Τηβεννοφόροι δουλέμποροι...

Τα ξημερώματα της 16^ης Μαρτίου 2009, ξεκίνησε κατάληψη της Πρυτανείας του Α.Π.Θ. Τα αιτήματα των καταληψιών είναι η παύση του καθεστώτος των εργολαβιών και η μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων στο Α.Π.Θ. «(...) Η επίθεση στην κ.Κούνεβα, μας έκανε να στρέψουμε το βλέμμα σε ένα καθεστώς εργασίας που καθημερινά βρίσκεται δίπλα μας κι εμείς κλείνουμε νωχελικά τα μάτια. Στο δε Α.Π.Θ., όπως και σε άλλα πανεπιστήμια, νοσοκομεία και Δ.Ε.Κ.Ο., αυτό το καθεστώς αποτελεί πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της διοικητικής δομής. Είναι, πρώτα απ’ όλα, θέμα αξιοπρέπειας η κατάργηση της νεοδουλείας στο Α.Π.Θ. και, κατά δεύτερον, αποτελεί προνομιακό έδαφος το πανεπιστημιακό άσυλο για τη διεκδίκηση και την ανατροπή αυτού του καθεστώτος εργασίας. Άλλωστε, το άσυλο υπάρχει για τους αγώνες και όχι για τους απατεώνες της διοίκησης που, με συμφωνίες πάνω και κάτω από το τραπέζι, εκμεταλλεύονται εργαζόμενους που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες (...)» (από κείμενο που διαβάστηκε στις 21.02.2009, σε εκδήλωση που οργάνωσε στη Θεσσαλονίκη η "Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στην Κ.Κούνεβα"). Στο Α.Π.Θ. υπάρχουν εργαζόμενοι που απασχολούνται (μέσω εργολάβων) τα τελευταία 20 χρόνια. Το "δανεικό" προσωπικό δεν έχει σταματήσει, με κινητοποιήσεις και διαβήματα προς το πρυτανικό συμβούλιο, να ζητά την κατάργηση του καθεστώτος των εργολαβιών και την άμεση πρόσληψή του. Αν υπήρξε ανταπόκριση από τους "μορφωμένους" τηβεννοφόρους; αστειεύεστε, βέβαια...

Είναι γνωστό πως το Αριστοτέλειο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης έχει αναθέσει τον καθαρισμό των χώρων του σε εργολαβική εταιρεία – συγκεκριμένα, στην "Οικολογική Α.Ε.". Σημειωτέον πως, το Α.Π.Θ. δεν είναι κάποιο "φτωχομπινέδικο" (όπως θα έλεγε και ο ευσεβής ηγούμενος Εφραίμ) Α.Ε.Ι., αλλά εισπράττει παχυλά κονδύλια (φανερά και μυστικά) για έρευνα (αλλά και για "έρευνα") όχι μόνο από τον ετήσιο προϋπολογισμό του κράτους, αλλά και από "εκλεκτούς" πελάτες (προ διετίας είχε γίνει γνωστό πως διεξήγαγε "μελέτες" για λογαριασμό του Ν.Α.Τ.Ο. – περίπτωση που δε διαψεύσθηκε, αλλά κουκουλώθηκε τάχιστα). Συν τοις άλλοις, εκμεταλλεύεται, (δηλαδή, εισπράττει υψηλά ενοίκια από) κληροδοτήματα (κυρίως, χώρους επαγγελματικής στέγασης) που του παραχώρησαν (μέσω διαθήκης) κάποιοι καλόπιστοι οι οποίοι πίστευαν πως πρόκειται για πυλώνα παροχής υψηλής μόρφωσης και διεξαγωγής σημαντικής έρευνας. Οι φουκαριάρηδες, δεν μπορούσαν (ή, δεν ήθελαν) να φανταστούν περιπτώσεις όπως η καραμπινάτη απάτη με τα 8 εκατομμύρια λίτρα πετρέλαιο (ο κύριος εισαγγελέας ακόμη "μελετά" τη δικογραφία;) ή την προώθηση του εν λόγω εργασιακού σκλαβοπάζαρου. Πάντως, ακόμη και σήμερα, υπάρχει κόσμος που πιστεύει πως το ελληνικό πανεπιστήμιο (εν γένει) έχει αξία και κύρος. Ου γαρ οίδασι...

Σχετικά με την πρακτική (και) του Α.Π.Θ. να συνάπτει συμβάσεις με εργολαβικές εταιρείες, αξίζει να αναφερθούν κάποια αποσπάσματα από άρθρο του Άρη Καζάκου (καθηγητής Εργατικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ.) με τίτλο «"Τοξικές" εργασιακές σχέσεις και η περίπτωση Κούνεβα» (το κείμενο αποτέλεσε μέρος της εισήγησης του συγγραφέα στην εκδήλωση που πραγματοποίησε ο Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης, στις 9 Φεβρουαρίου 2009, με θέμα «Επισφαλείς εργασιακές σχέσεις – Η περίπτωση Κούνεβα» και αναδημοσιεύτηκε στην "Ελευθεροτυπία", στις 28.02.2009): «Οι επισφαλείς εργασιακές σχέσεις κάθε είδους, αποτελούν στην πραγματικότητα μορφές ανομιμοποίητης κοινωνικής και οικονομικής βίας, που ασκείται σε όλους εκείνους που υποτάσσονται στην ανάγκη βιοπορισμού (...) δανεισμένοι εργαζόμενοι, εργαζόμενοι αναλώσιμοι ή ανακυκλούμενοι, call workers, working poor (…) προσδιορίζουν το επίπεδο του υπαρκτού νομικού πολιτισμού μας (...) η ασκούμενη από την Ευρωπαϊκή Ένωση πολιτική, όχι μόνο δεν κατευθύνεται προς την απαγόρευση, αλλά αντιθέτως παίρνει τη μορφή οδηγίας που νομιμοποιεί τον δανεισμό εργαζομένων, με πρόσχημα τον έλεγχό του (...) η ισότητα αμοιβών με το τακτικό προσωπικό, η εφαρμογή των συλλογικών συμβάσεων εργασίας σε όλους τους απασχολουμένους, ακόμη κι αν μεσολαβούν γνήσιοι ή εικονικοί εργολάβοι, θα έπρεπε να είναι αυτονόητη και δεδομένη (...) Εργασιακές σχέσεις, όπως αυτές που εκτοπίζουν το μοντέλο της πλήρους απασχόλησης με αόριστη χρονική διάρκεια και μισθό που μπορεί να επιτελεί τη βιοποριστική του λειτουργία, είναι βέβαια πιο τοξικές για τους ανθρώπους και τις κοινωνίες από ό,τι τα τοξικά τραπεζικά και επενδυτικά προϊόντα (...)».

Βέβαια, ο κλάδος της καθαριότητας προσφέρεται για την επιβολή του πιο σκληρού συστήματος εκμετάλλευσης: εργάζονται, κυρίως, γυναίκες και (σε μεγάλο ποσοστό) μετανάστες που αποτελούν εύκολο στόχο για τους κυριλέ δουλεμπόρους (οι οποίοι, αντλούν το θράσος τους από τις ισχυρές τους διασυνδέσεις με τον κρατικό ή/και παρακρατικό μηχανισμό). Κατόπιν συνεννόησης με τους δημόσιους φορείς, οι εργολάβοι καταθέτουν συμφέρουσες προσφορές στους μειοδοτικούς διαγωνισμούς για να εξασφαλίσουν την ανάθεση του έργου. Ακολούθως, τροποποιούν τις συμβάσεις, με πρόσχημα την αύξηση των αναγκών του φορέα. Έτσι, ο εργολάβος, έχοντας προηγουμένως εισπράξει την εργολαβική αμοιβή, συρρικνώνει τα ημερομίσθια των εργαζομένων και αποκομίζει επιπλέον κέρδη (η γνωστή "υπεραξία"). Φυσικά, τη συρρίκνωση αυτή ακολουθούν και τα διάφορα επιδόματα (π.χ. δώρα εορτών, επιδόματα αδείας, κ.λπ.), ενώ οι υπερωριακές αμοιβές συνήθως δεν καταβάλλονται. Όσοι, δε, τολμούν να διεκδικήσουν τα αυτονόητα, αν δεν απολυθούν πάραυτα, μετατίθενται (κάτι σαν "προειδοποίηση" ή "σωφρονιστικό μέτρο") σε απομακρυσμένες περιοχές και αναγκάζονται, έτσι, να ξοδεύουν περισσότερο χρόνο για να πηγαίνουν από το σπίτι τους στον χώρο εργασίας και τανάπαλιν.

