ΑΝΤΙΚΑΤΑΒΟΛΕΣ...

Η είδηση είναι ξεκαρδιστική και αξίζει να σχολιαστεί: μέλη της Π.Ο.ΑΣ.Υ. (Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων) υπέβαλαν μήνυση στην Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης κατά παντός υπευθύνου, διότι έμειναν απροστάτευτοι όταν δέχθηκαν επίθεση αντιεξουσιαστών στα εγκαίνια της 73^ης Δ.Ε.Θ. Οι συνδικαλιστές της ΕΛ.ΑΣ. συμμετείχαν στην πορεία των Γ.Σ.Ε.Ε. , Α.Δ.Ε.Δ.Υ. και των Ομοσπονδιών των Σωμάτων Ασφαλείας το βράδυ της 6^ης Σεπτεμβρίου. Οι μηνυτές ζητούν τη διερεύνηση της υπόθεσης και απόδοση ποινικών ευθυνών στους υπεύθυνους που «έβαλαν ευθέως κατά της ζωής μας και της σωματικής μας ακεραιότητας και αμέλησαν να φροντίσουν για την προστασία των διαδηλωτών». Με απλά λόγια, οι μπατσοσυνδικαλιστές βάλλουν εναντίον των συναδέλφων τους που είχαν επιφορτιστεί με την "τήρηση της τάξης" τη βραδιά που η "μητρόπολη των Βαλκανίων" βίωνε την ετήσια φανφάρα της. Όλα αυτά, δεν αποκλείεται να αποτελούν συνέχεια της φαγωμάρας που σιγοβράζει εδώ και αρκετό καιρό στο μπατσοστρατόπεδο κι έχει χαρακτηρισθεί "συνδικαλιστικός εμφύλιος" για την ικανοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών. Πέρα από το γελοίο της ιστορίας και τη θυμηδία που προκαλεί η αναπαράσταση του σχετικού σκηνικού, μπορούμε να πούμε πως ισχύουν κάποια ρητά όπως "όλα εδώ πληρώνονται" ή "έχει ο καιρός γυρίσματα". Οι σμπίροι απαιτούν προστασία, διερεύνηση της υπόθεσης και απόδοση ποινικών ευθυνών και είναι λογικό: πρόκειται για δική τους υπόθεση και όχι για κάποιον που προσέκρουσε σε ζαρντινιέρα ή για κάποιον που φορούσε πράσινα παπούτσια. Και στις (πολύ συχνές) περιπτώσεις που κάποιοι (πάρα πολλοί) αμαυρώνουν ολόκληρο τον κλάδο τους, πάλι δεν αντιδρούν και δε ζητούν τη λήψη ουσιαστικών μέτρων - συχνά, δε, ανέχονται τα "κουκουλώματα" ή συναινούν σ' αυτά. Και, φυσικά, ποτέ δεν καταφεύγουν στη χρήση άσκοπης ή υπερβολικής βίας - όπως βεβαιώνει και κάποιος αξιότιμος εισαγγελέας. Πάλι καλά που δεν αγανακτούν και δεν απορούν με το γεγονός ότι συχνά γίνονται στόχος και τίθεται σε κίνδυνο η σωματική τους ακεραιότητα – ακριβώς όπως, προηγουμένως, έχουν κάνει οι ίδιοι σε κάποιους άλλους. Από την άλλη, δε θα μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι άλλο από την αργυρώνητη και κρατικοδίαιτη επίσημη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, παρά τη συμπόρευση με τους έμμισθους πραιτοριανούς λακέδες της εξουσίας – ας μη λησμονούμε τους ραβδισμούς των Μ.Α.Τ.ατζήδων σε μαθητές, φοιτητές, ακόμη και συνταξιούχους (όπως επί "εκσυγχρονιστή" Σημίτη). Το πιο πρόσφατο "κατόρθωμα" των παλικαράδων της ΕΛ.ΑΣ. είναι η πολυήμερη (άγαρμπη) παρακολούθηση συνδικαλιστή της Δ.Α.Κ.Ε. (δηλαδή, φιλοκυβερνητικός), εν όψει των εγκαινίων της Δ.Ε.Θ. Η δε Π.Ο.ΑΣ.Υ., ένα συνδικαλιστικό όργανο με άκρως συντεχνιακές διεκδικήσεις (κυρίως, οικονομικού προσανατολισμού), αν δε θέλει να είναι μόνιμος στόχος, μπορεί να διαλέξει: με την κοινωνία ή με τις κυβερνητικές (Σ.Ε.Β., διευθυντήριο Βρυξελλών, …) επιλογές – τρίτος δρόμος δεν υπάρχει.