ΚΑΙ ΝΕΟ ΕΚΤΑΚΤΟ ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΟ !!!

Το ακόλουθο κείμενο του Χρήστου Τσιγαρίδα, δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Το Ποντίκι" την Πέμπτη 17 Απριλίου 2008:

«Στις 7 Μάη αρχίζει η τρίτη –και ίσως τελευταία– δίκη του ΕΛΑ. Πρόκειται για συνεκδίκαση δυο εφέσεων: μιας των κατηγορούμενων για την καταδικαστική απόφαση της πρώτης δίκης και μιας του εισαγγελέα για την αθωωτική απόφαση της δεύτερης δίκης. Το γεγονός ότι για την ίδια υπόθεση υπάρχουν δυο διαμετρικά αντίθετες δικαστικές αποφάσεις, όπως και το γεγονός ότι οι στημένοι μάρτυρες, με πρώτη την Κυριακίδου, εξευτελίστηκαν, δεν οδηγούν σε κάποιον τελεσίδικα αθωωτικό μονόδρομο. Η απόφαση θα είναι πολιτική και σε σημαντικό βαθμό θ’ αντανακλά τις αντιστάσεις που θα υπάρξουν όχι μόνο από το μικρό κίνημα αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους, αλλά από ευρύτερες δυνάμεις. Η καταδικαστική απόφαση της πρώτης δίκης συνιστά ένα δικαστικό και πολιτικό σκάνδαλο. Οχι μόνο ως προς τους συγκατηγορούμενούς μου, που δεν έχουν καμιά σχέση με την υπόθεση, αλλά και ως προς εμένα, που ανέλαβα την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή μου στον Επαναστατικό Λαϊκό Αγώνα. Μη έχοντας το παραμικρό αποδεικτικό στοιχείο για τη συμμετοχή οποιουδήποτε σε οποιαδήποτε μαχητική ενέργεια του ΕΛΑ, το έκτακτο τρομοδικείο διατάχτηκε να εφαρμόσει τη ναζιστική αρχή της συλλογικής ευθύνης. Ενοχοι όλοι ως απλοί συνεργοί σε όλες τις ενέργειες του ΕΛΑ, λόγω… ψυχικής συνδρομής σε άγνωστους δράστες! Η απόφαση αυτή δεν αφορά μόνο τους κατηγορούμενους αυτής της δίκης. Αφορά το σύνολο των αγωνιζόμενων ανθρώπων της κοινωνίας μας, που μπορούν να βρεθούν με ανάλογες καταδίκες στην πλάτη για τη συμμετοχή τους στα κινήματα και τους αγώνες. Θα έπρεπε να αφορά και κάθε οπαδό της αστικής δημοκρατίας. Ειδικά όσους καμαρώνουν για τον ευρωπαϊκό "νομικό πολιτισμό". Οι αντιδράσεις τους σ’ αυτό το ναζιστικό τερατούργημα ήταν από ανύπαρκτες έως υποτονικές. Εχουν, πάντως, το χρόνο να το πράξουν τώρα. Εκτός αν οι αναφορές τους στο "νομικό πολιτισμό" δεν είναι παρά το φύλλο συκής πίσω από το οποίο κρύβουν την υποταγή τους στις διαταγές του "μεγάλου αφεντικού", την ευθυγράμμισή τους με τις ντιρεκτίβες του "παγκόσμιου πολέμου κατά της τρομοκρατίας", στο όνομα του οποίου δικαιολογούνται τα πάντα, φτάνει να οδηγούν στην εξόντωση του πολιτικού αντιπάλου. Σε ό,τι με αφορά, η ηθική του επαναστάτη και οι παμπάλαιοι κανόνες προσδιόρισαν και προσδιορίζουν το πως στέκομαι μπροστά στους διωκτικούς μηχανισμούς. Η στάση μου και σε αυτή τη δίκη είναι προφανής και εύκολη. Θα υπερασπιστώ τις επιλογές μου, θα αναδείξω το πολιτικό περιεχόμενο της υπόθεσης, θα βοηθήσω, όπως και στις δύο προηγούμενες δίκες, να καταρριφθεί το κατηγορητήριο σε βάρος των άλλων κατηγορουμένων, καθώς και οι σκοπιμότητες που αυτό εξυπηρετεί. Όταν συνελήφθηκα, δήλωσα ότι αναλαμβάνω την ευθύνη για τη συμμετοχή μου στον ΕΛΑ. Ηταν μια στάση που υπαγορεύτηκε από τις παραδόσεις του διεθνούς επαναστατικού και κομμουνιστικού κινήματος και από την πολιτική συγκυρία εκείνης της περιόδου. Οσοι στρατευτήκαμε σε οργανώσεις όπως ο ΕΛΑ και η Ε.Ο. 17Ν γνωρίζαμε πως μπορεί να έφτανε η στιγμή που θα έπρεπε να υπερασπιστούμε σιδηροδέσμιοι την τιμή και τον αγώνα της οργάνωσής μας, καθώς και την προσωπική επαναστατική μας τιμή. Απέναντι στις υλακές των πρακτόρων της "αντιτρομοκρατίας" και στη συγχρονισμένη βρώμικη προπαγάνδα, έπρεπε ν’ ακουστεί ο καθάριος επαναστατικός λόγος. Ο ΕΛΑ ήταν μια επαναστατική κομμουνιστική οργάνωση. Οι αγωνιστές του πάλεψαν με αυτοθυσία για τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού, κατέθεσαν με ανιδιοτέλεια τη δική τους συνεισφορά στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση. Ο σύντροφός μας Χρήστος Κασσίμης, εμβληματική μορφή της αντιδικτατορικής αντίστασης, έπεσε σ’ αυτόν τον αγώνα. Το ίδιο και ο Χρήστος Τσουτσουβής, αγωνιστής της αντίστασης επίσης. Ο ΕΛΑ έκλεισε τον ιστορικό του κύκλο το 1995. Το επαναστατικό κίνημα θα κάνει τον απολογισμό της δράσης του. Εναν απολογισμό με όρους κινήματος. Οι νεότερες γενιές σίγουρα θα τα καταφέρουν καλύτερα από εμάς. Γιατί η βαρβαρότητα εξακολουθεί να σαρώνει απ’ άκρη σ’ άκρη τον καπιταλιστικό κόσμο και η αντίσταση σ’ αυτή με όλα τα μέσα εξακολουθεί ν’ αποτελεί το μεγάλο ζητούμενο του καιρού μας.

Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι την τελική νίκη».

Χρήστος Τσιγαρίδας