ΑΜΕΣΗ ΔΡΟΜΟΛΟΓΗΣΗ...

Σκίτσο του Πάνου Μαραγκού

Προειδοποίηση: (και) το ακόλουθο κείμενο χαρακτηρίζεται από αχαλίνωτη μικροψυχία, χυδαίο λαϊκισμό, ασυγκράτητη συνωμοσιολογία, απουσία πολιτικής ορθότητας, βδελυρή μισαλλοδοξία, ανυπόστατες συκοφαντίες…

Επιτέλους, τα πράγματα έχουν αρχίσει να παίρνουν τον δρόμο τους. Για την ακρίβεια, τον αυτοκινητόδρομο με την ονομασία "Βορειοδυτική Οδός Πελοποννήσου". Η σύμβαση ανακατασκευής του συγκεκριμένου δρόμου (συνολικού μήκους 365 χλμ., εκ των οποίων τα 283 αποτελούν νέο τμήμα) προβλέπει πλήρη ολοκλήρωση των εργασιών τον Μάιο του 2014. θα πει κάποιος, και δικαιολογημένα, «προς τι η γκρίνια; Μπράβο στον Σουφλιά!» (για τον οποίον οι εργολάβοι αποτελούν "εθνικό κεφάλαιο"). Ναι μεν, αλλά…

Ιστορία πρώτη: Το θέρος του 2007 γίνεται κάρβουνο σχεδόν η μισή Ελλάδα (η άλλη μισή, σύντομα). Στην Πελοπόννησο καίγονται σχεδόν 1.800.000 στρέμματα, με απολογισμό 64 νεκρούς και ανυπολόγιστες ζημιές στη χλωρίδα και την πανίδα. Παρ’ όλα αυτά, κάποιοι δεν πτοούνται και ξεκινούν να πραγματοποιήσουν (τα από καιρό σχεδιασμένα) φαραωνικά τους σχέδια. Μόλις 4 ημέρες πριν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2007, με τις στάχτες να αιωρούνται, ο υφυπουργός Οικονομικών Πέτρος Δούκας (γαμπρός του γιου του διοικητή χωροφυλακής κατά τη διάρκεια των "δεκεμβριανών") και ο δήμαρχος Ζαχάρως (Ηλείας) Πανταζής Χρονόπουλος (η προξενήτρα της "Sugartown", υπογράφουν προγραμματική (δηλαδή, μη επικυρωμένη) συμφωνία για την "αξιοποίηση" της περιοχής. Τι εστί αξιοποίηση, εν προκειμένω; Σημαίνει την παραχώρηση (με συνοπτικές διαδικασίες) στον Δήμο Ζαχάρως (για 70 χρόνια) παραλιακής έκτασης 2.593.041,80 τετραγωνικών μέτρων και την εκμετάλλευση 780 δημοσίων ακινήτων. Ως είθισται, μετά τη φωτιά έρχεται το τσιμέντο και ο Χρονόπουλος είναι δραστήριος "αξιοποιητής" στην περιοχή (λειτουργεί και ως κοινός κτηματομεσίτης) και υπερασπίζεται τις επιλογές του μιλώντας διαρκώς για "ανάπτυξη της περιοχής". Το τι ακριβώς σημαίνει "αξιοποίηση" παραλιακής έκτασης στην ελληνική πραγματικότητα, το γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά – είτε την επικροτούμε είτε την απορρίπτουμε. Πάντως, η συμφωνία που υπογράφεται (12.09.2007) ανάμεσα στην Κτηματική Εταιρεία Δημοσίου (Κ.Ε.Δ.) και τον Δήμο Ζαχάρως, αποτελεί επιβράβευση για τις πολυετείς καταπατήσεις και αυθαιρεσίες που λαμβάνουν χώρα στην περιοχή. Και, στην περίπτωση αυτή, πρόκειται για προστατευόμενη (υποτίθεται) περιοχή που ανήκει στο δίκτυο "Natura 2000". Στο σημείο αυτό, καθώς οι αντιδράσεις φουντώνουν, παρεμβαίνει "πυροσβεστικά" ο Σουφλιάς δηλώνοντας ότι η παραχώρηση της έκτασης δεν εμπίπτει στη δικαιοδοσία του, αλλά δε θα επιτρέψει να γίνουν παρεμβάσεις που δεν εναρμονίζονται με το θεσμικό πλαίσιο προστασίας της περιοχής. Την ίδια δήλωση επαναλαμβάνει και την επομένη, ενώ τον Χρονόπουλο καταγγέλλει ακόμη και ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Ζαχάρως. Κι ενώ οι κάτοικοι της περιοχής βρίσκονται μεταξύ παραθαλάσσιας ανάπτυξης και Ιόνιας Οδού (δηλαδή, αναρωτιούνται αν θα έχουν κάποιο υλικό όφελος από όλα αυτά), το Κ.Κ.Ε. (νομαρχιακή επιτροπή Ηλείας) καταγγέλλει τον Χρονόπουλο για «παράνομη προσπάθεια οικοπεδοποίησης και καταστροφής του περιβάλλοντος», ο οποίος φαίνεται πως φιλοδοξεί να μετατρέψει την περιοχή "του" σε Miami. Κι ενώ εργολάβοι και λοιποί "επενδυτές" ετοιμάζονται πυρετωδώς, γίνεται γνωστό πως, σύμφωνα με πόρισμα της Διεύθυνσης Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Διοίκησης Ηλείας, ο δήμαρχος Ζαχάρως εμπλέκεται σε τουλάχιστον επτά περιπτώσεις παρανομιών και γι’ αυτόν τον λόγο προτείνεται να ασκηθεί εναντίον του πειθαρχική δίωξη. Τον Μάρτιο του 2008, κατατίθενται στην Εισαγγελία του Πύργου (από συγγενείς των νεκρών στις πυρκαγιές της 24^ης Αυγούστου 2007) οι πρώτες μηνύσεις και αγωγές εναντίον των επικεφαλής των αρμόδιων τοπικών οργάνων της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ηλείας, του Δήμου Ζαχάρως, της τοπικής πυροσβεστικής υπηρεσίας, όπως και της αστυνομίας, για «εγκληματικές παραλείψεις και, συγκεκριμένα, για κακουργηματικής φύσεως έκθεση κατά συρροή και ανθρωποκτονία από αμέλεια (…)». Για ένα μπορούμε να είμαστε σίγουροι: ο δήμαρχος Ζαχάρως έχει το ελαφρυντικό ότι ήταν απασχολημένος με την "ανάπτυξη" της περιοχής…

