"ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ"

Ο Samuel Phillips Huntington είναι καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Harvard. Στο περίφημο βιβλίο του "Η Σύγκρουση των Πολιτισμών" υποστήριξε πως μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου οι συγκρούσεις δε θα οφείλονται σε οικονομικούς ή ιδεολογικούς λόγους, αλλά «οι διαιρέσεις μεταξύ των ανθρώπων και η κύρια αιτία σύγκρουσης θα είναι ο πολιτισμός». Σε έτερο πόνημά του, με τίτλο "Ποιοι είμαστε; - Προκλήσεις στην Εθνική Ταυτότητα της Αμερικής", εστιάζει την προσοχή του στο ζήτημα της μετανάστευσης.

Πρόσφατα, παραχώρησε συνέντευξη στο γερμανικό πολιτικό περιοδικό "Cicero" η οποία αναδημοσιεύτηκε στην "Καθημερινή" την Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου 2006.

Στη συνέντευξη αυτή, ο Huntington δηλώνει πως τα γεγονότα (ειδικά μετά την 11^η Σεπτεμβρίου 2001) επιβεβαιώνουν τα όσα υποστήριξε στη "Σύγκρουση των Πολιτισμών" και πως «η μεγάλη πρόκληση που αντιμετωπίζουν σήμερα οι πολιτικοί ηγέτες του κόσμου είναι πώς να αποτρέψουν, να περιορίσουν και να τερματίσουν τις συγκρούσεις». Μπορούμε, λοιπόν να αισιοδοξούμε: οι απανταχού εξουσιαστές (εκλεγμένοι και μη) αναλώνουν τον βίο τους έχοντας την έγνοια της εξάλειψης των όποιων αντιθέσεων και διενέξεων και αποσκοπώντας στην επί της Γης ευημερία. Έτσι, αποστομώνονται δια παντός οι δύσπιστοι, οι επιφυλακτικοί, οι θιασώτες των θεωριών συνομωσίας και, εν γένει, όσοι καταλογίζουν στους αγαθούς και φιλάνθρωπους ηγέτες της ανθρωπότητας ιδιότητες και χαρακτηριστικά όπως εξουσιολαγνεία, απληστία, διαφθορά έως το μεδούλι, αναλγησία, διαπλοκή με κολοσσιαίες υπερεθνικές επιχειρήσεις, και άλλα πολλά συκοφαντικά. Σύμφωνα με τον κύριο καθηγητή οι (μικρής ή μεγάλης κλίμακας) συρράξεις και αντιδικίες δεν έχουν ποτέ οικονομικά αίτια, άλλωστε οι λαοί που κατοικούν τον πλανήτη Γη έχουν λύσει το βιοποριστικό τους πρόβλημα και η μοναδική τους αγωνία και μέριμνα είναι πλέον η υπεράσπιση και διάδοση των πολιτισμικών τους κατακτήσεων και δεδομένων – είτε πρόκειται για χρήση μπούργκας είτε για το δικαίωμα στον γυμνισμό στις ακτές. Καμιά Τζιχάντ και καμιά Σταυροφορία δεν έχουν υλικά κίνητρα, δεδομένου ότι οι ευημερούντες και καλλιεργημένοι υποστηρικτές των έχουν εκ γενετής μέσα τους το συγκεκριμένο θρησκευτικό συναίσθημα και θέλουν να διαδώσουν σε όλους τους δυστυχισμένους αδαείς την απόλυτη θεϊκή αλήθεια την οποία κατέχουν. Υψηλά ιδανικά, βεβαίως – βεβαίως. Ομοίως, ο Huntington λέει πως «ο πρόεδρος Bush πρέπει πολλές φορές να εξηγεί την εξωτερική πολιτική των Η.Π.Α. με θρησκευτικούς όρους». Ωσαννά, φωτισμένε ηγεμόνα μας, ηγήσου της Σταυροφορίας ταύτης και οδήγησε τον περιούσιο λαό του Κυρίου σε έναν ακόμη θρίαμβο !!!

Σχετικά με το ζήτημα της μετανάστευσης ο Huntington δηλώνει πως «είναι πιθανότατα το σημαντικότερο εσωτερικό ζήτημα που αντιμετωπίζει σήμερα η Αμερική». Εμφανίζεται μεγαλόψυχος και ανοικτόμυαλος όταν λέει πως αποφεύγει τη λέξη "απειλή" και προτιμά τη λέξη "πρόκληση" ή όταν παραδέχεται πως «οι Αμερικανοί αναφέρονται στην πατρίδα τους ως χώρα μεταναστών και εν μέρει αυτό είναι αληθές», αλλά βάζει τα πράγματα στη θέση τους βεβαιώνοντας πως «οι έποικοι προηγήθηκαν των μεταναστών (…) οι οποίοι στην πλειοψηφία τους ήταν Άγγλοι και Σκωτσέζοι προτεστάντες». Επιτέλους, αποκαταστάθηκε η ιστορική αλήθεια: μόλις οι έποικοι πάτησαν το πόδι τους στον "Νέο Κόσμο", οι αυτόχθονες ιθαγενείς αυτοχειριάστηκαν ομαδικώς, κάνοντας έτσι χώρο στην ανωτερότητα των νεοφερμένων νοικοκύρηδων που θέλησαν να μεταλαμπαδεύσουν στους καθυστερημένους άγριους τα φώτα του πολιτισμού των (με αυτό το υπέροχο φως πυρπολήθηκε ο Giordano Bruno, αλλά και χιλιάδες άλλοι). Έτσι, μετά τις κατά συρροή αυτοκτονίες, οι καημένοι οι έποικοι (οι οποίοι, σημειωτέον, βρήκαν "καμένη γη") αναγκάστηκαν να ξεκινήσουν εκ του μηδενός και να εκπολιτίσουν τη Βόρεια και Νότια Αμερική (πλέον). Οι έποικοι αυτοί (κυρίως οι Αγγλοσάξονες του βορρά), επέτυχαν θαυμαστά αποτελέσματα και δημιούργησαν μια χώρα (ή κράτος) που αποτελεί υπόδειγμα για όλη την υφήλιο – είναι ο φάρος της οικουμένης. Μια χώρα αυτάρκης και ειρηνική που χαρακτηρίζεται από τον απόλυτο σεβασμό που επιδεικνύει στα λεγόμενα ανθρώπινα δικαιώματα. Ένα κράτος που ποτέ δεν ενόχλησε κανέναν και ουδέποτε παρενέβη στα εσωτερικά άλλων κοινωνιών για να επιβάλει οτιδήποτε. Μια χώρα που αποτελείται από ανθρώπους προκομμένους, δημιουργικούς και προοδευτικούς. Για όλους τους προαναφερθέντες λόγους, γίνεται αντικείμενο φθόνου από τους αχαΐρευτους όλου του κόσμου οι οποίοι, ως χυδαίοι προβοκάτορες, της προσάπτουν διάφορες εξωφρενικές και ανυπόστατες κατηγορίες. Αλλά δε σταματούν εκεί: πολλοί ταξιδεύουν από τη χώρα καταγωγής των κι επιδιώκουν να ζήσουν (μόνιμα ή προσωρινά) σε αυτήν τη Γη της Επαγγελίας, έχοντας μοναδικό σκοπό να την υπονομεύσουν εκ των έσω. Πρόκειται είτε για έμμισθους πράκτορες που εξυπηρετούν ερεβώδη συμφέροντα, είτε για συνειδητούς αλλά μοχθηρούς τεμπέληδες με ροπή στον υπόκοσμο βίο. Άλλωστε, όπως βεβαιώνει ο κύριος καθηγητής, αναφερόμενος κυρίως στους Μεξικανούς, «(…) ο μεγάλος αριθμός τους, το γεγονός ότι προέρχονται από μια γειτονική χώρα και η τάση τους να συγκεντρώνονται σε συγκεκριμένες περιοχές των Η.Π.Α. καθιστούν δύσκολη τη διαδικασία αφομοίωσης». Βρε, τους αχάριστους, τους προσφέρουν επαύλεις στο Beverly Hills κι εκείνοι προτιμούν να γκετοποιούνται – ίσως σκόπιμα, για να συνωμοτούν αποτελεσματικότερα.

Ο Samuel Huntington ανήκει στην πολυπληθή (υπερχειλίζουσα, μάλλον) κατηγορία των υπερπολύτιμων διανοούμενων οι οποίοι ποτέ δεν έσκυψαν το κεφάλι, δε συμβιβάστηκαν κι εξακολουθούν να μας δείχνουν το σωστό δρόμο – πασχίζουν να μας ξεστραβώσουν, βρε αδελφέ !!! Κάτι τέτοιοι τιτάνες της σκέψης και του πνεύματος δύσκολα γίνονται αντιληπτοί και κατανοητοί από τον χύδην όχλο, αφήστε που συκοφαντούνται συστηματικά από κάποιους που τους χαρακτηρίζουν (άκουσον, άκουσον !!!) οσφυοκάμπτες και λακέδες της καθεστηκυίας τάξης. Και κάτι δογματικοί και αγκυλωμένοι διαφημίζουν συντηρητικούς ψευτοδιανοούμενους όπως ο Τάκης Φωτόπουλος και η μίζερη ιστοσελίδα του www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/gr.htm ή θεωρούν σημαντικούς κάποιους περιθωριακούς και ακοινώνητους όπως ο Ρώσος μαθηματικός Γκριγκόρι Πέρελμαν ο οποίος περιφρονεί συστηματικά τη δόξα και τα πλούτη και προτιμά να ζεί απομονωμένος και ολοκληρωτικά αφιερωμένος στη μελέτη και την έρευνα. Ο μονόχνωτος...

Τέλος, δύο δημιουργίες του πάντα εύστοχου και διεισδυτικού EL ROTO. Δύο σκίτσα δημοσιευμένα στην ισπανική εφημερίδα "EL PAIS". Στο πρώτο (7 Φεβρουαρίου 2006), ο άνθρωπος αναλογίζεται: «Αν εκείνοι μας θεωρούν δαίμονες κι εμείς τους θεωρούμε διαβόλους, τότε είμαστε όμοιοι». Στο δεύτερο σκίτσο (24 Φεβρουαρίου 2006), ο μουσουλμάνος μονολογεί: «Εκείνο που έχουμε ανάγκη είναι μια γαλλική επανάσταση και όχι ένας πόλεμος θρησκειών».