Επιβεβαίωση μέσω παραδοχής…

Προ ολίγων εβδομάδων είχαμε αναφερθεί σε συγκεκριμένα δημοσιεύματα, τα οποία κατεδείκνυαν με σαφήνεια τους βασικούς υπόπτους (Σ.Ε.Β., Ι.Ο.Β.Ε. και λοιπούς συγγενείς) που ευθύνονται για την τροϊκανή εισβολή στην ήδη αποικιοκρατούμενη Ψωροκώσταινα. Πριν λίγες ημέρες (στις 20 Μαρτίου 2012), ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος, ο γνωστός και μη εξαιρετέος πρόεδρος του Σ.Ε.Β. και «αξιοσημείωτος άνθρωπος» σύμφωνα με κάποιους, παραχώρησε συνέντευξη Τύπου στην έδρα της συμμορίας του και, με τα λεγόμενά του, επαλήθευσε την προαναφερθείσα θεωρία. Βασικό μέλημα του εκπροσώπου των μεγαλοκαπιταλιστών υπήρξε η αντικομουνιστική κινδυνολογία και η φραστική επίθεση εναντίον της καθεστωτικής και συμβιβασμένης κοινοβουλευτικής Αριστεράς. Όπως είπε, δηλώνοντας με σαφήνεια την προτίμησή του στο φιλομνημονιακό στρατόπεδο, «σε αυτήν την κάλπη θα αντιπαραταχθούν ουσιαστικά δύο παρατάξεις: από τη μία εκείνοι που αγωνίζονται να διατηρήσουν ένα χρεοκοπημένο μοντέλο υπερασπιζόμενοι τα δικά τους παρασιτικά συμφέροντα σε βάρος του λαού και από την άλλη όσοι θέλουν ειλικρινά την επίμοχθη αλλαγή μέσα από μεταρρυθμίσεις, την εθνική πρόοδο μέσα στην ευρωπαϊκή κοίτη. Οι κερδοσκόποι του λαϊκού θυμικού, οι σπεκουλαδόροι του χάους και της αναρχίας, η οπισθοδρομική κομπανία της εθνικής υποτίμησης και της δραχμής θα δώσουν τον υπέρ πάντων αγώνα στη μάχη αυτή…». Έτσι, χάρη στον «αξιοσημείωτο» κύριο Δασκαλόπουλο, μαθαίνουμε πως ό,τι απαξιωτικό και ταπεινωτικό υφίστανται οι εργαζόμενοι συνιστά «εθνική» πρόοδο, ενώ όσοι αντιμάχονται (έστω και θεωρητικώς) το κουρέλιασμα της εργασίας αποτελούν σχηματισμούς «εθνικής ανευθυνότητας» και πρόσκεινται στη «σταλινική και μηδενιστική Αριστερά». Επαναφέρει, λοιπόν, τη φαιδρή άποψη (θεωρία του Γιανναρά) ότι για όλα τα δεινά αυτού του τόπου ευθύνεται η Αριστερά (η οποία ουδέποτε κυβέρνησε) και αναγορεύει τους μνημονιακούς δωσίλογους σε υπεύθυνους μεταρρυθμιστές και σωτήρες –ασχέτως αν, με την αδιάλειπτη διακυβέρνησή τους, είναι οι αδιαμφισβήτητοι υπεύθυνοι για την υπάρχουσα κατάντια.

Σκίτσο του Soloup

Ως γνήσιος ψεύτης και αδίστακτος βιαστής της πραγματικότητας, καταλόγισε μεν ευθύνες στο πολιτικό σύστημα εν γένει, λέγοντας ότι «οι πολιτικοί ταγοί μετακύλυσαν τις ευθύνες τους στο λαό επιβάλλοντάς του πολλές άδικες τιμωρίες και ανώφελες θυσίες, τον έκαναν φτωχότερο χωρίς να του δώσουν προοπτική…» και, από την άλλη, είπε ότι που σπαταλήθηκαν δύο χρόνια επειδή δεν έγιναν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις –προφανώς, εννοεί ότι δεν πραγματοποιήθηκε ευθύς εξ αρχής η σφαγή στο εργασιακό πεδίο και η πλήρης κατάργηση όλων των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, ούτως ώστε να μην «αποθαρρύνονται» και να μη νιώθουν «ανασφάλεια» οι «επενδυτές». Υιοθετώντας, δε, τον γνωστό πολιτικάντικο λόγο και απαντώντας σε ερώτημα σχετικό με το «κούρεμα» των μισθών (τον Ιούνιο, η επόμενη μεγάλη ληστεία), είπε ότι «στο χέρι μας είναι να το αποφύγουμε. Δεν μπορώ να δεσμευθώ για λογαριασμό όλων των επιχειρήσεων αλλά στοιχηματίζω ότι καμία από τις οργανωμένες επιχειρήσεις δεν πρόκειται να κάνει την αυτόματη μείωση 22% στους μισθούς…». Ο ίδιος γνωρίζει πως το τελευταίο αποτελεί κατάφωρο ψεύδος, δεδομένου ότι όλες ανεξαιρέτως οι επιχειρήσεις (ανεξαρτήτως μεγέθους και κατηγορίας) εφαρμόζουν πάραυτα και ασμένως όλους τους ευνοϊκούς γι’ αυτές νόμους (όχι μόνο όταν πρόκειται για περικοπές αποδοχών, αλλά και για την ελαστικοποίηση της εργασίας), μέσω των οποίων μπορούν και καρπώνονται ακόμη μεγαλύτερη υπεραξία. Και, αν έχει αμφιβολία. Ας φροντίσει να μάθει πόσοι εργοδότες (εντός του Φεβρουαρίου 2012) απαίτησαν επιστροφή δεδουλευμένων και, μάλιστα, αναδρομικώς από το 2011. Το απαίτησαν και, ασφαλώς, το επέτυχαν χωρίς δυσκολία –επικαλούμενοι την «κρίση» και υποσχόμενοι (δηλαδή, χρησιμοποιώντας ως εκβιαστικό επιχείρημα) τη διατήρηση των θέσεων εργασίας…

Σκίτσο του Soloup

Τέλος, εκφράζοντας την ικανοποίησή του για την πλήρη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων (την οποία, το σινάφι του απαίτησε προς όφελός του), απεφάνθη ότι «η Ευρώπη μπορεί να μας έβαλε δύσκολα, άλλα το 2010 ήμασταν νεκροί και μας έδωσε το φιλί της ζωής. Τώρα που έβαλε τάξη στα δημοσιονομικά, τιμώρησε το απολωλός πρόβατο και υποχρέωσε τους ιδιώτες να υποστούν ζημιές θα δώσει βάρος στην ανάπτυξη. Τα δύσκολα ωστόσο είναι μπροστά μας, καλούμαστε να κάνουμε ένα ηράκλειο έργο αλλαγής αλλά η τήρηση των ευρωπαϊκών μας υποχρεώσεων είναι προϋπόθεση για να μην καταστραφούμε…». Με αμοιβές ισοδύναμες με ένα ξεροκόμματο, φυσικό είναι να πανηγυρίζει ο Δασκαλόπουλος και τα λοιπά αρπακτικά (συγγνώμη, οι «επενδυτές»), αφού «είμαστε, δύο χρόνια στο ερώτημα αν είμαστε μέσα η όχι στην ΕΕ και τι νόμισμα έχουμε. Υπό τις συνθήκες αυτές κανείς δεν μπορεί να επενδύσει. Το PSI ήταν ένα σημαντικό βήμα για την άρση αυτής της αβεβαιότητας…». Σοφόν το σαφές˙ άλλωστε, και οι πυραμίδες από αναλώσιμους σκλάβους κατασκευάστηκαν…

Σκίτσο του Στάθη Σταυρόπουλου