ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΠΑΡΑΣΙΤΟΚΤΟΝΟ

"Το κλειδί", σκίτσο του Ιρανού Touka Neyestani.

Αποφυλακίστηκαν με χρηματική εγγύηση οι "κουμπάροι" (86 ημέρες προφυλάκισης, στο ειδικά γι αυτούς ανακαινισμένο κελί, είναι πάρα πολλές) και οι της "Νέας Διακυβέρνησης" μπορούν να αισθάνονται υπερήφανοι πως εφαρμόζουν πλήρως το δόγμα της "μηδενικής ανοχής" σε φαινόμενα διαφθοράς στον δημόσιο βίο. Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης για την αποφυλάκιση του γίγαντα "Πανάγου", «(...) αν και υπάρχουν ενδείξεις για την ενοχή του, εν τούτοις έχει λευκό ποινικό μητρώο, δεν έχει δώσει δικαιώματα στο παρελθόν, δεν υπήρξε ποτέ φυγόδικος, έχει γνωστή διαμονή στη Θεσσαλονίκη, είναι μέλος συλλόγων και δεν είναι επικίνδυνος ώστε να υπάρχει πιθανότητα να διαπράξει κάποιο άλλο αδίκημα ή να διαφύγει και να μην παρουσιαστεί ενώπιον της Δικαιοσύνης (...)». Αγγελούδια, λοιπόν, οι εντιμότατοι "κουμπάροι". Άλλωστε δε διέπραξαν κάποιο σοβαρό αδίκημα: ένα μικροποσό (2.500.000 ευρώ) ζήτησαν από μια (;) γαλακτοβιομηχανία, για να "κάνουν γαργάρα" διάφορες παρατυπίες αυτής. Ούτε τράπεζα λήστεψαν, ούτε μολότοφ εκσφενδόνισαν. Αξιοπρεπείς κι ευυπόληπτοι συνάνθρωποί μας είναι, οικογενειάρχες και "νοικοκυραίοι". Δεν αμφισβήτησαν το σύστημα, ούτε και το υπονόμευσαν. Αντιθέτως, λειτούργησαν εντελώς μέσα στα υπαρκτά πλαίσια κι εφάρμοσαν πρακτικές πλήρως αποδεκτές από τη μεγάλη πλειονότητα του ηρωικού (νεο) ελληνικού λαού, ήγουν: μίζα, λάδωμα, εύκολος και γρήγορος πλουτισμός, κυνικός αμοραλισμός... Επίσης, ως ενεργά μέλη της κυβερνούσας παράταξης, δεν αφέθηκαν έρμαια στα νύχια της αδέκαστης ελληνικής Δικαιοσύνης: οι συλλήψεις και η προφυλάκιση έγιναν για το θεαθήναι και, όταν γίνει η δίκη, μπορεί και να αποφασιστεί να τους καταβληθεί αποζημίωση για την άδικη ταλαιπωρία που υπέστησαν. Παραδείγματα ευγνωμοσύνης εκ μέρους των εκάστοτε εξουσιαστών προς τους συνεργάτες και υποστηρικτές τους υπάρχουν πάντα. Ας μη λησμονούμε πως οι χήρες των χουντικών αρχιβασανιστών ("περιποιήθηκαν" και τον Αλέξανδρο Παναγούλη) Μάλλιου και Μπάμπαλη (που ξεπαστρεύτηκαν από τον Ε.Λ.Α. και την Ε.Ο. 17Ν αντίστοιχα) εισπράττουν αποζημίωση ως "θύματα τρομοκρατικών ενεργειών".

Από την άλλη, εκείνος ο ταλαίπωρος 24χρονος Κύπριος φοιτητής που "ζαρντινιεροποιήθηκε" αγρίως από τους ασφαλίτες της ερωτικής και δημοκρατικής Θεσσαλονίκης το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου, θα συρθεί στα δικαστήρια κατηγορούμενος για "αντίσταση κατά της αρχής"....

Η ανθρώπινη ζωή δεν αποτελεί αυταξία. Ο καθείς κρίνεται (αυθαίρετα, έστω, όπως συμβαίνει πάντα) βάσει των πεπραγμένων του και ο καθένας μπορεί (και δικαιούται) να εξεγερθεί εναντίον μιας κατάστασης που τον προσβάλλει και τον εξευτελίζει. Το έχουμε ξαναπεί: υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ πρωτογενούς βίας και αντιβίας και το θύμα δεν εξισώνεται με τον θύτη όταν καταφεύγει σε παρόμοιες μεθόδους για να προστατευθεί.

Επ' ευκαιρία, παραθέτουμε το άκρως περιγραφικό και σαφέστατο κείμενο του Γιάννη Τριάντη από τη στήλη του "Ο ΤΥΠΟΣ των ήλων" ("ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου 2006):

...Χώρα-μπορντέλο. Ή, μάλλον, χώρα-παράγκα. Γιατί τα "σπίτια" έχουν ευταξία. "Κράτος ασυστόλων", που κλέβουν νόμιμα, "τα 'κονομάνε γρήγορα", λαδώνουν και λαδώνονται, νοθεύουν ατιμώρητοι τα τρόφιμα ή τα πασάρουν άθλια και βρώμικα στην αγορά χωρίς κανέναν φόβο ότι θα τιμωρηθούν... Κράτος γελοίο. Που θα λύσει το πρόβλημα με τις χωματερές όταν οι άλλοι θα κατοικούν στον Άρη. Που αδυνατεί να αναχαιτίσει τους χυδαίους κερδοσκόπους, μικρούς και μεγάλους. Που δανείζεται για να πληρώνει εξοπλιστικές δαπάνες, χωρίς τουλάχιστον να εξασφαλίζει κάποια ωφελήματα από αυτούς που της πουλάνε όπλα και προστασία... Χώρα-χωρατό. Που σκάει από ήλιο και είναι ουραγός στην εκμετάλλευση της ηλιακής ενέργειας. Που ζει από τον τουρισμό και συνεχίζει να κλέβει τους τουρίστες και να παρέχει άθλιες τουριστικές υπηρεσίες. Που της χαρίστηκε μια σπάνια ομορφιά και κατάφερε σχεδόν να την καταστρέψει. Κράτος-όνειρο κάθε αποτυχημένου που το βλέπει σαν διαρκή τροφοδότη. Χώρα κρατικοδίαιτων βολεμένων που μισούν τη δουλειά τους, όσο και τον εαυτό τους. Χώρα φαντασμένων που επικαλούνται μονίμως την ένδοξη Ιστορία, τους προγόνους και τον Πολιτισμό τους, αλλά φροντίζουν να βρίσκονται στους αντίποδες εκείνων. Χώρα για λύπηση. Της οποίας οι κάτοικοι εργάζονται πιο πολύ απ' όλους τους Ευρωπαίους, αλλά έρχονται τελευταίοι σχεδόν σε όλα. Χώρα που κατάφερε να μπερδέψει το ευρώ με τις δραχμές και να ποζάρει ως η ακριβότερη χώρα της Ευρώπης. Χώρα που παράγει ελάχιστα. Και ζει με δανεικά...

«Η διαφθορά δημιουργεί θέσεις εργασίας - υπερασπιστείτε την». Σκίτσο του "EL ROTO" στην ισπανική εφημερίδα "EL PAíS" (1.XII.2006)