ΚΟΡΟΪΔΑΡΕΣ ΣΧΙΣΤΟΜΑΤΗΔΕΣ !!!
Η είδηση είναι φρέσκια κι έχει διαχρονικό ενδιαφέρον: παραιτήθηκε ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας, επειδή η κυβέρνησή του κατηγορήθηκε για πληθώρα σκανδάλων και δεν προχώρησε το μεταρρυθμιστικό του πρόγραμμα (όπως το εννοούσε ο ίδιος). Οι παραιτήσεις κυβερνητικών (και μη) αξιωματούχων δεν είναι κάτι ασυνήθιστο στη "χώρα του ανατέλλοντος ήλιου" - τουναντίον. Επίσης, δεν είναι σπάνιοι και οι αυτοχειριασμοί (δύο υπουργοί αυτοκτόνησαν μέσα στο θέρος του τρέχοντος έτους). Βέβαια, όλες αυτές οι αναφορές δεν αποσκοπούν στην αγιοποίηση των εξουσιαστών και των πολιτικάντηδων της Ιαπωνίας. Απλώς, η σύγκριση με μια γνωστή μας χώρα προκαλεί βαριά μελαγχολία (έως και απόγνωση). Εκτός και αν στον ευλογημένο ετούτον τόπο, η έννοια της διαφθοράς είναι παντελώς άγνωστη...
Σχετικά δημοσιεύματα:
4 σχόλια:
Ασχετο με το ποστ, αλλά σχετικό με την αλλαγή προς τα χειρότερα:
Θυμήθηκα μια τιβι-συζήτηση στη Γερμανία την εποχή της ομάδας Baader - Meinhof.
Ο δεσπότης μιας πολης ή κρατιδίου, έλεγε:
"Οσο υπάρχει η βία της εξουσίας, μη περιμένουμε να εξαληφθεί η αντίδραση των ομάδων τετοιων ιδεολογιών".
Και μια και συζητάμε για γυναίκες, στο στέκι μου,
οι τότε φεμινίστριες μαζευόντουσαν με πέτρες και τα έκαναν λίμπα στις πασαρέλλες για μις ταδε και μις δείνα.
Οι πολιτικοί μας δεν είχαν ποτέ ίχνος τσίπας! Σήμερα που τα πράγματα έχουν χειροτερέψει... μη την ψάχνεις.
Αντιλαμβάνομαι, ότι δεν δηλώνεις καμία εκτίμηση για τους σχιζομάτιδες.
Είναι τα χειρότερα τσιράκια των Αμερικάνων, παρότι τους έκαψαν δύο πόλεις.
Βλέπεις, ο καπιταλισμός ακόμα και τις ανατολικές χώρες διαβρώνει.
Γουστάρω τα χριστιανικά σύμβολα
Ενδέχεται μία παραίτηση να ικανοποιεί το περί δικαίου αίσθημα του λαού και καλό είναι να ντροπιάζονται, τουλάχιστον, οι πιό άχρηστοι των αχρήστων και οι πιό κλέφτες των κλεφτών. Αλλά αν δεν ακολουθεί η παραδειγματική "τιμωρία" του παραιτούμενου, μένει ως μία απλώς θεατρική χειρονομία, με σκοπό, μάλιστα, να δημιουργήσει συμπάθεια για τον παραιτούμενο. Ότι έχει δήθεν φιλότιμο. Πού ήταν αυτό το φιλότιμο όταν δημιουργούσε τους λόγους παραίτησης; Στις περισσότερες περιπτώσεις ο παραιτούμενος πάει σπίτι του έχοντας κάνει γερή μπάζα και την χαίρεται, απαλλαγμένος μάλιστα κι από τις πολιτικές ευθύνες και σκοτούρες. Ωραίος!
Το χαρακίρι, λοιπόν, ή η επιβολή (και έκτιση) ποινής είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα.
Συνφωνώ και με τους δυο σας. Απλώς, ήθελα να επισημάνω πως το περίφημο "μεσογειακό ταμπεραμέντο" (άλλως, αναισθησία, αμοραλισμός, ξιπασιά και κωλομαγκιά) δεν επιτρέπει ούτε καν τις "θεατρικές χειρονομίες" (όπως, πολύ εύστοχα, σημειώνει ο Cropper). Πάντως, υπάρχουν και αυτοκτονίες "σχιστομάτηδων" (ο χαρακτηρισμός δεν υποδηλώνει απέχθεια προς εξωτερικά χαρακτηριστικά, αλλά θα τον χρησιμοποιούσαν άνετα "ελληναράδες" που αποδοκιμάζουν τις όποιες εκδηλώσεις ευθιξίας). Εδώ είναι η χώρα της τεράστιας μαγκιάς και της ένδοξης φυλής, εδώ βρίσκεται ακόμη στο προσκήνιο ο Μητσοτάκης (αυτοπροσώπως ή με τους χαραμοφάηδες απογόνους του), εδώ αρνήθηκε να παραιτηθεί ακόμη και κατάκοιτος (αφού πρώτα "έφτυσε" όλυς τους θεσμούς και το δικαστήριο που στήθηκε για χάρη του) ο "αείμνηστος" Ανδρέας Παπανδρέου, εδώ μία από της μεγαλύτερες χαβούζες της Ευρώπης. Τέλος, Ange-ta, για μία ακόμη φορά, θα σου υπενθυμίσω πως ο καπιταλισμός (όπως και το οποιοδήποτε σύστημα) δεν είναι κάτι απρόσωπο: άνθρωποι τον επινόησαν, τον έθεσαν σε λειτουργία, τον συντηρούν και τον απαρτίζουν...
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα