ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΘΝΗΣΚΕΙΝ !!!

«Να ζεις. Να μη ζεις. Αυτή είναι η ερώτηση.

Τι συμφέρει στον άνθρωπο

Να πάσχει, να αντέχει σωπαίνοντας τις πληγές

από μια μοίρα που τον ταπεινώνει χωρίς κανένα έλεος.

‘Η να επαναστατεί.

Να αντισταθεί στην ατέλειωτη παλίρροια των λυπημένων κόπων.

Να πεθάνεις. Να κοιμηθείς. Αυτό είναι όλο.

Να κοιμηθείς και να κοιμηθούν

όλοι οι πόνοι που από αυτούς είσαι πλασμένος

Να μην ξυπνήσουν πια ποτέ.

Αυτόν τον ύπνο να εύχεσαι για σένα.

Να πεθάνεις. Να κοιμηθείς.

Κι αν στον ύπνο σου έρθει ένα όνειρο;

Τι θα είναι αυτό το όνειρο;

Μετά τον αιώνα του σώματος ποιος ύπνος αναλαμβάνει τα όνειρα;

Πώς ονειρεύεται ο θάνατος;

Σε πιάνει φόβος, αργείς. Και ζεις.

Και η πανωλεθρία διαρκεί ζώντας από τη ζωή σου (…)»

"Hamlet, Prince of Denmark" του William Shakespeare

Τρίτη πράξη, πρώτη σκηνή

Μετάφραση: Γιώργος Χειμωνάς, "Κέδρος" 1988

Ονομάζεται Hanna Jones, 13 ετών, και η περίπτωσή της αναπόφευκτα διχάζει. Πώς; διεκδικώντας το δικαίωμα να αποφασίσει αν θα συνεχίσει να ταλαιπωρείται ή να περάσει "απέναντι". Διένυε μόλις το 5^ο έτος του βίου της, όταν οι γιατροί διέγνωσαν ότι πάσχει από μια σπάνιας μορφής λευχαιμία. Έκτοτε, μπαινοβγαίνει στα νοσοκομεία και υποβάλλεται σε θεραπείες για λευχαιμία και καρδιομυοπάθεια (τρύπα στην καρδιά). Η τελευταία, προέκυψε ως αποτέλεσμα ισχυρής φαρμακευτικής αγωγής και, ως εκ τούτου, απαιτείται μεταμόσχευση – δεδομένου ότι η καρδιά της λειτουργεί μόλις κατά 10%. Έχει, ήδη, υποβληθεί σε τρεις επεμβάσεις για την εμφύτευση βηματοδότη και οι γιατροί της δίνουν μόλις έξι μήνες ζωής. Η μικρή Αγγλίδα δηλώνει κουρασμένη και αποφασισμένη να ζήσει (όσο της απομένει) στο σπίτι με τους γονείς και τα τρία αδέλφια της και, κυρίως, χωρίς άλλες ιατρικές επεμβάσεις. Οι γονείς της σέβονται την απόφασή της και της συμπαρίστανται πλήρως. Δεν πράττει, όμως, το ίδιο και η διοίκηση του νοσοκομείου του Hereford, στο οποίο νοσηλευόταν η Hanna. Τι έκαναν οι "ιεροφάντες του Ιπποκράτη"; Προσέφυγαν στο Ανώτατο Δικαστήριο, αιτούμενοι την προσωρινή άρση της κηδεμονίας της Hanna, ούτως ώστε να υποβληθεί στη μεταμόσχευση καρδιάς. Ισχυρίστηκαν, δε, ότι ενεργούν με γνώμονα το συμφέρον της ασθενούς και ότι οι γονείς της εμποδίζουν τη θεραπεία της μικρής. Ειδικός σύμβουλος της προστασίας ανηλίκων επισκέφθηκε τη Hanna στο νοσοκομείο και της πήρε "κατάθεση" (!!!) την οποία αξιολόγησε το Ανώτατο Δικαστήριο. Οι νομικοί σύμβουλοι του Ανωτάτου Δικαστηρίου δικαίωσαν τη Hanna και η διοίκηση του νοσοκομείου αναγκάστηκε να ακυρώσει τη νομική διαδικασία. Κι έτσι, οι χειρουργοί του εν λόγω νοσοκομείου θα χάσουν ένα πολύτιμο πειραματόζωο…

Η Hanna, παλαιότερα, με εμφανή τα σημάδια από τη χημειοθεραπεία...

Σήμερα, με τους γονείς της...

Το κινηματογραφικό ντοκιμαντέρ "The Suicide Tourist" ("Αυτόχειρας Τουρίστας"), σκηνοθετημένο από τους John Zaritsky και Terence McKeown, παρουσιάζει την περίπτωση του 59χρονου Craig Ewert που πάσχει από τη νόσο "Lou Gehrig". Ο 59χρονος Αμερικανός πρώην καθηγητής είναι ένας από τις δεκάδες ανίατα ασθενείς που αναζητούν κάθε χρόνο βοήθεια για να τερματίσουν τη ζωή τους. Πολλοί έχουν βρει ανταπόκριση στην Ελβετία όπου η υποβοηθούμενη αυτοκτονία είναι νόμιμη από το 1942, αρκεί ο επιβλέπων γιατρός να μην έχει προσωπικό κίνητρο. Η οργάνωση "Dignitas" (ιδρύθηκε το 1998 από τον Ludwig Minelli) στην οποία απευθύνθηκε ο Craig Ewert επεκτείνει το δικαίωμα αυτό και σε αλλοδαπούς. «Πιστεύω πως οι άνθρωποι θα έπρεπε να έχουν το δικαίωμα στον θάνατο και το δικαίωμα αυτό πρέπει να επεκτείνεται σε οποιοδήποτε σώφρον άτομο έχει εκδηλώσει την επιθυμία του να πεθάνει», δηλώνει ο σκηνοθέτης John Zaritsky και ο Craig Ewert συμπληρώνει: «Μας αρέσει να παριστάνουμε τον Θεό όταν πρόκειται να σώσουμε ένα πρόωρο βρέφος ή όταν κάνουμε μια μεταμόσχευση, αλλά όχι όταν πρόκειται να εξαλείψουμε τον πόνο (…) Έχω να διαλέξω ανάμεσα στον θάνατο και σε έναν βασανιστικό θάνατο (…)».

"The Suicide Tourist"

Οι περιπτώσεις αυτές δεν είναι οι μοναδικές ούτε οι πιο "τρανταχτές" ή διχαστικές. Αρκεί να θυμηθούμε πόσο είχε ταλανίσει, προ ολίγων ετών, τον κόσμο στις Η.Π.Α. (και αλλαχού) η υπόθεση Terri Schiavo. Εξακολουθώ να το υποστηρίζω θερμά: η ζωή δεν μπορεί παρά να είναι απολύτως προσωπικό δικαίωμα και όχι καθήκον ή υποχρέωση (προς την κοινωνία ή τον "Θεό")…