ΠΡΟΣΔΟΚΟΥΜΕ ΣΩΤΗΡΙΑ (;)

"Ο δημαγωγός", σκίτσο του "EL ROTO" δημοσιευμένο στην ισπανική εφημερίδα "EL PAIS" (14.V.2006)

Παραμονές εκλογών "τοπικής αυτοδιοίκησης" στο απέθαντο και τρισένδοξο Ελλαδιστάν... Εδώ και αρκετό καιρό φιλόδοξοι και υπερδραστήριοι υποψήφιοι τοπικοί "άρχοντες" (και "αρχόντισσες") κάνουν ό,τι θεωρούν απαραίτητο για να εξασφαλίσουν την εξουσιοδότηση εκ μέρους του "κυρίαρχου λαού" (κατά πως έλεγε κάποιος "αείμνηστος") για να συνεχίσουν να παρασιτούν προκλητικά και να ασελγούν ασυστόλως σε ένα ήδη κακοφορμισμένο κουφάρι - αυτό της δήθεν δημοκρατίας. Νοσηρή προπαγάνδα και αρρωστημένη αυτοπροβολή, ηχορύπανση, χυδαίος πόλεμος εντυπώσεων, έργα βιτρίνας στο "παρά ένα" από τους αγωνιούντες για το (δικό τους) αύριο δημάρχους και νομάρχες, αλόγιστη διανομή φυλλαδίων σε οικοδομές και άλλους χώρους (δε χρησιμοποιούν καν ανακυκλωμένο χαρτί), δελεαστικές υποσχέσεις, διαβεβαιώσεις πως κατέχουν το μυστικό της επίλυσης και του πλέον δυσχερούς προβλήματος (όμως, θα μας το αποκαλύψουν μόνο αν τους εμπιστευτούμε πλήρως κι εν λευκώ).

Και πάλι "EL ROTO" (10.X.2006): «Ονόμασε την καταστροφή "πρόοδο" και κανείς δε θα σου εναντιωθεί»

Βεβαίως, το σύστημα και πάλι θα θριαμβεύσει, οι εκλεκτοί του κυρίαρχου όχλου θα θρονιαστούν στα παλάτια τους και όλα θα συνεχίσουν να κυλούν όπως και πριν, "κανονικά"... Κι αν κάποιος αφελής αναρωτηθεί πώς είναι δυνατόν τόσα εκατομμύρια "πολιτών" να μην αντιδρούν (με ουσιαστικό τρόπο, όχι με απλή αντικατάσταση της μιας εξουσίας με άλλη) σε όλα τα αίσχη που γίνονται από όλες (ανεξαιρέτως) τις τοπικές και εθνικές εξουσίες, καλά θα κάνει να παρατηρήσει πως διαβιεί καθημερινά αυτός ο "υπέροχος" λαός, σε τι ηθικές αξίες πιστεύει και ποιές είναι οι προτεραιότητές του. Συνοπτικά, η συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων αυτής της χώρας αναγνωρίζει στους λογής υποψήφιους χαρακτηριστικά που η ίδια διαθέτει ή συμπεριφορές που θα ήθελε (αλλά δεν μπορεί ή δεν τολμά) να εκδηλώνει. Η "μαγκιά", το βόλεμα, ο αριβισμός, οι "λαμογιές", ο με κάθε μέσο πλουτισμός (και πολλά άλλα τέτοια ευώδη), είναι τα σύγχρονα πρότυπα και οι κυριαρχούσες αξίες σε αυτόν τον τόπο. Οι ψηφοφόροι ανταποκρίνονται στο παλιό δίπολο "βλάκες ή συνένοχοι": κάποιοι ενεργούν ως φονταμενταλιστές οπαδοί (θέλοντας οπωσδήποτε να ανήκουν κάπου, να στεγαστούν σε κάποιο μαντρί) και υιοθετούν άκριτα την κάθε θέση της παράταξης που υποστηρίζουν (συχνά, ακόμα κι ενάντια στο προσωπικό τους συμφέρον), και άλλοι στηρίζουν εκείνους που τους έχουν τάξει κάτι (προσπαθώντας να βολευτούν - «τι να κάνεις, έτσι γίνονται αυτά τα πράγματα...». Άρα, πώς και γιατί να αντιδράσει κάποιος που είναι βουτηγμένος ολόκληρος μέσα στον βόρβορο;

Η έμπρακτη υπονόμευση και αποδοκιμασία της αντιπροσωπευτικής μασκαράτας αποτελεί ηθικό χρέος κάθε ανθρώπου ο οποίος δε θέλει να συμπορεύεται με το κοπάδι των ευνουχισμένων ανθρωποειδών που κοιτάζουν μόνο τη δουλίτσα τους κι έχουν ως αυτοσκοπό να αυγατίσουν το κομπόδεμά τους.

Τέλος, η διαρκής και ακάματη εναντίωση σε όλους τους νταβατζήδες της ζωής μας είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής σε προσωπικότητες μοναδικές που άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στην παγκόσμια ιστορία, όπως ο ισπανός αναρχικός Buonaventura Duruti (Leon 14.VII.1896 - Μαδρίτη 20.XI.1936) - τυπικό παράδειγμα ουσιαστικής συμμετοχής στα "κοινά".

Καληνύχτα, αγαπητοί "συμπολίτες" και "συνάνθρωποι"...