Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009

Ένστολοι προλετάριοι...

Σκίτσο του Γιάννη Δερμεντζόγλου ("Γαλέρα", τεύχος 41, Φεβρουάριος 2009)
Τα μαντρόσκυλα της εξουσίας αποφάσισαν, επιτέλους, να αλληλοεξοντωθούν και να διευκολύνουν το έργο αποφασισμένων ομάδων όπως η «Σέχτα Επαναστατών». Πάντως, πρέπει να τραβάνε μεγάλο ζόρι, κάτι που φαίνεται από τις πρόσφατες (εκ)δηλώσεις τους. Στις 15.01.2009, σε δημόσια συγκέντρωσή τους, οι ένστολοι διαδήλωσαν εναντίον της βίας (γενικώς και αορίστως), λέγοντας με θράσος πως «η βία κατά της Αστυνομίας είναι βία κατά της κοινωνίας και στρέφεται κατά της δημοκρατίας». Στη συγκεκριμένη συγκέντρωση-συλλαλητήριο στην πλατεία Συντάγματος, έγινε λόγος για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον Κορκονέα και για την τελευταία επίθεση του «Επαναστατικού Αγώνα» στα Εξάρχεια – για τη χρόνια πρωτογενή αστυνομική βία, ούτε κουβέντα. Ομοίως, λουφάζουν όταν βλέπουν να επωάζεται το ακροδεξιό αυγό του φιδιού στον χώρο τους (χρυσαυγίτες δεν υπάρχουν στην ΕΛ.ΑΣ. - το λέει και η σχετική Ε.Δ.Ε.), όταν συνάδελφοί τους κάνουν νταηλίκια (τα οποία αποκαλύπτονται τυχαία), όταν οι "δικοί" τους δρουν ως κοινοί μαφιόζοι, όταν...
Με αφορμή και την επίθεση της «Σέχτας Επαναστατών», οι ομοσπονδίες αστυνομικών ζήτησαν συνάντηση με την ηγεσία του υπουργείου Εσωτερικών, προκειμένου να προωθήσουν το αίτημά τους «(…) η Ελληνική Αστυνομία να μην είναι το μακρύ χέρι της εκάστοτε κυβέρνησης, ως κατασταλτικός μηχανισμός, ούτε πεδίο κομματικών αντιπαραθέσεων. Η Ελληνική Αστυνομία, για να εκπληρώσει την αποστολή της, πρέπει επειγόντως να οργανωθεί σε επιστημονική βάση, μακριά από τα πρότυπα του παρελθόντος, σεβόμενη τα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών και προφανώς σεβόμενη και τους δικούς της ανθρώπους, τους χιλιάδες ένστολους υπαλλήλους της που χυδαία κάποιοι θέλουν, δυστυχώς, να είναι "μπάτσοι" για να τους λοιδορούν και να τους δολοφονούν, εξυπηρετώντας άνομα και σκοτεινά συμφέροντα». Μάλιστα…
Ας δούμε, εν συντομία, τα επιτεύγματα των πραιτόρων μέσα στο τρέχον έτος – τουλάχιστον, αυτά που έγιναν γνωστά. Τα ξημερώματα του Σαββάτου 3ης Ιανουαρίου, μετανάστης 30 ετών από το Μπαγκλαντές βρέθηκε ημιθανής (υπέκυψε στα τραύματά του κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο) σε ρέμα, σε απόσταση περίπου 700 μέτρων από τη διεύθυνση Αλλοδαπών της ΕΛ.ΑΣ. (Στο ίδιο σημείο, στις 26.10.2008, χάνει τη ζωή του νεαρός Πακιστανός, μετά από καταδίωξη ένστολων. Το γνωστό "ανθρώπινο" και "συμπονετικό" πρόσωπο της ΕΛ.ΑΣ. αντίκρισαν οι μετανάστες και στις 28.11.2008). Στις 5 Ιανουαρίου, στην Πτολεμαΐδα, συλλαμβάνονται τέσσερα άτομα που συμμετείχαν σε «συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στην κρατική βία». Στις 9 Ιανουαρίου, οι ροπαλοκρανοχημικοφόροι επιτίθενται με λύσσα εναντίον των διαδηλωτών στο πρώτο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της χρονιάς. Στις 26 Ιανουαρίου, επιτέθηκαν εναντίον των κατοίκων της Κυψέλης, οι οποίοι διαμαρτύρονταν για την κοπή 44 δέντρων (εκ των οποίων, τα 12 ήταν υπεραιωνόβια πεύκα), κατόπιν εντολής του γελοίου Κακλαμάνη. Τις πρώτες ημέρες του Φεβρουαρίου, επί διήμερο, έβγαλαν όλο τους το μένος εναντίον των αγροτών από την Κρήτη που συγκεντρώθηκαν στο λιμάνι του Πειραιά. Παράλληλα, άλλη μία υπόθεση "ζαρντινιέρας" οδεύει προς αρχειοθέτηση (κάπως έτσι θα καταλήξει και η "ζαρντινιέρα" της Πάτρας), αλλά η αξιότιμη κυρία Αλίκη Γιωτοπούλου-Μαραγκοπούλου προτείνει ιδιώνυμο για κουκουλοφόρους διαδηλωτές (απαγόρευση της συμμετοχής σε διαδηλώσεις ατόμων με πρόσωπο καλυμμένο ή αλλοιωμένο, με πρόβλεψη ποινής φυλάκισης δύο μηνών μέχρι ενός έτους για τους παραβάτες). Ευκαιρία είναι, να υπαχθούν σε σχετικό νόμο και οι Ε.Κ.Α.Μ.ίτες.
Το κερασάκι στην τούρτα, όπως πάντα, προστίθεται από πρόσωπα που προσπαθούν εναγωνίως να ακυρώσουν την προσφορά τους και να απαρνηθούν το "αμαρτωλό" παρελθόν τους. Ο Περικλής Κοροβέσης, σε κείμενό του ("Ελευθεροτυπία" 06.02.2009), υποστηρίζει: «(...) Η Αστυνομία θεωρητικά θα έπρεπε να ήταν μια "ουδέτερη" δημόσια υπηρεσία, όπως είναι το ταχυδρομείο ή οι συγκοινωνίες. Δηλαδή να εξυπηρετούν όλο τον κόσμο. Αλλά δεν είναι. Κάνει πάντα κυβερνητική πολιτική. Όπου αποτυγχάνει η κυβερνητική πολιτική, έρχονται τα ΜΑΤ για να τη διορθώσουν με τη βία και τον χημικό πόλεμο εναντίον πολιτών που ασκούν ένα συνταγματικό τους δικαίωμα. Υπεύθυνοι γι' αυτή τη βία είναι η πολιτική ηγεσία της Αστυνομίας και οι εισαγγελείς. Και αυτό είναι και το παράπονο των αστυνομικών. Τη βία εναντίον των διαδηλωτών δεν την αποφασίζουν οι ίδιοι. Εκτελούν εντολές και όποιος δεν υπακούσει θα τιμωρηθεί, θα μπει στον φάκελό του. Υπάρχει βέβαια και ο δρόμος της παραίτησης. Αλλά κανείς δεν αφήνει μια σίγουρη και μόνιμη δουλειά για να οδηγηθεί οικειοθελώς στην ανεργία. Η ανεργία τούς έσπρωξε στο Σώμα. Η στολή κρύβει κάποιον προλετάριο. Κανένας τραπεζίτης ή βιομήχανος δεν στέλνει το γιο του στην Αστυνομία (...)». Είδαμε, επιτέλους, το φως το αληθινό: οι μπασκίνες είναι ζηλωτές προλετάριοι και για τη βίαιη συμπεριφορά τους ευθύνονται οι εντολείς τους - και μόνον αυτοί. Έτσι, μπορούμε να δικαιολογήσουμε και να αθωώσουμε όσους στελέχωσαν και στελεχώνουν όλους τους κατασταλτικούς μηχανισμούς όλων (ανεξαιρέτως) των καθεστώτων. Τη δουλειά τους κάνουν όλοι, το ψωμί τους βγάζουν, την οικογένειά τους θρέφουν. Δόξα και τιμή στους δοσίλογους της κατοχής, στους βασανιστές της χούντας, στους π(ρ)εζοναύτες των Η.Π.Α. και, γενικά, σε όλους τους ένστολους (και μη) σκληρά εργαζόμενους "προλετάριους". Επίσης, μια ταπεινή συγγνώμη προς τους εγχώριους ένστολους προλετάριους για την αδικαιολόγητη παρεξήγηση τόσων ετών...

Ετικέτες

3 σχόλια:

Ο χρήστης Blogger ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ είπε...

Συμφωνώντας στην ουσία των δηλώσεων του Κοροβέση, θα κάνω μια άλλη προσέγγιση. Αν η εξουσία δεν είχε δημιουργήσει τα ΜΑΤ δεν θα υπήρχαν ΜΑΤατζήδες, αν δεν υπήρχαν τα ΕΚΑΜ δεν θα υπήρχαν ΕΚΑΜίτες. Η ευθύνη για την ύπαρξή τους, τον εξοπλισμό τον τρόπο δράσης τους και την συμπεριφορά τους, ανήκει καθ' ολοκληρία στην εξουσία. Από εκεί και πέρα, κάποιοι (δεν θα βάλω ποσοστό) από αυτούς που στελεχώνουν όλους τους κατασταλτικούς μηχανισμούς παντού στον κόσμο, είναι πολύ πιθανό να ευχαριστιούνται τη δουλειά τους. Εγώ πχ και τα παιδιά μου δεν θα κάναμε ποτέ αυτή τη δουλειά, κάποιοι όμως την κάνουν...

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 13, 2009 8:17:00 μ.μ.  
Ο χρήστης Blogger ab irato είπε...

Γιάννη, θα σου απαντήσω μόνο επειδή το ζήτησες - δεδομένου ότι νομίζω πως έχω εξαντλήσει το θέμα σε προηγούμενα κείμενα. Δεν έχω να προσθέσω κάτι καινούριο, οι απόψεις μου (εν συντομία) είναι οι εξής:
α) Συμφωνώ, η εξουσία ευθύνεται για την ύπαρξη των κατασταλτικών μηχανισμών - αλλά, μόνο στο αρχικό στάδιο. Η επάνδρωση και η στελέχωσή τους πραγματοποιούνται μόνον αν υπάρχουν πρόθυμοι και διαθέσιμοι "πραίτορες" (ένστολοι και μη). Εν ολίγοις, κανένας μηχανισμός δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τα απαραίτητα εξαρτήματα.
β) Οι συγκεκριμένοι "εργαζόμενοι" ασκούν υπερβολική βία ακόμη και όταν δεν έχουν λάβει διαταγές για κάτι ανάλογο. Ενδεχομένως να το απολαμβάνουν και να νιώθουν πως η ζωή τους αποκτά αξία και νόημα όταν επιβάλλονται κατ' αυτόν τον τρόπο. Όταν, όμως, οι άμεσα (και διαρκώς) θιγμένοι από τη συμπεριφορά τους στρέφονται εναντίον τους και τους πληρώνουν με το ίδιο νόμισμα, οι ένστολοι μιλούν για "αδικαιολόγητη βία" και "επίθεση κατά των θεσμών" - ενώ πρόκειται περί απλής ανταπόδοσης (και, μάλιστα, άτοκης) και οφείλουν να το συνηθίσουν.
γ) Ο Κοροβέσης μιλά για "ένστολους προλετάριους". Ίσως να έχει δίκιο, αν πρόκειται για κακοπληρωμένους υπαλλήλους με δύσκολη εργασιακή καθημερινότητα. Με την ίδια λογική (και για να αποφύγουμε την πρακτική των δύο μέτρων και δύο σταθμών), θα πρέπει να δικαιολογήσουμε οποιονδήποτε (απολύτως) κάνει οτιδήποτε (κυριολεκτικά) εις βάρος οποιουδήποτε, κινούμενος από το ένστικτο της επιβίωσης. Να με συγχωρείς, αλλά όσους (κατα)δέχονται να γίνουν πιόνια και όργανα της κάθε κυβέρνησης (του συνήθους 30%) και να στρέφονται εναντίον των μονίμως "υπό" (λόγω κοινωνικής θέσης) τους χαρακτηρίζω γενίτσαρους, δωσίλογους, λακέδες, και όλα τα παρεμφερή - τουλάχιστον.
δ) Αν δούμε το θέμα με τρόπο ελαφρώς παράδοξο, μπορούμε να ισχυριστούμε πως, όσοι στελεχώνουν τους μηχανισμούς καταστολής, θα έπρεπε να είναι ευγνώμονες προς όσους καταδιώκουν - και όχι να τους θεωρούν εχθρούς τους. Πράγματι, όλοι αυτοί οι "πραίτορες", επέλεξαν τη συγκεκριμένη "δουλειά" διότι ήθελαν να βολευτούν στον δημόσιο τομέα της αργομισθίας και των αδικαιολόγητων προνομίων. Επειδή, όμως, δεν έχουν τα τυπικά προσόντα (π.χ. "δόντι") για να τρυπώσουν κάπου αλλού, ποιούν την ανάγκη φιλοτιμία και αρκούνται σε ό,τι υπάρχει. Γι' αυτό και ισχυρίζομαι πως είναι βλακεία τους να αντιμετωπίζουν τους "απέναντι" (π.χ. τους διαδηλωτές) ως θανάσιμους εχθρούς, διότι (και) σε αυτούς οφείλουν τη θέση εργασίας που κατέχουν. Ειδάλλως, θα αναγκάζονταν να βιώσουν το σκλαβοπάζαρο του ιδιωτικού τομέα (επισφάλεια, ελαστικότητα, και όλα τα συναφή σημιτικά και γιαννιτσικά) ή να δραστηριοποιηθούν επαγγελματικά με τρόπο αυτόνομο (κάτι που απαιτεί ένα σχετικό κεφάλαιο και απεριόριστη προσπάθεια). Μπορούν (και, κυρίως, θέλουν) κάτι τέτοιο; δεν το νομίζω. Άρα, ας αρκούνται στο να περνούν χειροπέδες στους συλληφθέντες και όχι να τους εξευτελίζουν ή να τους κακοποιούν. Κυρίως, όμως, να απαιτήσουν (αφού διαθέτουν συνδικαλιστικά όργανα) να μην αποτελούν το μέσο επιβολής της κάθε αυθαίρετης κυβερνητικής πολιτικής.

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 19, 2009 7:22:00 μ.μ.  
Ο χρήστης Blogger ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ είπε...

Ομολογώ οτι δεν είχα προσεγγίσει το θέμα παρά μόνο στις γενικές του γραμμές (λάθος). Έχεις δίκιο, κι ευχαριστώ για τον κόπο. Η ανταλλαγή σχολίων βοηθάει συχνά..
Καλό βράδυ

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 19, 2009 7:44:00 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα