Βιασμένο σερβίρισμα...

Η ακόλουθη ιστορία έγινε γνωστή χάρη στον δυναμισμό ενός σωματείου (αλλιώς θα επρόκειτο για μια ακόμα από τις αναρίθμητες και αθέατες περιπτώσεις εργοδοτικής ασυδοσίας και τραμπουκισμού) και είναι ενδεικτική για το τι συμβαίνει (κατά κόρον) στην αρένα που φέρει την εξωραϊστική ονομασία «αγορά εργασίας». Η (αρχειοθετημένη) «υπόθεση Κούνεβα» μας έδωσε μια γεύση, το ίδιο και οι καθημερινές (επίσης, βιαστικά αρχειοθετημένες) περιπτώσεις εργοδοτικών δολοφονιών (γνωστές και ως «εργατικά ατυχήματα») σε βιομηχανίες, εργοτάξια, κλπ. Τα χειρότερα έπονται, βάσει των απαιτήσεων του Δ.Ν.Τ. (Διεθνώς Νομιμοποιημένη Τρομοκρατία) και των εξοντωτικών μέτρων που θα εφαρμόσει η δωσίλογη κυβέρνηση του αχυράνθρωπου Γ.Α.Π. (Γελοίο Ασπόνδυλο Παράσιτο), με τις ευλογίες της παγκόσμιας τοκογλυφικής συμμορίας...

Αντιγράφουμε από την ιστοσελίδα (http://somateioserbitoronmageiron.blogspot.com/) του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του Επισιτισμού. Από καταχώριση της 26^ης Μαρτίου 2010, με τίτλο «ΚΑΛΩΣΗΡΘΑΤΕ ΣΤΗ ΒΙΑ VAI…»: Πρόσφατα, συναδέλφισσα, μέλος του σωματείου που επέστρεψε από νόμιμη ιατρική άδεια, απολύθηκε από το αφεντικό-ιδιοκτήτη της αλυσίδας καφετεριών VΙΑ VAI. Στις συναντήσεις που έγιναν με τους λογιστές της επιχείρησης, ώστε να τις αποδοθούν δεδουλευμένα, ένσημα και αποζημίωση, ο εργοδότης Στέλιος Καρέζος εμφανίστηκε προκλητικός απέναντι στην εργαζόμενη αλλά και στους εκπροσώπους του σωματείου, με αποκορύφωμα τη συνάντηση της 23ης Μάρτη, ημέρας που θα γινόταν ο τελικός διακανονισμός. Ο Καρέζος, αφού αντιλήφθηκε -δυσφορώντας- τη μαζική παρουσία μελών του σωματείου, άρχισε να τραβάει φωτογραφίες με ψηφιακή κάμερα. Μετά από απαίτηση να σβήσει τις φωτογραφίες, σήκωσε την μπλούζα του κι επέδειξε το ΟΠΛΟ που έφερε στη ζώνη του. Η συνέχεια δόθηκε στο αστυνομικό τμήμα, όπου οι αστυνόμοι αφού κατέγραψαν το γεγονός «συνέστησαν» στην εργαζόμενη και τα μέλη του σωματείου να μην προβούν σε μηνύσεις, ώστε να μη δεχθούν αντιμήνυση από τον Καρέζο (ο οποίος περίμενε απ’ έξω) κι οδηγηθούν όλοι στο αυτόφωρο. Ο Καρέζος καθ’ όλη τη διάρκεια του περιστατικού επαναλάμβανε τη φράση «Τώρα μπλέξατε»... Στις 24 Μάρτη αργά το απόγευμα, η συναδέλφισσα Κάρμεν Μ. δέχθηκε επίθεση από αγνώστους την ώρα που κατευθυνόταν στο σπίτι της. Τη χτύπησαν βάναυσα στο κεφάλι και την εγκατέλειψαν αιμόφυρτη και λιπόθυμη στην είσοδο του σπιτιού της. Το κίνητρο της επίθεσης δεν ήταν η ληστεία, καθώς όταν η Κάρμεν συνήλθε είχε πάνω της και τα χρήματα και το τηλέφωνό της. [...]. Σε επόμενο δημοσίευμα (29.03.2010), με τίτλο «Κανένας εργαζόμενος/η δεν είναι μόνος - Πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών», διαβάζουμε: [...] Στις 26 Μάρτη μέλη του Σωματείου μαζί με δεκάδες αλληλέγγυους απέκλεισαν το VIA VAI (Σταδίου 3) για αρκετές ώρες ενώ ο μέχρι πρότινος προκλητικός και εριστικός Καρέζος κρύφτηκε στο υπόγειο. Ακολούθησαν παρόμοιες παρεμβάσεις στα VIA VAI στην Πανεπιστημίου (έναντι των Προπυλαίων) και στην Μπενάκη και Φειδίου. Το απόγευμα της ίδιας μέρας ο Καρέζος επικοινώνησε με το σωματείο ζητώντας να καταβάλει τα χρωστούμενα στην Κάρμεν λέγοντας ότι όλα ήταν μια παρεξήγηση. Προφανώς δεν υπάρχουν ούτε παρεξηγήσεις, ούτε μεμονωμένα περιστατικά. Οι απλήρωτες εργατοώρες, τα ακόλλητα ένσημα, η μη καταβολή δώρων και επιδομάτων, οι απολύσεις, η μείωση μισθών, η μαύρη εργασία είναι πραγματικότητα που βιώνουμε καθημερινά στα εργασιακά κάτεργα. Όποιος τολμήσει να μιλήσει γι αυτά και να ορθώσει το ανάστημά του, έρχεται αντιμέτωπος από την μια με την εργοδοτική τρομοκρατία που περιλαμβάνει όπλα, απειλές, μπράβους, βιτριόλι και από την άλλη με την τρομοκρατία της ανεργίας. Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια περίοδο που το κράτος, αυτή τη φορά με αφορμή την οικονομική κρίση, επαναπροσδιορίζει τους όρους της μισθωτής εργασίας, προς όφελος των αφεντικών, θεσμοθετώντας την κατάργηση των εργασιακών κεκτημένων και ανοίγοντας τον δρόμο για την ένταση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Σε αυτή τους την προσπάθεια κράτος και αφεντικά για την επίτευξη των σχεδιασμών τους, βρήκαν πρόθυμο σύμμαχό τους επαγγελματίες εργατοπατέρες, δίνοντάς τους ως αντάλλαγμα μελλοντικά κρατικά και κομματικά πόστα. Σε αυτή την κατεύθυνση υπογράφουν οι τελευταίοι συλλογικές συμβάσεις, οι οποίες προβλέπουν πάγωμα ή μείωση μισθών, κάνουν γαργάρα τις δολοφονίες και τα σακατέματα δεκάδων εργαζομένων, συγκαλύπτουν τις μπίζνες μεγαλοεργολάβων [...] Μέσα σε αυτή την ζοφερή πραγματικότητα τα ΜΜΕ σε εντεταλμένη υπηρεσία προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλα γίνονται για το δικό μας καλό σύμφωνα με το οποίο «όλοι οφείλουμε να κάνουμε θυσίες για να σωθεί η οικονομία και η χώρα». Ως είναι γνωστό όπου δεν φτάνει το κλομπ του μπάτσου φτάνει το μικρόφωνο του δημοσιογράφου. Έτσι από τη μία τα ΜΜΕ ως γνήσια παπαγαλάκια της ασφάλειας δημοσιεύουν τα στοιχεία και το όνομα μέλους του σωματείου, καταδεικνύοντας το ως υπεύθυνο για το «εργατικό ατύχημα» του αλήτη-λέρα-εργατοπατέρα Παναγόπουλου, στο απεργιακό συλλαλητήριο της 5ης Μάρτη και από την άλλη μυρίζοντας πιασάρικο θέμα (ως γνήσια κοράκια) κόπτονται να δημοσιοποιήσουν την υπόθεση με το VIA VAI αποσκοπώντας να αναδείξουν την μερικότητα και τον μεμονωμένο χαρακτήρα του γεγονότος. [...].

Φωτογραφίες δημοσιευμένες στον περιοδικό «Έψιλον», τεύχος 990 («Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 3 Απριλίου 2010)

Η παθούσα είχε προσληφθεί από τη συγκεκριμένη αλυσίδα street cafe και πρόχειρου φαγητού (η οποία απασχολεί συνολικά περίπου 80 εργαζόμενους) τον Ιούλιο του 2009 και χρειάστηκε ένας μήνας επίμονων εκκλήσεών της προς τον εργοδότη της, για να ασφαλιστεί στο Ι.Κ.Α. αλλά με ένσημα μερικής απασχόλησης (4ωρης εργασίας), αν και δούλευε κανονικό (και εντατικό) 8ωρο –σε δουλειά που εργασία χαρακτηρίζεται από ανεξέλεγκτη κινητικότητα και προσωρινότητα. Κάποια στιγμή, λόγω του ότι υπέφερε από οσφυαλγίες, πήρε νόμιμη (με ιατρική βεβαίωση) ολιγοήμερη αναρρωτική άδεια, αλλά όταν επέστρεψε στη δουλειά της, ο εργοδότης την απέλυσε δίνοντάς της αποζημίωση πολύ κατώτατη από τη νόμιμη. Όταν, μετά τη διαφωνία της 23^ης Μαρτίου, κατέληξαν στο αστυνομικό τμήμα Ακροπόλεως, οι μπασκίνες δε ζήτησαν καν άδεια οπλοφορίας (άραγε, διαθέτει;) από τον νταή εργοδότη, αλλά η Κάρμεν και τα μέλη του σωματείου υποχρεώθηκαν να δώσουν τα στοιχεία τους και τις διευθύνσεις των κατοικιών τους. Μόνο μετά τη σχετική κινητοποίηση και τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης, εμφανίστηκαν το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατών Επισιτισμού και Υπαλλήλων Τουριστικών Επαγγελμάτων –για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους, αφού επί της ουσίας ουδέν...