Η ΥΠΕΡΑΞΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΞΙΑΣ...

Αφού, λοιπόν, ο "καημένος" ο εφοπληστής (με αυτήν την ορθογραφία) επέστρεψε σώος στην ταπεινή του εστία και σιτίστηκε με θρεπτική κοτόσουπα για να ανακτήσει τις δυνάμεις του, ας ασχοληθούμε και με κάτι ασήμαντο και δευτερεύον (ως τέτοιο το αντιμετώπισαν τα "έγκυρα" Μ.Μ.Ε., άρα τέτοιο είναι). Ονομάζεται Kuneva Kostadinka, 44 ετών, και η περιπέτειά της είναι ήδη γνωστή: ήλθε στην Ελλάδα από τη Βουλγαρία πριν 7 χρόνια, μαζί με τη μητέρα της και τον μοναχογιό της (που αντιμετωπίζει καρδιολογικά προβλήματα). Αν και πτυχιούχος Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης, αρχικά, έπιασε δουλειά στην αποθήκη ενός σουπερμάρκετ. Ύστερα από ενάμιση χρόνο απολύθηκε και βρέθηκε άνεργη. Το 2003, απευθύνθηκε στην πανελλαδική εταιρεία καθαρισμού "ΟΙΚΟ.Μ.Ε.Τ. Α.Ε." (ιδιοκτησίας Νικήτα Οικονομάκη, με έδρα τον Πειραιά - Αριστείδου 18), όπου ήδη εργαζόταν η μητέρα της (η οποία απολύθηκε μόλις η Kostadinka εξελέγη στο Δ.Σ. του σωματείου). Μέχρι την ημέρα που δέχτηκε τη δολοφονική επίθεση, εργαζόταν ως καθαρίστρια (σε καθεστώς υπενοικίασης) στον σταθμό του Η.Σ.Α.Π. στο Μαρούσι, έργο που είχε αναλάβει η "ΟΙΚΟ.Μ.Ε.Τ.". Το ωράριό της ήταν 17:30 με 23.30 και ο μισθός της γύρω στα 560 ευρώ. Λίγο πριν τα μεσάνυχτα της 22ης Δεκεμβρίου 2008, έχοντας ολοκληρώσει τη βάρδιά της κι επιστρέφοντας στο σπίτι της, της έστησαν καρτέρι τα έμμισθα ενεργούμενα της εργοδοσίας (ένας ή περισσότεροι, αδιάφορο, προφανώς, εργαζόμενοι κι αυτοί που, απλώς, "έκαναν τη δουλειά τους", όπως οι διάφοροι ένστολοι και μη, αλλά εδώ δεν έχουμε περίπτωση τρομοκρατίας – δεν επλήγη στέλεχος του συστήματος). Της έριξαν βιτριόλι στο πρόσωπο και, αφού την ακινητοποίησαν, της άνοιξαν το στόμα και την ανάγκασαν να καταπιεί μια ποσότητα. Λίγες μέρες πριν την επίθεση, είχε έρθει σε αντιπαράθεση με την "ΟΙΚΟ.Μ.Ε.Τ." για το δώρο των Χριστουγέννων: η εταιρεία απαιτούσε από τους εργαζόμενους να υπογράφουν ότι το ελάμβαναν ολόκληρο, ενώ τους έδινε το μισό. Από το 2006, βρίσκεται σε διαρκή πόλεμο με την εργοδοσία. Της όφειλαν δεδουλευμένα, δεν της κατέβαλλαν τα νόμιμα επιδόματα και αντιδρούσε με αλλεπάλληλες καταγγελίες στην Επιθεώρηση Εργασίας. Η πρώτη (ανώδυνη, συγκριτικά με την πιο πρόσφατη) απάντηση της εργοδοσίας υπήρξε μια δυσμενής μετάθεση. Οι προσωπάρχες και οι επόπτες (ναι, ξέρουμε, κι αυτοί "τη δουλειά τους κάνουν") τη χαρακτήριζαν (στις "αναφορές μη συμμόρφωσης" που υποβάλλουν στον εργοδότη) "ενοχλητική" και "αυθάδη". Στην "αναφορά μη συμμόρφωσης εργαζομένου" με ημερομηνία 12.02.2007, προτάθηκε ως "απαιτούμενη διορθωτική ενέργεια" η διακοπή συνεργασίας. Όμως, η Kuneva είναι εκλεγμένη συνδικαλίστρια (από το 2004) και, βάσει του νόμου, δεν επιτρέπεται η απόλυσή της. Άρα, τι απομένει;

Στις φαιδρότητες που κατεγράφησαν τις πρώτες ημέρες μετά την επίθεση, εξέχουσα θέση καταλαμβάνει η αντίδραση του Τάσου Γιαννίτση, ο οποίος, με άρθρο του στην "Ελευθεροτυπία" (31.12.2009), δηλώνει πως «(...) Η ελληνική κοινωνία (όχι όλη) εθίζεται στον εκχυδαϊσμό, τη γενικευμένη καταστρατήγηση κάθε θεσμικού πλαισίου, τον κυνισμό, την αδιαφορία (...) Η βία, κρατική ή ιδιωτική, είναι γυμνή ανάμεσά μας. Και η αδιαφορία όλων ορατή. Μέχρι να τύχει να ζήσουν τις συνέπειες στο παιδί τους, στη γυναίκα τους, στους φίλους τους. Τότε εξεγείρονται. Γιατί; Δεν συμμετείχαν στη δημιουργία συνθηκών που γεννούν διάφορα "αβγά του φιδιού"; (...) Στον χώρο της εργασίας δεν περιμένει κανείς αγγελικές καταστάσεις. Όμως, πλέον η κατάσταση έχει επιβαρυνθεί πολλαπλά: με την ανεργία, με τις παράνομα και άδικα χαμηλές αμοιβές χωρίς προοπτική ανόδου για πολλές κατηγορίες, με την απίστευτη αναξιοκρατία σε δημόσιο, αλλά και ιδιωτικό, τομέα, με την εξευτελιστική καταρράκωση κάθε έννοιας σεβασμού βασικών εργασιακών και, φαίνεται, και βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων (...)». Και, για όσους δεν ενθυμούνται, ο "φιλεργατικός" κύριος Γιαννίτσης διετέλεσε υπουργός εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (2000-2001) επί κυριαρχίας του εσμού των εκσυγχρονιστάδων και επί πρωθυπουργίας του βρυξελλόδουλου νάνου (με την ηθική έννοια) Σημίτη. Για την "ταμπακέρα" ούτε λόγος. Διότι, ο Γιαννίτσης, υπήρξε ο βασικός εκφραστής και διεκπεραιωτής της πολιτικής (νόμος 2956/2001, «Αναδιάρθρωση Ο.Α.Ε.Δ. και άλλες διατάξεις») που καθιέρωσε έννοιες όπως "ευελιξία", "απασχολήσιμοι", "επισφάλεια", καθώς και την πρακτική της "ενοικίασης και υπενοικίασης εργαζομένων". Τώρα, ο Γιαννίτσης παρουσιάζεται ως κλαίων κροκόδειλος – αλλά, ούτε ίχνος αυτοκριτικής: για όλα ευθύνεται η ανοχή μας και μόνον αυτή. Βέβαια, ο Γιαννίτσης και οι όμοιοί του δεν έχουν ακούσει τίποτα για τις αμέτρητες επώνυμες καταγγελίες που έχουν γίνει για τις πρακτικές των εργολάβων: τροποποιούν μονομερώς τις αρχικές συμβάσεις, δηλώνουν πλασματικές ώρες εργασίας, αναγκάζουν τους εργαζόμενους να υπογράφουν δελτία αποδοχών με ποσά που ποτέ δεν τους καταβάλλονται, απολύουν χωρίς αποζημίωση και χωρίς να τηρούν το νόμιμο όριο απολύσεων, δεν αναγνωρίζουν βαρέα ένσημα (βασίζονται στην εγκύκλιο 182/1985, σύμφωνα με την οποία, για ωράριο μικρότερο των 6 ωρών δε δίνονται βαρέα ένσημα), κλπ. Στην περίπτωση της εταιρείας "ΟΙΚΟ.Μ.Ε.Τ." στην οποία εργαζόταν η Kuneva, όπως και σε άλλες εταιρείες, η συμπίεση του κόστους εργασίας γίνεται με τον εξής τρόπο: Οι εργαζόμενοι υπογράφουν ατομικές συμβάσεις με τις οποίες υποχρεούνται σε διάλειμμα 30 ή 45 λεπτών. Με αυτόν τον τρόπο, ο πραγματικά εργάσιμος χρόνος μειώνεται κάτω από 5 ώρες και 30 λεπτά, δηλαδή κάτω από το νόμιμο όριο που ορίζει ο νόμος για την επικόλληση βαρέων και ανθυγιεινών ενσήμων (Β.Α.Ε.). Μόνο μέσα στο 2008 η επιχείρηση απέλυσε 695 εργαζομένους (54 καταγγελίες συμβάσεων, 393 αποχωρήσεις ύστερα από λήξη συμβάσεων ορισμένου χρόνου και 248 "οικειοθελείς" αποχωρήσεις). Όλα αυτά, σε μια επιχείρηση που απασχολεί 864 εργαζομένους και, όπως φαίνεται, εφαρμόζει συστηματικά την "ανακύκλωση" αυτών. Πηγή των στοιχείων είναι ο Ο.Α.Ε.Δ. Πειραιά ο οποίος, μέχρι πρότινος, αρνιόταν πεισματικά να παράσχει οποιαδήποτε σχετική πληροφορία, με συνέπεια να ζητηθεί εισαγγελική παραγγελία και να γίνει και προσφυγή στον Συνήγορο του Πολίτη.

Εκ των υστέρων (όπως πάντα) ξύπνησε (ή, μάλλον, αυτό προσπαθεί να μας πείσει ότι το έκανε) και η γραφειοκρατική δράκα των συνδικαλιστών του καναπέ, τονίζοντας πως «(...) υπάρχει συνευθύνη του εργολάβου με την επιχείρηση της οποίας αναλαμβάνει τον καθαρισμό (...)». Για την ευθύνη των Σημιτογιαννίτσηδων, ούτε κιχ! Ρε, ουστ, χαμερπή παράσιτα, επίδοξοι βο(υ)λευτάδες...

Στις 14.01.2009, δεκάδες εργαζόμενοι και συνδικαλιστές κατέλαβαν συμβολικά το γραφείο του διοικητή του "Ευαγγελισμού", απαιτώντας να δοθεί στην Παναττική Ένωση Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού (Π.Ε.Κ.Ο.Π. – γενική γραμματέας της οποίας είναι η Kuneva) η σύμβαση έργου που έχει υπογράψει το νοσοκομείο με την εταιρεία καθαρισμού "Αριάδνη Ηλία Ε.Π.Ε." (γνωστή για τις ασφαλίτικες μεθόδους της). Φυσικά, ο αξιότιμος κύριος διοικητής τους απάντησε ότι αυτό είναι αδύνατο (διότι, απλούστατα, θα αποκαλυπτόταν και η ευθύνη της πλευράς του νοσοκομείου). Επίσης, σε σχετικό αίτημα, απάντησε ότι μόνο το αρμόδιο υπουργείο μπορεί να αποφασίσει την ανάθεση της μισθοδοσίας των συνεργείων στο νοσοκομείο (και όχι στους εργολάβους-δουλεμπόρους, όπως ισχύει σήμερα). Και αυτή η "ντρίπλα" ήταν αναμενόμενη, δεδομένου ότι στη διοίκηση του νοσοκομείου (όπως και στη διοίκηση οποιουδήποτε οργανισμού) δε συμφέρει να έχει την άμεση ευθύνη για τη μισθοδοσία και τις συνθήκες εργασίας αναλώσιμων σκλάβων – έχει επιπλέον κόστος, βρε αδερφέ, πώς να το κάνουμε! Να σημειωθεί πως ο "Ευαγγελισμός" πληρώνει 1.700 ευρώ για κάθε καθαρίστρια, εκ των οποίων τα 800 καταλήγουν στην ίδια (500 στο χέρι, 300 για ένσημα) και 900 ενθυλακώνει ο εργολάβος-δουλέμπορος. Δίκαιη μοιρασιά, έτσι; Τώρα, όποιος πει ότι οι διοικήσεις τέτοιων φορέων αποφεύγουν τις άμεσες προσλήψεις για να μπορούν να "μιζάρουν", θα είναι αισχρός συκοφάντης και φθηνός λαϊκιστής...

Όπως δηλώνουν η πρόεδρος της Π.Ε.Κ.Ο.Π. Βλασσία Παπαθανάση, και η αντιπρόεδρος Βασιλική Τσούνη «Στην Αττική εργάζονται περίπου 15.000 άνθρωποι σε εταιρείες καθαρισμού, στην πλειονότητά τους μετανάστες. Ένα 30% από αυτούς είναι ανασφάλιστοι. Αλλά και αυτοί που ασφαλίζονται έχουν όλοι ελλιπή ασφάλιση. Δηλαδή μπορεί να κάνουν 25 ή 27 ημερομίσθια τον μήνα και να ασφαλίζονται για 12 ή για 15. Οι εργοδότες προσπαθούν να μην ξεπερνούν τις 30 ώρες εργασίας για να γλιτώνουν την ένταξή τους στα βαρέα (...) Οι εργολάβοι των εταιρειών δεν εφαρμόζουν τις συλλογικές συμβάσεις. Αναλαμβάνουν το έργο, παίρνουν κόσμο, πολύ λιγότερο απ' ό,τι χρειάζονται και απ' ό,τι είναι υποχρεωμένοι να πάρουν βάσει της σύμβασης που έχουν υπογράψει, στη συνέχεια κάνουν μεταξύ τους συμφωνίες και βγάζουν ένα φιρμάνι βάσει του οποίου το οκτάωρο το κοστολογούν με 500 ευρώ, το επτάωρο με 400 κ.ο.κ. Για μας, π.χ., είναι άπιαστο όνειρο οι τριετίες. Ανύπαρκτα είναι επίσης τα νυχτερινά και το 75% της Κυριακής. Ο άλλος έχει ανάγκη. Τι να κάνει; Όχι μόνο πάει για δουλειά, αλλά τους υπογράφει και χαρτί στο οποίο φαίνεται ότι παίρνει 760 ευρώ. Οι εργολάβοι θησαυρίζουν και οι εργαζόμενοι είναι σκλάβοι (...) Οι έλεγχοι είναι για τα μάτια του κόσμου. Έχει γίνει όλα αυτά τα χρόνια κάποιος έλεγχος και να ταρακουνηθεί ο εργολάβος, να πέσουν βαριά πρόστιμα; Κανείς. Και όταν επιβληθούν, δεν τα πληρώνουν. Τα καθυστερούν, τα πάνε πίσω πίσω και μετά παραγράφονται. Μας είπε κάποτε κάποιος εργοδότης: Μην τρέχετε, τα παπούτσια σας χαλάτε. Και να πληρώσω 50 χιλιάδες ευρώ τι θα γίνει; (...) Δύο είναι οι λύσεις: Η πρώτη να φύγουν οι ιδιώτες από τη μέση, δηλαδή να μην έχουν δικαίωμα να αναλάβουν έργο του Δημοσίου, και η άλλη είναι ό,τι έχει σχέση με τη μισθοδοσία και την ασφάλεια των εργαζομένων να γίνεται από τις διοικήσεις των νοσοκομείων και των άλλων οργανισμών με τους οποίους υπογράφει τη σύμβαση ο εργολάβος (...)». Επίσης, η Π.Ε.Κ.Ο.Π., με ανακοίνωσή της (Δελτίο Τύπου 25.12.2008), επισημαίνει: «(...) Η Κωσταντίνα, είναι γυναίκα, μητέρα ενός ανήλικου παιδιού, εργαζόμενη, συνδικαλίστρια και μετανάστρια. Δεν της έφτανε όμως αυτό, ήθελε και επέμενε να είναι πραγματική συνδικαλίστρια και να παλεύει για εργατικά δικαιώματα. Τέτοιο θράσος δεν μπορούσε να γίνει ανεκτό. Έπρεπε να στοχοποιηθεί και να τιμωρηθεί (...) Σιωπή!! το κράτος κοιμάται και δεν καταλαβαίνει! Οι διοικήσεις των οργανισμών, των επιχειρήσεων, των νοσοκομείων κοιμούνται και δεν καταλαβαίνουν! Ο επίσημος συνδικαλισμός δεν καταλαβαίνει! (...) Καταγγέλλουμε καθημερινά στις ελεγκτικές υπηρεσίες, στο Ι.Κ.Α., στα ανώτατα συνδικαλιστικά όργανα. Κατεβαίνουμε με αγωγές, ομαδικές και ατομικές. Ζητάμε στοιχεία που αφορούν τις εργασιακές μας σχέσεις και επικαλούνται προσωπικά δεδομένα!! Όταν καταφέρνουμε, με χίλια ζόρια, να προσεγγίσουμε τα υπουργικά γραφεία για να εφαρμοστούν τα αυτονόητα και να αλλάξει το νομικό καθεστώς που επιτρέπει στις δημόσιες και στις ιδιωτικές επιχειρήσεις να επικρατούν από την εργοδοσία οι πρακτικές της cosa nostra, ούτε αυτοί καταλαβαίνουν και ας καταγγέλλουμε και στους υπουργούς ότι τα ίδια γίνονται με τις εργολαβίες καθαρισμού και μέσα στα υπουργεία τους!! (...)».

Στις 24.10.2008, οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα και τη φύλαξη , που απασχολούνται σε ιδιώτες και φορείς του δημόσιου τομέα μέσω εργολάβων, ίδρυσαν σωματείο σε επίπεδο Κεντρικής Μακεδονίας. Η άμεση απάντηση των εργολάβων υπήρξε η απόλυση της Αναστασίας Παρασκευοπούλου (καθαρίστρια στο "Ιπποκράτειο"). Με αφορμή την επίθεση στην Kuneva, το σωματείο (για μία ακόμη φορά) καταγγέλλει ότι: ο μέσος μισθός είναι 500 ευρώ, οι εργαζόμενοι δε γνωρίζουν το περιεχόμενο της σύμβασης που υπογράφουν, οι απειλές και οι εκβιασμοί (φυσικά, και η σεξουαλική παρενόχληση – ελληνάρες είμεθα!) βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη (οι αλλοδαποί είναι τα ευκολότερα θύματα, μιας και απειλούνται με απέλαση ή μη ανανέωση της άδειας παραμονής), οι διοικήσεις των οργανισμών αδιαφορούν για τις όποιες καταγγελίες, η Επιθεώρηση Εργασίας αδρανεί και, φυσικά, ούτε λόγος για εισαγγελική παρέμβαση. Το πιο φρέσκο τέχνασμα για την αποκόμιση ακόμη μεγαλύτερης υπεραξίας ονομάζεται "κλωνοποίηση εργαζομένων": η εταιρεία εισπράττει το συνολικό ποσό της εργολαβίας, δηλώνοντας π.χ. 80 άτομα προσωπικό για ένα έργο, αλλά απασχολεί λιγότερους (π.χ. 50) – αφού έχει στείλει τους υπόλοιπους 30 σε άλλο έργο (από όπου εισπράττει άλλο ποσό). Έτσι, οι 50 εργαζόμενοι δουλεύουν εντατικότερα (για να καλύψουν την απουσία των 30) και αμείβονται το ίδιο, αλλά η εταιρεία συσσωρεύει υπερκέρδη. Με αυτόν, ακριβώς, τον τρόπο, λειτουργεί και η "ΟΙΚΟ.Μ.Ε.Τ. Α.Ε.".

Μόλις στις 19.01.2009, ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης (ε, ναι, τέτοιες περιπτώσεις είναι πλημμελήματα – αν όχι πταίσματα), Δημήτρης Παπαγεωργίου, παρήγγειλε προκαταρκτική εξέταση προκειμένου να εξεταστούν καταγγελίες για παραβίαση της εργατικής νομοθεσίας κατά την απασχόληση καθαριστικού προσωπικού και φυλάκων, μέσω εργολαβιών, σε ιδιώτες και φορείς του Δημοσίου. Λίγες ημέρες νωρίτερα, η εισαγγελέας Πρωτοδικών Ελένη Ράικου επέστρεψε στην Αστυνομία τη δικογραφία για την υπόθεση της δολοφονικής επίθεσης εις βάρος της Kuneva, θεωρώντας πως η έρευνα υπήρξε ελλιπής και απαιτούνται συμπληρωματικές προανακριτικές ενέργειες (νέες και συμπληρωματικές καταθέσεις, νέες εργαστηριακές εξετάσεις, να μην κλείσει ο φάκελος πριν μπορέσει η ίδια η Kuneva να καταθέσει). Βέβαια, από την αρχή, οι γραφειοκράτες μπασκίνες προσπάθησαν να προσανατολίσουν προς την κατεύθυνση του εγκλήματοςπάθους, ρίχνοντας άφθονη λάσπη (πάγια τακτική τους) σε μια γυναίκα που παλεύει για τη ζωή της. Η δε κυβέρνηση της Νέας Δημοπρασίας προσανατολίζεται στη χορήγηση σύνταξης στην Kuneva: ο υφυπουργός Απασχόλησης Γιώργος Κοντογιάννης γνωστοποίησε ότι βρίσκεται σε επαφή με την ομόλογό του (της βουλγαρικής κυβέρνησης) για το θέμα αυτό. Ωραία, να δοθεί η σύνταξη˙ όμως, γιατί να αναμιχθεί η βουλγαρική κυβέρνηση σε ένα έγκλημα που συνέβη στην Ελλάδα; μήπως μεθοδεύεται μια "ευγενική απέλαση", μιας και η Kuneva είναι ενοχλητική στη "χώρα που γέννησε τη δημοκρατία"; Η Kuneva είχε, επανειλημμένως, κάνει λόγο για τις άμεσες και απροκάλυπτες απειλές (τηλεφωνικές ή κατά πρόσωπο) που δεχόταν. Στις 26.11.2008, είχε μιλήσει στον Βέλγο φωτοειδησεογράφο Ζακί Ντελόρμ (ο οποίος, κατά παραγγελία της International Trade Union Organization, πραγματοποιούσε έρευνα για το εργασιακό σκλαβοπάζαρο). Σε ηχητική καταγραφή από αυτήν τη συνομιλία η Kuneva δηλώνει: «(...) με έχουν απειλήσει ότι θα με σκοτώσουν». Η προαναγγελία, από το ίδιο το θύμα, ενός προμελετημένου εγκλήματος. Όμως, αυτή η αναφορά στις δολοφονικές απειλές πέρασε απαρατήρητη ακόμη και από τον διερμηνέα της συνέντευξης, Αποστόλη Καψάλη (νομικός κι ερευνητής στο Ινστιτούτο Εργασίας της Γ.Σ.Ε.Ε.). Ο ίδιος (βλαξ ή συνένοχος;) δικαιολογεί την αδράνειά του δηλώνοντας ("ΕΨΙΛΟΝ", τεύχος 928 / "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία" 25.01.2009): «Δεν έδωσα σημασία στις αναφορές της για απειλές, γιατί ήταν κάτι που επαναλάμβανε πολύ συχνά. Η αλήθεια είναι πως δεν πίστεψα ότι θα τολμούσαν να επιτεθούν σε μία συνδικαλίστρια. Δεν είμαστε στην Κολομβία, έλεγα, εκεί σκοτώνουν τους συνδικαλιστές (...)». Το απύθμενο θράσος ενός αργόμισθου και βολεμένου υπαλληλίσκου...

Το απόγευμα της Παρασκευής 9 Ιανουαρίου 2009, λίγο πριν το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο, περίπου 100-150 αναρχικοί αντιεξουσιαστές επιτέθηκαν στη πολυεθνική εταιρεία υπενοικίασης εργαζομένων "Adeho" στη Θεσσαλονίκη και κατέστρεψαν τα γραφεία της, ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης στην Kuneva. Νωρίτερα (το πρωί της ίδιας ημέρας), είχε προηγηθεί ανάλογη επίθεση στα γραφεία της "OIKO.M.E.T." στη Θεσσαλονίκη. Άραγε, το "κώμα του λαού" έσπευσε να καταδικάσει τη βία «απ’ όπου κι αν προέρχεται»;

Η Kostadinka Kuneva νοσηλεύεται ακόμη στον "Ευαγγελισμό" (εκεί όπου είχαν "περιποιηθεί" και τον Σάββα Ξηρό), πλέον στη "Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας". Έχει χάσει οριστικά την όραση από το ένα της μάτι, καταστράφηκαν οι φωνητικές της χορδές, διάφορα ζωτικά εσωτερικά της όργανα (λάρυγγας, φάρυγγας, οισοφάγος, στομάχι) έχουν υποστεί σοβαρά εγκαύματα και προσπαθεί να συνέλθει (όπως και όσο μπορέσει), αφού, πρώτα, υποβληθεί σε δεκάδες πλαστικές (εσωτερικές κι εξωτερικές εγχειρήσεις). Ο αριθμός λογαριασμού για την οικονομική ενίσχυση της οικογένειας Kuneva είναι: 5012-019021-277 (Τράπεζα Πειραιώς) DECHEVA ELENA TODOR KUNEVA KOSTADINΚA. Και, για να μη μας σουφρώσουν ένα ποσό για "προμήθεια", προτιμούμε το μηχάνημα αυτόματων πληρωμών...