Σχετικά με την πορεία των ερευνών για τη δολοφονική επίθεση εναντίον της Kuneva, τα πάντα βρίσκονται σε τέλμα. Όπως τόνισαν οι συνήγοροί της (Δάφνη Βαγιάνου και Κώστας Παπαδάκης), σε συνέντευξη Τύπου στις 11.03.2009, «(...) οι σημαντικές παραλείψεις στην αστυνομική έρευνα, η έλλειψη ανακριτικού προσανατολισμού, η μη αξιολόγηση δεκάδων καταθέσεων που αναφέρονται στη συνδικαλιστική δράση και στους αγώνες της Κωνσταντίνας Κούνεβα, καθώς και το ότι δεν ελήφθησαν σοβαρά υπ’ όψιν οι απειλές που η ίδια είχε καταγγείλει ότι δεχόταν, είναι οι βασικές αιτίες για το ότι δεν έχει γίνει κανένα απολύτως βήμα για την ανεύρεση των ενόχων (...) οι έρευνες της αστυνομίας κινήθηκαν για μεγάλο χρονικό διάστημα στο προσωπικό, φιλικό και συγγενικό περιβάλλον (...) δεν έγινε αξιολόγηση στο κατά πόσο η επίθεση συνδέεται με συμφέροντα, στα οποία η Κωνσταντίνα με τη συνδικαλιστική της δράση προκάλεσε ζημιά (...)». Εν τω μεταξύ, η πολύπαθη Kuneva βρίσκεται ακόμη στον "Ευαγγελισμό", στη Μ.Α.Φ. (Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας), αλλά είχε το σθένος να φτύσει κατάμουτρα τους τυμβωρύχους επαγγελματίες πολιτικάντηδες (του πράσινου θιάσου και του ροζ "αριστερού" συρφετού) οι οποίοι την προόριζαν ως επικεφαλής ευρωψηφοδελτίου. Το οικονομικό πρόβλημα που είχε προκύψει με την αμοιβή των τριών αποκλειστικών νοσοκόμων που έχουν αναλάβει (σε 24ωρη βάση και σε οκτάωρες βάρδιες) τη φροντίδα της, ξεπεράστηκε (προς το παρόν) αφού τη συγκεκριμένη (άκρως απαραίτητη) δαπάνη ανέλαβε ο Η.Σ.Α.Π. – τα υπόλοιπα νοσήλια, τα καλύπτει το Ι.Κ.Α. Πάντως, φαίνεται πως η υπουργός Απασχόλησης είναι τα μάλα απασχολημένη με άκρως σοβαρά και κατεπείγοντα ζητήματα – δεν προλαβαίνει ούτε πιπί της να κάνει η γυναίκα! Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι το προεδρείο της Π.Ε.Κ.Ο.Π. (Παναττική Ένωση Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού – εκλεγμένη γραμματέας της οποίας είναι η Kuneva) της έχει ζητήσει συνάντηση (μέσω υπομνήματος, στις 22 Ιανουαρίου), αλλά η κυρία Πετραλιά δεν έχει απαντήσει ακόμη. Όποιος πει ότι η (εργασιομανής, φιλεργατική και άκρως παραγωγική) κυρία υπουργός αδιαφορεί, είναι φθηνός λαϊκιστής, ποταπός προβοκάτορας και ύπουλος υπονομευτής της κοινωνικής γαλήνης...

