Νομιμοφροσύνη και πατριωτισμός –δήθεν…

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία: μόλις ολοκληρωθεί η ετήσια φοροεπιδρομή και οι κρατικοί μανδαρίνοι συλλέξουν τα σχετικά αριθμητικά δεδομένα, τη σκυτάλη αρπάζουν οι εντεταλμένοι γραφιάδες των Μέσων Μαζικού Εκφυλισμού για να εξαπολύσουν τη χυδαία προπαγάνδα τους. Έτσι, το διαρκώς επαναλαμβανόμενο (με ετήσια συχνότητα) πόρισμα των χρυσοκάνθαρων καλαμαράδων και των χλιδάτων τηλεπαρουσιαστών είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος των φορολογικών βαρών σηκώνουν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, ενώ οι ελεύθεροι επαγγελματίες φοροδιαφεύγουν συστηματικά και πλουτίζουν εις βάρος των «ευσυνείδητων» φορολογούμενων. Κατ’ αρχάς, να σημειώσουμε κάποια οφθαλμοφανή σημεία –για τα οποία, όμως, ουδείς λόγος γίνεται. Εν πρώτοις, είναι τελείως αυθαίρετο (αλλά και βλακώδες) να χαρακτηρίζονται «ευσυνείδητοι» οι φορολογημένοι (η χρήση της παθητικής μετοχής καταδεικνύει και τον βιασμό που υφίστανται) μισθωτοί (δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι) και συνταξιούχοι˙ απλώς, δεν είναι εύκολο να ξεφύγουν από τις δαγκάνες του φορομπηχτικού συστήματος (όχι πως δε θα το ήθελαν), μιας και τα εισοδήματα που προέρχονται από την εργασία τους είναι συγκεκριμένα και καταγεγραμμένα. Αντιθέτως, οι επιτηδευματίες έχουν (θεωρητικώς) μεγαλύτερη ευελιξία και ικανότητα φοροδιαφυγής, αλλά επιβαρύνονται με διάφορα νταβατζιλίκια: κατάργηση αφορολόγητου ορίου και φορολόγηση 30% ανεξαρτήτως εισοδήματος, ετήσιο χαράτσι επιτηδεύματος (500 ευρώ), απόδοση Φ.Π.Α. ανά τρίμηνο, έξοδα συντήρησης επαγγελματικού χώρου, ληστρικές ασφαλιστικές εισφορές στον Ο.Α.Ε.Ε. (οι εισφορές αυξάνονται σταθερά, ενώ οι παροχές μειώνονται διαρκώς), περαίωση, και διάφορα άλλα κέρατα. Επίσης, το ζήτημα της φορολογίας παρουσιάζεται ως ανέγγιχτο και ιερό ταμπού: οι έμμισθοι προπαγανδιστές επικεντρώνονται σε ποσά τα οποία πρέπει οπωσδήποτε να συγκεντρωθούν για να εξυπηρετηθεί ο κρατικός προϋπολογισμός, χωρίς όμως να αναφέρονται οι έξαλλες και προκλητικές σπατάλες των διαχειριστών του πολιτικού συστήματος (ιλιγγιώδεις αμοιβές κι επιδόματα του πολιτικού προσωπικού και των λακέδων αυτού, μυστικά κονδύλια, επιχορηγήσεις διάφορων Μ.Κ.Ο., κλπ) και το ροκάνισμα του συγκεντρωμένου χρήματος από όσα λαμόγια έχουν πρόσβαση στον κρατικό κορβανά.

Η εν λόγω προπαγάνδα αποκτά ακόμη πιο εμετικό χαρακτήρα, αν αναλογιστούμε ότι οι ναυαρχίδες του Τύπου και τα ρουφιανοκάναλα της τηλοψίας βρίσκονται υπό την ιδιοκτησία μεγαλοεργολάβων, εφοπλιστών και λοιπών αδηφάγων αρπακτικών. Ενδεικτικώς, θα αναφερθούμε σε άρθρο που δημοσιεύθηκε στη φυλλάδα του Αλαφούζου («Καθημερινή», Κυριακή 23.09.2012, υπογράφει κάποιος Προκόπης Χατζηνικολάου), με τίτλο «Φόρο εισοδήματος 8 δισ. καταβάλλουν φέτος μισθωτοί, συνταξιούχοι. Δήλωσαν περισσότερα από 70 δισ. ευρώ, ενώ οι ελεύθεροι επαγγελματίες μόλις 3,5 δισ. ευρώ». Δεν έχει νόημα να παραθέσουμε κροκοδείλια δάκρια υπέρ αναξιοπαθούντων από το συγκεκριμένο κείμενο (παρόμοιες «εμβριθείς αναλύσεις» έχουν δημοσιευθεί στο σύνολο των εφημερίδων κι έχουν αναπαραχθεί από τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα), παρά μόνο θα επισημάνουμε το εξής: Η «Καθημερινή» ανήκει στον Αλαφούζο (μεγαλοεφοπλιστής που δραστηριοποιείται και στον χώρο των εκδόσεων και, εσχάτως, επιδιώκει λαϊκή νομιμοποίηση μέσω της ανάδειξής του στην ηγεσία του ποδοσφαιρικού τμήματος του Παναθηναϊκού), έναν αδίστακτο μεγαλοκαπιταλιστή που εκμεταλλεύεται στο έπακρο τις δυνατότητες που του δίνουν τα Μνημόνια (π.χ. δραστική μείωση του «εργασιακού κόστους») και τις προκλητικές φοροαπαλλαγές που απολαμβάνει το σινάφι του.

Σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα, παραθέτουμε χαρακτηριστικά αποσπάσματα από άρθρο του Κώστα Βαξεβάνη υπό τον τίτλο «Εφοπλιστές: Πατριώτες με φορολόγηση ψιλικατζή», που δημοσιεύθηκε στο τεύχος 7 του περιοδικού HOT DOC (19.07.2012):

Σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα, παραθέτουμε χαρακτηριστικά αποσπάσματα από άρθρο του Κώστα Βαξεβάνη υπό τον τίτλο «Εφοπλιστές: Πατριώτες με φορολόγηση ψιλικατζή», που δημοσιεύθηκε στο τεύχος 7 του περιοδικού HOT DOC (19.07.2012):

«[…] Η ελληνική ναυτιλία αντιπροσωπεύει το 15% (σε χωρητικότητα) της παγκόσμιας ναυτιλίας. Πάνω από 3.000 πλοία ελληνικών συμφερόντων πλέουν στα πέρατα του κόσμου. Τα 10 τελευταία χρόνια –σύμφωνα με το Bloomberg- οι έλληνες εφοπλιστές έχουν βάλει στη χώρα περί τα 143 δισεκατομμύρια ευρώ. […] Αν ρίξουμε μια ματιά στον προϋπολογισμό του 2012, στον κωδικό 0141 που περιγράφει τους προβλεπόμενους φόρους πλοίων, υπάρχει το απειροελάχιστο ποσό των 13.700.000 ευρώ. Για το σύνολο των ναυτιλιακών δραστηριοτήτων η ΔΟΥ πλοίων (όπως παραδέχεται ο υπουργός Οικονομικών σε ερώτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Θ. Δρίτσα) βάζει φόρους 279.000.000 για να εισπράξει μόνο 185.000.000 […] Στον λαβύρινθο της ελληνικής πολυνομίας υπάρχει ένας νόμος που δεν έχει αλλάξει τα τελευταία 40 χρόνια. Είναι ο νόμος 27/1975, ο οποίος προβλέπει τα "Περί φορολογίας πλοίων, επιβολής εισφοράς προς ανάπτυξιν της Εμπορικής Ναυτιλίας". Με αυτόν τον νόμο διαιωνίζονται στον κόσμο των ελληνικών νόμων 56 φοροαπαλλαγές τις οποίες απολαμβάνουν οι εφοπλιστές. Αν τα ελληνικά πλοία έχουν ξένη σημαία, δεν έχουν καμιά υποχρέωση καταβολής φόρου. Για τα πλοία με ελληνική σημαία, ο φόρος που αναλογεί σε ένα πλοίο είναι μικρότερος από αυτόν που καταβάλει ένα περίπτερο. Η φορολογία του πλοίου είναι αποτέλεσμα της χωρητικότητάς του (κόρων) και της παλαιότητας. Ένα πλοίο, για παράδειγμα, 20.000 κόρων ηλικίας 4 χρόνων, πληρώνει φόρο γύρω στα 7.500 ευρώ τον χρόνο. Κανέναν άλλο φόρο, ακόμη και αν το κέρδος του πλοίου είναι 150 εκατομμύρια. […] Και για να μην πέσουν έξω οι εφοπλιστές, κατά τις περιόδους αργιών ή επισκευών του πλοίου, αφαιρείται μέρος του φόρου. Οι ναυτιλιακές εταιρίες ακόμη από τον ΦΠΑ για τις προμήθειες των πλοίων. Ως προμήθειες μπορούν να λογιστούν αγορές κάθε προϊόντος που δεν πάει στα πλοία, αλλά στις βίλες και τα κότερα των ιδιοκτητών. Σε περίπτωση θανάτου, δεν υπάρχει για τους κληρονόμους φόρος κληρονομιάς. […] Το εντυπωσιακότερο όμως είναι άλλο. Ο νόμος που προβλέπει τις φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών είναι συνδεδεμένος με το άρθρο 107 