Κουπί στη γαλέρα…

Σκίτσο του Βραζιλιάνου Carlos Latuff

Είναι ξεδιάντροπα δωσίλογοι και ανυπόφορα κομπορρήμονες, είναι εντελώς ρουφιάνοι και αθεράπευτα ξιπασμένοι. Ο κατ’ ευφημισμόν υπουργός Εργασίας (ουσιαστικά, παραγωγός ανεργίας, ανέχειας και περαιτέρω εργασιακής εκμετάλλευσης), ο γνωστός και μη εξαιρετέος Λοβέρδος, πραγματοποίησε (προχθές, 20.07.2010, στο χαμαιτυπείο της πλατείας Συντάγματος) χυδαίο και απροκάλυπτο πραξικόπημα με το οποίο καταφέρθηκε ευθέως εναντίον πρόσφατων αποφάσεων του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας, βάσει των οποίων εγκρίθηκαν μισθολογικές αυξήσεις (από 0,5% μέχρι και 2%, πλέον εκείνων που προβλέπει το Μνημόνιο) σε κάποιους κλάδους του ιδιωτικού τομέα -προσέφυγαν 36 επαγγελματικοί κλάδοι και, με τη μεσολάβηση του Ο.ΜΕ.Δ., έχουν υπογραφεί μετά την κύρωση του Μνημονίου 11 αποφάσεις, εκ των οποίων 2 προέκυψαν από Μεσολάβηση και 9 από Διαιτησία, και αφορούν σε ξεναγούς, εργαζομένους σε κινηματογραφικές επιχειρήσεις, εκπαιδευτικούς ιδιωτικών Ι.Ε.Κ., τεχνικούς ραδιοφώνου και τηλεόρασης, εργαζόμενους σε ταχυμεταφορές, εργαζομένους στην ποτοποιία και σε εμφιαλωτήρια νερού, καθώς και συντάκτες ηλεκτρονικού και περιοδικού Τύπου. Ο γελοίος υπουργίσκος της δωσίλογης ψευδοκυβέρνησης επιχείρησε να δικαιολογήσει την εμετική στάση του λέγοντας ότι «[...] Δεν μπορεί να υπάρχουν αποφάσεις που δεν λαμβάνουν υπ' όψιν την εθνική προσπάθεια και τις διεθνείς υποχρεώσεις. Δεν μπορεί να δημιουργούν προβλήματα στη χώρα. Οι αποφάσεις αυτές είναι ξεκάθαρα εκτός πλαισίου […] από τη στιγμή που ψηφίσαμε το νόμο που μετέφερε το Μνημόνιο στην ελληνική έννομη τάξη και ενώ υπήρχαν συγκεκριμένες δεσμεύσεις οι οποίες αφορούσαν την εισοδηματική πολιτική στο χώρο του ιδιωτικού τομέα, υπάρχουν αποφάσεις του Ο.ΜΕ.Δ. που δίνουν αυξήσεις -μετά τις 5 και 6 Μαΐου, οπότε και ψηφίστηκε ο νόμος- 1,5% και μάλιστα σε μία περίπτωση, η οποία αποτελεί και κραυγαλέο παράδειγμα, δεύτερη αύξηση για το 2010, 3% […] σε αυτό το πλαίσιο των μεγάλων δυσκολιών και του αγώνα που κάνουμε με αυταπάρνηση δεν μπορούν κάποιοι πονηροί να επιφυλάξουν για τον εαυτό τους τον ρόλο του καλού και να δείχνουν τους άλλους σαν τους κακούς της ιστορίας. Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του […] εμείς ως πολιτεία έχουμε υποχρέωση να περιφρουρήσουμε όσα έχουμε συμφωνήσει και την επόμενη εβδομάδα θα φέρουμε νομοθετική παρέμβαση, ώστε να καταργήσουμε αυτού του είδους τις αποφάσεις που αντιστρατεύονται τις συλλογικές προσπάθειες […]» -όπως λέει και η θεία Περσεφόνη, «από κώλους μόνο πορδές περιμένεις ν’ ακούσεις…». 

Σκίτσο του Γιάννη Καλαϊτζή 

(«Ελευθεροτυπία», 07.07.2010)

Κι ενώ τα δωσίλογα ανδρείκελα του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου επιβάλλουν τις κατευθύνσεις των πατρώνων τους και στον ιδιωτικό τομέα (ήδη έχουν προικοδοτήσει τους εργοδότες με ουσιαστικές διευκολύνσεις, όπως η αύξηση του ποσοστού απολύσεων, η καθιέρωση του εξευτελιστικού μισθού «μαθητείας» και άλλα «καλούδια») τα στοιχεία που δημοσίευσε το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας (Σ.ΕΠ.Ε.) για το τρίμηνο Απρίλιος-Ιούνιος 2010 δείχνουν το σταδιακό (αλλά ταχύτατο και απρόσκοπτο) πέρασμα της εργασίας σε καθεστώς μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης. Συγκεκριμένα, κατά το εν λόγω χρονικό διάστημα, 6.092 συμβάσεις πλήρους απασχόλησης μετατράπηκαν (οι 20 μονομερώς κατόπιν απόφασης μόνο της εργοδοσίας, οι υπόλοιπες «συναινετικά» κατόπιν εκβιαστικών διλημμάτων) σε συμβάσεις μερικής (οι 4.768) ή εκ περιτροπής απασχόλησης (οι 1.324), ενώ κατεγράφησαν 64.755 προσλήψεις μερικής απασχόλησης και 15.831 προσλήψεις εκ περιτροπής απασχόλησης. Δικαιώνεται, λοιπόν, το «μεταρρυθμιστικό» έργο (ελαστικοποίηση των πάντων) του μέγα «εκσυγχρονιστή» Σημίτη…

