Πούν' το; Νάτο!!!

Έληξε και η σύνοδος του Ν.Α.Τ.Ο. στο Στρασβούργο, όπου η "απαραίτητη" (για την ασφάλειά μας, ρεεεε) συμμαχία αποφάσισε την ενίσχυση των στρατιωτικών της δυνάμεων στο Αφγανιστάν. Αυτήν τη στιγμή, στη συγκεκριμένη χώρα, εδρεύουν 55.100 αρματωμένοι νατοϊκοί από 42 χώρες. Σύντομα, ο αριθμός αυτός θα ξεπεράσει τις 75.000 (εκ των οποίων, τα 2/3 θα είναι βορειοαμερικανοί). Επίσης, οι καλοί και αγαθοί σύμμαχοι, αποφάσισαν να διατεθούν 100.000.000 δολάρια για τεχνική υποστήριξη των αφγανικών ενόπλων δυνάμεων. Όλα βαίνουν καλώς…

"Americans as seen by Russians", του Vagrich Bakhchanyan

Στις 24.01.2009, μετά από αεροπορική επιδρομή των δυνάμεων κατοχής (συγγνώμη, των δυνάμεων απελευθέρωσης) των Η.Π.Α. στην επαρχία Λαγκμάν, ανασύρθηκαν νεκροί 16 άμαχοι (ανάμεσά τους, 2 γυναίκες και 3 παιδιά). Στις 18.02.2009, σε άλλη "απελευθερωτική" επίθεση (πράγματι, είναι φιλοσοφημένοι οι καραβανάδες: ο θάνατος είναι η απόλυτη απελευθέρωση κι ας αποφασίζεται ερήμην), τουλάχιστον 15 άμαχοι Αφγανοί (εκ των οποίων, 6 γυναίκες και 4 παιδιά) δολοφονήθηκαν κοντά στην πόλη Χεράτ.

Στις 17.02.2009, ο Ο.Η.Ε. δημοσιοποίησε την ετήσια έκθεσή του για την κατάσταση στο Αφγανιστάν το 2008. Αναφέρονται 2.118 θάνατοι πολιτών (1523 το 2007 – αύξηση 40%) από συγκρούσεις, επιδρομές κι επιθέσεις αυτοκτονίας. Το 39% αυτών των θανάτων (829 νεκροί) αποδίδεται σε στρατιωτικές επιχειρήσεις νατοϊκών, βορειοαμερικανικών και αφγανικών δυνάμεων.

"Americans as seen by Russians", του Vagrich Bakhchanyan

Αφού μιλάμε για τους "προστάτες της παγκόσμιας τάξης", ας θυμηθούμε μια ιστορία που έλαβε χώρα εντός της ελληνικής επικράτειας, προ ολίγων ετών (η είδηση δημοσιεύθηκε στην "Ελευθεροτυπία" (08.03.2008). Ο Αλέξανδρος Φρατζής είναι πρόεδρος κι επιστημονικός υπεύθυνος του Ινστιτούτου Κητολογικών Ερευνών "Πέλαγος" και συντονιστής των Ερευνητικών Προγραμμάτων "Φυσητήρες Νότιας Κρήτης", "Ziphius", "Φυσητήρες Βορείου Αιγαίου" και "Φώκαινες Βορείου Αιγαίου". Στις 12 Μαΐου του 1996, άρχισαν ξαφνικά να εκβράζονται ζιφιοί (Ziphius cavirostris) στον Κυπαρισσιακό Κόλπο (Δυτική Πελοπόννησος), σε μια απόσταση 40 χιλιομέτρων. Συνολικά 14 κητώδη μέσου μεγέθους με εμφάνιση που θυμίζουν ένα μεγάλο και παράξενο δελφίνι και με μήκος που φτάνει τα 6 μέτρα. Τις επόμενες ημέρες βρέθηκαν νεκρά ακόμη μερικά θηλαστικά στον Κόλπο του Λαγανά στη Ζάκυνθο. Όπως δήλωσε ο Αλέξανδρος Φρατζής,«(...) ακριβώς την ημέρα και την ώρα του περιστατικού του εκβρασμού των κητωδών στον Κυπαρισσιακό Κόλπο γινόταν μια άσκηση από κάποιο μυστηριώδες σκάφος που ονομαζόταν "Αλάιενς". Ηταν ερευνητικό σκάφος που έκανε υποθαλάσσιες δοκιμές ηχοεντοπιστικών συστημάτων (...) γνωρίζοντας πολύ καλά πόσο σημαντικός είναι ο ήχος για τα κητώδη στο θαλάσσιο περιβάλλον και εξετάζοντας όλα τα δεδομένα και τις στατιστικές αναλύσεις, οδηγηθήκαμε στο συμπέρασμα ότι ο θάνατος των ζιφιών και η παρουσία του ερευνητικού σκάφους του ΝΑΤΟ στην περιοχή είχαν άμεση σχέση (...) Αμέσως αποφασίστηκε να δημοσιοποιηθεί η έρευνα στην επιστημονική κοινότητα. Τα αποτελέσματα των σχετικών ερευνών δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό περιοδικό "Nature" το 1998 και άνοιξαν ένα τεράστιο διεθνές επιστημονικό θέμα για την προστασία των κητωδών στον πλανήτη (...)». Λίγο πριν από τη δημοσίευση της έρευνας, ο Αλέξανδρος Φρατζής έλαβε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ένα μήνυμα από τις Η.Π.Α. από κάποιον άγνωστό του συνάδελφο: «Ο συνάδελφος, αν ήταν συνάδελφος, μου ανέφερε ότι είχε πάει στο γραφείο του κάποιος πολιτικός υπάλληλος του αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού και τον ρώτησε αν γνωρίζει τι έρευνες κάνω, τι στοιχεία διαθέτω και τι πρόκειται να κάνω με αυτά. Από αυτό το πολύ παράξενο γράμμα κατάλαβα ότι το θέμα είχε πάρει διαστάσεις και ότι κάποιοι στο αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό ενδιαφέρονται πάρα πολύ για την έρευνα. Τρομοκρατήθηκα και τότε φρόντισα να μοιράσω τη μελέτη μου σε κάποιους πολύ έμπιστους φίλους με την προτροπή αν μου συμβεί κάτι, να τη δημοσιοποιήσουν ώστε να μάθει η επιστημονική κοινότητα τι ακριβώς είχε συμβεί στον Κυπαρισσιακό Κόλπο (...) επιστήμονες-διευθυντές μεγάλων ερευνητικών ιδρυμάτων, οι οποίοι τότε συνεργάζονταν με το αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό, μου πρότειναν ακόμη και γραπτώς να συνεργαστώ μαζί τους με τον όρο να δεχτώ και να υπογράψω ότι δεν θα κοινοποιούσα ποτέ δημοσίως τα στοιχεία. Φυσικά, αρνήθηκα. Μετά το ΝΑΤΟ άλλαξε και κατά περίεργο τρόπο πολιτική στο ζήτημα και άρχισε να μοιράζει σε ερευνητικά κέντρα πολύ μεγάλα χρηματικά ποσά για να συνεργαστούν μαζί τους. Ηταν καθαρά μια προσπάθεια ελέγχου της έρευνας μέσω χρηματοδοτήσεων (...)». Το αποτέλεσμα της κινητοποίησης ήταν ότι βορειοαμερικανικά δικαστήρια απαγόρευσαν στο Πολεμικό Ναυτικό των Η.Π.Α. να διεξαγάγει ασκήσεις και πειράματα σε περιοχές όπου ζουν θαλάσσια θηλαστικά. Βέβαια, μια τέτοια νίκη είναι μάλλον ασήμαντη από στενά πρακτική άποψη, αλλά δεν παύει να συνιστά έναν άθλο μεγάλης ηθικής αξίας - κυρίως, αν συγκρίνουμε τα αντίπαλα μεγέθη. Συν τοις άλλοις, ξεσκεπάζει (για μία ακόμη φορά) τον μισθοφορικό ρόλο της υπερεκτιμημένης "επιστημονικής κοινότητας"...