ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΙΑΡΗΔΕΣ

"Αμίλητα και ακούνητα στρατιωτάκια". Έτσι τους χαρακτήρισε τρυφερά, προσπαθώντας να τους απαλλάξει από κάθε ευθύνη, ο άκρως γραφικός (και γι αυτό επικίνδυνος) πολιτικός τους προϊστάμενος. Να είχε, άραγε, κατά νου εκείνα τα συμπαθέστατα, άβουλα και πλήρως ετεροκαθοριζόμενα playmobil των παιδικών μας χρόνων ;

Πάντως, ακόμη κι αν είναι αμίλητοι (και, κατ' επέκτασιν, αμείλικτοι) τα καταφέρνουν περίφημα στη χρήση της νοηματικής και δη της ανδροπρεπούς που ζέχνει βαρβατίλα και χοντροκοπιά - εκτός κι αν ο εικονιζόμενος θέλει να δηλώσει πως το όνομα και η ιδιότητά του ταυτίζονται με το επιδεικνυόμενο δίδυμο. Εξάλλου, για όργανα ομιλούμε... Άλλωστε, είναι γνωστό ότι η μακροχρόνια στέρηση και η απουσία ουσιώδους ικανοποίησης στη ζωή οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε ανεξέλεγκτες εκδηλώσεις ηληθιότητας και αυτοεξευτελισμού.

Ο Pier Paolo Pasolini προσπαθούσε να τους δει με συμπάθεια και κατανόηση, χαρακτηρίζοντάς τους απλούς εργαζόμενους που προέρχονται από τα αναξιοπαθή και σκληρά χειμαζόμενα λαϊκά στρώματα και προσπαθούν να επιβιώσουν σε έναν ούτως ή άλλως σκληρό κόσμο. Δε διαφωνώ πλήρως, αλλά με την ίδια λογική θα πρέπει να μοιράζουμε αφειδώς και αδιακρίτως συγχωροχάρτια, δεδομένου ότι ο καθένας προσπαθεί (με όποιον τρόπο, με κάθε μέσο) να επιβιώσει και να βελτιώσει τη θέση του στη ζωή ετούτη. Έτσι, δικαιολογούνται και νομιμοποιούνται ο αμοραλισμός, η κουτοπονηριά, ο κυνισμός και η χυδαιότητα που έχουν διαποτίσει τις ανθρώπινες κοινωνίες στη συντριπτική τους πλειονότητα.