ΕΡΗΜΗΝ
Pietro Testa : "Αλληγορία της σφαγής των νηπίων" (1630 – 1640)
Ρώμη, Galleria Borghese
Ο πίνακας απεικονίζει ταυτοχρόνως τη σφαγή και τη φυγή στην Αίγυπτο, σύμφωνα με το κεφάλαιο Β' στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο. Ψηλά και ανάμεσα στα σύννεφα, συμβολίζοντας την Αθωότητα, εμφανίζεται μια νεαρή γυναίκα με τον άγγελο, περιστοιχισμένη από ερωτιδείς. Χειρονομεί, σα να θέλει να σταματήσει τη σφαγή. Η φυγή στη Αίγυπτο εικονίζεται δεξιά: η Αγία Οικογένεια, τη φυγή της οποίας η παραδοσιακή εικονογραφία παρουσιάζει να έχει γίνει με τη χρήση όνου, εικονίζεται εδώ καθώς απομακρύνεται με μια βάρκα.
Το σκηνικό δεν απαντάται μόνο στη Καινή Διαθήκη, αλλά επαναλαμβάνεται διαρκώς κάθε φορά που η ανθρώπινη χαμέρπεια και ποταπότητα παίρνουν μαζικές διαστάσεις και περιβάλλονται τον μανδύα της εθνικοφροσύνης και της φυλετικής ανωτερότητας. Εμφανίζεται όποτε υπάρχουν βιαίως ξεριζωμένοι και αποδιωγμένοι. Αναβιώνει οσάκις άτομα ή (μικρές ή μεγάλες) ομάδες ανθρώπων υφίστανται κάθε είδους διωγμούς και εξαναγκάζονται σε οτιδήποτε για να εξυπηρετηθούν τα (βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα) σχέδια και (υλικά) συμφέροντα των ήδη πανίσχυρων (εμφανών ή κρυμμένων) εξουσιαστών. Επιβεβαιώνεται, έτσι, η τετριμμένη θεωρία πως "το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό" και πως υπερισχύει το "δίκαιο του ισχυρότερου". Μόνο που, στην προκειμένη περίπτωση, "ισχυρός" είναι ο αδίστακτος που εξολοθρεύει ό,τι συναντά κατά την επεκτατική του επέλαση.
Σε αντίθεση με ό,τι διατείνεται η βουλησιαρχική θεωρία, παρατηρώντας τα καθημερινά τεκταινόμενα και προσεγγίζοντας την Ιστορία, μπορούμε να πούμε πως τα περισσότερα πράγματα συμβαίνουν ερήμην μας και εις βάρος μας. Σαφέστατα και υπάρχει η προσωπική ευθύνη του καθενός καθότι η αθωότητα είναι ένας βολικός μύθος (ανοχή, αδιαφορία και ατολμία σημαίνουν συνενοχή, δεδομένου ότι αφήνουν ελεύθερο το πεδίο στους επικυρίαρχους), αλλά οι άπληστοι αυθαιρετούντες επιστρατεύουν όλη τους την ισχύ και δε φείδονται θυμάτων προκειμένου να πετύχουν τον σκοπό τους. Η, με κάθε ευκαιρία, εν ψυχρώ εξολόθρευση αμάχων (όπως τώρα στον Λίβανο) αποδεικνύει του λόγου το αληθές.
Τέλος, για μία ακόμη φορά, επαληθεύεται η άποψη πως η ανθρώπινη Ιστορία είναι κυρίως μια αλληλουχία βιαιοτήτων με διαφορετικούς κάθε φορά πρωταγωνιστές – αν και οι ρόλοι συχνά αντιστρέφονται.
«Μαμά, εμείς φταίμε που είμαστε αθώοι;»
Σκίτσο του FORGES δημοσιευμένο στην ισπανική εφημερίδα EL PAIS (20.VII.2006)
2 σχόλια:
Με τα όπλα κανείς δεν κυριαρχεί.Μόνο η καραστροφή της γλώσσας μπορεί να εξαφανίσει ένα λαό.Κοίταξε τα Αμερικανάκια που μαθαίνουν κινέζικα.Το κάνουν γιατί βλέπουν πως η Κίνα είναι μια μεγάλη αγορά.Ο πόλεμος(αναίμακτος)προετοιμάζεται...
Και νομίζω πως όλοι είμαστε μετανάστες.Άλλοι με την θέληση μας και άλλοι με την βία!
Χαιρετώ!
Καθημερινά μαίνονται αμέτρητοι λυσσαλέοι πόλεμοι (ακόμη και οι "αναίμακτοι" αφήνουν χαλάσματα και ρημάζουν τα πάντα) οι οποίοι, ασφαλώς, είναι ανθρώπων έργα. Ακόμη και αν οι αυθαιρετούντες δεν επιτύχουν την κυριαρχία που επιδιώκουν, παραμένει η χυδαιότητα του "ερήμην" και οι επιπτώσεις που υφίστανται οι "από κάτω". Επίσης, νομίζω πως το χειρότερο δεν είναι το ότι υφίστανται δεινά κάποιοι λαοί - ακόμη και η αυθαίρετη επιβολή σε μεμονωμένα άτομα συνιστά καταδικαστέα φρικαλεότητα. Και, ναι, είμαστε όλοι μετανάστες (με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο και όχι απαραιτήτως με γεωγραφικά κριτήρια) δεδομένου πως οι περισσότεροι απέχουμε έτη φωτός από ό,τι επιθυμούμε για τον εαυτό μας ή από ό,τι νομίζουμε πως μας αξίζει. Θα έλεγα, μάλιστα, πως σε μεγάλο βαθμό είμαστε αυτοεξόριστοι ή αυτοϋπονομευόμενοι (το υποστηρίζω και στο κείμενο "Οι κρυμμένες γραμμές).
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα