236.151

Κάτι τέτοια βλέπουν τα θεσμικά παχύδερμα και αναφωνούν «μαζί τα φάγαμε!»: αν πιστέψουμε τα νούμερα (με την κυριολεκτική, αλλά και με τη μεταφορική σημασία της λέξης) που ανακοίνωσαν τα κομματικά μαντρόσκυλα (διότι κανείς και τίποτα δεν μπορεί να αποκλείσει την πιθανότητα «μαγειρέματος»), 236.151 πασοκικά παρτάλια προσήλθαν στις εσωκομματικές κάλπες για να διασώσουν τον παρασιτικό σχηματισμό που εδώ και τρεισήμισι δεκαετίες ρημάζει ό,τι έχει συναντήσει στο διάβα του και απομυζεί ό,τι τον δελεάσει. Σχεδόν το 97,5% των προσερχόμενων (βορειοκορεάτικο ποσοστό και σε απόλυτα μεγέθη 230.105 σαπρόφυτα) διατράνωσαν την προτίμησή των στο (πρησμένο από το ξίγκι) πρόσωπο του θρασύτατου και αδίστακτου εξουσιομανούς που πρωτοστάτησε στην πρόσφατη (και ουχί έσχατη) μνημονιακή σφαγή, ενώ 4.662 πρασινοραγιάδες δήλωσαν απλή παρουσία (αλλά ακλόνητη πίστη στον θεσμικό πορνοβοσκό) και 1.384 πρασινοσάλιαγκες ακυρώθηκαν –άγνωστο γιατί… Η συμμετοχή μπορεί να μην υπήρξε τόσο εντυπωσιακή όσο όταν εξελέγη ο προηγούμενος μονοκράτωρ (ο ρουφιάνος αρχιδωσίλογος g.a.p.) προ ολίγων ετών, αλλά δεν παύει να επιβεβαιώνει τη μόνιμη πολιτική παθογένεια που χαρακτηρίζει το ανερμάτιστο κοπάδι το οποίο αρέσκεται να αυτοαποκαλείται «κοινωνία». Αποδεικνύεται επίσης, για μία ακόμη φορά, ότι ο ετερόκλητος εσμός που φέρει το προσωνύμιο «λαός» δεν αξίζει αυτονόητο σεβασμό σε όλο του το εύρος. Και δήλωσε περιχαρής ο νέος μνημονιοφύλαξ ηγεμών ότι το σύμφυρμα του οποίου ηγείται «ξανασυναντιέται με την ελληνική κοινωνία…». Κι επαληθεύτηκαν οι προφητείες οι οποίες προειδοποιούσαν πως ο μνημονιόδουλος homo pasokius (ειδικώς) και ο χρυσοκάνθαρος homo lamogius (γενικώς και ανεξαρτήτως χρώματος) είναι είδη διαχρονικά και ανθεκτικά στη διάβρωση και, ως εκ τούτου, δύνανται να σταθούν επαξίως δίπλα στους δουλοπρεπείς και φιλήσυχους «νοικοκυραίους» -οι οποίοι, ως γνωστόν, αποτέλεσαν το περιφανές κομψοτέχνημα της μετεμφυλιακής Δεξιάς…

Από το «Ποντίκι» (15.03.2012)

Ελεγεία «τω ξεφτιλισμένω ποσόκω»

ανασφαλή ανθρωπάκια

ασπόνδυλα θρασίμια

χαμερπείς οσφυοκάμπτες

διαπλεκόμενοι αυλοκόλακες

ποταπά σκύβαλα

 ευνουχισμένα κνώδαλα

τιποτένια λαμόγια

 δίποδα περιττώματα

δουλόφρονες λακέδες

κουτοπόνηρα ζουλάπια

ευτελής κατιμάς

χυδαία απολειφάδια

ξεφτίλες χατζηαβάτηδες

λιγδιάρικα φρόκαλα

δυσώδης χυλός  

κακοφορμισμένα ψοφίμια

εθελόδουλα ανδράποδα

ανωφελή αθύρματα
ελεεινά σάψαλα
γλοιώδη θρασίμια
εξωνημένα εμέσματα
εκμαυλισμένες σαβούρες
βδελυρά απόνερα
ουτιδανοί σκερβελέδες
αδηφάγα τρωκτικά
άθλιος απόπατος
ψοφοδεή ρετάλια
ακόρεστα σμάρια ακριδών
έρποντα ανθρωπάρια
γλοιώδη ανδρείκελα
ρυπαροί αφεδρώνες
προσκυνημένο χαφιεδότσουρμο
κύμβαλα αλαλάζοντα
κατάπτυστες καρικατούρες
αναξιοπρεπείς χειροκροτητές
απροσμέτρητο όνειδος
ατέρμονη σαπίλα   
                 

Υ.Γ. Η διατύπωση του θεωρήματος που ονομάστηκε «αρχή περί της άνωσης» (συνοδεύτηκε, δε, με την ενθουσιώδη κραυγή «εύρηκα!!! εύρηκα!!!») αποδίδεται στον Αρχιμήδη τον Συρακούσιο, ο οποίος έζησε περίπου 2.500 χρόνια πριν. Σύμφωνα με την εν λόγω θεωρία, «κάθε σώμα βυθισμένο σε ρευστό δέχεται άνωση ίση με το βάρος του ρευστού που εκτοπίζει…». Βάσει αυτής της αρχής, η συμπεριφορά ενός στερεού που βυθίζεται σ' ένα υγρό καθορίζεται από δύο αντίρροπες δυνάμεις: το βάρος του στερεού (που το κάνει το να κινηθεί από τα πάνω προς τα κάτω) και την άνωση (η οποία ισούται με το βάρος του εκτοπιζόμενου από το σώμα υγρού), η οποία ωθεί το στερεό από τα κάτω προς τα πάνω. Κάπως έτσι επιπλέον και τα διάφορα πλεούμενα, ενώ ο νόμος αυτός βρίσκει εφαρμογή και στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων˙ έτσι, τα κοινωνικά και πολιτικά περιττώματα βρίσκουν πάντα τον τρόπο να επιπλέουν στην επιφάνεια της λιμνάζουσας ποταπότητας και στον αφρό της εξωφρενικής χυδαιότητας. Όπως αναφέρει και η λαϊκή μούσα, «πλέουν τα μήλα στον γιαλό, πλέουν και οι κουράδες…».