Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΑΨΥΧΟΥ

«Στο χακί με μαύρη... Ψυχή» τιτλοφορείται άρθρο της εφημερίδας "Αγγελιοφόρος", ενώ ανάλογος τίτλος υπάρχει και στο πρωτοσέλιδο του ίδιου φύλλου (Σάββατο 25 Νοεμβρίου 2006). Τα συμπεράσματα βασίζονται σε έρευνα που έγινε το 2005 από τη Β' Πανεπιστημιακή Ψυχιατρική Κλινική του Αιγινήτειου Νοσοκομείου και την Ψυχιατρική Κλινική του 414 Σ.Ν.Ε.Ν. (Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ειδικών Νοσημάτων), σε στοιχεία του Ιατρικού Κέντρου Εκπαιδεύσεως Υγειονομικού από έρευνα που έγινε σε 2.223 νεοσύλλεκτους ηλικίας 18- 35 ετών (από τον Αύγουστο του 2005 έως το Μάιο του 2006), σε έρευνες σε 7.463 νεοσύλλεκτους, αλλά και στις 5.491 εκκλήσεις στρατευμένων για βοήθεια στην Τηλεφωνική Γραμμή Ψυχολογικής Στήριξης Στρατού - Αεροπορίας. Γίνεται λόγος για απογοήτευση, απόγνωση, παραίτηση, κατάθλιψη, αγχώδεις διαταραχές, νευρώσεις, χρήση ουσιών, αλλαγή στάσης ζωής όταν κατατάσσονται στις Ενοπλες Δυνάμεις (ενώ αρκετά προβλήματα προσαρμοστικότητας και ψυχοπαθολογίας τα "κουβαλούν" από πολίτες), αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, ψυχοπαθολογικά προβλήματα και ψυχικές ασθένειες.

Σαφέστατα, η στρατιωτική ζωή μπορεί να επιδεινώσει τα ήδη υπαρκτά προβλήματα ή και να προκαλέσει καινούρια. Ποιες, όμως, είναι οι γενεσιουργές αιτίες τέτοιων καταστάσεων ακόμη και σε κοινωνικούς χώρους που θεωρούνται σχετικά "υγιείς; Πολλοί άνθρωποι ασφυκτιούν (έστω κι αν δεν το παραδέχονται) εξαιτίας των ξέφρενων ρυθμών ζωής και της κάθε είδους υποβάθμισης (όπως αυτή των διαπροσωπικών σχέσεων). Οι επιλογές που έχει κάποιος μπροστά σε όλα αυτά είναι συγκεκριμένες: να εξεγερθεί (διατρέχοντας τον άμεσο κίνδυνο "να τον φάει η μαρμάγκα"), να φυτοζωεί (βιώνοντας διαρκή δυσφορία και δυσαρέσκεια), να αποδεχτεί τις όποιες καταστάσεις ως έχουν (οδηγούμενος, με μαθηματική ακρίβεια, σε σχιζοφρενικές συμπεριφορές), να ενσωματωθεί πλήρως στις υπάρχουσες συνθήκες (απολαμβάνοντας ό,τι μπορεί και δικαιολογώντας τα αδικαιολόγητα). Πάντως, ό,τι κι αν επιλέξει κανείς, το αποτέλεσμα δείχνει εξασφαλισμένο και προδιαγεγραμμένο: η αναπόφευκτη και ακαταμάχητη εσωτερική σύγκρουση. Γιατί; Διότι, απλούστατα, το πρόβλημα είμαστε εμείς οι ίδιοι - η ανθρωπότητα...