ΜΑΧΑΙΡΑΝ ΕΔΩΚΕΣ...

Σκίτσο του Ρουμάνου Pavel Constantin

Σκίτσο του Μιχάλη Κουντούρη

«Το Ιράκ αξίζει την επένδυση σε ζωές (Αμερικανών) και χρήματα», υποστήριξε σε συνέντευξή της στο πρακτορείο Ασοσιέιτεντ Πρες η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Κοντολύσσα Ράιχ την ίδια εβδομάδα που ο Μπούστης παραδέχθηκε για πρώτη φορά ότι οι Η.Π.Α. δεν κερδίζουν τον πόλεμο στο Ιράκ. «Δεν νομίζω ότι είναι ζήτημα χρημάτων», είπε, απαντώντας σε ερώτηση για το χρηματικό κόστος του πολέμου που ήδη ανέρχεται σε 265 δισ. ευρώ (350 δισ. δολάρια). «Κατά τη διάρκεια της πορείας υπήρξαν πολλά σημάδια που αποδεικνύουν ότι αυτή η χώρα (Ιράκ) αξίζει την επένδυση, διότι μόλις στηθεί σαν χώρα που θα αποτελεί σταθεροποιητικό παράγοντα, θα δούμε μια τελείως διαφορετική Μέση Ανατολή».

Σκίτσο του Μιχάλη Κουντούρη

Όλα αυτά (και πολλά άλλα, εμφανή και αθέατα), τη στιγμή που οι εισβολείς μετρούν πάνω από 3.000 νεκρούς. Και, πριν αναφωνήσει κάποιος φιλεύσπλαχνος «τα καημένα τα παιδιά!», να υπενθυμίσουμε πως δεν αξίζουν δικαιολογίες για κάποιον που εισβάλλει σε ξένη χώρα για να επιβάλλει τη δική του αλήθεια. Κανένα αδιέξοδο, κανένα εθνικοπατριωτικό παραλήρημα, ούτε καν η ανέχεια μπορούν να καθαγιάσουν την πρακτική "ο θάνατός σου η ζωή μου" - διότι περί αυτού πρόκειται. Επίσης, φαντάζουν γελοίες οι δηλώσεις μετανοίας και οι αναθεωρήσεις εκ μέρους στρατιωτών που επιστρέφουν στις Η.Π.Α. σακατεμένοι (βιολογικά και ψυχολογικά) διότι αυτό συμβαίνει επειδή το στρατιωτικό κατεστημένο τους έχει ήδη πετάξει στη χωματερή ωσάν στυμμένες λεμονόκουπες. Ομοίως, είναι καταγέλαστη η συνήθης δικαιολογία «δε γνωρίζαμε τι θα συναντούσαμε». Διότι, απλούστατα, οι θεωρητικά εξοικειωμένοι με όλα αυτά (μέσω των αιμοβόρων και πολεμοχαρών videogames) αμερικανόπαιδες, όφειλαν να γνωρίζουν πως άλλο η εικονική πραγματικότητα (όπου μπορεί κανείς να "πεθάνει" πολλές φορές με το αζημίωτο) και άλλο το πεδίο της μάχης ή ο ανταρτοπόλεμος (όπου ο εχθρός υπερασπίζεται τη βιολογική του υπόσταση - και όχι μόνο).

Κανένας οίκτος για τους όπου γης έμμισθους εισβολείς φονιάδες, ανεξαρτήτως καταγωγής και ταξικής προέλευσης. Τους αξίζουν τα χειρότερα, αφού δεν είναι ικανοί να κατανοήσουν τα αυτονόητα και προσπαθούν να επιβιώσουν παρασιτικά ως μαντρόσκυλα των εξουσιαστών.

Σκίτσο του Μιχάλη Κουντούρη