ΠΟΝΑΕΙ ΧΕΡΙ, ΚΟΨΕΙ ΠΟΔΙ...

«Δεν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι στο Ιράν», δηλώνει ο πρόεδρος της χώρας.

Δημόσιος απαγχονισμός με την κατηγορία του βιασμού 13χρονου αγοριού (Ιράν, Ιούλιος 2005).

Όπως διαβάζουμε στην ισπανική εφημερίδα "El Paίs" (30.IX.2007), τα λεγόμενα του Ιρανού προέδρου δεν έχουν καμία βάση. Άλλωστε, αυτό υποδεικνύει και η στοιχειώδης λογική (οι όποιες προσωπικές προτιμήσεις δεν εξαρτώνται από τη ράτσα ή τη φυλή). Επίσης, η ίδια στοιχειώδης λογική υπαγορεύει πως ο καθείς είναι ελεύθερος να κάνει τις επιλογές του - αρκεί να μην επιβάλλει οτιδήποτε σε οποιονδήποτε. Βέβαια, τα λογικά και αυτονόητα είναι ακόμη ζητούμενα σε μεγάλο μέρος του πλανήτη - ακόμη και σε χώρες που θεωρούνται "πολιτισμένες" (αν και το θρησκειοκρατικό Ιράν δε συγκαταλέγεται σε αυτές). Για να επανέλθουμε στο προαναφερθέν δημοσίευμα, «(...) ο ποινικός κώδικας προβλέπει τη θανατική ποινή για όποιον διατηρεί σεξουαλικές σχέσεις με άτομα του ίδιου φύλου. Το ίδιο συμβαίνει και σε χώρες με τις οποίες συνεργάζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως το Πακιστάν, η Σαουδική Αραβία και η Υεμένη (...) Όπως και για τους ετεροφυλόφιλους, το Ισλαμικό Δίκαιο θεωρεί ανήθικη κάθε δημόσια εκδήλωση ερωτισμού ή τρυφερότητας. Σύμφωνα με την ηθική που επέβαλε η ισλαμική επανάσταση του 1979, κάθε ερωτική σχέση έξω από τα πλαίσια του ετεροφυλόφιλου γάμου είναι έκνομη και αξιόποινη (...) Σύμφωνα με τους ιρανικούς νόμους, αν δεν υπάρχει ερωτική σχέση δεν υπάρχει και ποινή (...) Η ομοφυλοφιλία θεωρείται αρρώστια και αρκετοί ομοφυλόφιλοι επωφελούνται από το άρθρο 29 και, έχοντας εξασφαλίσει τη σχετική ιατρική γνωμάτευση, απαλλάσσονται από τη στρατιωτική θητεία. Στιγματίζονται, όμως, κοινωνικά και είναι σχεδόν αδύνατο να βρουν εργασία (...) Την περασμένη Άνοιξη, δυο νέοι άνδρες γιόρταζαν με φίλους την απόφασή τους να συμβιώσουν. Η αστυνομία διέλυσε τη γιορτή και οι παρευρισκόμενοι κατέληξαν στο αστυνομικό τμήμα και, κατόπιν, τιμωρήθηκαν με 80 βουρδουλιές έκαστος (...)».

Σε παλαιότερο φύλλο της "El Paίs" (23.VII.2007), διαβάζουμε για την «(...) εκτέλεση δώδεκα Ιρανών, οι οποίοι είχαν κατηγορηθεί για παιδεραστία, αρπαγή προσώπου, βιασμό, εκβιασμό και ομοφυλοφιλία. Οι ιρανικές αρχές ανακοίνωσαν πως την προηγούμενη εβδομάδα εκτελέστηκαν άλλοι τέσσερις, καταδικασμένοι για τους ίδιους λόγους (...) Η Γενική Εισαγγελία πρότεινε την εσχάτη των ποινών για άλλους 17 που βαρύνονται με ανάλογες κατηγορίες (...) Άλλοι 23 άνδρες και 20 γυναίκες κρατούνται στην πόλη Μασχάντ, με την κατηγορία πως "διατηρούσαν ανάρμοστες σχέσεις". Στη συγκεκριμένη πόλη, συνολικά, κρατούνται 125 άνθρωποι για παρόμοιους λόγους (...)». Βέβαια, ασαφές παραμένει το αν κάποιοι εκτελούνται επειδή απλώς έχουν "διαφορετικές" ερωτικές προτιμήσεις ή επειδή βιάζουν κορμιά και ψυχές...

Εδώ και λίγα χρόνια, το ιρανικό καθεστώς έχει εξαπολύσει έναν λυσσαλέο εσωτερικό πόλεμο για να "καθαριστεί η χώρα από τους εγκληματίες και τους παρανόμους". Είναι η εύκολη και αδάπανη λύση που επιλέγουν όλοι οι αποτυχημένοι πολιτικοί ταγοί (κατ' ουσίαν δικτάτορες). Είναι ο θρίαμβος της απόλυτης σκέψης και της μονολιθικής νοοτροπίας. Όλα αυτά είναι ενάντια στην πολύπλοκη ανθρώπινη φύση και την ανεξερεύνητη ψυχοσύνθεση. Και το πλέον αφύσικο από όλα είναι η ίδια η τερατώδης και ακόρεστη εξουσία. Το θηρίο των θηρίων...

Σκίτσο του Nikahang Kosar στην ολλανδική εφημερίδα "Rooz"