Ιστορία δεύτερη: Ιανουάριος 2008 και ο Δήμος Ζαχάρως κάνει ποδαρικό "με το δεξί", εγκρίνοντας πραξικοπηματικά (με συνοπτικές, όπως πάντα, διαδικασίες και με τη μορφή του κατεπείγοντος) το πέρασμα της Ιόνιας Οδού (τμήμα Πύργος - Τσάκωνα, στα όρια του Δήμου Ζαχάρως) μέσα από το προστατευόμενο και σε μεγάλη έκταση κατεστραμμένο (από τις φωτιές του περασμένου Αυγούστου) οικοσύστημα του Καϊάφα. Και, όπως είναι φυσικό, γύρω από τη διάνοιξη οδικού δικτύου ανθίζει και η ανάλογη οικοδομική δραστηριότητα. Όλα αυτά, σε πλήρη αντίθεση με την απόφαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου Ηλείας για χάραξη της οδού ανατολικά, προκειμένου να προστατευτεί το οικοσύστημα. Και στην περίπτωση αυτή, καταγράφονται αντιδράσεις…

Ιστορία τρίτη: Προ μηνών, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διεξήγαγε έρευνα προκειμένου να εξεταστεί η απόδοση των χρημάτων που θα δώσει έως το 2013 στα 27 κράτη-μέλη για να κατασκευάσουν μεγάλους οδικούς άξονες. Το συμπέρασμα το οποίο προέκυψε από την εν λόγω έρευνα κάνει λόγο για αναποτελεσματική χρήση των κονδυλίων, συνεχιζόμενες καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση των επενδύσεων και μη ικανοποιητική απορρόφηση των κοινοτικών πόρων. Επιπλέον, αναφέρεται ότι η κατασκευή αυτοκινητόδρομων στην Ελλάδα κοστίζει πολύ περισσότερο από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι σε αυτά τα έργα της ελληνικής επικράτειας αμείβονται καλύτερα ή απολαμβάνουν υψηλότερη ασφαλιστική κάλυψη από τους Ευρωπαίους συναδέλφους των. Όχι, απλώς οι κατασκευαστικές εταιρείες επιδιώκουν δυσθεώρητα υπερκέρδη (πάγια και "λογική" τακτική σ’ αυτήν τη χώρα) και γι’ αυτό αυξάνουν και την τιμή των διοδίων μόλις αναλαμβάνουν τη διαχείριση τους. Μαζεύοντας, λοιπόν, ζεστό χρήμα από τη ληστεία των διοδίων (δηλαδή, χωρίς δικά τους κεφάλαια) και με την ευλογία του Σαρακατσάνου υπουργού ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε., "πουλάνε μούρη" και εισπράττουν τα εύσημα περί "εθνικού κεφαλαίου".

Ιστορία τέταρτη: Στις 24.06.2008 ψηφίζεται στη Βουλή (με 152 ψήφους υπέρ, μιας και πειθαρχούν και οι ψευδοαντάρτες που διαφωνούσαν νωρίτερα) το νομοσχέδιο του Εθνικού Χωροταξικού Σχεδιασμού. Σκοπός του Εθνικού Χωροταξικού είναι η πλήρης υποταγή της φύσης στις ορέξεις και τις φιλοδοξίες των "επενδυτών" (τσιμεντοποίηση και "ανάπτυξη" κατά τα γνωστά πρότυπα), καθώς και η μετατροπή της χώρας σε διαμετακομιστικό κέντρο εμπορευματικών μεταφορών. Αυτό το τελευταίο σχετίζεται και με τη διαρκή συρρίκνωση του αγροτικού τομέα, αν και ο Σουφλιάς ισχυρίζεται πως «η περαιτέρω μείωση της συμβολής της γεωργίας στο Α.Ε.Π. και στην απασχόληση, μπορεί να ερμηνευθεί ως ένδειξη ανάπτυξης του συνόλου της οικονομίας παρά ως αδυναμία του πρωτογενούς τομέα». Άλλωστε, το διευθυντήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέσα από την "ενδιάμεση μεταρρύθμιση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής", αποφασίζει να διαθέσει τις αγροτικές επιδοτήσεις μόνο στους μεγαλοπαραγωγούς. Έτσι, η γεωργική παραγωγή (ποιότητα και τιμές αγροτικών προϊόντων, καθώς και εργασιακοί όροι) εξαρτάται πλέον από τη μεγάλη γαιοκτησία. Εξάλλου, οι γραφειοκράτες εκπρόσωποι της Ε.Ε. δηλώνουν συχνά πως είναι πιο συμφέρον η αγροτική παραγωγή να γίνεται σε υπανάπτυκτες χώρες και η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση να εξειδικεύεται στο εμπόριο.

Παρατήρηση αφελούς: Τον Σεπτέμβριο του 2007 η W.W.F.-Ελλάς ανακοινώνει πως προχωρεί στη δημιουργία βάσης δεδομένων με σκοπό τη συνεχή καταγραφή των αλλαγών χρήσεως γης σε δάση, δασικές εκτάσεις, στη ζώνη αιγιαλού-παραλίας και στις προστατευόμενες περιοχές. Λοιπόν; «Όλα στο πρόγραμμα, όλα στο σχέδιο…», τραγουδούσε ο Νικόλας Άσιμος…