Στον οχετό των ημερών αξίζει να συμπεριληφθεί και η τριετής Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (Ε.Γ.Σ.Σ.Ε.) στην οποία κατέληξαν (15.07.2010) από κοινού οι περίφημοι «κοινωνικοί εταίροι» (Γ.Σ.Ε.Ε., Σ.Ε.Β., Γ.Σ.Ε.Β.Ε.Ε.) την προηγούμενη εβδομάδα. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία (Π.Α.Σ.Κ.Ε. και Δ.Α.Κ.Ε.) χαρακτήρισε τη Σύμβαση «πράξη ευθύνης» και ο πασόκος εργατοπατέρας Παναγόπουλος δήλωσε: «[…] Είχαμε τρεις σοβαρούς στόχους να καλύψουμε με τη φετινή σύμβαση. Πρώτον αν θα διατηρήσουμε ζωντανό, εν ισχύ και λειτουργώντα τον θεσμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των συλλογικών συμβάσεων. Με τη σύμβαση αυτή αποδείξαμε ότι μπορεί να συνάπτονται συλλογικές συμφωνίες που να έχουν κύρος και ισχύ και να δώσουμε το έναυσμα και στις άλλες συλλογικές διαπραγματεύσεις που εκκρεμούν ώστε να προχωρήσουν. Διατηρήσαμε και περισώσαμε με άλλα λόγια τον θεσμό των Ελεύθερων Συλλογικών Διαπραγματεύσεων που και από το πνεύμα του μνημονίου με το πάγωμα που θέτει, ετίθετο εν αμφιβόλω. Το δεύτερο ήταν να έχουμε τη μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια δικαίου για τα λεγόμενα δώρα και το επίδομα αδείας. Είναι γνωστό ότι με αλλεπάλληλες δηλώσεις οι εκπρόσωποι της Τρόϊκα και ο Στρός Καν ο διευθυντής του ΔΝΤ, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας έχουν θέσει στο στόχαστρο τον 13ο και 14ο μισθό και στον Ιδιωτικό Τομέα όπως έχει περικοπεί στο Δημόσιο Τομέα. Πετύχαμε τη μέγιστη δυνατή διασφάλιση με ρητές αναφορές στα δώρα αυτά όπου συνομολογείται ότι δεν αποτελούν δώρα αλλά τακτικές αποδοχές. Θα ήθελα εδώ να διατυπώσω την δική μου προσωπική θέση. Η μέγιστη διασφάλιση, θα ήταν ο επιμερισμός αυτών των δώρων στους 12 μισθούς, έτσι ώστε να παραμείνουν αμετάβλητα τα ετήσια εισοδήματα των εργαζομένων. Όμως αυτό δεν κατέστη δυνατό αφενός μεν γιατί σε κάποιες εργοδοτικές οργανώσεις υπήρχαν αντιρρήσεις (αλλά οφείλω να ομολογήσω και από τις παρατάξεις εντός του Συνδικάτου) και το τρίτο που είχαμε να αντιμετωπίσουμε ήταν η πολιτική αυτή που σκιάζει τα πάντα και έχει οδηγήσει στο χαμηλότατο επίπεδο την ψυχολογία για την ανάπτυξη, για το εισόδημα για το τι μέλει γενέσθε. Εκτιμώ ότι από τη στιγμή που υπογράψαμε την ΕΓΣΣΕ και αυτές τις αυξήσεις πάμε κόντρα στη λογική του μνημονίου που ήθελε το πάγωμα […]». Πανηγυρική ανακοίνωση εξέδωσε και η Γ.Σ.Ε.Ε., στην οποία ανέφερε μεταξύ άλλων: «[…] Σε όποιες χώρες έγινε παρέμβαση δανειστών, είτε από την τρόικα είτε από το Δ.Ν.Τ., εκείνο που επέβαλαν (μεταξύ άλλων) είναι η δραματική μείωση αποδοχών εργαζομένων και συνταξιούχων και βέβαια η αναστολή των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, για όλο το διάστημα της περιόδου δανεισμού (από 3 έως 10 χρόνια!) […] Σε καμία απολύτως ευρωπαϊκή χώρα (Ιρλανδία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Λετονία) ή στην Τουρκία, Αργεντινή, δεν υπογράφηκε Σ.Σ.