Η ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΤΗΣ ΦΥΡΑΣ...

Ο πόθος για μακροζωία και (κατ' επέκταση) αθανασία δεν είναι καινούριο στοιχείο της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης. Πολλά επιστημονικά πειράματα (τα περισσότερα, ίσως) διεξάγονται προς αυτήν την κατεύθυνση. Πρόσφατα, γενετιστές (εκ των Η.Π.Α. ορμώμενοι) υποστήριξαν πως στο απώτερο (;) μέλλον θα ζούμε έως και οκτώ (8) αιώνες. Να με συμπαθάτε, αλλά αυτό το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο με τρομάζει και μου προκαλεί καχυποψία συνάμα. Δηλαδή, τις ίδιες πιθανότητες και δυνατότητες μακροζωίας θα έχουν οι εξαθλιωμένοι πένητες του "τρίτου" (και "τέταρτου") κόσμου με τους καλοζωισμένους υπερκαταναλωτές του "πρώτου"; Κάποτε, οι υπέρμαχοι της απεριόριστης τεχνολογικής ανάπτυξης διεκήρυσσαν πως η τεχνολογία θα απήλασσε τον άνθρωπο από τον καταναγκασμό της εργασίας (οι μηχανές θα δούλευαν αντί για εμάς, και άλλα τέτοια δελεαστικά) και θα έλυνε το πρόβλημα του υποσιτισμού. Ο ρους της Ιστορίας απέδειξε πως, όσο κι αν προχωρήσουν η τεχνολογία και η επιστήμη, τα πάντα εξαρτώνται από την ανθρώπινη απληστία, εξουσιομανία, κτητικότητα, ματαιοδοξία,... Πιθανότατα, ο κάθε άνθρωπος επιθυμεί μακροζωία και αθανασία (όπως και για τα πρόσωπα που του είναι πολύτιμα), αλλά μου φαίνεται εφιαλτικό το ενδεχόμενο να διαρκεί ακόμη περισσότερο η ανθρώπινη βλακεία και η ποταπότητα. Φανταστείτε ένα υπερπολυπληθές και απέθαντο μητσοτακέικο... Μπρρρ!!! Επίσης, θα χρειαζόταν και νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο (σύνταξη στα 750 χρόνια)...