Η ΜΑΜΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Μετά τις δύο τελευταίες επιθέσεις που εξαπέλυσε ο "Επαναστατικός Αγώνας" εναντίον των Μ.Α.Τ.ατζήδων (ξημερώματα 24.12.2008 και 06.01.2009, ξεχύθηκε ο συνήθης εσμός των καθεστωτικών χαραμοφάηδων και των λακέδων αυλικών τους (δηλαδή, οι έμμισθοι τσανακογλείφτες κονδυλοφόροι - στυλοβάτες της καθεστηκυίας τάξης πραγμάτων) για να καταδικάσουν τη βία «από όπου κι αν προέρχεται» (η συνήθης εμετική τακτική της ισοπέδωσης: εξίσου καταδικαστέες οι παλαιστινιακές σφενδόνες με τα υπερσύγχρονα όπλα των σιωνιστών). Μήπως χρειάζεται (για μία ακόμη φορά) ανάλυση επί της διαφοράς μεταξύ πρωτογενούς βίας και αντιβίας; Στην πρωτοπορία της προβοκατορολογίας και της πρακτορολογίας (όπως πάντα) το "κώμα του λαού". Πάντα το ίδιο τροπάριο: ό,τι δεν μπορεί να ελέγξει και να χειραγωγήσει, το χαρακτηρίζει "προβοκάτσια πρακτόρων" (όπως το Πολυτεχνείο και η Νομική του 1973) και "έργο κέντρων αποσταθεροποίησης" (άραγε, ποια υπερπολύτιμη σταθερότητα κινδυνεύει;). Επίσης, ας μη λησμονούμε πως το "Κ".Κ.Ε. διαθέτει τα δικά του "σώματα ασφαλείας" (με την προσωνυμία Κ.Ν.Α.Τ.). Από τους επιχειρηματίες της "Περισσός Α.Ε." δεν μπορούμε να περιμένουμε κάτι άλλο˙τι να προσδοκά κάποιος από οσφυοκάμπτες δηλωσίες που προσκύνησαν για να νομιμοποιηθούν στο κοινοβουλευτικό φαγοπότι; (το "Κ".Κ.Ε. υπέγραψε δήλωση νομιμοφροσύνης στο αστικό καθεστώς εν έτει 1974. Υπογράφει ο Χαρίλαος Φλωράκης: «Υπό την άνω ιδιότητα μου ως Πρώτου Γραμματέως της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. και εκπροσώπου του Κ.Κ.Ε. και συμφώνως προς το υπ’ αριθμ. 59/23-9-74 Ν.Δ. αρθ. 1, παρ. 2, δηλώ ότι αι αρχαί του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας αντιτίθενται προς πάσαν ενέργειαν αποσκοπούσαν εις την βία κατάληψην της εξουσίας ή την ανατροπήν του Ελευθέρου Δημοκρατικού Πολιτεύματος»).
Στον σωρό των γλοιωδών κειμένων των ημερών, εξέχουσα θέση κατέχει η "Παρέμβαση" του Στάθη Σταυρόπουλου ("Ελευθεροτυπία" 07.01.2009). Αντικείμενο επιστημονικής μελέτης περί απύθμενου θράσους (και κουτοπονηριάς) θα μπορούσε να είναι και η απορία των ένστολων: «Γιατί γινόμαστε στόχος; Προερχόμαστε από τα πιο χαμηλά στρώματα της κοινωνίας. Μας επηρεάζουν η ακρίβεια, η ανεργία, η παιδεία όπως κάθε άλλον πολίτη. Και παρ' όλο που κατανοούμε ότι κάπου πρέπει να εκτονωθεί ο κόσμος παραμένουμε με την απορία γιατί δεχόμαστε εμείς την μήνιν του;». Ναι, λεβέντες, πλήττεστε κι εσείς, αλλά υπερασπίζεστε (εκτελείτε "εντολές", βεβαίως-βεβαίως) εκείνους που πλήττουν τόσο εσάς όσο και τους υπόλοιπους. Και τους φυλάσσετε σακατεύοντας τους υπόλοιπους πληττόμενους. Υπάρχει άφθονο οπτικοακουστικό υλικό που δείχνει τους κρανοφόρους να χειροδικούν αγρίως σε όποιον βρουν στο διάβα τους (ανεξαρτήτως ηλικίας), να ψεκάζουν αδιακρίτως με χημικά, να εκτονώνονται με όλο τους το μένος (σα να έχουν προσωπικές διαφορές με τα θύματά τους και όχι απλώς να συλλαμβάνουν ή να απωθούν). Άλλη ανοησία που ακούστηκε ευρέως, υποστηρίζει πως με τέτοια χτυπήματα (από ομάδες ή οργανώσεις ένοπλης δράσης) αποδυναμώνεται το λαϊκό κίνημα και συκοφαντείται η "Αριστερά". Προφανώς, οι λάτρεις αυτής της θεωρίας πρεσβεύουν πως άπαντες (διαδηλωτές και μη) οφείλουν να αρκούνται στον ρόλο του καρπαζοεισπράκτορα (εφ΄όρου ζωής) και του δοκιμαστή δακρυγόνων στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας. Επίσης, θεωρούν πως η εγχώρια καθεστωτική "Αριστερά" είναι ο άξιος και ικανός εκφραστής της λαϊκής βούλησης και ο πολλά υποσχόμενος νταβατζής. Ο καημένος ο Διαμαντής, μόλις 21 ετών, δε θα μπορούσε να πειράξει ούτε έντομο: «Εσείς ανεβάζετε τους τόνους. Φωνάζετε στα παράθυρα των τηλεοράσεων εναντίον των μπάτσων. Εσείς τους κάνετε να μοιάζουν με τέρατα. Και να το αποτέλεσμα. Ο αδερφός μου, που δεν θα πείραξε ποτέ κανέναν, που απλά έκανε τη δουλειά του, είναι στην εντατική. Δεν ξέρουμε αν θα γίνει καλά. Αφήστε μας ήσυχους», ωρυόταν η αδελφή του εναντίον των δημοσιογράφων. Ό,τι πεις κοπελιά – αφού δουλειά του αδελφούλη σου είναι να "σαπίζει" όσους αμφισβητούν τη βούληση της πολιτικοοικονομικής ολιγαρχίας, άφεριμ. Αυτά, όμως, να πας να τα πεις στον Αυγουστίνο Δημητρίου (τη ζωή του οποίου κατέστρεψαν κάποιοι "πραίτορες" – οι οποίοι στη συνέχεια "δικαιώθηκαν" από την "ανεξάρτητη Δικαιοσύνη" του Ελλαδιστάν – η οποία, προφανώς, δέχθηκε τον ισχυρισμό των ασφαλιτών πως έφταιγε η ζαρντινιέρα), στον φρεσκοενταφιασμένο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο (τον δολοφόνο του οποίου, κάποιο εφετείο θα βρεθεί να απαλλάξει), στον Μιχάλη Καλτεζά (ο Μελίστας κυκλοφορεί εδώ και χρόνια – μήπως οπλοφορεί;), στον ανήλικο που βίωσε στο πετσί του τον "ανδρισμό" των ένστολων ανθρωποειδών (νέα υπόθεση ζαρντινιέρας , αλλά στην περίπτωση αυτή οι νταήδες δηλώνουν προκλητικά πως δεν υπάρχει θέμα αφού δεν υπάρχει καταγραφή), για να αναφέρουμε λίγα μόνο από τα πολύ πρόσφατα "μεμονωμένα" περιστατικά αστυνομικής βίας και να μην επεκταθούμε περαιτέρω. Άλλη "ευφυής" σκέψη διατείνεται πως είναι φασιστικό χαρακτηριστικό το τσουβάλιασμα και η ισοπέδωση μιας ολόκληρης κατηγορίας εργαζομένων (εργαζόμενοι οι Μ.Α.Τ.ατζήδες;) και πως αν οι επιτιθέμενοι ήθελαν να είναι δίκαιοι, όφειλαν να βρουν τους μονίμως βιαιοπραγούντες και αυθαιρετούντες αστυνομικούς και να "περιποιηθούν" μόνον αυτούς. Σωστά, υπάρχουν και άγιοι στα Μ.Α.Τ., απλοί μεροκαματιάρηδες που απλώς εκτελούν εντολές. Βέβαια, το ποιόν όλων αυτών το έχουμε δει επανειλημμένως, με πιο πρόσφατα παραδείγματα τον απηνή διωγμό που εξαπέλυσαν στα Εξάρχεια την επαύριον της επίθεσης του "Ε.Α.", τη βεβήλωση της κηδείας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, τη βιαιότητά τους απέναντι σε ανήλικους μαθητές-διαδηλωτές, ακόμη και κατά ηλικιωμένων (όπως φαίνεται στο video του tvxs), τους δημόσιους κουμπουροτσαμπουκάδες και την απρόκλητη επίδειξη πυγμής στο τελευταίο συλλαλητήριο, όλα αυτά (και πολλά άλλα παρόμοιου ήθους και ύφους) χαρακτηρίζουν και την καθημερινή τους συμπεριφορά.
Όσο για τον "Ε.Α.", δεν είναι η πρώτη φορά που στοχεύει μπασκίνες. Στις 5 Σεπτεμβρίου 2003, μέλη της οργάνωσης (στην "παρθενική" της εμφάνιση) τοποθέτησαν δύο βόμβες στα δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων. Το προειδοποιητικό τηλεφώνημα έκανε λόγο για την τοποθέτηση ενός μόνο εκρηκτικού μηχανισμού. Η δεύτερη έκρηξη, που ακολούθησε 15 λεπτά μετά την πρώτη, σε απόσταση λίγων μέτρων, έκανε τότε τις Αρχές να πιστεύουν ότι ο "Ε.Α." ήθελε νεκρό αστυνομικό - κάτι το οποίο δε συνέβη από καθαρή σύμπτωση. Στις 5 Μάιου 2004, εκατό ημέρες πριν από την έναρξη της εμποροπανήγυρης των Ολυμπιακών Αγώνων, ο "Ε.Α." πραγματοποίησε τριπλό Βομβιστικό χτύπημα στο Αστυνομικό Τμήμα της Καλλιθέας. Στις 29.10.2004, ο "Ε.Α." πραγματοποίησε βομβιστική ενέργεια ενάντια σε δύο κλούβες των Μ.Α.Τ. κι ένα μικρό όχημα της ΕΛ.ΑΣ. κλειστού τύπου, τη στιγμή της διέλευσής τους από την αερογέφυρα της Πέτρου Ράλλη (περιοχή Ρουφ της Αθήνας), με κατεύθυνση τις φυλακές Κορυδαλλού. Στις 30 Απριλίου 2007, πραγματοποιείται επίθεση με πυρά αυτόματου όπλου και με χειροβομβίδα εναντίον του Αστυνομικού Τμήματος της Νέας Ιωνίας. Στις 10.05.2007, στην εφημερίδα "Το Ποντίκι", δημοσιεύεται η προκήρυξη ανάληψης της ευθύνης για το χτύπημα: «(…) Στην εποχή μας αυξάνονται και οι εν ψυχρώ εκτελέσεις κατά τη διάρκεια ελέγχων στους δρόμους, γεγονός που δείχνει πως ένας σιωπηλός πόλεμος διεξάγεται στους δρόμους των ελληνικών πόλεων. Οι μπάτσοι σταματούν κάποιον πολίτη για έλεγχο και η πιθανή ανυπακοή του -συνήθως νέοι είναι αυτοί που δεν υπακούν-, γίνεται αιτία για να ξυλοκοπηθεί ή ακόμα και να πέσει νεκρός από τις σφαίρες του οργάνου της τάξης. Γίνεται η δίκη και από τη διαδικασία "αποδεικνύεται" πως η σφαίρα έφυγε από το όπλο, έκανε κάποιες βόλτες, χτύπησε κάποια σημεία αλλάζοντας κατευθύνσεις για να καταλήξει -όλως τυχαίως και με φοβερή ακρίβεια-, σε κάποιο ζωτικό όργανο του ανθρώπου που ο μπάτσος θέλησε να κάνει έλεγχο. Ο δολοφόνος θα δικαστεί και αν δεν αθωωθεί, θα καταδικαστεί τελικά σε λίγα χρόνια με την κατηγορία της "ανθρωποκτονίας εξ αμελείας", θ' αφεθεί ελεύθερος και θα συνεχίσει το "λειτούργημα" της διαφύλαξης της έννομης τάξης. Ποιο είναι το τελικό δίδαγμα από αυτή τη συνθήκη; Όποιος δεν υπακούει τυφλά στις εντολές των "πραιτώρων", ίσως υπογράφει τη θανατική του καταδίκη (…) Στην εποχή μας που το οικονομικό και πολιτικό καθεστώς αντιμετωπίζεται από όλο και περισσότερους ως αυτό που πραγματικά είναι, δηλαδή ως δικτατορία, η είσοδος των νέων και των ανέργων στις αστυνομικές σχολές είναι μια άμεση αποδοχή της σύγχρονης κρατικής βαρβαρότητας, είναι η αποδοχή ενός αντικοινωνικού και εγκληματικού ρόλου. Όποιος επιλέγει να λύσει το βιοτικό του πρόβλημα με αυτό τον τρόπο, τότε να γνωρίζει πως είναι συνένοχος σε κάθε έγκλημα που διαπράττεται (…) Αν οι μπάτσοι έχουν "ευαίσθητο νευρικό σύστημα" -κατά την καμουφλαρισμένη απειλή του Πολύδωρα με την οποία νομιμοποιεί ακόμα και τις εν ψυχρώ εκτελέσεις-, τότε να γνωρίζουν ότι εμείς έχουμε ευαίσθητα συνειδησιακά ανακλαστικά και αντιδρούμε έντονα μπροστά στις εγκληματικές προκλήσεις των φρουρών του καθεστώτος και τη μόνιμη ατιμωρησία την οποίαν απολαμβάνουν (…) Στην εποχή μας, αν κάποιοι αποκαλούν τους μπάτσους "παιδιά τους" ή "συνανθρώπους τους", δηλώνουν πως η θέση τους, η πολιτική τους θέση, βρίσκεται πλάι σε αυτούς που επιβάλλουν τη σύγχρονη δικτατορία, είτε από τα γραφεία των υπουργείων με τις αποφάσεις τους είτε στους δρόμους με τα ρόπαλα, τα δακρυγόνα και τα όπλα τους (…)». Αν μη τι άλλο, γίνεται σαφές πως η ΕΛ.ΑΣ. είναι προσφιλής στόχος του "Ε.Α.". Ας το βουλώσουν, λοιπόν, οι κήρυκες της προβοκατορολογίας και ας αρκεστούν στο σύνηθες έρπειν και στην πάγια οσφυοκαμψία τους. Άλλωστε, είναι γνωστό πως ο ραγιάς θέλει και οι γύρω του να είναι ραγιάδες, ο δειλός απαιτεί και από τους υπόλοιπους να είναι ολιγόψυχοι και ψοφοδεείς. Όσα δε φτάνει η αλεπού…
Υ.Γ. Το μεσημέρι της 20ής Οκτωβρίου 2007, τρεις ένοπλοι εισέβαλαν στο χρηματοπιστωτικό κέντρο της Αlpha Βank, στην οδό Γιαννιτσών (περιοχή Σιδηροδρομικού Σταθμού Θεσσαλονίκης) και, αφού ακινητοποίησαν και φίμωσαν τους ιδιωτικούς φρουρούς και τους υπαλλήλους, απέσπασαν το ποσό των 2.800.000 ευρώ. Οι τρεις (καθώς κι ένας τραπεζικός υπάλληλος που έπαιξε τον ρόλο της Κερκόπορτας) συνελήφθησαν και δικάστηκαν τον Δεκέμβριο του 2008. Οι ποινές που τους επιβλήθηκαν (οι δύο σε ισόβια κάθειρξη και οι άλλοι δύο σε 20 και 14 χρόνια αντίστοιχα) προσφέρονται για σύγκριση με τις ποινές που επιρρίπτουν τα δικαστήρια σε ένστολους για απρόκλητη αφαίρεση ζωής. Το ηχηρό μήνυμα που (για μία ακόμη φορά) έστειλε η εντόπια "ανεξάρτητη Δικαιοσύνη" είναι σαφέστατο: τίποτα δεν τιμωρείται αυστηρότερα από την "απαλλοτρίωση" τράπεζας – ούτε καν η αφαίρεση ζωής (από ένστολο, διότι για τους μη καθεστωτικούς ισχύει καρατόμηση)…
Μετά τις δύο τελευταίες επιθέσεις που εξαπέλυσε ο "Επαναστατικός Αγώνας" εναντίον των Μ.Α.Τ.ατζήδων (ξημερώματα 24.12.2008 και 06.01.2009, ξεχύθηκε ο συνήθης εσμός των καθεστωτικών χαραμοφάηδων και των λακέδων αυλικών τους (δηλαδή, οι έμμισθοι τσανακογλείφτες κονδυλοφόροι - στυλοβάτες της καθεστηκυίας τάξης πραγμάτων) για να καταδικάσουν τη βία «από όπου κι αν προέρχεται» (η συνήθης εμετική τακτική της ισοπέδωσης: εξίσου καταδικαστέες οι παλαιστινιακές σφενδόνες με τα υπερσύγχρονα όπλα των σιωνιστών). Μήπως χρειάζεται (για μία ακόμη φορά) ανάλυση επί της διαφοράς μεταξύ πρωτογενούς βίας και αντιβίας; Στην πρωτοπορία της προβοκατορολογίας και της πρακτορολογίας (όπως πάντα) το "κώμα του λαού". Πάντα το ίδιο τροπάριο: ό,τι δεν μπορεί να ελέγξει και να χειραγωγήσει, το χαρακτηρίζει "προβοκάτσια πρακτόρων" (όπως το Πολυτεχνείο και η Νομική του 1973) και "έργο κέντρων αποσταθεροποίησης" (άραγε, ποια υπερπολύτιμη σταθερότητα κινδυνεύει;). Επίσης, ας μη λησμονούμε πως το "Κ".Κ.Ε. διαθέτει τα δικά του "σώματα ασφαλείας" (με την προσωνυμία Κ.Ν.Α.Τ.). Από τους επιχειρηματίες της "Περισσός Α.Ε." δεν μπορούμε να περιμένουμε κάτι άλλο˙τι να προσδοκά κάποιος από οσφυοκάμπτες δηλωσίες που προσκύνησαν για να νομιμοποιηθούν στο κοινοβουλευτικό φαγοπότι; (το "Κ".Κ.Ε. υπέγραψε δήλωση νομιμοφροσύνης στο αστικό καθεστώς εν έτει 1974. Υπογράφει ο Χαρίλαος Φλωράκης: «Υπό την άνω ιδιότητα μου ως Πρώτου Γραμματέως της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. και εκπροσώπου του Κ.Κ.Ε. και συμφώνως προς το υπ’ αριθμ. 59/23-9-74 Ν.Δ. αρθ. 1, παρ. 2, δηλώ ότι αι αρχαί του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας αντιτίθενται προς πάσαν ενέργειαν αποσκοπούσαν εις την βία κατάληψην της εξουσίας ή την ανατροπήν του Ελευθέρου Δημοκρατικού Πολιτεύματος»).
Στον σωρό των γλοιωδών κειμένων των ημερών, εξέχουσα θέση κατέχει η "Παρέμβαση" του Στάθη Σταυρόπουλου ("Ελευθεροτυπία" 07.01.2009). Αντικείμενο επιστημονικής μελέτης περί απύθμενου θράσους (και κουτοπονηριάς) θα μπορούσε να είναι και η απορία των ένστολων: «Γιατί γινόμαστε στόχος; Προερχόμαστε από τα πιο χαμηλά στρώματα της κοινωνίας. Μας επηρεάζουν η ακρίβεια, η ανεργία, η παιδεία όπως κάθε άλλον πολίτη. Και παρ' όλο που κατανοούμε ότι κάπου πρέπει να εκτονωθεί ο κόσμος παραμένουμε με την απορία γιατί δεχόμαστε εμείς την μήνιν του;». Ναι, λεβέντες, πλήττεστε κι εσείς, αλλά υπερασπίζεστε (εκτελείτε "εντολές", βεβαίως-βεβαίως) εκείνους που πλήττουν τόσο εσάς όσο και τους υπόλοιπους. Και τους φυλάσσετε σακατεύοντας τους υπόλοιπους πληττόμενους. Υπάρχει άφθονο οπτικοακουστικό υλικό που δείχνει τους κρανοφόρους να χειροδικούν αγρίως σε όποιον βρουν στο διάβα τους (ανεξαρτήτως ηλικίας), να ψεκάζουν αδιακρίτως με χημικά, να εκτονώνονται με όλο τους το μένος (σα να έχουν προσωπικές διαφορές με τα θύματά τους και όχι απλώς να συλλαμβάνουν ή να απωθούν). Άλλη ανοησία που ακούστηκε ευρέως, υποστηρίζει πως με τέτοια χτυπήματα (από ομάδες ή οργανώσεις ένοπλης δράσης) αποδυναμώνεται το λαϊκό κίνημα και συκοφαντείται η "Αριστερά". Προφανώς, οι λάτρεις αυτής της θεωρίας πρεσβεύουν πως άπαντες (διαδηλωτές και μη) οφείλουν να αρκούνται στον ρόλο του καρπαζοεισπράκτορα (εφ΄όρου ζωής) και του δοκιμαστή δακρυγόνων στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας. Επίσης, θεωρούν πως η εγχώρια καθεστωτική "Αριστερά" είναι ο άξιος και ικανός εκφραστής της λαϊκής βούλησης και ο πολλά υποσχόμενος νταβατζής. Ο καημένος ο Διαμαντής, μόλις 21 ετών, δε θα μπορούσε να πειράξει ούτε έντομο: «Εσείς ανεβάζετε τους τόνους. Φωνάζετε στα παράθυρα των τηλεοράσεων εναντίον των μπάτσων. Εσείς τους κάνετε να μοιάζουν με τέρατα. Και να το αποτέλεσμα. Ο αδερφός μου, που δεν θα πείραξε ποτέ κανέναν, που απλά έκανε τη δουλειά του, είναι στην εντατική. Δεν ξέρουμε αν θα γίνει καλά. Αφήστε μας ήσυχους», ωρυόταν η αδελφή του εναντίον των δημοσιογράφων. Ό,τι πεις κοπελιά – αφού δουλειά του αδελφούλη σου είναι να "σαπίζει" όσους αμφισβητούν τη βούληση της πολιτικοοικονομικής ολιγαρχίας, άφεριμ. Αυτά, όμως, να πας να τα πεις στον Αυγουστίνο Δημητρίου (τη ζωή του οποίου κατέστρεψαν κάποιοι "πραίτορες" – οι οποίοι στη συνέχεια "δικαιώθηκαν" από την "ανεξάρτητη Δικαιοσύνη" του Ελλαδιστάν – η οποία, προφανώς, δέχθηκε τον ισχυρισμό των ασφαλιτών πως έφταιγε η ζαρντινιέρα), στον φρεσκοενταφιασμένο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο (τον δολοφόνο του οποίου, κάποιο εφετείο θα βρεθεί να απαλλάξει), στον Μιχάλη Καλτεζά (ο Μελίστας κυκλοφορεί εδώ και χρόνια – μήπως οπλοφορεί;), στον ανήλικο που βίωσε στο πετσί του τον "ανδρισμό" των ένστολων ανθρωποειδών (νέα υπόθεση ζαρντινιέρας , αλλά στην περίπτωση αυτή οι νταήδες δηλώνουν προκλητικά πως δεν υπάρχει θέμα αφού δεν υπάρχει καταγραφή), για να αναφέρουμε λίγα μόνο από τα πολύ πρόσφατα "μεμονωμένα" περιστατικά αστυνομικής βίας και να μην επεκταθούμε περαιτέρω. Άλλη "ευφυής" σκέψη διατείνεται πως είναι φασιστικό χαρακτηριστικό το τσουβάλιασμα και η ισοπέδωση μιας ολόκληρης κατηγορίας εργαζομένων (εργαζόμενοι οι Μ.Α.Τ.ατζήδες;) και πως αν οι επιτιθέμενοι ήθελαν να είναι δίκαιοι, όφειλαν να βρουν τους μονίμως βιαιοπραγούντες και αυθαιρετούντες αστυνομικούς και να "περιποιηθούν" μόνον αυτούς. Σωστά, υπάρχουν και άγιοι στα Μ.Α.Τ., απλοί μεροκαματιάρηδες που απλώς εκτελούν εντολές. Βέβαια, το ποιόν όλων αυτών το έχουμε δει επανειλημμένως, με πιο πρόσφατα παραδείγματα τον απηνή διωγμό που εξαπέλυσαν στα Εξάρχεια την επαύριον της επίθεσης του "Ε.Α.", τη βεβήλωση της κηδείας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, τη βιαιότητά τους απέναντι σε ανήλικους μαθητές-διαδηλωτές, ακόμη και κατά ηλικιωμένων (όπως φαίνεται στο video του tvxs), τους δημόσιους κουμπουροτσαμπουκάδες και την απρόκλητη επίδειξη πυγμής στο τελευταίο συλλαλητήριο, όλα αυτά (και πολλά άλλα παρόμοιου ήθους και ύφους) χαρακτηρίζουν και την καθημερινή τους συμπεριφορά.
Όσο για τον "Ε.Α.", δεν είναι η πρώτη φορά που στοχεύει μπασκίνες. Στις 5 Σεπτεμβρίου 2003, μέλη της οργάνωσης (στην "παρθενική" της εμφάνιση) τοποθέτησαν δύο βόμβες στα δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων. Το προειδοποιητικό τηλεφώνημα έκανε λόγο για την τοποθέτηση ενός μόνο εκρηκτικού μηχανισμού. Η δεύτερη έκρηξη, που ακολούθησε 15 λεπτά μετά την πρώτη, σε απόσταση λίγων μέτρων, έκανε τότε τις Αρχές να πιστεύουν ότι ο "Ε.Α." ήθελε νεκρό αστυνομικό - κάτι το οποίο δε συνέβη από καθαρή σύμπτωση. Στις 5 Μάιου 2004, εκατό ημέρες πριν από την έναρξη της εμποροπανήγυρης των Ολυμπιακών Αγώνων, ο "Ε.Α." πραγματοποίησε τριπλό Βομβιστικό χτύπημα στο Αστυνομικό Τμήμα της Καλλιθέας. Στις 29.10.2004, ο "Ε.Α." πραγματοποίησε βομβιστική ενέργεια ενάντια σε δύο κλούβες των Μ.Α.Τ. κι ένα μικρό όχημα της ΕΛ.ΑΣ. κλειστού τύπου, τη στιγμή της διέλευσής τους από την αερογέφυρα της Πέτρου Ράλλη (περιοχή Ρουφ της Αθήνας), με κατεύθυνση τις φυλακές Κορυδαλλού. Στις 30 Απριλίου 2007, πραγματοποιείται επίθεση με πυρά αυτόματου όπλου και με χειροβομβίδα εναντίον του Αστυνομικού Τμήματος της Νέας Ιωνίας. Στις 10.05.2007, στην εφημερίδα "Το Ποντίκι", δημοσιεύεται η προκήρυξη ανάληψης της ευθύνης για το χτύπημα: «(…) Στην εποχή μας αυξάνονται και οι εν ψυχρώ εκτελέσεις κατά τη διάρκεια ελέγχων στους δρόμους, γεγονός που δείχνει πως ένας σιωπηλός πόλεμος διεξάγεται στους δρόμους των ελληνικών πόλεων. Οι μπάτσοι σταματούν κάποιον πολίτη για έλεγχο και η πιθανή ανυπακοή του -συνήθως νέοι είναι αυτοί που δεν υπακούν-, γίνεται αιτία για να ξυλοκοπηθεί ή ακόμα και να πέσει νεκρός από τις σφαίρες του οργάνου της τάξης. Γίνεται η δίκη και από τη διαδικασία "αποδεικνύεται" πως η σφαίρα έφυγε από το όπλο, έκανε κάποιες βόλτες, χτύπησε κάποια σημεία αλλάζοντας κατευθύνσεις για να καταλήξει -όλως τυχαίως και με φοβερή ακρίβεια-, σε κάποιο ζωτικό όργανο του ανθρώπου που ο μπάτσος θέλησε να κάνει έλεγχο. Ο δολοφόνος θα δικαστεί και αν δεν αθωωθεί, θα καταδικαστεί τελικά σε λίγα χρόνια με την κατηγορία της "ανθρωποκτονίας εξ αμελείας", θ' αφεθεί ελεύθερος και θα συνεχίσει το "λειτούργημα" της διαφύλαξης της έννομης τάξης. Ποιο είναι το τελικό δίδαγμα από αυτή τη συνθήκη; Όποιος δεν υπακούει τυφλά στις εντολές των "πραιτώρων", ίσως υπογράφει τη θανατική του καταδίκη (…) Στην εποχή μας που το οικονομικό και πολιτικό καθεστώς αντιμετωπίζεται από όλο και περισσότερους ως αυτό που πραγματικά είναι, δηλαδή ως δικτατορία, η είσοδος των νέων και των ανέργων στις αστυνομικές σχολές είναι μια άμεση αποδοχή της σύγχρονης κρατικής βαρβαρότητας, είναι η αποδοχή ενός αντικοινωνικού και εγκληματικού ρόλου. Όποιος επιλέγει να λύσει το βιοτικό του πρόβλημα με αυτό τον τρόπο, τότε να γνωρίζει πως είναι συνένοχος σε κάθε έγκλημα που διαπράττεται (…) Αν οι μπάτσοι έχουν "ευαίσθητο νευρικό σύστημα" -κατά την καμουφλαρισμένη απειλή του Πολύδωρα με την οποία νομιμοποιεί ακόμα και τις εν ψυχρώ εκτελέσεις-, τότε να γνωρίζουν ότι εμείς έχουμε ευαίσθητα συνειδησιακά ανακλαστικά και αντιδρούμε έντονα μπροστά στις εγκληματικές προκλήσεις των φρουρών του καθεστώτος και τη μόνιμη ατιμωρησία την οποίαν απολαμβάνουν (…) Στην εποχή μας, αν κάποιοι αποκαλούν τους μπάτσους "παιδιά τους" ή "συνανθρώπους τους", δηλώνουν πως η θέση τους, η πολιτική τους θέση, βρίσκεται πλάι σε αυτούς που επιβάλλουν τη σύγχρονη δικτατορία, είτε από τα γραφεία των υπουργείων με τις αποφάσεις τους είτε στους δρόμους με τα ρόπαλα, τα δακρυγόνα και τα όπλα τους (…)». Αν μη τι άλλο, γίνεται σαφές πως η ΕΛ.ΑΣ. είναι προσφιλής στόχος του "Ε.Α.". Ας το βουλώσουν, λοιπόν, οι κήρυκες της προβοκατορολογίας και ας αρκεστούν στο σύνηθες έρπειν και στην πάγια οσφυοκαμψία τους. Άλλωστε, είναι γνωστό πως ο ραγιάς θέλει και οι γύρω του να είναι ραγιάδες, ο δειλός απαιτεί και από τους υπόλοιπους να είναι ολιγόψυχοι και ψοφοδεείς. Όσα δε φτάνει η αλεπού…
Υ.Γ. Το μεσημέρι της 20ής Οκτωβρίου 2007, τρεις ένοπλοι εισέβαλαν στο χρηματοπιστωτικό κέντρο της Αlpha Βank, στην οδό Γιαννιτσών (περιοχή Σιδηροδρομικού Σταθμού Θεσσαλονίκης) και, αφού ακινητοποίησαν και φίμωσαν τους ιδιωτικούς φρουρούς και τους υπαλλήλους, απέσπασαν το ποσό των 2.800.000 ευρώ. Οι τρεις (καθώς κι ένας τραπεζικός υπάλληλος που έπαιξε τον ρόλο της Κερκόπορτας) συνελήφθησαν και δικάστηκαν τον Δεκέμβριο του 2008. Οι ποινές που τους επιβλήθηκαν (οι δύο σε ισόβια κάθειρξη και οι άλλοι δύο σε 20 και 14 χρόνια αντίστοιχα) προσφέρονται για σύγκριση με τις ποινές που επιρρίπτουν τα δικαστήρια σε ένστολους για απρόκλητη αφαίρεση ζωής. Το ηχηρό μήνυμα που (για μία ακόμη φορά) έστειλε η εντόπια "ανεξάρτητη Δικαιοσύνη" είναι σαφέστατο: τίποτα δεν τιμωρείται αυστηρότερα από την "απαλλοτρίωση" τράπεζας – ούτε καν η αφαίρεση ζωής (από ένστολο, διότι για τους μη καθεστωτικούς ισχύει καρατόμηση)…
1 σχόλια:
γουστάρω κείμενο!!
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα