Ένοχα θύματα...

Στις 24 Ιουλίου 2008, οκτώ εργάτες ανασύρθηκαν νεκροί μετά από έκρηξη σε δεξαμενή του υγραεριοφόρου πλοίου "FriendshipGas", στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος. Οι Στις 29.07.2008, η πλοιοκτήτρια εταιρεία "Magnus Carriers" (του εφοπλιστή Γαβριήλ Πετρίδη – εις βάρος της οποίας δεν απαγγέλθηκε η ελάχιστη κατηγορία) κατέθεσε ασφαλιστικά μέτρα εναντίον των αδελφών Σουρλή (υπεύθυνοι του συνεργείου, στους οποίους έχουν απαγγελθεί κατηγορίες σε βαθμό… πλημμελήματος), απαιτώντας την κατάσχεση κάθε κινητής και ακίνητης περιουσίας τους έως το ποσό των 2 εκατομμυρίων ευρώ (τόσο κοστολογεί η "Magnus Carriers" τις ζημιές που υπέστη το πλοίο από τη φωτιά). Επίσης, μέχρι να εκδικαστεί η αίτηση των ασφαλιστικών μέτρων, το Πρωτοδικείο αποδέχτηκε αίτημα της πλοιοκτήτριας εταιρείας να εκδοθεί προσωρινή διαταγή με την οποία απαγορεύεται σε τράπεζα να εξοφλήσει επιταγές που είχε εκδώσει η εταιρεία προς τους αδελφούς Σουρλή για τις επισκευαστικές εργασίες στο πλοίο. Η εταιρεία, στο κείμενο της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων, απεφάνθη και για τα αίτια της έκρηξης! Βεβαίωσε ότι, «(…) σύμφωνα με μαρτυρίες του πληρώματος του πλοίου, προκύπτει πως χωρίς εργοδηγό, κάποιοι εκτελούσαν στα αμπάρια εργασίες κοπής μετάλλων πολύ κοντά στο σημείο όπου βρίσκονταν και περνούσαν τα λάστιχα παροχής προπανίου (...) Συνέπεια αυτού, υπερθερμάνθηκε η λαμαρίνα όπου ακουμπούσε ο πλαστικός σωλήνας που μετέφερε το προπάνιο, με αποτέλεσμα να λιώσει στο σημείο εκείνο ο ελαστικός σωλήνας και να υπάρξει διαρροή προπανίου, η οποία, όπως ήταν φυσικό, προκάλεσε άμεσα εν συνεχεία τη φωτιά και μετά ταύτα το τραγικό αποτέλεσμα που όλοι γνωρίζουμε (…)».

Στις 11.02.2009, δημοσιοποιήθηκε το πόρισμα της πραγματογνωμοσύνης, 7 μήνες μετά το πολύνεκρο έγκλημα. Το υπογράφουν οι πραγματογνώμονες Μιχάλης Θεοδωρίδης, Αχιλλέας Κακαράντζας (ναυπηγοί, μηχανολόγοι μηχανικοί) και Παναγιώτης Χατζηγιάννης (χημικός). Οι τρεις πραγματογνώμονες διορίστηκαν από την ανακρίτρια του Ε' Τμήματος του Πρωτοδικείου Πειραιά Παρασκευή Μπερσή, απόφαση που ενέκρινε η Εισαγγελία Πειραιά και υπογράφει η αντιεισαγγελέας Πρωτοδικών Καλλιόπη Θεολογίτου. Κάποια ενδεικτικά σημεία του πορίσματος: «(…) Η πλέον πιθανή και εύλογη αιτία της εκδήλωσης της πυρκαγιάς οφείλεται κατά πάσα πιθανότητα σε αμέλεια του Β. Καββαδία, τεχνίτη ελασματουργού και του άτυχου βοηθού του Κωνσταντίνου Οικονομάκη (…) Πιο συγκεκριμένα, δεν αντιλήφθηκαν ότι τηκόμενο μέταλλο της οξυγονοκοπής (καύτρες) έπεφτε, είτε απευθείας πάνω στα λάστιχα παροχής αερίων στο εργαλείο της οξυγονοκοπής (σαλμός), είτε πάνω σε απορρίμματα και, κυρίως, σε χαρτιά, που ενδεχομένως να υπήρχαν στον εγγύτερο χώρο και σε άμεση επαφή με τους λαστιχένιους σωλήνες παροχής αερίων στο εργαλείο οξυγονοκοπής που οι ίδιοι χρησιμοποιούσαν, με αποτέλεσμα την ανάφλεξη των ίδιων των ελαστικών σωλήνων παροχής αερίου προπανίου - οξυγόνου και περαιτέρω την ανεξέλεγκτη πυρκαγιά (…) Δεν αποκλείεται η πυρκαγιά να προκλήθηκε από κάποιο άλλο μέσο, τρόπο ή αιτία, γεγονός όμως που δεν είναι δυνατόν με βάση τα προαναφερόμενα να τεκμηριωθεί τεχνικά (…) Εάν από τους υπεύθυνους των εργασιών επισκευής του πλοίου είχαν ληφθεί και εφαρμοστεί ορθά όλες οι διατάξεις και ρυθμίσεις της νομοθεσίας για την Υγιεινή και Ασφάλεια της Εργασίας, ήταν δυνατόν να είχε αποφευχθεί η ταχεία εξάπλωση και ενδυνάμωση της πυρκαγιάς και τα εξ αυτής προκληθέντα αποτελέσματα να ήταν διαφορετικά, εάν ληφθεί υπόψη και το γεγονός ότι, σύμφωνα με τις διενεργηθείσες τοξικολογικές εξετάσεις των θανόντων, οι επτά από τις 8 αυτές εξετάσεις αναφέρουν ότι ο θάνατος επήλθε συνεπεία ασφυκτικού θανάτου συμβατού με πρόκληση του δια εισπνοής μονοξειδίου του άνθρακος (…)». Είναι σαφές πως οι πραγματογνώμονες παρουσιάζουν τα μέτρα ασφάλειας ως δευτερεύον ζήτημα και αναφέρονται σε «πλημμελώς εφαρμοσθείσες διατάξεις», όπως: «Μη ενδεδειγμένες είσοδοι/έξοδοι των χώρων εργασίας (οδεύσεις διαφυγής), μη ύπαρξη επιτηρητή (…), μη αποκομιδή σε καθημερινή βάση εκτός του πλοίου όλων των απορριμμάτων (…), μη ύπαρξη σε ετοιμότητα και πλησίον των θέσεων εργασίας ικανού αριθμού κατάλληλων πυροσβεστήρων (…)». Δε χρειάζεται να είναι κανείς τεχνίτης ή μηχανικός για να σκεφτεί το αυτονόητο: όταν τα πάντα έχουν καεί, αυτοί οι τρεις "επιστήμονες" δηλώνουν βέβαιοι για το πώς ξέσπασε η πυρκαγιά. Σπεύδουν να αποκλείσουν κάθε εκδοχή που θα καθιστούσε υπόλογους τους εφοπλιστές και τους εργολάβους και να υιοθετήσουν την εξήγηση που ρίχνει την ευθύνη στα ίδια τα θύματα. Αν και ο δεύτερος εργάτης ήταν νεκρός, θα μπορούσαν να εκφρασθούν πιο απροκάλυπτα. Καμία αναφορά στα πιστοποιητικά "gas free" (βεβαιώνουν πως η δεξαμενή είναι καθαρή από αέρια) που υπογράφουν έναντι αμοιβής διάφορα γραφεία στον Πειραιά, χωρίς να πραγματοποιούν τους απαραίτητους ελέγχους. Επιστήμονες με τον στοιχειώδη αυτοσεβασμό και την ανάλογη σοβαρότητα και αξιοπιστία, θα ανέφεραν όλα τα πιθανά ενδεχόμενα και θα τα συσχέτιζαν με τα όποια ευρήματα, για να καταλήξουν στο τέλος σε μια γενική τοποθέτηση. Αλλά στο Πέραμα (όπως στους περισσότερους εργασιακούς χώρους) κυριαρχεί ο νόμος του γρήγορου και του φτηνού (συμπίεση κόστους και αύξηση κέρδους)˙ με φυσικό επακόλουθο ανάλογα "ατυχήματα".

Σε πλήρη αντίθεση με την προηγούμενη πραγματογνωμοσύνη βρίσκεται έκθεση που συνέταξε το Κέντρο Πρόληψης Επαγγελματικού Κινδύνου (ΚΕ.Π.Ε.Κ.) Πειραιά. Σύμφωνα με την έκθεση αυτή, η έκρηξη οφείλεται σε έλλειψη μέτρων ασφαλείας: «(…) Δεν υπήρχε ορθή επίβλεψη της εργασίας, ώστε οι ελαστικοί σωλήνες οξυγόνου - προπανίου να είναι σε άριστη κατάσταση, κατά παράβαση της παραγράφου 1, του άρθρου 5 του Π.Δ. 95/78 "περί μέτρων υγιεινής και ασφάλειας των απασχολουμένων εις εργασίες συγκολλήσεως" και να μην διέρχονται πάνω από μεταλλικές επιφάνειες όπου ακριβώς από κάτω τους εκτελούνται εργασίες φλογοκοπής είτε να μην πέφτουν επάνω στους ελαστικούς σωλήνες σπινθήρες από διπλανές εργασίες με χρήση φλόγας κατά παράβαση των διατάξεων της παραγράφου 4, του άρθρου 71 του Π.Δ. 70/90 (…) δεν υπήρχαν κατάλληλα πυροσβεστικά μέσα τα οποία πιθανόν να βοηθούσαν στην κατάσβεση της αρχικής εστίας ή έστω στην καθυστέρηση της φωτιάς και σε συνδυασμό με "τσάκισμα" των ελαστικών σωλήνων θα έδιναν τη δυνατότητα απομάκρυνσης των εργαζομένων (…) Δεν υπήρχε ορθή εργασιακή πρακτική (…) ο χώρος όπου εκτελούνταν οι εργασίες ήταν εξαιρετικά στενός και η πρόσβαση όπως και η διαφυγή από αυτόν ήταν εξαιρετικά δυσχερής, ακόμα και σε μη έκτακτες συνθήκες (…) Δεν υπήρχε σχέδιο διαφυγής και διάσωσης κατά παράβαση των σχετικών νομοθετικών διατάξεων (…)». Πώς; αν κινητοποιήθηκε η "ανεξάρτητη Δικαιοσύνη"; Είπαμε: εφοπλιστές, βιομήχανοι και λοιποί του σιναφιού αποτελούν "εθνικό κεφάλαιο". Ως εκ τούτου, οφείλουμε να τους σεβόμεθα και να αισθανόμεθα δέος έναντι αυτών – δεδομένου ότι είναι "ανέγγιχτοι". Όταν, δε, πέφτουν θύματα απαγωγής από κακοήθεις και ανεπρόκοπους εγκληματίες, είναι σωστό και πρέπον να ανησυχούμε, να κινητοποιούμεθα και να προσευχόμεθα δια τη σωτηρία αυτών…

Active Menber: "Είναι θυσία"