Κατάσταση πολιορκίας…

«[…] Θα προτείνουμε την πλήρη αναδιάρθρωση της ΕΛ.ΑΣ. με μείωση σχεδόν κατά 50% του συνόλου των οργανικών μονάδων. Ο αριθμός τους σήμερα ανέρχεται σε 1.300 και ο στόχος είναι να μειωθούν σε κάτω από 800. Πρόθεσή μας είναι να απελευθερωθούν 3.000 άτομα από τις διοικητικές θέσεις. […] Μια ορθά οργανωμένη και εφοδιασμένη με τα κατάλληλα μέσα Αστυνομία 40.000 έως 42.000 ατόμων είναι απολύτως επαρκής. Η Αστυνομία των 55.000 είναι πολυτέλεια. […] Βρισκόμαστε σε διαδικασία αναζήτησης τεχνογνωσίας στο εξωτερικό. Μελετάμε την τακτική που εφαρμόσθηκε στη Νέα Υόρκη και μιλάμε με τον σύμβουλο του τέως δημάρχου κ. Τζουλιάνι. Μιλάμε επίσης με τους Άγγλους της Scotland Yard επί αυτών των θεμάτων, ενώ πιθανότατα θα ζητήσουμε βοήθεια και από τους Ισραηλινούς. Θα πάρουμε τεχνογνωσία απ' όπου και αν τη βρούμε. Χρειαζόμαστε ό,τι πιο σύγχρονο υπάρχει. […] το παράδειγμα της Νέας Υόρκης στην καταπολέμηση της εγκληματικότητας. Αντίστοιχα, τη δυνατότητα των Άγγλων να αντιμετωπίσουν την τρομοκρατία βάσει της εμπειρίας που είχαν στη Βόρεια Ιρλανδία. […] Μια ειδικά εκπαιδευμένη και επαρκής αστυνομική μονάδα θα πρέπει να έχει τον κατάλληλο οπλισμό που θα της επιτρέψει να αντιπαρατεθεί με το οργανωμένο έγκλημα. Με το όπλο των 9 mm είναι εξαιρετικά δυσχερής η αντιμετώπιση των κακοποιών με τα Καλάσνικοφ. Η μονάδα αυτή θα λειτουργεί σαν μια ανεξάρτητη δύναμη, στο πρότυπο της ΔΙΑΣ. Μία ανεξάρτητη, υπό την έννοια της αυτοτελούς διοίκησης, αλλά και αποκεντρωμένη δύναμη. […] Μιλάμε για ένα καινούργιο φαινόμενο. Για την αστυνομία ο "χώρος" αποτελεί terra incognita. Το ρατσιστικό έγκλημα είναι πολύπλοκο. Η εξιχνίασή του προϋποθέτει να γνωρίζεις ολόκληρες διαδρομές αντιλήψεων. Πρέπει να υπάρχει μεγάλη προσοχή και σοβαρότητα και να μην κινηθούμε επικοινωνιακά για να κερδίσουμε εντυπώσεις. […]».

Ενδεικτικά αποσπάσματα χυδαίας και απροκάλυπτης παπαρολογίας από τον Δένδια, σε προπαγανδιστική συνέντευξη που δημοσίευσε η αλαφουζοφυλλάδα («Καθημερινή», Κυριακή 02.09.2012, την αγιογραφία υπογράφει ο Γιάννης Σουλιώτης). Εν ολίγοις, ο υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ. προαναγγέλλει ακόμη πιο έντονη και ανηλεή καταστολή, δηλώνοντας ευθέως πως θεωρεί κατάλληλες τις βάρβαρες μεθόδους των Άγγλων ιμπεριαλιστών στην κατεχόμενη Ιρλανδία (χαρακτηρίζοντας «τρομοκρατία» τον άνισο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των ηρωικών Ιρλανδών απέναντι στην πανίσχυρη δολοφονική μηχανή της αυτοκρατορίας των εστεμμένων παρασίτων) και τις εξίσου απάνθρωπες πρακτικές των αδίστακτων ναζισιωνιστών του ισραηλινού κράτους-φονιά εις βάρος των Παλαιστινίων. Σε καθημερινή βάση, οι ένστολοι τσογλαναράδες εφαρμόζουν ήδη την τακτική αυτή: παρέα με τους νεοναζί χρυσαυγίτες, η μπασταρδοπαρέα των ομάδων ΔΙ.ΑΣ. και Δ.ΕΛ.Τ.Α. κακοποιεί και τρομοκρατεί μετανάστες (ακόμη και όσους είναι εφοδιασμένοι με τα νόμιμα έγγραφα), η αύρα «Αίας» (όχημα ρίψης νερού υπό πίεση, αγορασμένο από το Ισραήλ έναντι 325.000 ευρώ) εμφανίστηκε στο κέντρο της Αθήνας (οδός Σταδίου, 23.09.2012) για να «επιβλέψει» συγκέντρωση μουσουλμάνων, ενώ οι λακέδες δικυκλιστές (ΔΙ.ΑΣ. και Δ.ΕΛ.Τ.Α.) επιτέθηκαν απροσχημάτιστα ακόμη και σε ανήλικους μαθητές και προχώρησαν σε προσαγωγές και συλλήψεις (όπως στην πλατεία Γαρδένια της περιοχής Ζωγράφου) το πρωί της Τετάρτης 26.09.2012 (στα πλαίσια της γενικής απεργίας) επειδή κατευθύνονταν στις συγκεντρώσεις έχοντας στην κατοχή τους χειρουργικές μάσκες για ν’ αντιμετωπίσουν τα χημικά της μπασκιναρίας. Τέλος, ο υπουργός μπάτσων και καταστολής νομίζει πως όλοι οι κάτοικοι της χώρας είναι χαχόλοι όταν λέει πως για τους ένστολους εγκληματίες οι ρατσιστικές ομάδες (και το σχετιζόμενο έγκλημα) αποτελεί καινοφανές και πολύπλοκο φαινόμενο˙ όλοι γνωρίζουμε πως η ακροδεξιά είναι ο διαχρονικός φυσικός χώρος των δυνάμεων καταστολής. Γι’ αυτό, όταν ισχυρίζεται ότι η εξιχνίαση του ρατσιστικού εγκλήματος «προϋποθέτει να γνωρίζεις ολόκληρες διαδρομές αντιλήψεων...», προσπαθεί να δικαιολογήσει την καραμπινάτη και προκλητική απροθυμία της Αστυνομίας να προσαγάγει ή να συλλάβει δράστες ανάλογων επιθέσεων –ακόμη και όταν τα στοιχεία ενοχής είναι αδιάσειστα…

[…] Πληθαίνουν οι φωνές από τη σκοπιά της αστικής τάξης που ζητούν την αναστολή άρθρων του Συντάγματος ακόμη και την αξιοποίηση του άρθρου 48 περί Κατάστασης Πολιορκίας. Η επίκληση της θεωρίας των «δύο άκρων» λειτουργεί νομιμοποιητικά για την κρατική βία, ενώ εξομοιώνει την επαναστατική τάση με τους ναζί. Απώτερος στόχος είναι να επιβληθεί το αντεργατικό πραξικόπημα χωρίς κοινωνικές αντιδράσεις. Το νέο Μνημόνιο θα λυγίσει τις ήδη κυρτωμένες πλάτες των εργαζομένων. […] Το κράτος επιτήρησης και αστυνόμευσης ενισχύεται και παίρνει οργουελικές διαστάσεις. Η νέα