοπρεπέστατες κινηματογραφικές του δουλειές και τις θαυμάσιες ραδιοφωνικές του εκπομπές στο «Τρίτο Πρόγραμμα» της Ε.ΡΑ.) αποφάσισε να μας συστήσει ως «αξιοπρόσεκτο άνθρωπο» τον γνωστό και μη εξαιρετέο Δημήτρη Δασκαλόπουλο –τον νυν πρόεδρο του Σ.Ε.Β. (Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών, τέως Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών) και πρόεδρο της Vivartia Α.Β.Ε.Ε. Το εν λόγω (σχεδόν ωριαίο) επεισόδιο είχε τον βαρύγδουπο τίτλο "Keeping it real" και στο σχετικό διαφημιστικό αναφέρονταν τα εξής: «Τι σπρώχνει κάποιον να ασχοληθεί με την τέχνη; Γιατί γίνεται συλλέκτης; Πώς ένας Έλληνας υποστηρίζει τη τέχνη και ανοίγει τα σύνορα της χώρας του στο διεθνή ορίζοντα; Η Συλλογή Δ. Δασκαλόπουλου αποκαλύπτει την διαφορετική πλευρά ενός επιχειρηματία που πιστεύει στην τέχνη και στους τρόπους που το ελληνικό γίνεται διεθνές. Από την Whitechapel και την Tate Modern του Λονδίνου στο μουσείο Guggenheim του Bilbao, η πορεία μιας συλλογής που αρχίζει να εκτίθεται, ενώ συγχρόνως θέτει ερωτήματα και δίνει απαντήσεις που αφορούν την σύγχρονη τέχνη και την καθοριστική παρουσία της στις ζωές μας…».
Αυτό που μας απασχολεί εδώ δεν είναι η ενασχόληση ενός μεγαλοκαπιταλιστή με την τέχνη (καθόλου μεμπτή επιλογή), ούτε η συλλεκτική μανία που εκδηλώνουν πολλοί. Το έναυσμα για το παρόν κείμενο υπήρξε η στάση της κρατικής (επιμένουμε, όχι δημόσιας) τηλεόρασης και η επιλογή της να λειτουργήσει ως προπαγανδιστικό φερέφωνο κι εξαγνιστικό πλυντήριο ενός από τους βασικούς εκπροσώπους της ιθύνουσας τάξης. Για να το κάνουμε λιανά και για να μη νομίσουν κάποιοι καλοθελητές ότι διακατεχόμαστε από μισαλλοδοξία ή από οποιοδήποτε σύμπλεγμα κατωτερότητας απέναντι στους «επιτυχημένους» και «αυτοδημιούργητους» της ανθρωπότητας, θα εστιάσουμε στον ρόλο που διαδραματίζει στην εξέλιξη των δραματικών γεγονότων της εποχής μας η συγκεκριμένη τάξη –δηλαδή, η άρχουσα μεγαλοαστική και μεγαλοκαπιταλιστική τάξη.

Στο «Ποντίκι» της 9^ης Φεβρουαρίου 2012, δημοσιεύθηκε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο «Οι κουκούλες πέφτουν!», όπου γκρεμίζεται (και δεν είναι η πρώτη φορά) η πλαστή και απατηλή θεωρία ότι ο μεγαλοεπιχειρηματικός κλάδος αποτελεί την «αναπτυξιακή ατμομηχανή» που συμβάλλει αποφασιστικά στην ευημερία της χώρας και καταδεικνύεται με σαφήνεια ότι πρόκειται περί αδηφάγων αρπακτικών που επιταχύνουν την εγκαθίδρυση της ήδη διογκωμένης εξαθλίωσης. Σταχυολογούμε: «[…] όπως λένε στην πιάτσα, η τρόικα θα έπρεπε να είναι εγκατεστημένη εδώ και είκοσι χρόνια στην Ελλάδα για να έχει καταγράψει «διαδικασίες» και «στρεβλώσεις» με τόσες λεπτομέρειες. Ανοικτά, πλέον, φορείς και συνδικαλιστικές οργανώσεις βγαίνουν μπροστά και καταγγέλλουν την υπόγεια δράση του ΣΕΒ, του ΙΟΒΕ και της Επιτροπής Ανταγωνισμού, που έχουν εξελιχθεί, όπως λένε, σε ένα ιδιότυπο «τρίγωνο των Βερμούδων», το οποίο καταπίνει ακόμη και τα ελάχιστα κεκτημένα δικαιώματα των εργαζομένων και απορυθμίζει πλήρως την αγορά εργασίας […] Η δράση των κουκουλοφόρων αποκαλύφθηκε σε όλο της το μεγαλείο όταν από την τρόικα τέθηκε πριν από λίγο καιρό το θέμα της μετενέργειας (της ισχύος της σύμβασης για έξι μήνες μετά τη λήξη της), όρος που ζήτημα είναι να γνώριζαν μέχρι σήμερα στην Ελλάδα περί τα 20 άτομα, όπως είπε χαρακτηριστικά ο Γ. Παναγόπουλος. Τα περίεργα αιτήματα που εμφανίστηκαν από το πουθενά οδήγησαν τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ σε σκληρές δηλώσεις περί κουκουλοφόρων που καταδίδουν στην τρόικα [...] Ο πρόεδρος του ΤΕΕ Χρήστος Σπίρτζης, στο ερώτημα εάν υπάρχουν δημόσιοι φορείς που συνέβαλαν στο να περάσουν στις δανειακές δεσμεύσεις προτάσεις που εξυπηρετούσαν συγκεκριμένα ιδιωτικά συμφέροντα, απαντάει ευθαρσώς "και βέβαια, ναι"! Και γίνεται απολύτως συγκεκριμένος αφού καταγγέλλει ανοικτά τον ρόλο του ΣΕΒ και του ΙΟΒΕ, αλλά και των δήθεν, όπως τις χαρακτηρίζει, Ανεξάρτητων Αρχών, όπως της Επιτροπής Ανταγωνισμού, που επίσης έπαιξε περίεργο παιχνίδι για την υιοθέτηση, μέσω τρόικας, συγκεκριμένων μέτρων τα οποία με το άλλοθι της ανταγωνιστικότητας οδήγησαν στην αποσάθρωση "του ευρωπαϊκού και εθνικού εργασιακού πλαισίου". Στους συνομιλητές συγκαταλέγονται και ορισμένες εργοληπτικές εταιρείες, οι οποίες στόχο έχουν τη συνεχή μείωση του κόστους εργασίας που οδηγεί στην εξαθλίωση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, επισημαίνει ο Χρ. Σπίρτζης, είναι η μελέτη που παρουσίασε τον Δεκέμβριο του 2010 ο ΣΕΒ με τίτλο "Επιχειρηματικότητα Χωρίς Εμπόδια", μια μελέτη της οποίας τα 30 πιο βασικά σημεία υιοθετήθηκαν ως δεσμεύσεις της χώρας έναντι των δανειστών. Όπως λέει ο πρόεδρος του ΤΕΕ, η μελέτη θα έπρεπε να έχει τίτλο "Κερδοσκοπία Χωρίς Εμπόδια", αφού αποτέλεσε το "όχημα" για την εξωθεσμική διαπραγμάτευση με τους τροϊκανούς. Είναι χαρακτηριστικό ότι, εάν απλώς ξεφυλλίσει κάποιος τη μελέτη, θα διαπιστώσει πως οι προτάσεις του ΣΕΒ είναι ταυτόσημες με αυτές του μνημονίου και όσες δεν υιοθετήθηκαν στην πρώτη δανειακή σύμβαση συμπεριλήφθησαν στις αναθεωρήσεις και στο μεσοπρόθεσμο [...] Ένα από τα θέματα που παρουσιάστηκαν από την αρχή ως απαιτήσεις της τρόικας ήταν αυτό της κατάργησης της ελάχιστης αμοιβής των μηχανικών και των γραμματίων των δικηγόρων. Πίσω από αυτήν τη φαινομενικά αθώα «μεταρρύθμιση» στο όνομα της ανταγωνιστικότητας κρύβεται, όμως, ένα πολύ σοβαρό θέμα, αυτό των καρτέλ, που έμειναν ακόμη μια φορά προστατευμένα. "Δεν είναι τυχαίο ότι δεν έχει γίνει ο παραμικρός διάλογος για τις κλειστές αγορές στον αντίποδα των κλειστών επαγγελμάτων, ούτε υπάρχει στο μνημόνιο, στις αναθεωρήσεις του και στο μεσοπρόθεσμο καμιά δέσμευση για τα καρτέλ, για αξιόπιστους μηχανισμούς ελέγχου, για τη μείωση του κόστους ζωής" επισημαίνει ο Χρ. Σπίρτζης. Για να το πούμε πιο απλά, η τρόικα, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, ασχολήθηκε με τις αμοιβές των μηχανικών, που στην καλύτερη περίπτωση αποτελούν το 4% του κόστους ενός έργου, και δεν ασχολήθηκε με το 60%, που είναι τα δομικά υλικά, όπου έχουν γίνει καταγγελίες για ύπαρξη καρτέλ; "Πώς είναι δυνατόν να μην ασχολείται κανείς με το γεγονός ότι όλο το διάστημα της κρίσης η Εθνική Στατιστική Αρχή διαπιστώνει κάθε μήνα αυξήσεις στα δομικά υλικά; Πώς είναι δυνατόν σε μια αγορά όπου δεν υπάρχει ζήτηση τα δομικά υλικά να αυξάνονται; ".Ένα ακόμα παράδειγμα που φέρνει ο πρόεδρος του ΤΕΕ είναι ο ρόλος του ΙΟΒΕ, ιδιωτικού ερευνητικού οργανισμού, οι μελέτες του οποίου θεωρούνται "ευαγγέλιο" από τον ΣΕΒ και πολλά κυβερνητικά στελέχη. Στο θέμα της απελευθέρωσης των επαγγελμάτων τα κυβερνητικά στελέχη χρησιμοποιούσαν τα επιχειρήματα του ΙΟΒΕ. "Όταν, όμως, ζητήσαμε τα στοιχεία για το πού βασίζουν τις εκτιμήσεις τους για την αύξηση του ΑΕΠ, τη θετική επίδραση στις τιμές και την απασχόληση, μας απάντησαν ότι η εργασία στην οποία όλοι βάσισαν τα επιχειρήματά τους δεν εξειδικεύεται σε κάποια αγορά προϊόντος ή υπηρεσίας και δεν ποσοτικοποιεί το αποτέλεσμα". Και ακόμη οι παρατηρήσεις της Επιτροπής Ανταγωνισμού για τον Ν. 3919 για την απελευθέρωση των επαγγελμάτων δημοσιεύθηκαν στο ΦΕΚ με αριθμό 431. "Στη συζήτηση του νόμου κάποιες έγιναν δεκτές και κάποιες όχι. Αυτές που δεν έγιναν δεκτές παρουσιάστηκαν στη συνέχεια ως υποχρέωση της χώρας στο αναθεωρημένο μνημόνιο" [...]».

Σκίτσο του Πέτρου Ζερβού («Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 18.12.2011)

Όπως βλέπουμε (και θα δούμε ακόμη περισσότερα και χειρότερα), οι εξοντωτικές (για τους εργαζόμενους) απαιτήσεις της εργοδοσίας ικανοποιούνται στον μέγιστο βαθμό. Ο δε Παπαδήμ(ι)ος, ξεδιπλώνοντας τα εμετικά του επιχειρήματα ενώπιον των παχυλώς αμειβόμενων κηφήνων που συχνάζουν στο χαμαιτυπείο της πλατείας (του καταργηθέντος) Συντάγματος, δήλωνε στις 13.01.2012 (στοιχεία από ρεπορτάζ της εφημερίδας «Κόντρα», με τίτλο «Μετατρέπουν τους παραγωγούς σε κόστος!» -φύλλο 672, Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2012), μεταξύ άλλων και τα εξής: «[…] κεντρικό οικονομικό πρόβλημα της χώρας είναι η χαμηλή θέση που κατέχουμε στη διεθνή ανταγωνιστικότητα των προϊόντων και υπηρεσιών […] η σωρευτική απώλεια ανταγωνιστικότητας της Ελλάδος έναντι των εταίρων μας στην Ευρωζώνη βάσει του σχετικού κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος έφτασε το 23% […] η απώλεια ανταγωνιστικότητας αντανακλά το γεγονός ότι το κόστος εργασίας, μέρος του οποίου είναι οι μισθοί, σημείωσε στην Ελλάδα διπλάσια αύξηση κατά τα εννέα χρόνια κατά την κρίση σε σχέση με τις λοιπές χώρες της Ευρωζώνης», και «αυτές οι εξελίξεις δεν μπορούν και δεν πρέπει να αγνοηθούν ούτε από τους εργαζόμενους ούτε από τις επιχειρήσεις […]».

Οι αποφάσεις περί «δραστικής μείωσης του εργασιακού κόστους» (δηλαδή, της εκτόξευσης της υπεραξίας που καρπώνεται ο κεφαλαιοκράτης –για να μη λησμονούμε και τον γέρο Κάρολο) περιλαμβάνονται και σε έγγραφο που απέστειλαν οι εγχώριοι εντεταλμένοι λακέδες του διεθνοποιημένου κεφαλαίου στην Christine Lagarde (την ασπρομάλλα μέγαιρα που εμφανίζεται ως ανώτατο διευθυντικό στέλεχος του Δ.Ν.Τ.), ομνύοντας στην απαρέγκλιτη μνημονιακή πολιτική. Το τρισέλιδο κείμενο είναι υπογεγραμμένο από τον τραπεζοτσολιά Παπαδήμ(ι)ο, τον χυδαίο και θρασύτατο βόιδακλα που παριστάνει τον επιτετραμμένο επί των οικονομικών και τον «αφανή» εγκληματία Προβόπουλο. Κάποια αντιπροσωπευτικά σημεία δημοσιεύθηκαν στην «Κόντρα» (φύλλο 675, Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012), σε άρθρο με τίτλο «Η "κινεζοποίηση" δεν έχει τέλος», απ’ όπου και αναδημοσιεύουμε: «[…] Για την αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης, οι πολιτικές μας έχουν στόχο την επιτάχυνση της εφαρμογής διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων εις βάθος στις αγορές εργασίας, προϊόντων και υπηρεσιών. Πράγματι, για να δώσουμε μια δυνατή προκαταρκτική ώθηση στις μειώσεις εργατικού κόστους κατά μονάδα και να προστατεύσουμε την απασχόληση, μεταρρυθμίσαμε [ήδη] το πλαίσιο συλλογικών διαπραγματεύσεων και κάναμε προκαταρκτικές προσαρμογές των παραμέτρων της αγοράς εργασίας ως μια προκαταρκτική δράση του σχετικού προγράμματος. Και προς μείωση των αγκυλώσεων της αγοράς, της τόνωσης της παραγωγικότητας και της αύξησης της δυνατότητας μακροχρόνιας ανάπτυξης [εφαρμόζουμε] μεταρρυθμίσεις στις αγορές προϊόντων και υπηρεσιών και βελτιώσεις στο επιχειρηματικό περιβάλλον […] Ο όγκος της δημοσιονομικής μας προσαρμογής θα επιτευχθεί με τις μόνιμες μειώσεις δαπανών […]Έχουμε υιοθετήσει μια ενιαία στρατηγική τραπεζικού τομέα για να διασφαλίσουμε ένα βιώσιμο και καλά κεφαλαιοποιημένο ιδιωτικό τραπεζικό τομέα ο οποίος υποστηρίζει την οικονομική ανάκαμψη και την σταθερή ανάπτυξη  […] Η εφαρμογή του προγράμματός μας θα παρακολουθείται και ελέγχεται μέσω ποσοτικών κριτηρίων επίδοσης και δομικών δεικτών σύγκρισης […] Θα υπάρξουν δώδεκα τριμηνιαίες επιθεωρήσεις στο πλαίσιο της ρύθμισης. Οι επιθεωρήσεις θα εκτιμούν την πρόοδο που σημειώνεται στην εφαρμογή του προγράμματος και θα γίνουν συνεννοήσεις πάνω σε τυχόν πρόσθετα μέτρα που θα χρειαστούν για την επίτευξη των στόχων του […] Είμαστε διατεθειμένοι να λάβουμε όποιες διορθωτικές ενέργειες που τυχόν θα καταστούν κατάλληλες για το σκοπό αυτό καθώς αλλάζουν οι περιστάσεις. Θα έρθουμε σε διαβούλευση με το Ταμείο, καθώς επίσης και με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την ΕΚΤ για την υιοθέτηση οιωνδήποτε σχετικών ενεργειών και πριν από τις αναθεωρήσεις των πολιτικών που περιέχονται σε αυτό το Μνημόνιο Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής, σύμφωνα με τις πολιτικές του Ταμείου για σχετικές διαβουλεύσεις  […] Έως τέλη Ιουλίου 2012, σαφές χρονιδιάγραμμα για την αναθεώρηση της ΕΓΣΣΕ με σκοπό την ευθυγράμμιση αυτής με τις ανταγωνιστικές χώρες […] Ωστόσο, πρέπει να είμαστε ρεαλιστές σχετικά με το τελικό μέγεθος και συγχρονισμό των αποτελεσμάτων του, το οποίο είναι εγγενώς αβέβαιο, και να προσφωνήσουμε τα επείγοντα προβλήματα της ρευστότητας […]». Εν ολίγοις, αποδοχές Βαλκανίων (ή Κίνας, Πακιστάν, Ινδίας, κλπ.) και κόστος ζωής Δυτικής Ευρώπης, με το πρόσχημα κάποιου «υψηλού» αναπτυξιακού οράματος –δηλαδή, την περαιτέρω (και απεριόριστη) κερδοφορία των ήδη προνομιούχων. Ήδη, έχουν ανακοινωθεί οι πρώτες καρατομήσεις: επιπλέον πετσόκομμα των συντάξεων, μείωση κατά 22% των αποδοχών σε όλα τα επίπεδα, ο βασικός μισθός πέφτει στα 586 ευρώ μικτά (συμπαρασύρεται και το επίδομα ανεργίας, που πέφτει στα 360 ευρώ), ενώ για τους νεοεισερχόμενους (έως 25 ετών) στην αγορά εργασίας ο βασικός μισθός πέφτει στα 492 ευρώ μικτά. Το «ωραίο» είναι ότι ακόμη και οι ίδιοι ομολογούν πως το συγκεκριμένο εγχείρημα δεν έχει και πολλές πιθανότητες να αποδώσει καρπούς. Εν κατακλείδι, ο Δασκαλόπουλος και οι συν αυτώ κουβάλησαν εδώ τους ασπόνδυλους τροϊκανούς γραφειοκράτες, με σκοπό να μετατρέψουν την επικράτεια (φυσικά, θ' ακολουθήσουν και άλλες χώρες) σε ένα απέραντο σκλαβοπάζαρο (ως γνωστόν, οι είλωτες δεν κοστίζουν) -χάριν της περιλάλητης «ανταγωνιστικότητας». Τω όντι, αξιοσημείωτοι άνθρωποι…

«Ο υπεύθυνος». Σκίτσο του Ισπανού Andrés Rábago García ("El Roto")