ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΙΦΙΓΕΝΕΙΕΣ

«Γιατί θυσιάζεις την καριέρα για την πολιτική; / Τρεις τριαντάρηδες, υποψήφιοι για... υποψήφιοι βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ., απαντούν στα ερωτήματα της "Ε"», τιτλοφορείται η ολοσέλιδη (σελίδα 6) καταχώριση στην "Ελευθεροτυπία" την Τρίτη 29 Μάη 2007. Δύο γιατροί και μία δικηγόρος, που φιλοδοξούν να είναι βουλευτές στην επόμενη Βουλή (έχουν καταθέσει αιτήσεις να συμπεριληφθούν στα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ), απαντούν στις ερωτήσεις του Πάνου (Πα)Σώκου.

Παπαρολογίας το ανάγνωσμα: «(...) να εκπροσωπήσω τη γενιά μου σε έναν τομέα όπου οι νέοι δεν έχουν ίσες ευκαιρίες συμμετοχής, πιστεύοντας ότι μπορώ να προσφέρω στον τόπο μου και στη χώρα μου», δηλώνει η μανταμίτσα χωρίς να προσδιορίζει ποιους νέους εννοεί. Μήπως, τους κομματικούς νεολαίους; «Η πολιτική παίρνει αξία από τη συμμετοχή σε αυτή (...)», ισχυρίζεται ο ακτινολόγος, αλλά μας αφήνει με την απορία: συμμετοχή κάθε τετραετία χωρίς κανένα δημοψήφισμα (όπως οι καθυστερημένοι δυτικοευρωπαίοι); «Κίνητρο η αφύπνιση, αλλά και συνάμα η δικαίωση μιας γενιάς με τεράστια εφόδια, λίγες ευκαιρίες και ακόμα μικρότερη δυνατότητα παρέμβασης στα κέντρα λήψης αποφάσεων (...)». Σαφής ο οδοντίατρος: θέλει να αποφασίζει (για τους άλλους). «(...) όταν το θέλουμε πολύ, μπορούμε να αλλάζουμε την κοινωνία και τον κόσμο μας. Και αυτό δεν γίνεται από την ασφάλεια του παρασκηνίου, πρέπει να έχεις το θάρρος να εκτεθείς στην πρώτη γραμμή!», ξιφουλκεί η κυρα-νομικός και δηλώνει ευθαρσώς (ή "ευθρασσώς") τη λαχτάρα της για δημοσιότητα και προβολή. «(...) να αποκατασταθούν οι αξίες μιας κοινωνίας που κινδυνεύει να χάσει την προοπτική της εξαιτίας της ακραίας ιδιωτικοποίησής της» Ναι, κύριε Κωνσταντινόπουλε, αλλά για τα προαναφερθέντα ευθύνονται και ο φορέας στον οποίον έχετε ενταχθεί. «(...) τέλος στους "επαγγελματίες πολιτικούς" και στην "πολιτική των διασυνδέσεων"» Σειρά έχουν οι κλίκες των ερασιτεχνών. «(...) να προχωρήσει η ανανέωση οι παλιοί έμπειροι παίκτες ν' αρχίσουν να μοιράζουν μπαλιές στους νεότερους, γιατί διαφορετικά οι ομάδες γερνούν και χάνουν τα πρωταθλήματα» Μίλησε κανείς για εξουσιολαγνεία; «(...) Με φρέσκο πρόσωπο, σταθερές αξίες και σεβασμό στην ιστορική προσφορά του στον τόπο, το ΠΑΣΟΚ αναγεννάται, ανανεώνοντας την εμπιστοσύνη του με τον ελληνικό λαό» Ήγουν, συγχωροχάρτι σε όλους για όλα.

Αν οι λογής υποψήφιοι για θεσμικούς θώκους ήταν έστω και στοιχειωδώς ειλικρινείς, θα έδιναν μια και μοναδική απάντηση: Θέλουμε να γευτούμε το μεθυστικό πιοτό της εξουσίας, να βρισκόμαστε "μέσα στα κόλπα", να εκμεταλλευθούμε τις αφελείς ελπίδες των εύπιστων κορόιδων, να ζήσουμε σαν άρχοντες - διότι αυτό μας αξίζει, βρε αδελφέ! Αντί γι' αυτό, όμως, προτιμούν την πεπατημένη, δηλαδή, την ανέξοδη μπουρδολογία και τις (αποδεδειγμένα) ανεφάρμοστες φανφάρες. Ανάλογη φρασεολογία χρησιμοποιούν πάντοτε οι εκάστοτε "σωτήρες" και "μεσσίες". Το μυστικό είναι απλό: όταν η πλέμπα θεωρεί απαραίτητο το "ζην δι' αντιπροσώπου", το έδαφος είναι απολύτως πρόσφορο για να καρπίσει ο μεσσιανικός δογματισμός.

Υ.Γ. Προ ημερών επήλθε ο (προδιαγεγραμμένος) βιολογικός θάνατος της Αμαλίας Καλυβίνου, της 30χρονης κοπέλας που βίωσε (στο κορμί της και στην ψυχή της) την ανεξάντλητη μοχθηρία και αναλγησία του χυδαίου κοινωνικοπολιτικού συστήματος που έχει επικρατήσει εν Ελλάδι. Και, όταν μιλάμε για συστήματα, να μη λησμονούμε πως πρόκειται για ανθρώπινες κατασκευές και όχι για φυσικούς νόμους. Συστήματα που αναδεικνύουν ποταπούς θεσμούς και χαμερπείς μηχανισμούς, που βασίζονται σε μικρές και μεγάλες εξουσίες, συστήματα ανθρωποβόρα που συντηρούν κάποιοι όπως οι "Ιφιγένειες" που μας απασχόλησαν σήμερα και τα γρανάζια τους "λαδώνονται" με αίμα - αίμα ψυχής, από τα μόνιμα θύματα αφαίμαξης που δεν ανταμείβονται ποτέ...

Free Counter