ΒΑΡΙΑ Η ΚΑΛΟΓΕΡΙΚΗ...

Ποδοσφαιριστής αθηναϊκής Α.Ε. (δηλαδή, άκρως κερδοσκοπικής επιχείρησης), επαγγελματίας εδώ και 20 μήνες και μόλις 18 ετών, υπέγραψε συμβόλαιο (διάρκειας έως το 2012) που του εγγυάται ετήσιες αποδοχές 250.000 ευρώ (συν bonus συμμετοχών που θα φτάνουν τις 120.000 ευρώ στην περίπτωση που παίξει στο 70% των επίσημων αγώνων της ομάδας του). Η ρήτρα για να πάρει μετεγγραφή σε ομάδα του εξωτερικού ανέρχεται στα 10 εκατομμύρια ευρώ, ενώ για να αποκτηθεί από ελληνική ομάδα η Π.Α.Ε. στην οποία (κυριολεκτικά) ανήκει πρέπει να εισπράξει 15 εκατομμύρια ευρώ. Βέβαια, περί ιδιωτικής Α.Ε. πρόκειται και μπορεί να σκορπά τα δυσθεώρητα ποσά που προέρχονται από γνωστή μεγαλοεφοπληστρική οικογένεια. Υπάρχει, όμως, κι ένα άλλο θέμα: το γεγονός οι οπαδοί της ομάδας ("οπαδός, το απόλυτο μηδενικό", σύμφωνα με τον ευφυή ορισμό του Friedrich Nietzsche) δε σκανδαλίζονται και δεν αντιδρούν με την τόση πρόκληση. Κάποιος που, μόλις ενηλικιώθηκε, εξασφαλίζει (χωρίς υπερβολή) τα προς το ζην για τον υπόλοιπο βίο του γίνεται ίνδαλμα από εκείνους που φυτοζωούν (άνεργοι ή κακοπληρωμένοι) και δε βλέπουν οδό ουσιαστικής διαφυγής. «Νόμιμο, άρα ηθικό», όπως θα έλεγε και ο "παραιτηθείς" τραμπούκος πρώην υπουργός. Άλλωστε, όλοι όσοι ανέχονται ανάλογες καταστάσεις (σε όλα τα επίπεδα) νομίζουν πως βιώνουν (έστω, δι' αντιπροσώπων) ό,τι είναι απαγορευμένος καρπός για τους ίδιους. Εξάλλου, πολλές φορές, η "κορυφή" κατακτάται έρποντας...