Hamsters...

Η (παρατεταμένη) επίπλαστη και ψευδεπίγραφη «ευημερία» λειτούργησε ως αποτελεσματικότατη παγίδα. Το κόστος ζωής έφτασε στα ύψη (κυρίως τα πάγια έξοδα επιβίωσης, π.χ. λογαριασμοί Δ.Ε.Κ.Ο.) και, πλέον, βιώνουμε την κατάσταση του πειραματόζωου: το τρισένδοξο Ελλαδιστάν έχει επιλεγεί ως πεδίο δοκιμών διαχείρισης των (τεχνητών) καπιταλιστικών κρίσεων από τις παγκοσμιοποιημένες τοκογλυφικές και παρασιτικές (διακίνηση «αέρα», ήτοι, πλασματικού χρήματος) συμμορίες. Στην «καρδιά» της περιλάλητης Ευρωζώνης, επιχειρείται η βίαιη θεσμοθέτηση της «κινεζοποίησης» στην εργασία και η επιστροφή σε εργασιακές συνθήκες (και αμοιβές) φεουδαρχίας.  

  Σκίτσο του Στάθη Σταυρόπουλου («Ελευθεροτυπία», 09.02.2010)  

Τα παρακάτω αποσπάσματα προέρχονται από κείμενο του Πέτρου Γιώτη («Φαύλος Κύκλος») στην εφημερίδα «Κόντρα» (08.05.2010, φύλλο 597) και περιγράφουν με εύγλωττο τρόπο την κατάσταση: [...] Εδώ και πολλά χρόνια, με κάθε ευκαιρία, διεθνείς και εγχώριοι μηχανισμοί του κεφάλαιου διατυπώνουν προτάσεις και αιτήματα που συντείνουν στη μείωση του «κόστους εργασίας» και στη δημιουργία περισσότερης «ευελιξίας». Με άλλα λόγια, διατύπωναν προτάσεις για τη διαμόρφωση ενός πλέγματος εργασιακών σχέσεων που θα οδηγούσαν σε αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης. Σε αύξηση του ποσοστού της υπεραξίας, για να μιλήσουμε με όρους πολιτικής οικονομίας. Στη βάση τους τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά. Το σύνολο των εργασιακών σχέσεων διαμορφώνουν τους όρους πώλησης της εργατικής δύναμης. Αντανακλούν το επίπεδο ισορροπίας που έχει οδηγήσει η ταξική πάλη. Μια ισορροπία, όμως, που είναι πάντοτε ασταθής. Η εργατική τάξη προσπαθεί να βελτιώσει τους όρους πώλησης της εργατικής δύναμης και το κεφάλαιο προσπαθεί να πάρει πίσω ό,τι έχει αναγκαστεί να παραχωρήσει. Ισορροπία διαρκής και σταθερή δεν υπάρχει, γιατί δε μπορεί να υπάρξει. Η σχέση κεφάλαιου-εργασίας είναι καθαρά ανταγωνιστική [...] Εκείνο που πρέπει να σημειωθεί είναι ο κίνδυνος του ανοίγματος ενός νέου φαύλου κύκλου. Αν τα σημερινά μέτρα περάσουν, θα ακολουθήσουν άλλα, τα επόμενα χρόνια. Η εργατική τάξη θα βρεθεί σε εξαιρετικά δυσχερή θέση, όχι μόνο λόγω της μείωσης των μισθών και της καταρράκωσης των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, αλλά και λόγω της δημιουργίας ενός τεράστιου εφεδρικού στρατού ανέργων, που θα ασκεί πίεση στα επίπεδα των μισθών και των εργασιακών σχέσεων. Αν υποθέσουμε ότι μετά από μια περίοδο συνεχών υποχωρήσεων η εργατική τάξη θα καταφέρει να ανασυγκροτηθεί στοιχειωδώς και να αντιτάξει αποτελεσματική άμυνα, το κεφάλαιο θα έχει ήδη κερδίσει τόσο πολύ έδαφος που θα μπορεί, χωρίς ιδιαίτερη επίπτωση στην κερδοφορία του, να κάνει μερικές υποχωρήσεις, προκειμένου να εξασφαλίσει την ομαλή συνέχιση της εκμετάλλευσης [...]

 

Ορειχάλικνο έργο της Ρουμάνας Sabina Grzime, κάπου στο Βερολίνο