Ε. και όχι μόνο δεν δόθηκαν αυξήσεις στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, αλλά απεναντίας έγιναν δραματικές μειώσεις από 5 έως 25%. Είμαστε η ΜΟΝΑΔΙΚΗ χώρα, η μοναδική Συνδικαλιστική οργάνωση που μέσα σε τέτοιες συνθήκες δανεισμού, διεκδικήσαμε, ΚΑΤΑΚΤΗΣΑΜΕ και ΥΠΟΓΡΑΨΑΜΕ Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Επιβάλαμε τη διατήρηση και ΙΣΧΥ της ΕΓΣΣΕ και τον καθορισμό μισθών και ημερομισθίων με συλλογική σύμβαση. Κατακτήσαμε την ΕΓΣΣΕ και επιβεβαιώσαμε για μία ακόμα φορά, τον ιστορικά, προοδευτικό, ταξικό και πολιτικό ρόλο των Συνδικάτων και της ΓΣΕΕ, ενάντια και κόντρα στις απαιτήσεις και απαγορεύσεις της Τρόικα και των δανειστών. Εξασφαλίσθηκε και διατηρήθηκε ο 13ος και 14ος μισθός με τον πλέον ισχυρό νομικό τρόπο και έγινε ο πρώτος όρος της ΕΓΣΣΕ που εξασφαλίζει με ισχύ Νόμου ΣΣΕ (για πρώτη φορά) τις ετήσιες τακτικές αποδοχές των 14 μισθών των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα μέσα από Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Ανατράπηκε και ξεπεράστηκε η απαίτηση και η απαγόρευση για ΜΗΔΕΝΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ για την 3ετία 2010, 2011, 2012 με ένα έστω μικρό ποσοστό αυξήσεων στο ύψος του πληθωρισμού της ευρωζώνης του 2010 και 2011 αλλά με μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ σημασία και με αυξήσεις για μεν το 2011 στο υπολογιζόμενο σήμερα ποσοστό 1,5% και το 2012 στο 1,7% ακυρώνοντας την απαγόρευση της Τρόικας και των δανειστών […]». Η Γ.Σ.Ε.Ε. πανηγυρίζει για τις εξής αποφάσεις: οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα που αμείβονται με τον βασικό μισθό δε θα λάβουν καμία αύξηση αποδοχών το 2010 και το πρώτο εξάμηνο του 2011, από 1^η Ιουλίου 2011 θα υπάρξει αύξηση 1,5% (όσο ο επίσημος πληθωρισμός της ευρωζώνης για το 2010) και από 1^η Ιουλίου 2012 θα λάβουν άλλο 1,7% αύξηση (όσο ο αναμενόμενος πληθωρισμός της ευρωζώνης για το 2011). Στην Ελλάδα, ο επίσημος πληθωρισμός οδεύει προς το 7% (και ανεβαίνει διαρκώς, μετά τις νέες αυξήσεις του Φ.Π.Α. και των ειδικών φόρων κατανάλωσης, ενώ όλο και περισσότερα είδη και υπηρεσίες πρώτης ανάγκης μεταφέρονται στον συντελεστή του 23%) και, σε συνδυασμό με την αύξηση της ανεργίας και τη διαρκή υπονόμευση της εργασίας (υποαπασχόληση, εκ περιτροπής εργασία, μερική απασχόληση, και άλλες πρακτικές που εξανεμίζουν το εργατικό εισόδημα), εξευτελίζει ακόμη περισσότερο την ήδη μίζερη καθημερινότητα. Όσο για τις θριαμβολογίες περί «κατοχύρωσης του 13^ου και 14^ου μισθού», πρόκειται περί απάτης διότι μόνο στο προοίμιο (δηλαδή, το ευχολόγιο) της Σύμβασης αναφέρεται ότι: «Πρωταρχικής σημασίας θέμα συμφωνήθηκε ότι αποτελεί η διασφάλιση των επί δεκαετίες παρεχομένων επιδομάτων εορτών και άδειας (που είναι γνωστά ως 13ος και 14ος μισθός) και η ρητή αποδοχή από τους συμβαλλόμενους ότι τα αποδέχονται ως τακτικές αποδοχές…» -άρα, και αυτό εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια του εργοδότη. Βέβαια, όπως παραδέχονται και οι ίδιοι οι επαγγελματίες εργατονταβατζήδες, «κάναμε ό,τι μπορούσαμε…» και, γι’ αυτό, ας είμαστε ευγνώμονες και για το ξεροκόμματο που καταδέχθηκαν να μας ρίξουν τα αφεντικά –εν μέσω «κρίσης»…

Όπως δήλωσε και ο πρώην εργατοπατέρας Χρήστος Πολυζωγόπουλος (νυν πρόεδρος της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής –οι πιστοί λακέδες δεν πηγαίνουν χαμένοι…), «Χαιρετίζω την υπογραφή της ΕΓΣΣΕ ως πράξη ευθύνης που λαμβάνει σοβαρά υπόψη τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες της χώρας και της κοινωνίας. Η συμφωνία θα συμβάλλει στο άθροισμα προσπαθειών, δυνάμεων και δυνατοτήτων, ώστε να βγει η χώρα από την πολύπλευρη κρίση και να προστατευθούν τα συμφέροντα και του κόσμου της μισθωτής εργασίας…».