ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ...

"Σφίγγα" της Πηνελόπης Δεικτάκη (μελάνι και μολύβι σε μουσαμά)

Η ακόλουθη ιστορία εκτυλίσσεται σε πλαίσιο (φαινομενικά) ροζ και η επιφάνεια δείχνει γαργαλιστική και σκανδαλιάρικη. Στην ουσία, όμως, πρόκειται για μια υπόθεση με βαθιές κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές ρίζες. Τα γεγονότα, εν συντομία: η Susanne Klatten-Quandt, 46 ετών και μητέρα τριών παιδιών, θεωρείται η πλουσιότερη γυναίκα της Γερμανίας – η περιουσία της υπολογίζεται στα 8 δισεκατομμύρια ευρώ. Πρόσφατα, έπεσε θύμα εκβιασμού από τον Ελβετό εραστή της, ο οποίος της απέσπασε 7,5 εκατομμύρια ευρώ – απειλώντας την με δημοσιοποίηση των βιντεοσκοπημένων "ιδιαίτερων" στιγμών τους – για να μη νομίζει ο "ζωηρούλης" Ζαχόπουλος πως είναι ο μοναδικός πρωταγωνιστής ανάλογων D.V.D. Όταν ο εραστής ανέβασε κατακόρυφα τις χρηματικές του απαιτήσεις, συνελήφθη μετά από καταγγελία της Klatten. Αυτά ως προς το περιτύλιγμα. Πάμε, τώρα, στο ουσιαστικό περιεχόμενο: η Suzanne Klatten δεν είναι μια οποιαδήποτε πλούσια˙ κατέχει το 50,1% των μετοχών της χημικής βιομηχανίας "Altana" και είναι κληρονόμος της B.M.W. (ελέγχει το 12,5% μόνη της και το 47% μαζί με τη μητέρα της και τον αδελφό της), όμιλος που συνεργάστηκε στενά με τους ναζί και υπηρέτησε πιστά (με το αζημίωτο, βέβαια) το 3^ο Reich. Υπολογίζεται πως περίπου 30.000 εργάτες-σκλάβοι (αιχμάλωτοι πολέμου και κρατούμενοι των στρατοπέδων συγκέντρωσης) χρησιμοποιήθηκαν στα εργοστάσια της εταιρείας για να κατασκευάσουν πυρομαχικά, κινητήρες αεροσκαφών, μπαταρίες για υποβρύχια και, γενικά, ό,τι μπορούσε να αξιοποιήσει η ναζιστική στρατιωτική μηχανή (Wehrmacht και Luftwaffe). Ήταν η δεύτερη φορά που η B.M.W. βάσισε την κερδοφορία της στην παγκόσμια αλληλοσφαγή: κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, είχε επίσης αναλάβει παρόμοιο ρόλο. Η πατριαρχική μορφή της οικογένειας, Günter Quandt (δισέγγονη του οποίου είναι η "μερακλού" κυρία Susanne), διατηρούσε ιδιόκτητο στρατόπεδο συγκέντρωσης (στις εγκαταστάσεις της AFA – μετέπειτα Varta) έξω από το Ανόβερο. Το 1954, ο "πατριάρχης" ψόφησε αλλά, νωρίτερα (το 1931), σύζυγός του Magda είχε νυμφευθεί τον Joseph Goebbels (τον περιώνυμο υπουργό προπαγάνδας των ναζί) με τον οποίον μεγάλωσε και ο πρωτότοκος υιός Herbert Quandt - ο οποίος συνέχισε την επαγγελματική συνεργασία με τον θετό του πατέρα. Λεπτομέρεια: στις 30 Ιουλίου 1977, ο τραπεζίτης Jürgen Ponto (στενός φίλος του Herbert και παλιός στρατιώτης της Wehrmacht) εκτελέστηκε από τη R.A.F. (Rote Armee Fraktion / Baader-Meinhof). Πώς συνδέονται όλα αυτά με το παρόν; Ο επιβήτορας Helg Sgarbi δήλωσε πως το κίνητρό του ήταν η εκδίκηση στη μνήμη του Πολωνοεβραίου πατέρα του, που υπήρξε εργάτης-σκλάβος σε κάποιο από τα εργοστάσια της B.M.W. Ακόμη κι αν ο ισχυρισμός του είναι ψευδής, ακόμη κι αν δεχθούμε πως οι σημερινοί κληρονόμοι δεν ευθύνονται άμεσα για τα εγκλήματα του παρελθόντος, το συμπέρασμα είναι το εξής: τα αμύθητα πλούτη δεν αποκτώνται με σκληρή δουλειά (αλλά με τη δουλεία και την εξαθλίωση κάποιων άλλων) και οι αυτοκρατορίες δε σχηματίζονται με τη συναίνεση (αλλά με την υποταγή και τον καταναγκασμό). Συν τοις άλλοις, η διάπραξη εξουσιαστικών εγκλημάτων δεν είναι "προνόμιο" και "στολίδι" μόνο του παρελθόντος, αλλά αποτελεί αναλλοίωτη και ακατάρριπτη "σταθερή διαχρονική αξία"…