Στο φύλλο 53 (Μάρτιος 2009) της μηνιαίας εφημερίδας "Βαβυλωνία", δημοσιεύθηκε συζήτηση με την αντιπρόεδρο της Π.Ε.Κ.Ο.Π. Βασιλική Τσούνη. Ακολουθούν κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα: «(...) Είκοσι μέρες μετά την επίθεση στην Κωνσταντίνα, η Πετραλιά κάλεσε τη μητέρα της και τη συνόδευσα εγώ σαν αντιπρόεδρος του σωματείου. Εκεί, η Πετραλιά μας είχε πει ότι θα τα πληρώσει όλα το υπουργείο εργασίας και μάλιστα της υποσχέθηκε ότι θα της δώσουν και σπίτι. Τελικά, βέβαια, δεν ανταποκρίθηκε. Ξέρετε, η οικονομική στήριξη είναι πολύ σημαντικό θέμα. Σήμερα η Κωνσταντίνα είναι διασωληνομένη και στην κατάσταση της χρειάζεται δίπλα της κάποια άτομα που έχουν την αντίστοιχη εμπειρία. Οι αποκλειστικές νοσοκόμες της Κωνσταντίνας παίρνουν 300 ευρώ τη μέρα. Πώς θα τα βρει αυτά τα χρήματα η οικογένεια της; Αυτή η οικογένεια ζούσε από τον μισθό της Κωνσταντίνας. Δηλαδή από 560 ευρώ και από αλλά 150 ευρώ που έπαιρνε η μητέρα της, από μια σύνταξη της πείνας (…) Ο πρόεδρος της Α.Δ.Ε.Δ.Υ., ο κύριος Παπασπύρου, ανταποκρίθηκε από την πρώτη στιγμή. Εγώ βγήκα και τον ευχαρίστησα γιατί είναι ένας άνθρωπος που βοηθάει την Κωνσταντίνα και είμαι υποχρεωμένη να τον ευχαριστήσω, αλλά και αυτός τελικά αντιμετώπισε μεγάλο πρόβλημα εξαιτίας της στάσης του. Μέσα στο Δ.Σ. της Α.Δ.Ε.Δ.Υ., η Π.Α.Σ.Κ.Ε. και η Δ.Α.Κ.Ε. δεν θέλανε να συνεχιστεί η βοήθεια προς την Κωνσταντίνα (...) Το 2006, αντιμετώπισε ένα πρόβλημα στη δουλειά της αφενός με το πενθήμερο, αλλά και με μια εγκύκλιο του Ι.Κ.Α. που έλεγε ότι για κάτω από τριάντα ώρες δουλειάς, ο εργαζόμενος "φεύγει" από τα βαρέα ένσημα και "υποβιβάζεται" στα μεικτά. Η εταιρία του Οικονομάκη (η ΟΙΚΟ.Μ.Ε.Τ.) έβγαλε μια απόφαση που επέβαλε στους εργαζόμενους μισή ώρα διάλειμμα και έτσι τους κατέβασε το ωράριο από τις 6 ώρες στις 5,5 με αποτέλεσμα να τους "κατεβάσει" τα ένσημα από βαρέα σε μεικτά. Παράλληλα τους μείωσε και τις αποδοχές, καθώς ενώ το 2004 και 2005, η Κωνσταντίνα έπαιρνε 720 ευρώ, αυτά ξαφνικά μειώθηκαν στα 560 (...) Πήγαμε λοιπόν στη Γ.Σ.Ε.Ε., τους δώσαμε τα στοιχεία και ο πρόεδρος της Γ.Σ.Ε.Ε. ζήτησε από τον γενικό γραμματέα, τον κύριο Κοντό, να κάνουν μια τριμερή συνάντηση. Η συνάντηση αυτή, κανονίστηκε για τις 26 Νοεμβρίου. Εκείνο το πρωί, κατά τις 10:00, πραγματοποιήθηκε η συνάντηση, στην οποία παρευρέθηκαν το εργατικό κέντρο, η Γ.Σ.Ε.Ε., η ομοσπονδία και το εργατικό κέντρο Πειραιά. Όταν φτάσαμε εκεί βρεθήκαμε αντιμέτωπες με μια κατάσταση που εγώ προσωπικά που είμαι στο συνδικαλιστικό κίνημα από 1984, δεν έχω ξαναζήσει παρόμοιά της. Ήταν απ’ έξω 100 εργαζόμενοι με πανό της ΟΙΚΟ.Μ.Ε.Τ. και μας έβριζαν. Πάθαμε ένα σοκ. Η πρόεδρός μας, δεν ήθελε να μπει μέσα, άρχισε να κλαίει και μας έλεγε ότι δεν είναι δυνατόν να ερχόμαστε εδώ να αγωνιστούμε για το συμφέρον τους και αυτοί να μας βρίζουν. Τελικά, αποφασίσαμε να μπούμε μέσα και να διεκδικήσουμε το δίκιο μας. Ανεβήκαμε λοιπόν επάνω και καθίσαμε εκεί τέσσερις ώρες. Ενώ η συζήτηση ήταν στην αρχή υπέρ μας, κάποια στιγμή χτύπησε το κινητό του κυρίου Κοντού, δεν ξέρουμε ποιος του τηλεφώνησε, αλλά με το που γύρισε μέσα, η κουβέντα "γύρισε" κι αυτή υπέρ της εταιρίας. Άρχισαν να μας "σφάζουνε". Ο πρόεδρος του εργοδοτικού, επιχειρησιακού σωματείου της ΟΙΚΟ.Μ.Ε.Τ. έφερε 200 υπογραφές εργαζομένων που συμφωνούσαν να γίνουν τα ένσημα τους μεικτά και να μειωθούν οι αποδοχές τους. Ουσιαστικά, αυτό που έκαναν ήταν να πηγαίνουν στους εργαζόμενους ένα κείμενο, το περιεχόμενο του οποίου το σκέπαζαν και τους έλεγαν να υπογράψουν. Με το που κατεβήκαμε κάτω, οι εργαζόμενοι της ΟΙΚΟ.Μ.Ε.Τ. μας πήγαν, φτύνοντας και βρίζοντάς μας, μέχρι την Ομόνοια. Την άλλη μέρα η Κωνσταντίνα πήγε στη Γ.Σ.Ε.Ε. και διαμαρτυρήθηκε ζητώντας τους να πάρουν τουλάχιστον μια θέση για τα γεγονότα, να βγάλουν δηλαδή έστω μια ανακοίνωση που να καταδικάζει το γεγονός. Καμία ανταπόκριση (...) Από το εργατικό κέντρο μας είπαν ότι είμαστε υπεύθυνες γι’ αυτά που συμβαίνουν και ότι τους έχουμε στοχοποιήσει. Στην πρόεδρο του σωματείου, της έλεγαν ότι είναι υπεύθυνη για αυτό που έπαθε η Κωνσταντίνα, ότι δηλαδή εμείς φταίμε που τραυματίστηκε η Κωνσταντίνα και πρέπει να απολογηθούμε κάποια στιγμή (...) Μετά από τη δολοφονική επίθεση κατά της Κωνσταντίνας, απολύθηκαν κάποιοι εργαζόμενοι από το Μπαγκλαντές και ήρθαν στο σωματείο κλαίγοντας. Δεν ήξεραν για την Κωνσταντίνα τα παιδιά αυτά, γιατί δεν ξέρουν καλά ελληνικά. Όταν είπαμε σε κάποιον από αυτούς ότι η Κωνσταντίνα είναι στο νοσοκομείο, σ’ αυτή την κατάσταση, έβαλε τα κλάματα. Μας εξήγησε ότι έλειπε με άδεια και τον πήραν τηλέφωνο και του είπαν ότι πρέπει να έρθει να γιουχάρει το σωματείο γιατί θα πάει να κλείσει την εταιρεία και ότι δεν θα έχει δουλειά την άλλη μέρα. Είναι πολλά παιδιά που είναι με κόκκινη κάρτα και είναι σχεδόν παράνομοι στην χώρα. Αυτούς τους έχουν και τους εκμεταλλεύονται. Τους λένε αν δεν κάνουν αυτά που θέλει η εταιρία, ότι αν δεν υπογράψουν αυτά που θέλει η εταιρία, θα χάσουν την δουλειά τους (...) Μετά τον τραυματισμό της Κωνσταντίνας, τα πρωτοβάθμια σωματεία κάναμε μια κατάληψη στην Επιθεώρηση Εργασίας του Πειραιά και ρωτήσαμε αν είχαν κάνει κάποιον έλεγχο μετά το συμβάν. Είχαν κάνει δέκα ελέγχους και δεν είχαν βρει τίποτα. Πήραμε δύο ελεγκτές της επιθεώρησης και κάναμε εκείνη την ώρα έλεγχο και βρήκαμε δεκαπέντε παραβάσεις (...)».

Ο τραπεζικός λογαριασμός για την ενίσχυση της οικογένειας είναι: 5012 019021 277 (DECHEVA ELENA KUNEVA KOSTADINKA NIKOLOVA / Τράπεζα Πειραιώς). Και, για να μην εισπράξει η τράπεζα το γνωστό κερατιάτικο νταβατζιλίκι ("προμήθεια" το βάφτισαν), υπάρχει και το μηχάνημα αυτόματων πληρωμών…