τεχνολογία προσφέρεται για ένα σύγχρονο και καθολικό φακέλωμα. Η παρακολούθηση, όπως πρόσφατα αποκαλύφθηκε, χιλιάδων τηλεφώνων για πολιτικούς προφανώς λόγους και όχι λόγους εθνικής ασφάλειας (όλοι πράκτορες ήταν;) ήρθε να προστεθεί στη χρήση των κοριών, των καμερών, στην παρακολούθηση των ιντερνετικών επικοινωνιών, την καταγραφή όλων των συνομιλιών από τους διαστημικούς έσελον, την ιδιοποίηση προσωπικών δεδομένων από κάρτες και φορολογικές δηλώσεις, που γίνονται μάλιστα αντικείμενο αγοραπωλησίας! Χιλιάδες υπόπτων καταγράφονται στους υπολογιστές της Ασφάλειας και των μυστικών υπηρεσιών και προσάγονται προληπτικά ή εκ των υστέρων στην Ασφάλεια, χωρίς απαγγελία κατηγορίας, ως δυνάμει ένοχοι. Όμως το σιδερένιο χέρι του συστήματος για τη συντριβή των εχθρών του είναι η καταστολή καθαυτή. Γι’ αυτό, παρά την κρίση δεν μειώνεται ο υπερβολικός (όπως παραδέχτηκε κι ο Δένδιας) για τα δεδομένα της χώρας μας αριθμός αστυνομικών (55.000), ενώ ενισχύεται η δύναμη πυρός (κυριολεκτικά) της αστυνομίας με τη συγκρότηση ανεξάρτητου σώματος που θα φέρει βαρύ οπλισμό. Παράλληλα, έχει αποφασιστεί η αγορά οχημάτων εκτόξευσης νερού, που κάθε άλλο παρά αθώα είναι. Στόχος της καταστολής είναι και η ματαίωση των διαδηλώσεων, ιδιαίτερα σήμερα ή ο περιορισμός τους σε μια βόλτα στο πεζοδρόμιο, αν είναι ολιγάριθμες (ποιος θα το κρίνει;). Και ισχύει βέβαια η πρόβλεψη του αντιτρομοκρατικού νόμου ότι η κατάληψη δημόσιων χώρων και κτιρίων αποτελεί τρομοκρατική πράξη. Τέλος, ενισχύεται η αποτρεπτική (διά του φόβου) καταστολή, που είναι κυρίαρχο στοιχείο της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. […] Δημιουργείται έτσι μια κοινωνία φοβική, καταδικασμένη στην αδράνεια και την αυτοαναφορά. Ταυτόχρονα, οδηγείται στη φοβία, την αποξένωση ή και την αντιπαλότητα προς το διαφορετικό. Αυτή η τάση είναι ορμέμφυτη και απορρέει από το μηχανισμό της επιβίωσης. Καθορίζεται όμως από κοινωνικούς, πολιτικούς και ιδεολογικούς παράγοντες. Η αστική ιδεολογία, ιδιαίτερα στη νεοφιλελεύθερη εκδοχή της, διδάσκει τον κοινωνικό δαρβινισμό, τον ανταγωνισμό, την επικράτηση του δυνατότερου. Οι αδύναμοι απωθούνται στο κοινωνικό περιθώριο και φυτοζωούν. Ο άνθρωπος υπερβαίνει το φόβο και την απειλή του άλλου ως άτομο και ως συλλογικότητα με τον ανταγωνισμό και την υπεροχή (υπεροχή ατόμου στις σπουδές, στην επαγγελματική σταδιοδρομία, στην οικονομική ευδοκίμηση, στην απόκτηση κύρους, υπεροχή της συλλογικότητας προς άλλες εθνότητες, θρησκείες, πολιτικές ιδεολογίες, πολιτισμό). Ακραία έκφραση της αστικής, νεοφιλελεύθερης ιδίως, ιδεολογίας του κοινωνικού δαρβινισμού (υπεροχή των ισχυρών) και του ανταγωνισμού, αποτελεί η φασιστική ιδεολογία, αν και δεν έχει γενετική σχέση με το νεοφιλελευθερισμό. Η φασιστική ιδεολογία δεν αρκείται στην υπέρβαση του φόβου του άλλου με την εξασφάλιση απλώς της υπεροχής. Την υπεροχή έναντι του άλλου, του διαφορετικού, τη θεωρεί δεδομένη. Η απειλή, κατά τον φασισμό, είναι μόνιμη και εξουδετερώνεται με τη στέρηση των δικαιωμάτων του απειλητικού άλλου (μετανάστη, πολιτικού αντίπαλου, αλλόθρησκου, ομοφυλόφιλου, διανοητικά καθυστερημένου κ.ά.), την απαξίωσή του, τη στέρηση εργασίας και μέσων επιβίωσης ως και τη φυσική εξόντωσή του σε ατομικό ή και συλλογικό επίπεδο (πογκρόμ, στρατόπεδα εξόντωσης, πόλεμοι). Αυτή η ακραία αντίληψη του φασισμού για τον απειλητικό άλλο ενισχύεται και αξιοποιείται από την αστική τάξη, ιδίως στην κατ’ εξοχήν ανταγωνιστική εκδοχή του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, γιατί αυτές οι ενοχοποιημένες κοινότητες μετατρέπονται σε αποδιοπομπαίους τράγους, που φορτώνονται την ευθύνη για τα δεινά της κοινωνίας και γίνονται αυτές και όχι η αστική τάξη το αντικείμενο της οργής και αγανάκτησης των μαζών. Όταν σε μια κοινωνία κυριαρχεί ο φόβος, θα κυριαρχεί και η υποταγή και η χειραγώγηση από την άρχουσα τάξη ή το ρατσιστικό μίσος ή και τα δύο. […] Όνειρο της αστικής τάξης σε κάθε στάδιο και μορφή του συστήματος είναι η ηγεμονία, η ικανότητα να πείθει την εργατική τάξη και τα υποτελή στρώματα ότι εκφράζει τα συμφέροντά τους, να τα πείθει να αποπολιτικοποιούνται εκχωρώντας την εξουσία ολοκληρωτικά σχεδόν στη συμμαχία οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας και να εξοστρακίζει τη βασική αντίθεση, που απειλεί να την εκβαραθρώσει, στο περιθώριο της κοινωνίας. […] Ολοκληρωτισμός με ευρύτατη συναίνεση είχε επιτευχθεί στη ναζιστική Γερμανία και τη φασιστική Ιταλία, με την ανύψωση του βιοτικού επιπέδου, την εθνικιστική έξαρση, αλλά και με εκτεταμένη καταστολή των ισχυρών αντισυστημικών δυνάμεων (κομμουνιστές, συνδικάτα, διανόηση, εβραίοι κ.ά.). Τι συμβαίνει στον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό; Η άγρια επίθεση στο βιοτικό επίπεδο και τα δικαιώματα της εργατικής τάξης κλονίζει την αστική ηγεμονία και επιβάλλει την κατασταλτική μορφή διακυβέρνησης. Όπως είδαμε όμως, η άρχουσα τάξη προσπαθεί με την άκρα κινδυνολογία να αποφύγει την ωμή βία και να πετύχει μια μορφή «εθελούσιας» παραίτησης της εργατικής τάξης από τον αγώνα. Προσπαθεί να εξουδετερώσει το συνδικαλιστικό κίνημα ταυτίζοντάς το με την ενσωματωμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Η συναινετική λειτουργία του συστήματος θα ενισχυθεί καθοριστικά, αν επιτευχθεί η ενσωμάτωση του ΣΥΡΙΖΑ. Παράλληλα, τα κυβερνώντα κόμματα εστιάζουν την ιδεολογική τους παρέμβαση, αξιοποιώντας και το «κύρος» οργανικών οικονομολόγων, στη νεοφιλελεύθερη αντίληψη της μοναδικής λύσης. Δηλαδή, ότι είναι επώδυνη η πολιτική των μνημονίων, αλλά ότι δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση. […]

Αποσπάσματα από άρθρο του Δημήτρη Γρηγορόπουλου, υπό τον τίτλο «Σε κατάσταση πολιορκίας τα δημοκρατικά δικαιώματα. Ενισχύεται το κράτος αστυνόμευσης», δημοσιευμένο στην εβδομαδιαία εφημερίδα «ΠΡΙΝ» (φύλλο 1105, Κυριακή 22.09.2012).