«Οι σκλάβοι απολαμβάνουν πάρα πολλά προνόμια...». Σκίτσο του Andrés Rábago García ("El Roto")
Το ότι ένας αδίστακτος και αδηφάγος μεγαλοκαρχαρίας, όπως ο «πολύς» και υπερφιλόδοξος Βγενόπουλος, ασέλγησε επί πτωμάτων για να αποσπάσει πολιτικοοικονομική υπεραξία, δεν προκαλεί εντύπωση. Άλλωστε, σύμφωνα με την κοσμοθεωρία των «επιτυχημένων και αυτοδημιούργητων», οι εργαζόμενοι αποτελούν αναλώσιμα και αξιοποιήσιμα στοιχεία (κατά προτίμηση άψυχα) για την επίτευξη των λογής στόχων. Για του λόγου το αληθές, ας θυμηθούμε τι εστί εργοδότης Βγενόπουλος, ανατρέχοντας σε δημοσίευμα («Ριζοσπάστης», 30.09.2009) αναφορικά με την ατομική σύμβαση (περιγράφεται μια κατάσταση κυριολεκτικού σκλαβοπάζαρου) που υποχρεούται να υπογράψει κάθε εργαζόμενος στην «Ολυμπιακή» και δείχνει τις σαφείς προθέσεις του ομίλου της M.I.G. να υπονομεύσει κάθε συλλογικότητα (συλλογικές συμβάσεις, συνδικαλιστική δράση), καθορίζοντας ατομικά τις αμοιβές και τις υποχρεώσεις (δικαιώματα δεν προβλέπονται) των υπαλλήλων. Συγκεκριμένα: «[...] Η εταιρεία δύναται να μεταβάλλει τη θέση, τον τίτλο, ή και τα καθήκοντα του υπαλλήλου ή και να αναθέτει νέα, χωρίς οι ενέργειες αυτές να θεωρούνται ως μονομερής βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας [...] Η εταιρεία δύναται να μεταφέρει την εργασιακή σχέση ή και να δανείζει τις υπηρεσίες του υπαλλήλου σε άλλη εταιρεία του ομίλου, ο δε υπάλληλος παρέχει ρητώς και αμετακλήτως την συναίνεσή του σε αυτό, αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα ότι οι ενέργειες αυτές δεν συνιστούν βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας του [...] Η εταιρεία διατηρεί το δικαίωμα να μεταθέτει και να μετακινεί τον υπάλληλο είτε προσωρινά, είτε οριστικά στα διάφορα καταστήματα ή γραφεία που έχει ιδρύσει ή τυχόν θα ιδρύσει στο μέλλον, καθώς και σε καταστήματα συγγενών ή συνεργαζόμενων εταιρειών οπουδήποτε εντός της ελληνικής επικράτειας [...] Η εταιρεία στα πλαίσια εφαρμογής ελαστικού συστήματος εργασίας δύναται να διαφοροποιεί την προσέλευση και αποχώρηση του υπαλλήλου, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της εργασίας [...] Η παροχή υπηρεσιών του υπαλλήλου και η εκτέλεση των καθηκόντων του θα γίνεται κατά τρόπο που εξυπηρετεί απόλυτα τις ανάγκες παροχής των προσφερόμενων υπηρεσιών της εταιρείας [...] Ο υπάλληλος οφείλει: Να απέχει από κάθε ενέργεια που μπορεί να προβεί σε βάρος των συμφερόντων της εταιρείας, να επιδεικνύει την προσήκουσα συμπεριφορά η οποία δεν προσβάλλει την επιχειρηματική εικόνα, φήμη και υπόληψη της εταιρείας, να μην προβαίνει σε δημόσιες δηλώσεις ή δημοσιεύματα που αφορούν άμεσα ή έμμεσα την εταιρεία [...]». Βάσει της εν λόγω σύμβασης, ο εργαζόμενος προσλαμβάνεται για ένα εξάμηνο δοκιμαστικά και αν δεν κριθεί «κατάλληλος» αποχωρεί («τον φεύγουν») χωρίς αποζημίωση. Όμως, ακόμη και τότε, «οφείλει να τηρεί εχεμύθεια... Η υποχρέωση αυτή βαρύνει τον υπάλληλο και μετά τη λήξη της σχέσης εργασίας του...». Τέλος, σε περίπτωση που ο υπάλληλος αποχωρήσει από την εταιρεία κατά τη διάρκεια της εξάμηνης δοκιμαστικής περιόδου και η εταιρεία κρίνει ότι «δεν συντρέχει σπουδαίος λόγος», τότε ο εργαζόμενος υποχρεώνεται «να αποκαταστήσει κάθε ζημιά της εταιρείας» και να καταβάλει ποινική ρήτρα... Ετικέτες Εργασία
2 σχόλια:
Χαιρετώ
Την ίδιαπερίπου σύμβαση είχα υπογράψει κι εγώ πριν πολλλλλά χρόνια εργαζόμενος στην Ωνάσεια ΟΑ και η οποία δεν τροποποιήθηκε όταν το μαγαζί έγινε κρατικό. Μάλιστα η δική μου δοκιμαστική περίοδος ήταν 12μηνη. Με έστειλαν σε διάφορα αεροδρόμια της Ελλάδας για να καλύψω ανάγκες για διαστήματα από 15 μέρες μέχρι 2 μήνες. Μπορούσα βέβαια να αρνηθώ, αλλά ήταν γνωστό οτι κάτι τέτοιο θα είχε επιπτώσεις στην όποια καριέρα μου. Κλείνοντας σου λέω οτι βεβαίως και δεν συμφωνώ με τέτοιες δεσμεύσεις αλλά είναι καθεστώς. Όσο πιο΄"σοβαρή" η εταιρία, τόσο πιό δεσμευτικές συμβάσεις υπογράφονται, πόσο μάλλον τώρα που η δουλειές είναι δυσεύρετες.
Γιάννη, δε διαφωνώ με όσα γράφεις˙ άλλωστε, μπροστά στον Ωνάση, ο Βγενόπουλος φαντάζει άβγαλτο μαθητούδι. Εκείνο που ήθελα να καταδείξω είναι το γεγονός ότι σχεδόν καθόλου δε γίνεται λόγος για το μερίδιο ευθύνης που αναλογεί στην εργοδοσία όταν συμβαίνουν παρόμοια περιστατικά -όχι μόνο λόγω σκόπιμου εμπρησμού (εμπειρικά, γνωρίζω πως κανένας συνειδητός αντιεξουσιαστής δε θα συμπεριφερόταν με τέτοια τυφλή βαρβαρότητα, άρα...), αλλά και όταν πρόκειται για τα περίφημα (και σε καθημερινή βάση) «εργατικά ατυχήματα».
Στην «Ελευθεροτυπία» (13.05.2010, στη στήλη «Οι αναγνώστες γράφουν», σελίδα 54, http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=13/05/2010&id=161756) δημοσιεύθηκε επιστολή την οποία υπογράφει η Εύη Καρακώστα (Νομαρχιακή σύμβουλος Πειραιά με τους «Ενεργούς Πολίτες»). Αναφέρει η επιστολογράφος: «Ενα κτίριο ερμητικά κλειστό, όμως εξαιρετικά πολυσύχναστο, χωρίς εξόδους διαφυγής, για το οποίο εργαζόμενοι καταγγέλλουν πως δεν υπήρχε έγγραφη άδεια της πυροσβεστικής υπηρεσίας και πως η μόνη μορφή πυροπροστασίας στο κτίριο ήταν κάποιοι φορητοί πυροσβεστήρες. Μετά το τραγικό γεγονός της ωμής βίας, που στόχο είχε όχι μόνο την τράπεζα Marfin, αλλά και την υπονόμευση της αθρόας προσέλευσης των πολιτών σε μια μαζική διαμαρτυρία κατά των αντικοινωνικών μέτρων της κυβέρνησης, περιμένουμε την απόδοση δικαιοσύνης σε όλους όσοι ευθύνονται για τη στυγνή δολοφονία τρίων ανθρώπων. Ευθύνες φέρει εκείνος που πυρπόλησε τον εργασιακό χώρο και εκείνοι που υποκίνησαν την απαράδεκτη βία. Ομως ευθύνες αναλογούν και σε εκείνον που δεν παίρνει τα μέτρα πυρασφάλειας, που απαιτεί ο νόμος. Γιατί λοιπόν δεν είναι στο Αυτόφωρο ο κ. Βγενόπουλος, ως ιδιοκτήτης της Marfin; Και επιτέλους από πού αντλεί το θράσος να βγάζει ανακοινώσεις πολιτικού περιεχομένου; Γιατί ολιγωρεί στη σύλληψή του ο κ. Χρυσοχοΐδης; Προληπτικές συλλήψεις ξέρει να κάνει, υποχρεωτικές, όπως ορίζει ο νόμος, γιατί δεν είδαμε; Εύλογα προκύπτει η απορία ποια η σχέση του με τον κ. Βγενόπουλο;».
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα