Ρένα Παπασπύρου

Έκθεση έργων της Ρένας Παπασπύρου με τίτλο "Flashback" παρουσιάζεται στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, έως τις 10.05.2009. Ήδη από τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια, η Ρένα Παπασπύρου δημιουργεί επάνω στις υλικές επιφάνειες που αποτελούν το τοπίο της πόλης (άσφαλτος, λαμαρίνα, ξύλο, τοίχος). Τα έργα της έκθεσης χωρίζονται σε ενότητες που τιτλοφορούνται «Μαγικά δωμάτια», «Επεισόδια στην ύλη», «Δράση Στίλπωνος 7», «Γεωγραφίες», «Baalbecks», «Συνειρμικές εικόνες», «Ο τοίχος», «Η απόλυτη ορατότητα με τυφλώνει» (ελεύθερη απόδοση του στίχου του Paul Éluard "sa visibilité parfaite me rendait aveugle") και υπερασπίζονται το δικαίωμα του καθενός να βλέπει ό,τι εικόνα θέλει επάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια – ακόμη και στον έναστρο θόλο. Ουσιαστικά, πρόκειται για νοητικές προβολές εικόνων επάνω στην ύλη, εικόνες που πηγάζουν από τη μνήμη απλών καθημερινών εικόνων ή από αχαλίνωτη φαντασία. Η διαχείριση αυτών ακριβώς των εικόνων είναι η ουσία του έργου της Ρένας Παπασπύρου, η οποία χρησιμοποιεί ευρέως τη μέθοδο της αποτοίχισης και της αποτύπωσης επάνω στις αποσπασμένες επιφάνειες (συχνά και με επέκταση της μορφής) – όπως φαίνεται και από τις επόμενες φωτογραφίες.

Όπως δήλωνε η ίδια, το 1980, «[...] Πάνω σε κάθε επιφάνεια ύλης, τα στοιχεία που τη συγκροτούν δημιουργούν σχήματα στα οποία το μάτι αναγνωρίζει απλές εικόνες˙ είναι οι συνειρμικές εικόνες πάνω στην ύλη [...] Πάνω σε κάθε υλική επιφάνεια υπάρχουν επεισόδια˙ είναι τα μικρομορφολογικά στοιχεία του υλικού και τα τυχαία συμβάντα. Κάθε υλικό αντιδρά διαφορετικά στον χρόνο και στις συνθήκες του περιβάλλοντος. Φέρει τα ίχνη της φθοράς, της χρήσης και του εργαλείου που το δούλεωε. Ξεκινώντας απ’ αυτές τις οπτικές παρατηρήσεις, μελέτησα τις υλικές επιφάνειες που αποτελούν το σημερινό τοπίο/περιβάλλον της πόλης: τον τοίχο, το ξύλο, τη λαμαρίνα, τα πλαστικά υφάσματα, τα χαρτιά. Πάνω σε αυτές απομονώθηκαν και τονίστηκαν με μολύβι ορισμένα χαρακτηριστικά: τρύπες, σκισήματα, graffiti, βουρτσιές, ίχνη φωτιάς, ίχνη από το ανθρώπινο σώμα. Σε άλλα σχεδιάστηκαν με λεπτή μύτη μολυβιού οι τυχαίες φόρμες που βρίσκονται πάνω σε κάθε επιφάνεια με αποτέλεσμα να φανούν εικόνες που βγαίνουν από την ίδια την ύλη [...]».

«Αστερισμοί» (2002): 74 ψηφιακά επανασχεδιαζόμενες έτοιμες εικόνες επάνω σε σκαναρισμένη μωσαϊκή πλάκα.

«Ο πραγματικός χρόνος» (1996): Διαδοχικές εικόνες από ψηφιακά επεξεργασμένο video clip.