ΟΧΙ ΑΜΑΧΗΤΙ !!!
Rostock Γερμανίας, ετήσια σύνοδος G(angsters) 8, με τις καθιερωμένες (ευτυχώς) αντιδράσεις κάποιων που δε νιώθουν ασπόνδυλοι αυλοκόλακες ή "συνετοί νοικοκυραίοι". Οι φωτογραφίες από την εξαιρετική ηλεκτρονική διεύθυνση www.athens.indymedia.org.
Όχι, δεν είναι "απλοί εργαζόμενοι που εκτελούν διαταγές και δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς". Είναι τα μαντρόσκυλα της εξουσίας, το απαραίτητο στήριγμά της. Καμία εξουσία (νομότυπη ή όχι) δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της ή να αυθαιρετήσει αν δεν (υπο)στηρίζεται από αστυνομία, στρατό και λαουτζίκο. Και, τα προαναφερθέντα σύνολα απαρτίζονται από "απλούς και καθημερινούς ανθρώπους" οι οποίοι διεκδικούν το ακαταλόγιστο αυτοανακηρυσσόμενοι σε "μεροκαματιάρηδες οικογενειάρχες". Θα τους το αναγνωρίσουμε;
Το απωθημένο του είναι η γεωπονία...
Όψιμοι λάτρεις της "έβδομης τέχνης"...
Νάτες και οι αμαζόνες...
Όξω ρε!!!
Περιπτύξεις...
Ώρα για πότισμα...
Πώς μπλέξαμε έτσι;
Το "Black Block" εν δράσει...
Θα μπορούσε να πει κάποιος: «Εντάξει, θα κάνουν φασαρία, θα διαδηλώσουν, θα συγκρουστούν αλλά, στο τέλος, δε θα αλλάξει τίποτα. Πάλι οι μεγάλοι θα αποφασίζουν για όλα». Ίσως, αλλά, αυτό δε σημαίνει πως θα τα δεχόμαστε όλα αδιαμαρτύρητα. Εξάλλου, είναι δίκαιο να πληρώνουν κάποιο τίμημα (κάθε φορά και μεγαλύτερο) οι "μεγάλοι" και οι λακέδες τους. Να ορίσουμε και πάλι το περιεχόμενο της λέξης "αξιοπρέπεια"...
4 σχόλια:
Καλημέρα ab irato (τι πάει να πεί;)
Συμφωνώ μαζί σου.
Αυτοί οι χαφιέδες που τραβάνε φωτογραφίες, δεν αναγνωρίζονται ως μεροκαματιάρηδες.
Αυτοί οι μπάτσοι, που είναι έτοιμοι να σκοτώσουν, δεν είναι οικογενειάρχες.
Καταπληκτικές εικόνες!
Αλλά ξανααναρωτιέμαι, τι τέρατα είναι αυτοί οι G(angster)8, που κάθονται πίσω από 25.000 αστυνομικούς και πίσω από τον στρατό και δεν ντρέπονται;;
Για τους φωτογράφους:
Να γιατί πρέπει στις διαδηλώσεις να παρίστασαι πάντα με κουκούλα.
Αν όχι, να κολλάς μουστάκια, μούσια, περούκες, να βάζεις ελιές στο πρόσωπο, να φοράς ρούχα που σε χοντραίνουν, να μην σε αναγνωρίζει η κάμερα.
Α, ρε ελεύθερη εσπερία!!!
Ως σχόλιο στο δημοσίευμά σου της 2ας Ιουνίου είχα εκθέσει κάποιες σλέψεις μου, τις οποίες χαρακτήρισες "πεσιμιστικές". Απλώς, επιχείρησα μια (μερική, έστω)καταγραφή της σχέσης διαπλοκής - συνενοχής που χαρακτηρίζει τη στάση του "λαού" απέναντι στην εξουσία. Όσο για το (ρητορικό) σου ερώτημα "τι τέρατα είναι αυτοί...", θαρρώ πως δεν είναι λιγότερο ή περισσότερο (δυνάμει) τέρατα από οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο. Νομίζω πως εντός μας υπάρχουν τα πάντα και, ανάλογα με τις περιστάσεις, καταπνίγουμε τη μία τάση και αναδεικνύουμε κάποια άλλη. Βέβαια, σε τελική ανάλυση, αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στον ολάνθιστο κήπο και στη χωματερή...
Για κοίτα τι θέλω να πώ:
Στις ποταπές εποχές μας περισσεύουν οι ποταποί άνθρωποι!
Αυτό είναι το χαρακτηριστικό της εποχής μας. Γι αυτό θύτες και θύματα μοιάζουν απελπιστικά.
Απορρίπτω, ότι μέσα μας υπάρχουν όλα.
Υπάρχουν άνθρωποι, που δεν λαδώνονται, που δεν προδίδουν, που δεν ψεύδονται, που δεν παρασύρονται από τα φώτα της δόξας και της εφήμερης λάμψης.
Πήγα μάρτυρας για έναν τέτοιον άνθρωπο και με πήραν τα κλάματα στο δικαστήριο.
Ξέρεις τι είδα; Το δικαστήριο άλλαξε στάση σε δευτερόλεπτα. Σαν να είδε πράγματα που κρύβονταν πίσω από μια κουρτίνα που σκίστηκε στη στιγμή.
Υπάρχουν τέτοια άνθρωποι, ας τους ανακαλύψουμε και ας τους τιμήσουμε.
Ας μην τα ισοπεδώνουμε.
Πολύ ωραίο αυτό που λές:
Η χύδην χωματερή και ο χύμα ανθόκηπος!!
Προχώρα μπροστά και κοίτα τα λουλούδια, άσε τα σκουπίδια πίσω σου.
Εχω κάνει λίνκ στο μπλόγκ σου από το δικό μου.
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα