Οι σαράφηδες της Ψωροκώσταινας...

Μέσα στο 2008, η κυβέρνηση των «γαλάζιων μεταρρυθμιστών» παρακαλά τους εγχώριους τοκογλύφους να καταδεχτούν τα 28 δισεκατομμύρια ευρώ (το περίφημο «πακέτο σωτηρίας», χρήμα προερχόμενο από τη φορολογία) που τους χορηγεί, με σκοπό να ενισχυθεί η τραπεζική ρευστότητα –δηλαδή, να συνεχίσουν να δανείζουν με τους γνωστούς επαχθείς όρους. Ο Αλογοσκούφης υποστηρίζει ότι έχει συνάψει «συμφωνία κυρίων» (θου Κύριε!!!) με τους τραπεζίτες, σύμφωνα με την οποία για υπαχθούν στην ευνοϊκή ρύθμιση πρέπει να δεχθούν το Δημόσιο ως μέτοχο. Οι μεγαλοσαράφηδες αντιδρούν και απειλούν να απαξιώσουν την κυβερνητική δωρεά, με αποτέλεσμα, τον Νοέμβριο του 2008, το υπουργείο να αποσύρει την υποχρεωτική συμμετοχή του Δημοσίου στο μετοχικό κεφάλαιο των τραπεζών μέσω προνομιούχων μετοχών. Ως αντιστάθμισμα, επιβάλλει την τοποθέτηση εκπροσώπου του Δημοσίου στο διοικητικό συμβούλιο, με δικαίωμα βέτο στη διανομή μερισμάτων και τις αποδοχές των στελεχών, καθώς και ελεύθερη πρόσβαση στα βιβλία και στοιχεία της τράπεζας. Την ίδια εποχή, οι απόγονοι του Shylock (ο κεντρικός χαρακτήρας στο έργο «Ο Έμπορος της Βενετίας» του William Shakespeare) ξεσαλώνουν, φουσκώνοντας τα επιτόκια χορηγήσεων δανείων έως και 22% και τροποποιώντας μονομερώς (δηλαδή, υπέρ αυτών) τους όρους των ήδη χορηγηθέντων δανείων. Η κυβέρνηση ξιφουλκεί ανέξοδα και ανώδυνα, με τον μπουχέσα πρωθυπουργό (Καραμανλής) να παρα-καλεί τις διοικήσεις των τραπεζών να επιδείξουν «κοινωνική ευθύνη» (από τις πλέον ανούσιες φράσεις που έχουν διατυπωθεί από καταβολής κόσμου), τον υπουργό Οικονομίας (Γιώργος Αλογοσκούφης) να κομπάζει ότι «η κυβέρνηση έχει τον τρόπο να πιέσει τις τράπεζες...» (εννοώντας, προφανώς, πως έχει σκοπό να υποκύψει σε όλες τις απαιτήσεις των μεγαλοκαρχαριών του παρά), και τον ανύπαρκτο υπουργό Ανάπτυξης (α-Χρήστος Φώλιας) καταγγέλει ονομαστικά την Εθνική Τράπεζα (η οποία, για τους πρώτους εννέα μήνες του 2008, ανακοινώνει καθαρά κέρδη 1,235 δισεκατομμύρια ευρώ –αύξηση 7%), καλώντας τον διοικητή της Τάκη Αράπογλου «να ανακαλέσει αδιαφανείς και καταχρηστικούς όρους στις πιστωτικές κάρτες...». Προσπαθώντας να κατευνάσουν τη λαϊκή οργή, οι κυβερνώντες διατυμπανίζουν πως «δεν κατάσχονται σπίτια για οφειλές έως 20.000 ευρώ...», αλλά οι εισπρακτικές εταιρείες «αλωνίζουν» και οι οφειλέτες (προκειμένου να περισώσουν την κατοικία τους) στενάζουν υπό την πίεση αυστηρών προϋποθέσεων, δυσβάσταχτων δικαστικών εξόδων και δικηγορικών αμοιβών, πιεστικών χρονοδιαγραμμάτων, κλπ.

 

Στις 12.11.2008, το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης (Ε.Ε.Θ.) καταθέτει μηνυτήρια αναφορά στην Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης, για την αυθαίρετη αύξηση των επιτοκίων αποπληρωμής δανείων από τις ελληνικές τράπεζες. Προηγήθηκαν καταγγελίες επαγγελματιών οι οποίοι έλαβαν επιστολές-τελεσίγραφα από διάφορα τραπεζικά ιδρύματα, που τους θέτουν το εκβιαστικό δίλημμα της προσέλευσης αποδοχής της αύξησης ή της πλήρους εξόφλησης του δανείου εντός ολίγων ημερών. Όπως τονίζεται στη μηνυτήρια αναφορά, «οι μονομερείς πράξεις των τραπεζικών ιδρυμάτων απέναντι στους δανειολήπτες είναι όλως διόλου καταχρηστικές, αντισυνταγματικές και ενάντια στη νομοθεσία προστασίας του καταναλωτή και πλήττουν ανεπανόρθωτα τον κλάδο των επαγγελματιών-δανειοληπτών με παράνομο τρόπο...». Και, ω του θαύματος, οι άπληστοι αργυραμοιβοί (οι οποίοι, μονίμως και διαχρονικά περιφρονούν επιδεικτικά) όλες τις εις βάρος τους δικαστικές αποφάσεις) αποφασίζουν να δείξουν «κοινωνική ευαισθησία» και ανακοινώνουν μειώσεις 1% (μην το παρακάνουμε, κιόλας...) στα επιτόκια των πιστωτικών καρτών και των επιχειρηματικών δανείων –αφού, προηγουμένως, τα έχουν εκτνάξει στα ύψη.

Στις 16.11.2008, η «Καθημερινή» δημοσιεύει συνέντευξη του Γιάννη Κωστόπουλου (προέδρου της Alpha Bank, η οποία ανακοινώνει καθαρά κέρδη 567,8 εκατομμύρια ευρώ για τους πρώτους εννέα μήνες του 2008), στην οποία φαίνονται ξεκάθαρα οι λόγοι για τους οποίους κάποιοι από τους μεγαλοσαράφηδες βιάζονται να ενταχθούν στην ευνοϊκή ρύθμιση των 28 δισεκατομμυρίων. Ο Κωστόπουλος βεβαιώνει πως «η τράπεζά μας θα ενταχθεί στο σχέδιο κάνοντας χρήση όλων των μέτρων που το ελληνικό Δημόσιο μάς παρέχει, γιατί πιστεύουμε πως αυτό το σχέδιο είναι καλό για την οικονομία, και ό,τι είναι καλό για την οικονομία είναι καλό και για τις τράπεζες...» και καθησυχάζει για το ζήτημα των επιτοκίων χορηγήσεων, λέγοντας ότι «σε σχέση με τα σημερινά επίπεδά τους, ασφαλώς θα πέσουν. Αλλά, μην περιμένετε ότι θα γυρίσουν εκεί που ήταν στην αρχή του 2008...». Όμως, η ουσία κρύβεται στην ακόλουθη δήλωση: «Έπειτα από πολλά χρόνια, και πολλή προσπάθεια, αναβιώνει η Χάρτα του Ρήγα Φεραίου, με τα ελληνικά επιχειρηματικά συμφέροντα να φθάνουν από το Αιγαίο ώς τον Δούναβη [...] η Alpha Bank με δίκτυο πλέον των 500 καταστημάτων, μεγαλύτερο από το αντίστοιχο της Ελλάδος, και με όνομα που τυγχάνει άριστης αποδοχής από τους κατοίκους των χωρών αυτών, πληροί βασικές προϋποθέσεις που θα μας επιτρέψουν να επιτύχουμε σχετικώς σύντομα πιστωτική επέκταση που να συμβαδίζει με την άντληση καταθέσεων στις επιμέρους χώρες.». Κατά τ’ άλλα, θα τονωθεί η εγχώρια οικονομία... Και η αντίδραση του υπερφιλόδοξου (και «σοσιαλιστή») Βγενόπουλου (M.I.G.): «τα χρήματα και οι εγγυήσεις του Δημοσίου θα χρησιμοποιηθούν όχι μόνον για νέα δάνεια αλλά και για την αντιμετώπιση υφισταμένων προβλημάτων ρευστότητας, τα επιτόκια των δανείων δεν θα μειωθούν ουσιαστικά και οι Ελληνες καταθέτες και φορολογούμενοι θα στηρίξουν τον δανεισμό και την ανάπτυξη των Βαλκανίων με την αναβίωση της Χάρτας του Ρήγα Φεραίου...». Στις 19.11.2008, το σχέδιο στήριξης των τραπεζικών υπερκερδών γίνεται δεκτό και από την Κο(νο)μισιόν η οποία κάνει λόγο για «προσπάθεια σταθεροποίησης των αγορών ως απάντηση στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση...» -πρακτική που εφαρμόζεται ήδη και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες: «Ηνωμένο Βασίλειο», Ιρλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, Αυστρία. Τελικά, στις 27.11.2008, οι «δύσκολοι» μεγαλοσαράφηδες (Εθνική, Alpha, Πειραιώς, Eurobank, Αγροτική και Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο) ανακοινώνουν ότι «καταδέχονται» να υπαχθούν στο σχέδιο ενίσχυσης ρευστότητας, έχοντας εξασφαλίσει το ελεύθερο να χρησιμοποιήσουν τα χρήματα όπως επιθυμούν (και όχι να τα διαθέσουν απαραιτήτως στις ελληνικές επιχειρήσεις και στα νοικοκυριά, διότι αυτό παραβιάζει την «αρχή της ίσης μεταχείρισης» (non-discrimination) των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης) –δηλαδή, να στηρίξουν τα κερδοσκοπικά παιχνίδια τους στα Βαλκάνια. Αρχές Ιανουαρίου 2009, η Alpha και η Eurobank αποφασίζουν να αυξήσουν το μετοχικό τους κεφάλαιο (εκδίδοντας, έκαστη, «προνομιούχες μετοχές» αξίας 950 εκατομμυρίων ευρώ, τις οποίες αναλαμβάνει να καλύψει το Ελληνικό Δημόσιο), όπως και η Αγροτική (κατά 675 εκατομμύρια ευρώ) –καθιστώντας, έτσι, το Ελληνικό Δημόσιο μεγαλομέτοχο (24,2% στην Εθνική, 19% στην Πειραιώς, 33% στην Alpha, 40% στη Eurobank, 100% στην Αγροτική) τουλάχιστον για πέντε χρόνια. Σύμφωνα με τις κυβερνητικές ανακοινώσεις, στη διάρκεια αυτής της περιόδου το Δημόσιο θα εισπράττει επιτόκιο 10% από τις τράπεζες για τις προνομιούχες μετοχές που έχει εξαγοράσει και οι τράπεζες θα υπάγονται σε περιορισμούς τόσο αναφορικά με τις αμοιβές που προσφέρουν στα ανώτατα διοικητικά τους στελέχη (οι αποδοχές της διοίκησης δεν μπορούν να υπερβαίνουν αυτές του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος) όσο και αναφορικά με τη μερισματική πολιτική που ακολουθούν (στους μετόχους θα διανέμεται μόνο το 35% των κερδών). Παρά τις εξαγγελίες αυτές, τον Νοέμβριο του 2009, γίνεται γνωστό πως η διοίκηση της Εθνικής έχει δώσει bonus 17 εκατομμυρίων ευρώ – από τα οποία, οι 10.000 εργαζόμενοι έλαβαν μόλις τα 4,5 εκατομμύρια (450 ευρώ έκαστος) και τα υπόλοιπα 12,5 εκατομμύρια τα μοιράστηκαν οι σύμβουλοι και τα υψηλόβαθμα στελέχη. Νωρίτερα, τον Φεβρουάριο του 2009, μαθαίνουμε ότι σύμφωνα με το «Επικαιροποιημένο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης 2008-2011» οι Έλληνες φορολογούμενοι θα πληρώσουν (για την τριετία 2009-2011) 28 δισεκατομμύρια ευρώ επιπλέον φόρους –δηλαδή, όσο ακριβώς κοστίζει το «πρόγραμμα της ρευστότητας για την οικονομία». Έτσι, γίνεται σαφές και στους πλέον δύσπιστους ότι το κράτος βάζει το χέρι στις τσέπες μας («μας πιάνει τον κόπο...», όπως λέει ο Πανούσης) για να δίνει «ζεστό χρήμα» στους μαφιόζους κολλυβιστές. Φυσικά, όπως ήταν αναμενόμενο, οι τράπεζες πήραν το χρήμα για να βουλώσουν δικές τους «τρύπες» και να διασφαλίσουν τα συμφέροντα των μεγαλομετόχων τους, και όχι για να «χρηματοδοτήσουν την αγορά» -όπως ψευδώς δηλώνουν οι πολιτικάντηδες και αφελώς προσδοκούν οι ευπειθείς υπήκοοι. Η Κατσέλη και οι λοιποί λιμοκοντόροι του υπουργείου Οικονομίας αναλώνονται σε εκκλήσεις (δηλαδή, παρακλήσεις ελεημοσύνης) προς τους μεγαλοτραπεζίτες, προσπαθώντας να τους πείσουν να «τονώσουν τη ρευστότητα στην αγορά», δηλαδή να αρχίσουν και πάλι να δανείζουν. Οι δε μεγαλοσαράφηδες επικαλούνται «κύμα απόσυρσης καταθέσεων» το οποίο τους κάνει επιφυλακτικούς και φειδωλούς. Από την άλλη, χάρη στα «πακέτα σωτηρίας» (χρήματα από τη φορολογία), οι ιδιωτικές τράπεζες δανείζονται από την Ε.Κ.Τ. (με εγγύηση κρατικά ομόλογα) με επιτόκια 1,5-2% και δανείζουν στην εγχώρια αγορά με 7% -άρα, πού βρίσκεται η «επισφάλεια» την οποία επικαλούνται; Έτσι, αφού έχουν τσεπώσει χρήμα το οποίο δια της βίας αρπάζει το ληστρικό κράτος από τους υποτακτικούς του (αυτό σημαίνει, εν Ελλάδι, ο όρος «φορολογία εισοδήματος»), δηλώνουν (με την πάγια αλαζονεία που τους διακρίνει) ότι θα χορηγήσουν νέα δάνεια «μετά την ύφεση» -δηλαδή, πότε; όποτε και αν θελήσουν και, φυσικά, με τους δικούς τους όρους!!! Εξάλλου, γνωρίζουν πολύ καλά πως τα τσουτσέκια των ψευδοκυβερνήσεων είναι δικοί τους υπαλληλίσκοι και η παλικαριά τους εξαντλείται σε ανέξοδα και θνησιγενή ξεσπαθώματα. Χαρακτηριστική είναι η ανάλογη γαλλική περίπτωση όταν, αρχές Νοεμβρίου 2008, ο Γάλλος πρωθυπουργός François Fillon «απειλεί» (με απόσυρση των πιστώσεων ή κρατικοποίηση) τις τράπεζες που έχουν λάβει κρατική ενίσχυση (συνολικό «πακέτο» 360 δισεκατομμυρίων ευρώ) και δε δανείζουν. Αν τον έλαβαν υπόψιν; ρητορικό το ερώτημα...

 Σκίτσο του Ηλία Μακρή («Καθημερινή», 29.11.2008)