του Συντάγματος. Έτσι, για να αλλάξει, πρέπει να υπάρξει συνταγματική αναθεώρηση. Όπως συμβαίνει και με τον νόμο περί Ευθύνης Υπουργών. Έτσι, δύο κατηγορίες Ελλήνων, οι εφοπλιστές και οι υπουργοί, όχι μόνο έχουν ειδική μεταχείριση έναντι των άλλων Ελλήνων, αλλά τα συμφέροντά τους είναι συνταγματικά κατοχυρωμένα […] Ο φόβος τον οποίο προάγουν επιμελώς οι έλληνες εφοπλιστές είναι πως θα φύγουν από τη χώρα αν φορολογηθούν για να προσχωρήσουν σε σημαίες ευκαιρίας. Τα αποτέλεσμα θα είναι, όπως λένε, να χαθούν 200.000 θέσεις εργασίας. Αυτό το επιχείρημα είναι από κάθε άποψη αυθαίρετο. Καταρχάς, 200.000 είναι όσοι ασχολούνται με τη ναυτιλία γενικότερα στην Ελλάδα. Δηλαδή, από υπάλληλοι ναυτιλιακών μέχρι δικηγόροι και εταιρίες τροφοδοσίας, αλλά για το σύνολο της ναυτιλίας και όχι μόνο για τα πλοία με ελληνική σημαία. Ακόμη και αν πραγματικά κατέβουν οι ελληνικές σημαίες από τα 800 περίπου πλοία που τις έχουν, αυτό δεν επηρεάζει τους 200.000, αφού θα συνεχίσουν να δουλεύουν για την εξυπηρέτηση της ναυτιλίας συνολικά (εγχώριας και μη). Τα πλοία με ελληνική σημαία υποχρεούνται με βάση τον νόμο να έχουν 5-7 έλληνες ναυτικούς. Άρα οι άμεσα επηρεαζόμενοι, αν οι έλληνες πατριώτες εφοπλιστές θελήσουν να πετάξουν τους έλληνες ναυτικούς μαζί με τις ελληνικές σημαίες, είναι γύρω στους 4.000 […] Οι έλληνες εφοπλιστές χρησιμοποιούν την Ελλάδα για να διαπραγματεύονται τα συμφέροντά τους παγκοσμίως. Η Ελλάδα διαμεσολαβεί υπέρ τους για να ρυθμίσει διάφορα θέματα. Για παράδειγμα, όταν έγινε υποχρεωτική η χρήση διπύθμενων πλοίων, η Ελλάδα απαίτησε να δοθεί παράταση για τους έλληνες εφοπλιστές. Στις νέες ρυθμίσεις που υπάρχουν για να μην ελλιμενίζονται σε ευρωπαϊκά λιμάνια πλοία με μεγάλες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, η Ελλάδα πάλι παρεμβαίνει για να μην μπουν σε έξοδα οι έλληνες εφοπλιστές. Η χώρα διατηρεί στις περισσότερες ελληνικές πρεσβείες σε όλο τον κόσμο Ναυτικούς Ακολούθους, με μοναδικό σχεδόν αντικείμενο την εξυπηρέτηση ανά πάσα στιγμή των ελληνικών πλοίων. […] Το 1980 οι έλληνες ναυτικοί ξεπερνούσαν τους 100.000. Σήμερα είναι περίπου 16.000. Σε αντίθεση με τους έλληνες εφοπλιστές που παρήγγειλαν 500 νέα πλοία και έχουν υψηλά κέρδη, οι έλληνες ναυτικοί δεν θα υπάρχουν σε λίγο. Οι εφοπλιστές ήταν αυτοί που επέλεξαν ξένα φτηνά πληρώματα […] οι εφοπλιστές όταν μιλούν για την ένδοξη προσφορά τους, προφανώς εννοούν τις καταθέσεις τους στις τράπεζες. Το 2010 μπήκε στην Ελλάδα ως ναυτιλιακό συνάλλαγμα το ποσό των 15,4 δισεκατομμυρίων. Βγήκαν όμως από τους ίδιους προς το εξωτερικό 8,15 δις. Το 2011 μπήκαν 14 δις και επανεξήχθησαν 7,233. […]».